De eerste hele niet reizen dag van deze vakantie. He he, de vakantie kan beginnen. Uiteraard werd ik weer erg vroeg wakker. Hoorde nog een paar druppels vallen, waardoor ik de stoel etc naar binnen haalde. Meer dan 10 druppel waren het uiteindelijk niet. Met soezen en lezen hield ik het op bed uit tot half 7. Mooie tijd, net licht, om weer eens stevig te gaan wandelen.
3,5 km heen richting Tortoli en net zoveel km weer terug. Dik in het zweet trok ik alles uit en een zwembroek aan, hup de zee in, even afkoelen, heerlijk. Aansluitend de warme douche, zou er aan kunnen gaan wennen.
In de kampwinkel hadden ze helaas alleen wit brood, maar dat is ook eetbaar. Na het ontbijt met koffie vertrok ik op de fiets naar Tortoli. Daar waren vrij veel winkels, had ik gisteren gezien. Maar vrij weinig bakkers. Toch eentje gevonden en met een bruin brood rijker, voor vanmiddag, fietste ik weer retour camping.
Het zonnetje begon al aardig aan kracht te winnen, en scheen ook nog eens recht de caravan in via de deur. Tijd om de luifel met voor- en zijwand aan te brengen. Jeetje wat is die grond hier hard.Gelukkig heb ik genoeg stalen haringen. Met de originele kunststof  haringen had ik hier een probleem gehad.Het werd ook tijd om de blog van gisteren eens te schrijven. Daar was gisteravond niets van gekomen
Met al dat harde werken was het alweer tijd voor de lunch, nu dus bruinbrood.

Na de lunch, het was ondertussen onaangenaam warm, ging ik over tot de siësta. Wat hangen op de stoel, op de bank in de caravan, wat lezen, wat soezen…..Daar krijg je geen vakantie mee vol, tenminste ik niet.
Om half vijd was het tijd om op zoek te gaan naar de supermarkt in Tortoli. Na even zoeken eentje gevonden, en best wel uitgebreid. Met ice-tea, eieren, lange vingers etc. vertrok ik weer terug naar de camping.
Ik had gelezen in het ANWB boekje over Bari Sardo en Torre di Bari. Beide plaatsen op zo’n 15 km van de camping. Dus in de auto en allereerst naar Torre di Bari. De route verloop vrijwel geheel langs de kust met zo nu een dan een B-weg het ‘binnenland’ in. Langs de kust vooral strand, met strandtenten en veel mensen aan het zonnen enzo. Het binnenland, smalle wegen met mooie vergezichten. Echter niet echt de ruimte om even te parkeren.
Torre de Bari is aan de kust bij één van de Genuaanse torens. Enkele hotels, restaurants etc. En het strand zag er ook prima uit.

Strand bij Torre di Bari.

Vanaf Torre di Bari is  het enkele kilometers landinwaarts naar Bari Sardo. Volgens het ANWB boekje o.a. bekend van de oude Sardeense huizen en de oude mannen die op bankjes aan het mijmeren zijn. Je zal het als plaats daar nu net van moeten hebben.

En mijmeren, dat deden ze.

Gelukkig is er meer te zien, als je er op let. Best wel veel jaren 60, en ouder, gebouwen, winkels
restaurants etc.. En zowaar een actuele versie van de Sardeense vlag, de 4 moor(se) ‘koppen’.

Sardeense vlag met de 4 moorse koppen.

Achteraf denk je dan, had ik die rode stoel, op de achtergrond, beter weg kunnen halen. Had ze toch niet beter met haar stoel 180 graden moeten draaien… Ik vind hem zo eigenlijk best wel eigenwijs.

Genoeg ANWB wijsheid voor vandaag. Terug naar de camping en omkleden voor afkoelen in de zee, blijf het herhalen, zeer aangenaam. Douchen en op de fiets een pizza halen, net om de hoek bij de camping. Op de camping zelf hebben ze niet de pizza die ik graag eet. Tonijn met uien.
Tezamen met een rädler gaat die er prima in. Alweer een dag ten einde.

Het werd een dag van verrassingen. Niet al te wereldschokkend, maar toch. Van testkees tot een volle camping.

