Dag 11, Bonifacio.

Na redelijk uitgeslapen te zijn, half 7, gedouched en ontbeten te hebben, ging ik tegen 10 uur naar Bonifacio… Op de fiets.
Uit de verhalen begreep ik, en ik ben er gister ook geweest, was dit niet aan te raden. Dit ivm hoogteverschillen etc. Met een e-bike zou het nog wel te doen zijn. Het klopt, alle verhalen, één keer, en niet nog een keer. Maar, ik vind dat je dat dan ook een keer zelf mag ondervinden. En of je nu je e-bike oplaadt of jezelf…

Bij de haven zette ik m’n fiets op slot neer. Langs de haven liep ik naar de trap richting de Citadel(stad). Bovenaan de trap klom ik linksom nog een stukje omhoog om een leuke foto te kunnen maken.

De Citadel (bovenstad) van Bonifacio.

En toen weer een stukje terug, richting de Citadel, voor een detail foto.

Detail van de Citadel van Bonifacio.

Hierna vervolgde ik m’n pad. Via de Franse poort kwam ik in de Boven stad. Bij het VVV kreeg ik een mooie kaart van de Boven stad. In het stadsdeel zelf was ik gisteren al even geweest. Dus ging ik eerst richting de begraafplaats, achter het stadseel, ook op de Citadel. Hier worden, tot op heden, de doden, van Bonifacio, in hun familiegraf bijgezet. Hoog bovenop de Citadel, en een mooi uitzicht. Wat wil je nog meer?

Ingang naar de begraafplaats op de Citadel van Bonifacio.

Na de bezichtinging van deze plaats van rust liep ik naar het stadsdeel om nog eens heerlijk door alle straatjes en steegjes te lopen. Ik heb meer dan 100 foto’s gemaakt. Uiteraard kan ik die hier niet allemaal laten zien. Ook had ik nog even een Hitchcock momentje, je weet wil die beroemde filmmaker die een gastrolletje creëerde voor zichzelf in bijna al zijn films.

Genoeg keuze in dit restaurantje. Kiekkiek.

Zoals ik gisteren al aangaf, een groot deel van deze oude huizen wordt nog bewoond, een ander deel is vooral bouwval. Je moet hier maar willen wonen. Oude huizen, houten vloeren, niks recht, qua muren, plafonds, trappen en deuren.

Doorkijkje in één van de hoofdstraten.

Na een tijdje had ik het voor de morgen/begin van de middag wel gezien. Lopend liep ik richting de haven. Bij de Spar kocht ik een Baquette aux Cereale, m’n lievelingsbrood. Eindelijk, op de 11de dag heb ik er één gevonden. In de rest van Frankrijk zijn ze wat makkelijker te vinden. Morgenvroeg toch maar nog even naar het dorp.
Met de fiets aan de hand, soms zat ik er even op, ging ik terug naar de camping.
Na het opladen was het tijd voor de lunch. Daarna werkte ik aan de aanvulling op de blog van gisteren. Ook maakte ik vast een backup van de foto’s van vanmorgen.
Omdat ik later nog wel weer terugwilde naar de stad, zo tegen de avond, vermaakte ik me verder met lezen en wat genieten van de zon.

Tegen 5en ging ik weer terug naar Bonifacio, nu met de auto. Veel te vroeg was ik alweer bovenop de Citadel. M’n idee was eigenlijk om en daar te eten en daar foto’s te gaan maken van de ondergaande zon. Tja, ik weet het, kom niet voor 7-7:30 aan om te gaan eten in een frans restaurant. En die zon, dat zou rond 8 uur worden. Dat werd het niet voor mij vandaag. Dus ipv een pizza in de Citadel kocht ik eieren bij de Spar en ging ik terug naar de Camping. Ik had nog een half wit en een half bruin stokbrod van vandaag. Tezamen met gebakken ei voldeed dat voor mij voor vandaag prima.

Na het vaatje was het tijd voor het uitzoeken van welke foto’s er vandaag in de blog zouden komen. En nu, 21:00-21:30, ben ik dus bezig met het blog uit m’n duim te zuigen.

Morgen word het qua weer even afwachten. Als ik de app moet geloven, regen in de morgen, opklaringen maar met stevige rukwinden in de middag. Het plan voor morgen? Misschien in de middag wandelen vanaf de Citadel richting het oosten tot het meest zuidelijke puntje van Corsica. dan heb ik zo ongeveer en het meest noordelijke als het meest zuidelijke stukje van Corsica gezien en betreden.

