Dag 15, Pini e Mare
Vandaag bijtijds vertrekken, ik ga naar het zuiden, naar een camping in de buurt van Cagliari, de hoofdstad van Sardinië. De camping, Pini e Mare, ligt op ongeveer 25 km van Cagliari. Dichter bij Cagliari is er geen camping. Daarnaast zou je vanaf deze camping windsurfles kunnen nemen.
Om iets over 8 rij ik de camping af, 270 Km en ruim 3 uur voor de boeg. De receptie van Pini e Mare is vanaf 13 uur een aantal uur dicht ivm siesta, vandaar dat ik op tijd vertrek.
Het is zondag op de weg, en nog vroeg, heel stil dus. De 3 snelheidsmetingen, door de politie, onderweg, zijn dan ook op tijd zichtbaar. Toch goed dat ze zo’n oranje hesje aan hebben. Het grootste deel van de route gaat over snelweg of bijna snelweg, 90-100 is dan ook goed aan te houden. Het landschap is mooi, glooiend, zonder al te veel pieken en dalen.
Iets over half 12 draai ik, letterlijk, de ingang is gelijk rechts aan een zijweg van de provinciale weg, de camping op.
Ik mag zelf een plekje uitzoeken op deze relatief kleine terrassencamping. Het is er niet druk, maar een goed plekje voor de caravan en de auto, met wat schaduw, kost toch even. Toch iets gevonden. De caravan staat in een mum van tijd op z’n plaats. Tijd voor de lunch, brood van gister
Na de lunch ga ik op zoek naar het strand. Tussen de camping en de kustlijn ligt eerst een 2-baans weg en dan nog enkele villa’s. Het ‘strand’ is te bereiken via een smalle doorgang tussen 2 villa’s of via een onderdoorgang onder de weg door, die tevens dienst doet als (op dit moment) droge rivierbedding.
Zoals te zien is op de foto, is strand een groot woord, maar de mensen genieten er toch van. Verderop zijn wel bredere stranden.

Terug op de camping val ik voorover en verdraaid m’n rechter voet zich in mijn ‘leren’ klomp. Er op staan lukt niet echt. Eerst maar eens gaan koelen onder de kraan, daarna been omhoog en ‘verplicht’ een tijdje verder lezen in het derde boek van de Dinsdagvrouwen, niet deel 3 trouwens. Na een tijdje lukt lopen wel, in m’n Teva’s en in m’n bergschoenen. Het zit vooral van binnen, dik en/of rood is het niet.
Voorlopig verplaats ik me hinkelend en lees wat vaker, kijken hoe het er morgen uit ziet. Wel jammer want je kan hier inderdaad surfles nemen. Ene Pietro is telefonisch te bereiken. Morgen of overmorgen maar eens kijken.
Later in de middag ben ik fietsend naar het postkantoor geweest, geld pinnen, in het volgende dorp.
Bij de bar en mini-markt zou je ‘s-avonds ook wat kunnen eten, vanaf een uur of 8. Misschien wel een goed plan, een supermarkt heb ik nog niet gezien, dat komt morgen nog wel. Tegen 8en ga ik bij een tafeltje zitten, de dame van de mini markt verteld met wat er van het menu gekozen kan worden, 5 van de 20 pasta opties, binnen 8 minuten is de diepvries maaltijd klaar. een glas rode wijn, niet uit de diepvries, maakt dit culinaire dieptepunt van deze vakantie af. Morgen maar zelf weer eens koken.
Ben benieuwd hoe m’n voet morgen voelt, denk dat ik toch maar eens in het ziekenhuis er naar laat kijken. Dat ligt in Cagliari, dan kan ik daarna de stad gaan bekijken. Hopelijk geen rare zaken met intapen of gips…


