Dag 6, Calvi dag 2

Het regende vannacht, om kwart voor 5 had mijn blaas genoeg gehoord.  Gelukkig had de weerapp de regen correct voorspeld en had ik gisteravond e.e.a. al binnengehaald. Helaas stond het autodak nog op de ventilatiestand open.

Rond 7 uur was het enigszins droog geworden. Om half 8 ging het winkeltje open. Een verrassing, hier hadden ze wel bruin brood. Heerlijk knapperend en warm, onder de naam “Pain Rustic”. Na het ontbijt, koffie, douchen en alle andere noodzakelijkheden, terwijl de regen ook zo nu en dan nog aanwezig was, werd het tijd voor een plan. Een simpel plan dus, tenslotte 2de paasdag. In de ochtend, mits droog, wilde ik naar Notre Dame de la Serra. Volgens het boekje “Het mooiste uitzicht over Calvi en de prachtige golf (baai) hebt u vanaf het terras bij de sfeervolle kapel op de heuvel.”

Uitzicht vanaf het terras bij de kapel “Notre Dame de la Serra”

Dat klopte dus aardig, zelfs de zon werkte mee. Volgens de weerapp zou het in de middag flink gaan waaien. Ook dat klopt. Je waaide soms letterlijk uit je hemd.
Op de camping teruggekomen was het tijd voor de lunch, met Pain Rustic uiteraard. Omdat het zonnetje best aardig z’n best deed, ondanks de wind, besloot ik opnieuw naar Calvi zelf, inclusief de Citadel, te gaan. Ik had gemerkt dat het geen luxe was om bij sommige foto’s een statief te gebruiken. Speciaal in de Citadel kon het behoorlijk tekeer gaan.
De volgende 3 foto’s zij. dan ook in de Citadel gemaakt.

Rechts de St.-Jean Baptiste, de kathedraal heeft een achthoekige koepel en staat binnen de Citadel.

Hier kan je dus letterlijk met de deur komen binnenvallen. Vond hem nogal apart.

Het uitzicht vanaf de Citadel op de beneden-stad en haven.

Na dit bezoekje aan Calvi was het tijd voor siësta en wat chatten met een brekebeentje. Omdat er vanavond geen paste op het menu stond moest ik dus een keuze maken. Iets halen, uit eten, en zo en zo wat. Ik besloot wat te gaan eten in Calvi. Tja dan heb je dus gelijk een cultuurverschil, want ik heb om 6 uur wel trek. Dan zit het personeel dus meestal zelf net te eten. Met wat rondslenteren en bekijken van menu kaarten heb ik het kunnen rekken tot 7 uur. Ik zag bij een restaurant, waar ze iets hadden waar ik wel trek in had, een koppelte buiten eten. Dus dacht ik, hehe, ik mag nu ook. Dus loop ik naar binnen, op zoek naar het bedienend personeel. Was dat koppeltje dus het bedienend personeel. Gelukkig waren ze net klaar met eten, en mocht ik hun eerste gast van de avond zijn.
Na 3 dagen paste werd het dus gewoon ouderwets een steak poivre met frieten en een Pietra Blonde om het mee weg te spoelen. Dit smaakte prima.
Na een uurtje was de steak, het bier en een capuccino in m’n maag verdwenen.
De lucht was erg helder, en de zon begon al flink te zakken. In de baai van Calvi waren de vergen tot hun toppen (besneeuwd) zichtbaar. Die had ik eerder nog niet zo gezien. Meest van de tijd waren er wolken die de toppen verhulden. Tja en dan zie je een fotomoment, camera was niet nodig, dus op de camping, net een ijsje gekocht, dat al begon te druipen, en alleen een foon met camera in de zak. Gelukkig toch een redelijke foto kunnen maken. Vind ik tenminste.

Lees verder →