Een enerverende nacht. Y haar volle holtes, snif snif, werden vannacht uitgebreid met koppijn. Om 4 uur even opgestaan, koffie gezet, geen thee meer aan boord, en uiteindelijk Y naar de douche gestuurd. Die dus om 4 uur ‘s-nachts nog niet warm is. Tezamen met een tweede kussen, dubbeldekker, kon ze toen nog een paar uur slapen. Of we vandaag nog met de zeiltocht meekonden was nog lang niet zeker.
Na een half ontbijt met ice tea, de enige thee die we wel hebben, een douche en wat rust werd alsnog vijf voor twaalf besloten dat we het er op gokten. Het weer was een stuk milder, 24 graden en bewolkt. Om kwart voor 10 moesten we aan boord, met volle tassen, badlakens, badhandoeken, vestjes, bootschoenen, snorkelset ( en zonder zonnebrandolie, uiteindelijk) vertrokken we om half 10 op de fiets. De Andrea Jensen was al aan het aanleggen. De fietsen stalden we op onze vaste plek. Gauw aan boord. De meeste mensen, totaal 12 passagiers, kwamen bijna gelijk aan boord. Op een viertal moesten we nog even wachten. Iets over 10en vertrokken we, compleet.

Het idee was om naar Capo Caccia, komt bekend voor, te varen op de motor, dan een baaitje in, aantal uren gelegenheid te snorkelen, te zonnen (indien aanwezig) en te lunchen, daarna, afhankelijk van de wind, op de zeilen terug.
Buitengaats kwam de zon toch al regelmatig tussen de wolken door, en dat zou zo de hele dag doorgaan. Buitengaats begon de Andrea Jensen ook behoorlijk te stampen. Zowel de wind als de golfslag deden hier hun best voor. Bij vertrek hadden we al een beker koud water gehad, al gauw werd de bestelling opgenomen en kozen we beiden voor Ice Tea Pesca. Die viel niet goed bij Y. Het was de inleiding tot een dag groen en geel zien (bij wijze van spreken, was meer bleekjes).
Al gauw hing Y over de reling en konden de vissen het karige ontbijt met de ice tea tot hun nemen. En of je het nu gelooft of niet, bijna direct was daar een dolfijn bij. Bleekjes bracht Y het nieuws, werd niet helemaal opgevangen, totdat een mede passagier aangaf hetzelfde gezien te hebben. De schipper gooide direct het roer om, en binnen 2 minuten zwom er een jolige dolfijn op onze boeggolf mee. Jolig was die, helaas alleen.

Deze foto werd ook nog eens door Y gemaakt. Een kleine 10 minuten voer de dolfijn een spel met ons uit, daarna verdween die snel.
We voeren door naar Cap Caccia, keken even naar de ingang van de grot, en voeren toen iets terug om in de baai verder te varen tot één van de wachttorens, deze waarschijnlijk van de phoeniciërs, foute spelling, die hier een paar eeuwen voor de romeinen belasting inden voor de toegang tot deze baai, annex natuurlijke haven.
Daar ging het anker uit, werden snorkelsets beschikbaar gesteld en zouden we een paar uren verblijven. Al snel gingen de eersten te water, het was licht verfrissend en vrij snel aangenaam.
Ik deed een verkenning, echt mooi, 4-5 meter diep, veel rotsen richting de kant, zeegras bij de boot en heel veel vissen, groepen, kleine groepjes, varierende van de kleine aquarium visjes tot 20-30 cm. Geen koraal, zijn hier niet de tropen, maar kristalhelder, mede omdat er niemand de grond omwoelt. Na dit verslag, en we lagen al weer even rustig, besloot Y om hier ook van te gaan genieten. En dat heeft ze dan ook gedaan en ging prima. Na het snorkelen begon de boot toch wat meer te rollen waardoor Y zich toch weer minder ging voelen. Een klein beetje eten bleef er ook niet in.
Het eten smaakte mij prima. Er was brood met schalen met vleeswaren en kaas. Een bord met mozarello en tomaat kreeg je per persoon, de rest was zelfbediening. Naast frisdrank was er bier en rode/witte wijn. Wat koel moest zijn was ijskoud.
Daarna was er nog een pastaschotel, meloen en een volle fruitschaal met o.a. bananen. Deze probeerde Y, met het genoemde resultaat.
Na een flinke tijd was het tijd om te vertrekken. Al vrij snel werden de zeilen, met behulp van de passagiers gehezen. En varend op de zeilen zochten we onze weg terug.

Nadat alle zeilen gehezen waren en we verder voeren met een klein beetje motorhulp, werd de sloep die achter de boot meegetrokken werd er bijgehaald en kregen we de gelegenheid om de Andrea Jensen met volle zeilen op zee te fotograferen. Tja, zo’n kansje….

Op de achtergrond Capo Caccia. Na een dik uur varen kwamen we in de buurt van Alghero en werden de zeilen met dezelfde passagiers weer gestreken. Op de motor werd deze (zeil)tocht afgerond. Kwart naar 5 stonden we weer op de vaste wal.
Voor Y voelde dat weer geweldig. Terug op de camping was het tijd voor een douche, wat opruimen, de huurfiets terugbrengen en een afhaalpizza bij het restaurant van de camping bestellen. Y had al vrij snel naar terugkomst wat yoghurt geprobeerd. Dat ging wel, na eerst de halve pizza verobert te hebben werd uiteindelijk 3/4 van de pizza genuttigd. De mijne ging voor de helft op, heb ik morgen nog wat op de volgende camping.
Nog wat verder opgeruimd en Y heeft de caravan weer nachtklaar gemaakt. Ze voelt zich beter, nog niet volledig. Ik schrijf de blog en zij doet nog een poging dat dikke boek verder uit te lezen zodat ze het morgen bij haar terugvlucht niet meer hoeft mee te sjouwen.