Waarschijnlijk nu nog even zonder foto’s. Internet is nu opgelost. Werd geblokkeerd omdat een Europese regeling voorschrijft dat je gewaarschuwd moet worden als je Euro 60 in één maand in het buitenland verbruikt had. Na veel gezoek en gehannes, daar heb je dan wel weer internet voor nodig, heb ik het gevonden en kon ik de limiet van Euro 60 verhogen,
De foto’s, door een ander dagschema, met z’n 2en etc. lukt nog even niet. Morgenochtend gaan we vrij bijtijds voor een dag-zeiltocht met een 2-master. In iedergeval ergens snorkelen, en misschien dolfijnen zien, maar die werken hier niet op commando.

Vandaag. Redelijk bijtijds op, even niet wandelen. Het internet, het ontbreken daarvan, hield ons al vroeg bezig. Y haalde broodjes, inclusief zoete broodjes, en ik maakte de koffie.
Door het internet en de opkomende warmte was het een rommel morgen, Y heeft veel gelezen, We hebben samen het vaatje gedaan. Geluncht bij de caravan en we zijn rond één uur vertrokken naar Capo Caccia, met de auto. Bij Capo Caccia zijn de grotten van Neptunus. Die zijn best mooi, en ook nog eens mooi uitgelicht.
Bij Capo Caccis, en dat ligt een paar honderd meters hoog, kun je parkeren en dan via trappen terug naar zeeniveau, naar de ingang/kassa van de grotten. Er wordt beweerd dat dat 600 treden zijn, we hebben ze niet geteld.
Voor 13 euro de man kregen we een toegangskaartje, de rondleiding begint op het hele uur. Vanaf Alghero kan je ook met de boot naar de ingang varen. Dat heb ik vorig jaar gedaan. Dus afhankelijk van of er een gevulde boot net aankomt kan het aantal bezoekers aardig oplopen.
Om 2 uur begon de rondleiding. Een aardige sardeense dame met draadloze microfoon liep voor ons uit. Op diverse plaatsen werd er wat toegelicht in het italiaans en het engels.

Onderwijl schoten wij onze filmpje vol, bij wijze van spreken dan, want onze digitale filmpjes, SD kaarten, zijn nog lang niet vol. Later hoop ik er hier weer een paar aansprekende foto’s bij te zetten.

Na een krappe 3 kwartier waren we weer terug bij het startpunt en begon de beklimming van de 600 treden omhoog. Gelukkig stond er een windje, waren er divers plaatsen waar je even kon rusten. Maar toch waren we vrij snel weer boven, geen trede overgeslagen, maar of het er nu 600 zijn geweest?

Bovenaan was een cafetaria en dus tijd om even het vochtgehalte weer op niveau te brengen. Ice-Tea Pesca, koud, smaakt prima. Aansluitend reden we terug naar de camping. Y voelde zich even wat minder, dus even een pauze om de paracetamol z’n werk te laten doen. Onderwijl kon ik met het internet aan de gang, ook met behulp van de dames van de receptie. Na een tijdje had ik het kwartje horen vallen, ook met behulp van de trouwe website van Camperforum, de bron van mijn EuropaSim oplossing, vond ik de oorzaak van de blokkade en de oplossing. Dan nog even het grijze water wegbrengen en het drink en kraanwater aanvullen.
Y voelde zich al weer wat beter en ging even genieten van een frisse douche, nadat ze de douchemuntjes voorraad weer geholpen had op pijl te houden. We scoren er 4 tot 6 per dag.
We hadden ondertussen samen het plan gemaakt om vanavond met de jurk uit te gaan, Y dus in haar jurk. En dit was het slimste om dan met de auto naar de oude stad te rijden, ipv met de fiets.
Dat ging goed, parkeren was zelfs gratis. De schoenen, slippers ging wat minder, de slipper van de ene voet bleef niet goed zitten. Maar dapper liep ze ermee door tot het restaurant van haar keuze, Daarvoor hadden we nog wat winkels gekeken en was Y geslaagd voor souvenirs voor 2 belangrijke mensen in haar leven.

Op de vestingwal hadden we een restaurant gevonden, ondanks dat keken we nog even bij Kings, maar opnieuw was die vol, misschien was er nog plaats na 9 uur. Dus maar terug naar het eerste restaurant. De zon, achter de wolken ging langzaam onder, hetgeen een aparte roze lucht gaf. Foto volgt.

We kozen voor Raviotti met een salade erbij. Het blijf altijd een verrassing of je een voorgerecht-maat krijgt of een hoofdgerecht-maat. Het was dus een voorgerecht-maat, maar smaakte er niet minder om. Een Se-adas, (Seadas, maar Se-adas is de uitspraak) wat dus erg lijkt op een Sebadas, was het toetje wat we samen deelden. Het deegbroodje heeft een kaasvulling, Dus een soort kaassoufle met honing, Het deeg met kaas smaakt een beetje oliebol achtig, de honing is sweeeeeet. Cappuccino voor mij, en nope mocht het kopje niet kopen.
Mede door de temperatuur vandaag waren we toe aan rust, en daarom gingen we terug naar de camping. Nu, iets na 10 uur, zitten we op de bank in de caravan, de wind is behoorlijk aanwezig, Y werkt haar socials bij en ik beëindig hierbij de blog van vandaag.