4-persoons hut in m’n eentje

Ik werd weer veel te vroeg wakker. Half 5, het schip voer rustig zijn gangetje en de hoofdmotor deed ritmisch zijn werk. Nadat verder slapen geen optie leek ben ik maar één dek hoger aan dek gegaan. Ik was niet de enige… Aan stuurboord was in de verte wel wat land of lichten te zien. Aan bakboord begon het in het oosten te dagen. Dat was wel een foto waard. Ik had m’n foon bij me,

Het daagt in het oosten.

dus foto maken. Terug naar de hut, uhhhh, waar is m’n keycard??? Niet in m’n zak, overal gevoeld, zoeken, aan dek, varend met een gangetje van zo’n 30 km/h, staat een frisse bries.. conclusie, bij het pakken van mijn foon is de keycard uit m’n zak gevallen en woehhh, weg…

Tja, wat denk je dan, hoe kom ik m’n hut weer in, en wat als iemand anders de keycard (met een sticker met het hutnummer erop) nou net heeft gevonden??? Het eerste was vrij snel opgelost. In een beenzak zat mijn ticket voor de boot, en bij de receptie kreeg ik alle hulp. Het tweede is gelukkig niet gebeurd, dus alles nog in de hut en met een nieuwe keycard had ik dus weer een lesje geleerd. Beter opbergen zo’n card.

Maar de verrassingen waren nog net voorbij. Ik dacht gister gehoord te hebben dat de aankomst in Arbatax half 8 zou zijn. In mijn hoofd, van de website, had ik 7 uur, dus dat leek redelijk te kloppen. Na douchen, opruimen etc. was het tijd voor koffie en even later 2 jam croissants. We kwamen al wat dichter bij land, dus eens kijken of ik met de mifi al verbinding kon krijgen. Jip, dat lukte, dus even met de foto’s aan de gang en de blog met foto’s updaten.
Ondertussen ook maar vast met TomTom de route naar de camping uitzetten… Olbia??? He??? We zijn bijna bij Olbia en niet bij Arbatax??? Maar eens navragen. Half 8 aankomst Olbia, negen uur vertrek en 1 uur aankomst Arbatax. Tjee, dat was toch anders dan ik in mijn hoofd had. Ergens iets niet goed gelezen. Dus ipv vroeg in de morgen wordt het pas vroeg in de middag.

C’est ca (kan dat 5-je onder de c niet vinden op de PC), dus berusten in al die extra tijd aan boord. Verder met de foto’s, appen en er achter komen dat je testkees was, e-book verder lezen, koffie etc.
Om één uur waren we dan eindelijk wel bij Arbatax. Van te voren had ik al naar campings gekeken. Er zijn er 4. 3 met goede beoordelingen,één  met een mindere. Die laatste viel dus af.
De eerste, in Arbatax leek eerst favoriet, dicht bij het stadje etc. Maar uit de beschrijving leek die klein/krap en had een zoutwaterzwembad… De twee andere liggen naaste elkaar, 4 km buiten Arbatax aan een wit strand. Het ene, met een 0.1 hogere beoordeling, had een flink zoetwaterzwembad. Die zou het worden. Dus 10 minuutjes later, bij de camping. Helaas dus, min of meer voor het eerst dat ik dat buiten het hoofdseizoen mee maak, voor mij, en mijn caravan, was hier geen  plaats. Jammer, zo’n fris zoetwater zwembad is aan het einde van de middag extra lekker. Dus op naar de buren, en gelukkig was daar wel plaats. Zelfde mooie strand,maar helaas geen zwembad. De auto mag niet bij de caravan staan, dat zie je vaker, maar kost wel eens wat heen en weer lopen.

Na e.e.a. op z’n plaats gezet te hebben was het tijd voor lunchen en daarna rustig aan doen.
Tegen 4 uur ging ik me klaarmaken om te zee te gaan. Dat is zo’n 100 meter van mijn caravan af.

Strand bij de camping (Cigno Bianco).

De zee was middelmatig onstuimig, er waaide een lekker windje. En het water was aangenaam, niet verfrissend (koud) maar heerlijk. De stranddouches die waren dan weer wel verfrissend (koud).
Na de nodige en de onnodige dingen gedaan te hebben ben ik nog even met de auto naar Arbatax gegaan. Hierbij bleek dat het plaatsje niet veel is, geen oude kern, de camping aldaar een goede keuze was om die niet te nemen en een biertje bij een loungetent met zicht op zee best lekker smaakt.

Arbatax met toren.
Vanavond eet ik bij het restaurant van de camping. Op de camping ‘betaal’ je met een card van de camping. Daarop worden al je uitgaven bijgehouden waarna je die afrekent bij vertrek.
De keuze viel op een Griletto met Rucalo en kaas. Met Patatino Fritte. Waarbij je dus denkt dat je frieten krijgt. Niet dus, de laatste verrassing voor van vandaag. De Patatino Fritte bleek een groot bord met verse chips te zijn. Tja…. wie bedenkt het. Afgeblust met een rood wijntje en acqua ging het er allemaal goed in. Als toetje, iets echt sardeens, een sabadas, deeggebakje overgoten met honing en cappuccino.
Het biertje met de 0,25 litro vinno rosso hadden me al wat rozig gemaakt, dus om 22:00 gingen de luiken dicht.