Dag 10, Aanvulling
Met het risico op herhaling, hierbij nog e.e.a. over gisteren. Voornamelijk de tocht van Porto naar Bonifacio.
Exact 8 uur kon ik vertrekken. Bij de bakker, direct naast de camping, kocht ik het laatste ‘pain complet’.
En dat klopt dus exact met wat ik al ergens las, voor bruin brood, in Frankrijk, moet je er vroeg bij zijn.
Mede doordat ik vroeg vertrok, het nog redelijk vroeg in het seizoen is, verliep de reis eigenlijk best rustig en goed.
Het smalle en bochtige deel is vooral tussen Porto en Piana, zo’n 7 km, dat stuk ken ik ondertussen wel.
Vanaf Piana waren de wegen ruim. Alleen bij Sartene wer ik even verrast, haakse bocht naar rechts, en alsof je tegen een muur op moest rijden, zo steil. Maar ook dat verliep zonder problemen.
Veel ben ik onderweg niet gestopt. 1 keer om rond 10en te ontbijten, daarna, ik zag veel mensen bij een uitkijkpunt, bleek ik gestopt te zijn bij de Leeuwenrots. Ondermeer een bus vol met nederlandse bejaarden (Ben je hier helemaal naartoe gereden met caravan, alsof er een helicopter om de hoek zou staan) die hier even gelucht werden. ‘s-Avonds zouden ze al weer oversteken naar Sardinie.
Rechts, een beetje hulp is nooit weg, de “Rocher du Lion”.
Zoals je kunt zien is de omgeving daar zo en zo mooi.
Rond 1 uur was ik op de camping. Zoals genoemd, de receptie ging pas weer om 4 uur open. Van de notitie op de deur begreep ik dat ik rond sanitair gebouw 2 alvast een plekje kon uitzoeken. Na wat problemen met het loskoppelen van de verlichtingskabel van de caravan kon ik m’n plekje inrichten.
Een 2-tal nederlandse stellen, met campers, die ik eerder ontmoet had in Calvi, waren hier ook neergestreken. Na wat bijgekletst te hebben ging ik verder met de tijd uitzitten tot 4 uur.
Het werd ondertussen wel steeds grijzer. Op dit terrein is heel veel te doen, o.a. tennis, disco voor de kids, en een flink zwembad met restaurant etc. Het zwembad was ook hier al open, en in gebruik, en verwarmt. Echter het begrip verwarmt, ondanks dat er meerdere mensen te water waren, is nogal verwarrend voor mij. Er is dan ook geen enkel deel van mijn lichaam dat naar dit ‘verwarmde’ zwembad verlangde.
Direct nadat ik me bij de receptie aangemeld had begon het en te regenen en vertrok ik met de auto naar Bonifacio. Op TomTom had ik parkeerterrein P1 ingesteld.
Vandaar uit liep ik langs de haven en de beneden (Basse) stad naar de trap die me, op eigen kracht, dat dan weer wel, naar de Citadel bracht. Een magnifiek gezicht, deels vertroebelt door de regen. Sardinie was duidelijk te zien.
In de boven (Haute) stad waren behoorlijk veel winkels en horeca. Ook waren een groot deel van de huizen bewoond, Veel hoge, 3-4 verdiepingen, woningen met de meest rare deuren en trappen.
Vanwege de regen ben ik er niet te lang gebleven, zaterdag zou het hiervoor veel beter weer worden.
Op de terugweg naar de auto kocht ik nog wat yoghurt voor bij de maaltijden bij de Spar. Bij de parkeerplaats betaalde ik en met het papierenkaartje liep ik naar mijn auto. Na even gezocht te hebben, waar is nu de uitgang, reed ik naar de slagboom. Raam open, regen regen regen, kaartje in de gleuf, tjee, die wil er niet helemaal in, gleuf nat, kaartje nat, slagboom niet open, raam nog steeds open, auto binnen steeds natter. Info knop ingedrukt, krijg je eerst een bandje, waarmee je waarschijnlijk word verteld dat je je kaartje in de gleuf moet doen…. He, he, eindelijk een mens aan de lijn, in m’n beste engels verteld wat er aan de hand was, en voila, dat is dus weer frans, ging de slagboom open. Ben benieuwd wat degene achter me overkwam, want mijn kaartje zat nog steeds voor de gleuf.
Op de camping de 3de keer Kip Tandoori, dus zaterdag word het wat anders eten, met Colomba, Pietra’s witbier, erbij. Lekkel.
En zo was er weer een dag om in Corsica.
Koko's Feeling Adventures 