Het verschijnen van de blog zal wat fluctueren. Door een andere dagindeling en internet dat niet meewerkt. Ook de foto’s werken even niet mee. De meeste werden met de foons gemaakt, en zonder internet krijgen we die nog niet over op de laptop waarop de blog geschreven wordt. Maar het komt allemaal nog wel goed.

Na de eerste, klamme, nacht werden we rond 7 uur wakker. Voor mij, met de lange boulevard om de hoek, een reden om weer eens te gaan wandelen. Voor Y tijd om nog even verder wakker te worden etc. We kwamen er achter dat mijn Mifi prima werkt maar dat Vodafone mijn internet toegang geblokkeerd heeft omdat er teveel gebruikers via de Mifi gebruik maakten van de verbinding. Balen dus, zeker voor Y die uiteraard haar social media met bijwerken en in de gaten houden.
De resterende broodjes van gister waren ons ontbijt. Beetje hard, net als het leven soms
Wel met Latte en Cappuccino, uiteraard.
Plan voor vandaag was vrij simpel, er moesten nog een aantal dingen gekocht worden, en de trip met de zeilboot, welke dag, bepaalde onze agenda voor de komende dagen.
Via het internet bij de receptie, waar ook de blog van gister gepubliceerd werd, kon ik mijn email lezen en vonden we uit dat de trip met de zeilboot, Andrea Jensen, op maandag gaat gebeuren.
Dat houdt in dat we zondag naar de Neptunusgrotten willen en vandaag, zaterdag, een rommeldag er van maken.
Na het ontbijt etc. togen we op de fiets richting stad. Onderweg uitkijken voor een winkel waar ze duikbrillen en waterschoenen verkopen. Bij een professionele watersportwinkel vonden we een mooie, azuurblauwe, duikbril met snorkel voor Y. Waterschoenen bleek een stuk ingewikkelder. Met maat 39 passen eigenlijk maat 40, waterschoenen, het beste. Maat 41, de rubberen versie lubberen. Tja, en dan is maat 39 en 41 voorradig. Ook bij andere winkels bleek maat 40 niet te vinden. Bij één zaak, in de oude stad, hadden ze wel van die neopreen schoenen, maat 41….
Met de eerste buit in handen reden we terug naar de camping.
Het was ondertussen alweer lunchtijd, en op de heenweg naar de stad hadden we ook broodjes bij de Panniniria gekocht. Dus , eten… En daarna de ‘gebruikelijke’ hangpartij, siësta.

Zo rond 4 uur werd de temperatuur van heet weer wat aangenamer. Tijd om de duikbril uit te testen. Na het op maat maken togen we naar het strand, de zee was licht verfrissend, maar al heel snel aangenaam. De duikbril van Y zat prima, en we hebben vissen gezien. Niet zo overdreven veel, maar het is zaterdag, het strand is vol en het krioelt van de mensen in het water. Wat zou jij doen als je een vis was… Maar toch, kleine groepjes redelijk grote vissen, 20-25 cm,

Een dik half uur later, en prima genoten, trokken we richting de douches en maakten we ons klaar voor het eerste middagrondje stad. Er moeten toch nog waterschoentjes komen, en verder, nog wat dingetjes voor Y. Voor de waterschoenen gingen we toch de neopreen maat 41 maar proberen. Door het elastische ontwerp sluit die toch goed aan de voet, tja, genoeg ruimte voor de (lange) tenen is nooit weg.
Y wilde ook nog eens gaan kijken voor een jurk, een attribuut dat ze nog niet echt vaak gebruikt/ aan heeft, maar door alle leuke winkels hier etc. etc. kreeg ze de urge om toch eens te gaan kijken. In winkel 1 was het gelijk raak. Een bordeaux rode met kant afgewerkte jurk transformeerde Y van meisje/vrouw tot diva. En met de zwarte ‘pas’ hakjes van de winkel is het af. Er zijn foto’s van, maar ivm begrijpelijke redenen houden we die foto’s even prive.
Tja, en dan werd het idee, die jurk met wel een avond aan, en uiteraard met enigszins passende schoenen. Een nieuw quest ving aan. Met succes, na een dik hal uur, hadden we leuke zwarte zandaaltjes gevonden. Iets met hoge hakken was (gelukkig) niet passend te vinden. Gezien de straten van de oude stad van Alghero, dikke kiezels in cement, was dat maar goed ook.

Vanwege de tijd etc. blijft de jruk vanavond nog even in het tasje van de winkel.
Op de terugweg kochten we de laatste artikelen bij de supermarkt. Ook het geld voor de zeiltocht werd alvast gepind. Op de camping maakten we ons klaar voor het avondeten in de oude stad.

Enigszins gehinderd door een lokale hardloopwedstrijd, dwars door de oude stad, stalden we onze fietsen en liepen om de oude stad  heen om bij Kings, op de vestingswal, uit te komen. Echter Y wilde vanavond graag pizza eten, en dat staat nu juist net niet op het menu bij Kings.
Dus verder de stad door, slalomend tussen de hardlopers door. Bij een pleintje vonden we een zitplaats bij een ristorante/pizzaria. Y nam er één met champignons en ham, ik de Sarda uitvoering. Ze smaakten beiden prima.
Na het eten werd het tijd om naar de camping terug te gaan. Om half elf lagen we tussen de klamme lappen, en klam was het deze nacht, er kon niet genoeg frisse lucht/wind in de caravan komen. Maaaaarrr. geslapen werd er ondanks dat toch.