Edited with BlogPad Pro

Dag 10, Aanvulling

Met het risico op herhaling, hierbij nog e.e.a. over gisteren. Voornamelijk de tocht van Porto naar Bonifacio.
Exact 8 uur kon ik vertrekken. Bij de bakker, direct naast de camping, kocht ik het laatste ‘pain complet’.
En dat klopt dus exact met wat ik al ergens las, voor bruin brood, in Frankrijk, moet je er vroeg bij zijn.

Mede doordat ik vroeg vertrok, het nog redelijk vroeg in het seizoen is, verliep de reis eigenlijk best rustig en goed.
Het smalle en bochtige deel is vooral tussen Porto en Piana, zo’n 7 km, dat stuk ken ik ondertussen wel.
Vanaf Piana waren de wegen ruim. Alleen bij Sartene wer ik even verrast, haakse bocht naar rechts, en alsof je tegen een muur op moest rijden, zo steil. Maar ook dat verliep zonder problemen.

Veel ben ik onderweg niet gestopt. 1 keer om rond 10en te ontbijten, daarna, ik zag veel mensen bij een uitkijkpunt, bleek ik gestopt te zijn bij de Leeuwenrots. Ondermeer een bus vol met nederlandse bejaarden (Ben je hier helemaal naartoe gereden met caravan, alsof er een helicopter om de hoek zou staan) die hier even gelucht werden. ‘s-Avonds zouden ze al weer oversteken naar Sardinie.

Rechts, een beetje hulp is nooit weg, de “Rocher du Lion”.

Zoals je kunt zien is de omgeving daar zo en zo mooi.

Rond 1 uur was ik op de camping. Zoals genoemd, de receptie ging pas weer om 4 uur open. Van de notitie op de deur begreep ik dat ik rond sanitair gebouw 2 alvast een plekje kon uitzoeken. Na wat problemen met het loskoppelen van de verlichtingskabel van de caravan kon ik m’n plekje inrichten.
Een 2-tal nederlandse stellen, met campers, die ik eerder ontmoet had in Calvi, waren hier ook neergestreken. Na wat bijgekletst te hebben ging ik verder met de tijd uitzitten tot 4 uur.
Het werd ondertussen wel steeds grijzer. Op dit terrein is heel veel te doen, o.a. tennis, disco voor de kids, en een flink zwembad met restaurant etc. Het zwembad was ook hier al open, en in gebruik, en verwarmt. Echter het begrip verwarmt, ondanks dat er meerdere mensen te water waren, is nogal verwarrend voor mij. Er is dan ook geen enkel deel van mijn lichaam dat naar dit ‘verwarmde’  zwembad verlangde.
Direct nadat ik me bij de receptie aangemeld had begon het en te regenen en vertrok ik met de auto naar Bonifacio. Op TomTom had ik parkeerterrein P1 ingesteld.
Vandaar uit liep ik langs de haven en de beneden (Basse) stad naar de trap die me, op eigen kracht, dat dan weer wel, naar de Citadel bracht. Een magnifiek gezicht, deels vertroebelt door de regen. Sardinie was duidelijk te zien.
In de boven (Haute) stad waren behoorlijk veel winkels en horeca. Ook waren een groot deel van de huizen bewoond, Veel hoge, 3-4 verdiepingen, woningen met de meest rare deuren en trappen.
Vanwege de regen ben ik er niet te lang gebleven, zaterdag zou het hiervoor veel beter weer worden.

Op de terugweg naar de auto kocht ik nog wat yoghurt voor bij de maaltijden bij de Spar. Bij de parkeerplaats betaalde ik en met het papierenkaartje liep ik naar mijn auto. Na even gezocht te hebben, waar is nu de uitgang, reed ik naar de slagboom. Raam open, regen regen regen, kaartje in de gleuf, tjee, die wil er niet helemaal in, gleuf nat, kaartje nat, slagboom niet open, raam nog steeds open, auto binnen steeds natter. Info knop ingedrukt, krijg je eerst een bandje, waarmee je waarschijnlijk word verteld dat je je kaartje in de gleuf moet doen….  He, he, eindelijk een mens aan de lijn, in m’n beste engels verteld wat er aan de hand was, en voila, dat is dus weer frans, ging de slagboom open. Ben benieuwd wat degene achter me overkwam, want mijn kaartje zat nog steeds voor de gleuf.

Op de camping de 3de keer Kip Tandoori, dus zaterdag word het wat anders eten, met Colomba, Pietra’s witbier, erbij. Lekkel.
En zo was er weer een dag om in Corsica.

Edited with BlogPad Pro