Dag 13, Santa Teresa
Het waaide nog niet echt toen we wakker werden, maar dat duurde niet lang. Later zagen we dat er witte kopjes op de golven zaten. Dan begint windkracht 7, minstens. Dus er moest een alternatief komen. Olbia was genoemd, maar op de ena laatste dag van Wilma’s aanwezigheid werd het wel weer eens tijd voor een rustig dagje. Relatief rustig opstaan etc. Iets na 10 vertrokken we richting Santa Teresa, om eens lekker langs de winkels te lopen.
Onderweg stopten we nog bij een carwash, die ik via het internet gevonden had. Helaas, vandaag geen tijd. Even verder zag ik bij een tankstation een auto gewassen worden. We sloten aan, en stofzuigden ondertussen de auto alvast. Toen we bijna aan de beurt waren vroeg het personeel, niet dat we ze verstonden, of iemand anders voor mocht, die had haast. Ach ja, geef daarmaar eens een goed italiaans antwoord op. Daar het ons toch behoorlijk tijd ging kosten besloten we af te rekenen voor het stofzuigen en vervolgden we onze weg naar Santa Teresa.
Na wat gekunstel om het parkeren te betalen, al het losse geld was gebruikt om het stofzuigen te betalen, konden we het stadje inlopen. Het is een apart, gezellig en kleurrijk stadje, paar honderd huizen, veel souvenirs winkels en horeca, daarbij ook diverse B&B’s. Na een tijdje door de zowel de woon- als de winkelstraatjes gelopen te hebben werd het tijd voor koffie met een zoete croissant.
Het was ondertussen dusdanig gaan waaien dat standaards met souvenirs bij enkele winkels omwaaiden, ook tafellakens met (lege) wijnglazen kozen zo hier en daar het luchtruim. Bij toeval zagen we net de ferry van Corsica naar Sardinië langs’zeilen’, 10 meter vooruit en tegelijk 5 meter opzij. Zag er beangstigend uit, neem aan dat de kapitein dit varkentje hier wel vaker gewassen heeft.
Na de koffie liepen we nog langs een paar winkels, en zo hier en daar gingen we ook naar binnen. Langzaam liepen we richting het strand. Het was druk, ondanks het weer, echter geen enkele parasol te zien.
Vlakbij het strand was een aardig restaurant. Daar namen we een foccacio met tonijn, tomaat en sla, met wat te drinken. Het werd tijd voor de siesta. Op de terugweg keken we nog voor een restaurant voor vanavond. Uiteindelijk bleek er naast de camping een hotel met een restaurant te zijn.
Tijdens de siesta vermaakte Wilma zich met haar bookreader en begon ik e.e.a. op te ruimen en af te breken.
Na een tijdje waren we daar klaar mee en gingen we nog even op het strand en bij de watersport club kijken. Het strand was nagenoeg leeg op een aantal windsurfers en kitesurfers na. Goeie beslissing om niet met een rubberbootje de La Maddalena archipel te bevaren met dit weer.
‘s-Avonds heerlijk gegeten bij de ‘buren’, tonijnsteak met friet en salade, witte wijn (de rosé was op helaas). Afgesloten met een toetje met koffie. Morgen naar Alghero om Wilma in de middag weer terug naar huis op een vliegtuig te zetten.
Koko's Feeling Adventures 