ZO, weer eens een dagje vakantie alleen, Na het normale ochtend gebeuren vertrok ik net na 9 de camping. Via Palau op weg naar Capo Testa. Dit is een hele mooie weg en er is een hoop te zien. Vandaar ook dat TomTom inschat dat deze 37 km route bijna een uur duurt.
Allereerst gaat de route naar/langs Palau. Er is daar een schitterend uitzicht punt. Een foto daarvan later in de blog,
Bij Capo Testa, een kaap aan de noordkant van Sardinië, vanwaar je Corsica en de stad Bonificaio, op Corsica kunt zien liggen. Deze kaap ligt bezaaid met door de wind tot allerlei vormen gemaakte rotsblokken. Via allerlei wandelpaadjes kun je over de rotsblokken komen en naar de zee lopen. Het is er meestal druk, toeristisch, maar rond 10-en vandaag viel het aardig mee. Een parkeerplekje, op een redelijke afstand, is dan ook zo gevonden.

Hier met Corsica, links onder het midden, zichtbaar.

En hier een paar bezoekers, voor een idee van de grootte.

Na hier ruim 2 uur rondgestruind te hebben, en dan is het dus al 30 graden, voelde het aan dat het weer eens tijd werd terug naar de camping te gaan. Een douche en een schoon shirt zijn dan gepast. Aansluitend middageten, brood, en siësta.
Zo tegen half 4 had ik wel zin om hier eens te gaan snorkelen. De camping wordt omgeven door de zee, het is een soort schiereiland, en overal zijn strandjes. Op het strandje vlakbij de camping ging ik met snorkelbril en al te water. Redelijk verfrissend, maar al snel weer comfortabel, was de temperatuur van het water. En jeetje, wat was dat mooi, iets naar links, net naast het strand beginnen wat rotsen, zwommen wolken met 1000-en kleine visjes, van zo’n 5 bij 1,5 cm. Echt koel.
Je kon er doorheen zwemmen zonder ze te raken. Verder waren er ook nog grotere vissen, allemaal druk bezig met hun dagtaak, eten of gegeten worden. Na een klein half uur was het genoeg, even douchen en klaarmaken om naar Palau te gaan.
Palau is een klein stadje vanwaar je met de veerboot naar één van de Maddelene eilanden kunt gaan naar de plaats Maddelene. Vanaf een uitkijkpunt kun je de bedrijvigheid zien.

2 veerboten varen, en de derde ligt klaar in Palau. Middenlinks Palau en boven rechts Maddelene.
Het was blijkbaar nog vroeg, tegen 5 uur, want veel winkels waren nog dicht, of gingen net open.
Een uurtje liep ik langs de winkels, alwaar naast de standaard souvenirs ook aparte dingen en kleding te zien was. Bij een cafetaria zag ik deze echt wel dikke lippen fiets. Probeer daar maar eens een band van te plakken.

Ik had nog geen zin om nu al naar de Maddelen eilanden te gaan, anders heb ik morgen niks te doen. Dus na een uur vertelde ik aan TomTom dat ik naar Arzachena wilde rijden. Buiten Olbia om is dit de grootste plaats in deze regio. De boekjes waren er niet erg duidelijk over of dit plaatsje wat te bieden heeft.
Het viel mij in iedergeval wat tegen. Het zag er vrij authentiek uit. Maar dat is blijkbaar niet mijn smaak. Terwijl ik in Arzachena was kon ik nog even aftanken, en zowaar de auto wassen. Ik had ook graag de caravan gewassen, maar dat zal tot thuis moeten wachten.

Blinkend staat die nu weer naast de caravan, het verschil is dus nu weer groter geworden.
Tegen dat ik terug was van Arzachena was het alweer bijna tijd om te gaan eten.
Vanavond wilde ik, voor het gemak, een pizza in het restaurant van de camping eten.
Bij het restaurant stonden al 3 koppels een tijdje te wachten, de service was authentiek italiaans denk ik. 1 van de koppels gaf het al op, en ik volgde hetzelfde voorbeeld.
Net buiten de camping, aan de grote weg, zit ook een restaurant. En het werd nu geen pizza maar een tonijn steak. En een lekker toetje toe. Wat er met de tonijn was weet ik niet, hij smaakte prima, maar bij de camping wilde die al afscheid nemen. M’n darmen waren blijkbaar wat overstuur van zoveel tonijn. Die verdween dus gelijk in het toilet….
Eens kijken of het internet nog werkt, dan gaat deze blog van de laatste hele vakantiedag gepubliceerd worden.