Dag 13, naar Moriani Plage en de Casinca dorpen

Vandaag vertrok ik van Bonifacio naar een camping bij Moriani Plage. Dit is een 35 km onder Bastia en de camping ligt direct aan het strand van de Oostkust. Ik hoor de zee zich ook duidelijk elke zoveel tellen op het strand werpen.

Dit was een stukje van zo’n 2 uur rijden, vrij dicht langs de (Oost)kust. Het was behoorlijk zonnig en ik waande me dan ook op een tropisch eiland. Op de nieuwe camping mocht ik zelf een plekje uitzoeken. Ik sta nu zo’n 30 meter van het strand met de deuropening op het zuiden. Dus als die er is komt de zon vanzelf binnen.

Na alles weer een plekje gegeven te hebben ging ik naar de supermarkt voor de laatste boodschappen. De komende 3 dagen wordt het Hokkien Mie in Corsica, dus kip en groenten stonden ondermeer op de lijst.

Tegen half 3 was ik hiermee klaar en besloot ik één van de 2 ANWB routes, uit het Corsica boekje, te gaan doen. Het werd de route van Vescovato naar Castellare di Casinca. Het eerste plaatsje was zo’n 20 km rijden. Uit het stukje over deze route lees ik o.a. dat deze Casinca dorpen (Loreto di Casinca, Penta di Casinca en Castellare di Casinca) z.g. torenhuizen bevatten, smalle steegjes en uiteraard kerken. Deze dorpjes zijn ook berucht vanwege de vendetta’s in het verleden. De torenhuizen, vrij grote hoge woningen komen ondermeer omdat in het verleden hier veel geld verdiend werd met citrusfruit etc.

Alhoewel deze dorpjes maar enkele kilometers van de hoofdweg afliggen is het een wereld apart. Tegen de heuvels aangeplakt, verbonden door smalle en bochtige wegen. Vandaag soms in de wolken, en dan wat regen, en soms er net onder. Vanaf de meeste dorpjes heb je een panoramisch uitzicht van bijna de gehele oostkust. Zo kon ik met blote ogen de ferries in bastia zien, zo’n 25 km verder. Apart was ook dat alles wat lager lag door de zon beschenen werd, terwijl er boven dikke donkere (regenwolken) als een soort plafond zichtbaar waren.

Als ik het goed heb is dit Vescovato.

Onderweg, verder, kwam ik van alles tegen, riante kerkhoven, elk dorpje heeft zijn eigen familiegraven. Maar ook, op de weg, scharrelvarkens.

 De kleintjes, nieuwsgierig, zogen zo nu en dan nog bij moeder.

Voor Loreto di Casinca moest ik van de ‘hoofdweg’ af, deze zijweg ging al kronkelend steeds verder omhoog. Halverwege maakte ik de volgende foto. Om de 2-3 minuten was het hele dorp zichtbaar of was ze verscholen in de wolken.

 Loreto di Casinca, in de wolken.

In Loreto heb ik koffie gedronken en met wat dames gesproken. Die hadden net water gehaald bij de waterplaats bij de bron. Voor de planten.  Ze wilden de foto’s die ik van hun dorp gemaakt had wel eens zien. Ook gaven ze me een kaartje met info van hun Gîtes (vakantiewoning) en de winkel met originele Corsicaanse produkten, die ze in het seizoen verkopen.

De kranen met het bronwater in Loreto di Casinca.

Onderweg naar Loreto had ik nog even wat oponthoud, een herder liep met zijn kudde geiten over de weg.

Geitenkudde, begeleid door een echte herder, Salute zei die.

Het volgende dorpje was Penta di Casinca. Ik hier heb ik in het dorpje zelf wat rondgehuppeld en de nodige foto’s gemaakt. Net voor het  dorp maakte ik deze foto.

Penta di Casinca

Op zich was het vrij rustig in al deze dorpjes. Maar het idee van al die Vendetta’s, de volle begraafplaatsten, de grauwe huizen en het grauwe weer gaven zo nu en dan wel een raar gevoel. De, laatste, Castellare di Casinca, heb ik alleen van de buitenkant bekeken. M’n maag begon te knorren, ondanks de vendetta’s. Om 7 uur was ik weer op de camping en om 8 uur zat ik aan de Hokkien Mie Corsicaanse steil.

Edited with BlogPad Pro