Dag 2, extra bijlage
Ondertussen zit voor mij dag 3 er alweer bijna op. Maar nog even terug naar gister, voor het avondmaal.
Ik werd bijtijds wakker op de camping bij Rioveggio. Het verkeerslawaai heeft me niet uit m’n slaap gehouden.
Om 8 uur kon ik het bestelde brood ophalen en rekende ik af. Kwart voor negen reed ik de camping af.
De camping ligt t.o.v. de doorgaande weg vrij diep. Bijna bovenaan op de weg naar de doorgaande weg zette ik de auto met caravan nog even aan de kant voor een foto. En dus de caravan met één wiel in de kant. Naast het asfalt bleek de berm een behoorlijk stuk lager. Met wat geluk, ook dat weer, kreeg ik de caravan uit de berm, ogenschijnlijk, ondanks het gekras en gekraak, redelijk onbeschadigd. Het ongeluk zit letterlijk in een klein hoekje.
Vele wegen lijden naar Rome, is het gezegde. Vandaag bereed ik de weg naar Rome. Zover ging ik echter niet. Na een 160 km over een behoorlijk drukje weg was er een korte file voor het tolstation bij de afslag die ik nam.
Nadat ook dat opgelost was, vooral file bij de doorgang waar je met los geld kunt betalen, de creditcard doorgang, waar ik gebruik van maak, was leeg 😉
Nog een 30 km door ‘berg’ en dal en ruim voor 12en arriveerde ik bij de camping. Niet al te groot, formaat half voetbalveld, plaats of 30. Weinig faciliteiten, maar in het hart van de Val d’Orcia.
Na rustig e.e.a. op z’n plek gezet te hebben, gelucht te hebben besloot ik even naar het stadje San Giovanni d’ Asso te lopen. Kleine 2 kilometer, laatste stukje omhoog, want het kasteel ligt natuurlijk boven op de heuvel. Zie de foto bij dag 2.
Boven bleek het kasteel ondertussen het museum van de witte truffel te zijn en een restaurant te bevatten. Verder in het stadje nog wat horeca, een pin automaat en een Co-op(je). Het weer was wat bewolkt. Op de terugweg liep ik over de spoorbaan. Zo te zien rijdt de trein daar alleen in het seizoen. Om half 6 kwam ik er dus achter dat de supermarkt vandaag niet meer open ging.
Daarom maar even een rondje langs een 3-tal fotogenieke punten. Bij De cypressen van Torrenieri zat het weer mee. Bij Belvedere viel het wat tegen en bij de Chapelle was het zo druk met langs de weg gestopte auto’s dat ik besloot deze plek op een andere dag te doen.
Dit is het uitzicht als je bij Torrenieri je 180° omdraait. Ook niet mis.
Rond half 8 was ik terug op de camping. Tegen 8 uur reed ik de 2 km naar het stadje, dus iets na 8en zat ik aan tafel in de Osteria.
De pasta, formaat en lengte van een stevige regenworm, is een Toscaanse specialiteit, en wel specifiek van deze regio. De z.g. Pici pasta, lange met de hand gerolde pasta slierten. Een soort super spaghetti. Zeer smakelijk met de tomatensaus en de knoflook. Er zaten wel 6 hele teentjes in, om mezelf wat te beschermen heb ik die wat opzij gelegd. Had nog geen afspraak met de duivel ofzo.
De huiswijn, logisch maar toch, komt hier uit de streek Montepulciano, en staat dus in een soort melkbus, verbonden met een veredelde tuinslang naar een tapkraantje in de keuken. Daar heb je hier geen flessen voor nodig. Op de foto links van de kassa.
Het volkorenbrood, cake-achtig, had een aparte korst met daarin zoutkristallen, daar doen ze hier niet flauw over.
Heel apart, ik denk alleen dat het als dagelijks brood, door al dat zout, niet echt het juiste dieet zou worden.
Nog even een foto van Torreniere, als afsluiter. Er zijn hier in de omgeving veel mooie plekjes. Sommige vind en zie je zelf, sommige hebben iets hulp nodig. De foto’s van de cypressen bij Torrenieri kun je met wisselende jaargetijden in veelvoud op het internet vinden. De plek zelf ligt vlak langs een drukke provinciale weg, een parkeerplaats is er niet echt, de meeste mensen, en het zijn er altijd wel een paar, zetten de auto gewoon stil langs de kant. Je moet je dan verplaatsen om er wat moois van te maken. Hieronder een foto waar toch wel uit blijkt dat het niet vanzelfsprekend een ‘mooie plek’ is.
Vergelijk dit maar eens met de foto van gister.
Koko's Feeling Adventures 