Op een redelijk normale tijd werd ik wakker. Vandaag weliswaar een dag van vertrek, maar er was genoeg tijd om de nuttige en minder nuttige dingen te doen. Allereerst maar weer eens een uurtje lopen. De zon was al op, maar maakte er nog wel een spektakel van.

Wat kan een dooie kat, op je nuchtere maag, trouwens stinken zeg. Lag er één op de weg te vergaan. Maar de mooie vergezichten overheersten, en een uurtje later kleedde ik me snel om om deze ochtend ook nog even te snorkelen. Er was dus zo goed als niemand, kippen zo en zo niet, op het strand, de zee was vlak en onder water zag ik een flinke kwal. Beetje formaat 10 liter emmer, die zich pulserend door het water bewoog. Enigszins donker paars. Verder nog wat kleine visjes. Aansluitend schoof ik de douche onder, waarna, na het scheren, het ontbijtje met cappuccino er prima in ging. Daarna begon ik gelijk met alles reisklaar te maken.
Zo tegen half elf was ik klaar, afrekenen en en route. TomTom stond al ingesteld. Het eerste stuk van zo’n 50 km was gelijk aan wat ik eerder al richting Cagliari gereden had. Daarna een stuk wat ik me nog van vorig jaar herinnerde, namelijk richting het vliegveld. De laatste 50 km reed ik voorbij Cagliari verder richting het zuiden. Hoe zuidelijker hoe minder huizen, hoe kleiner de dorpjes. Beetje mexicaans/midden-amerikaans sfeertje. Wel apart.
Onderweg kwam ik o.a. langs de zeehaven van Cagliari, vrij groot, vergeleken met de andere (meer ferry) havens. Ik vermoed dat via deze haven de meeste aanvoer van goederen voor het gehele eiland is. Verder o.a. de olieterminal, hier kunnen olietankers hun lading aan wal brengen. De grote professionele zoutindustrie, en hierbij dus ook nog de nodige flamingo’s.

Om half 1 kwam ik aan bij de camping. Na het standard inschrijven kon ik een plekje uitzoeken op camping Torre Chia. Zag er niet echt slecht uit. Deze camping is niet bij ACSI bekend, bij de ANWB heeft die 2 van de 5 sterren. Dat voorspelt meestal niet veel goeds.
De locatie blijkt ideaal, 400 meter en je zit bij het strand onder de Torre van Chia. Een aparte baai, grindstrand en bij de zeekant flink wat rotsen, waar dus uiteindelijk ook eens wat meer vissen zitten dan ik tot nog toe gezien heb.

Van Paul had ik dus de tip over Chia gehad, leuke baaitjes etc. Vorig jaar heb ik een boekje gekocht met ‘alle’ stranden van Sardinië. Bijna 300 stranden staan hierin, met een foto, beschreven. Bij dit strandje wordt snorkelen niet specifiek genoemd, maar 3 stranden verderop, kwartiertje fietsen, word voor het snorkelen aangeraden. Eens kijken of dat morgen of overmorgen gaat lukken.
Na een plekje gevonden te hebben stond de Feeling snel op z’n plek en werd het tijd om eens te gaan kijken waar ik nu weer terechtgekomen was. Het strandje had ik dus al snel gevonden. De Toren van Chia, en het  blijken  hier op Sardinië trouwens spaanse torens te zijn, in tegenstelling van de torens op Corsica die Genuaans zijn, staat bovenop een heuveltje, meter of 40 hoog.
Je ziet hem dus vanuit elke hoek bijna. Voor 3 euro mag je de gerestaureerde toren in en heb je van boven uiteraard een schitterend uitzicht over de omgeving.
Hierbij kon ik gelijk de andere 3 stranden zien, waarvan ik de beschrijving in het strandenboek gelezen had. Het eerste strand, kilometer fietsen, of 100 meter door de bosjes, lijkt erg op de Costa Rei, weliswaar maar een kleine kilometer lang, maar net zulk strandzand als de Costa Rei.
In de beschrijving stond dat dit strand o.a. voor windsurfen gebruikt werd, en ik zag een instructeur met een leerling aan de gang…. één en één is 2, ik heb morgen om 3 uur een afspraak om na 20 jaar weer eens te kijken of het er nog in zit of niet.

Het 4de strand, goed zichtbaar vanaf de toren, heeft als unieke optie dat er een klein eiland voord ligt. Hier schijn je redelijk eenvoudig naar toe te kunnen waden. En juist rond dit eilandje schijnt een hoop vis te zitten, ideaal voor snorkelen. Met de fiets was dat een stief kwartiertje fietsen. Met de auto is dat niet zo snel aan te raden, al de parkeerruimte rond zo’n strandje is verpacht, en je mag gelijk een dagkaart kopen, mooi niet dus.

Tegen het einde van de middag, de zon begon al af te nemen, was het tijd om hier, bij het strand vlakbij de camping, ook eens te gaan snorkelen. Tja, wat een verschil, je stapt er in aan de zijkant, al vlakbij de rotswanden, het water is al snel dieper, en hupakee, vis en vis en vis. Wel heel veel kleintjes, scholen vol, maar ook wat grotere, pak ‘m beet 20 cm. En kraakhelder.Dus Chia, goeie tip. Vooralsnog.

Terug op de camping lag alles klaar voor douchen, en dan weet je gelijk waarom er maar 2 sterren zijn vergeven. Toiletten viel al wat tegen, diverse hurktoiletten en een aantal met wc-pot, maar dan zonder deksel, ook zo handig. Waarbij het eromheen erg snel nat en vies wordt. Maar de douches, dus met muntjes…. Helaas heb ik maar zelden munten douches gezien die schoon en lekker waren. De grote uitzondering is Höllandische Hof in Ensheim, bij Cochem. Daar krijg je 5 minuten en zijn de douches spic en span, en met thermostaat kranen, plus je ziet de minuten aftellen. Hier 3 minuten, en die krijg je niet te zien, Water loop slecht weg, dunne straal, Maar ja, je hebt nu eenmaal geen keuze.
Na de douche nog even yoghurt gehaald in een winkeltje, de kampwinkel is zondagmiddag dicht en toen aan het dinner, Omelet met brood van vanmorgen, niks mis mee, maar dat is dat soort brood waarvan de kern heerlijk zacht is, maar de korst dus nauwelijks doorheen te komen is. En je beleg dus altijd uiteindelijk naast je brood ligt.
Zo dan ga ik nu nog even de foto’s regelen en dan kan de blog straks het internet op.