Het was vroeg vandaag, tenminste, we werden ruw gewekt, om 4 uur, door een stevige regenbui.
Gelukkig alles OK met de tent van I, de luifel (van de caravan) liep al aardig vol met regenwater. Tot zeker tegen 8 uur bleef het regenen. De apps gaven lichte regen aan, ben benieuwd hoe hevige regen eruit ziet.
De apps gaven ook aan dat er later op de dag vergelijkbare buien zouden zijn, trouwens, volgens de app ver beneden de 1 mm, wat eigenlijk niets is.
Om 7 uur, de afgesproken wekker tijd, besloten we dat het vandaag geen wandelen zou worden. De nog aanwezige kans op regen, de natheid en dus gladheid van de paden, geen goeie optie. Een deel van de paden, rotspaden, wil je niet onder die conditie bewandelen.
Dus rond 8en stonden Y en ik op, koffie maken, brood halen, de ‘rommel’ rond de tent wat herorganiseren, douchen etc. Rond 9 uur kwam het koppie van I ook boven het tentdoek uit.
Y had gezien dat er een optie was om 2 uur met een boot te gaan varen met de mogelijkheid tot snorkelen. Dat leek ons wel wat, een andere optie was om met de trein naar een aantal van de Cinque Terres te gaan.
Nadat iedereen er klaar voor was liepen we naar het strand, naar het bord met de info over de boottocht. Daar hoorden we dat ivm met de surfgolven er niemand aanwezig was voor de boottocht, We konden nog wel met iemand bellen. Uiteindelijk besloten we, mede gezien het weer en de temperatuur dat 2 uur met snorkelen wel erg kort was, en waarschijnlijk ook wel koud.
Dus gingen we alvast ingrediënten voor de pasta die Y nog wil maken, tijdens deze vakantie, halen en besloten daarna om met de trein naar Manarola te gaan.
Bij de camping hadden we de treintabel met vertrektijden gehad, en de eerstvolgende zou over 30 minuten vertrekken. Dus nadat de gezichten weer gepoetst en gepoederd waren spoeden we ons naar het station. I gedeeltelijk op haar Penny (surfplank op wielen) waarmee ze beduidend sneller was dan Y en mezelf.
Op het station stond een mega-rij voor het loket, gelukkig iets minder voor de automaat. Niet iedereen kon met de automaat om gaan, dus wij waren daar snel aan de beurt. Na zelf de automaat bedwongen te hebben hadden we 6 enkeltjes, 3 heen en 3 terug. Zo gaat dat in Italië, een ‘returno’ is 2 enkeltjes.
Nu nog op het perron komen, en aldaar door de rij met wachtenden naar dat deel van het perron waar nog genoeg ruimte was. Even later kwam de trein binnen, en door de keuze van de plaats op het perron hadden we dan ook snel zitplaatsen.

20 minuten later waren we in Manarola. Manarola met z’n zeer bekende gekleurde huizen. Net als de ander 4 Terres op de lijst van Unesco om bewaard te blijven voor de volgende generaties,
Het was in Manarola minstens zo druk als bij het instappen in Levanto. Het kostte ons dan ook even tijd om weer op een begaanbaar stukje te komen.
De diverse souvenir winkels kregen alle aandacht van de dames. I was op zoek naar een hoed, een quest die nog vervolgd wordt, want DE hoed is nog niet gevonden.
Na diverse foto’s gemaakt te hebben was het toch ook wel tijd voor wat te eten. En daar heb ik nog steeds visioenen over van 10 jaar geleden…

Dit keer hadden we snel een leuk take-away restaurant gevonden alwaar de oude baas 3 stukken focacio opwarmde voor ons. Voor I met lokale kaas, voor y met pesto en voor mezelf met tonijn en cherry tomaatjes. Heerlijk.
Het werd alweer tijd om Manarola to verlaten en kijkend op de tijdtabel spoedden we ons naar het station, op naar Vernazza.

Ook op het station van Vernazza was het ook behoorlijk druk, je zal maar toerist zijn.
Opnieuw genoeg souvenir winkels, totdat I aan kondigde dat ze eigenlijk wel naar het toilet wilde. Tja, souvenir winkels en restaurants zat, maar als je niet gebruik maakt van de faciliteiten van een restaurant… Gelukkig vond ze uiteindelijk een toilet en was dit leed gauw geledigd.

Ook in Vernazza valt genoeg te fotograferen, zeker vanaf zee gezien toont het dorpje z’n mooiste gezicht.
Maar na zoveel souvenir winkels en restaurants zie je bijna het unieke van deze dorpjes niet meer.

Opnieuw keken we op de treintabel en de keuze om naar het station te gaan was snel gemaakt.
Even later waren we weer terug in Levanto, en liepen we terug naar de camping.
We vulden de tijd tot half 8 met nog wat opruimen, aan het strand liggen, omkleden, lezen etc.
Ook de  laatste groente werd gekocht voor het menu van Y. Dille ontbreekt nog, maar dat hebben we nog niet vers en nog niet in gedroogde vorm gevonden.
Net voor half 8 liepen we naar het restaurant, een pizza diablo, oid, voor I, een ravioli voor Y en een pizza met zalm voor mezelf. Na het eten uiteraard een ijsje en nu, net 10 uur,maken de dames zich klaar voor de nacht.

Morgen wandelen??? Ik doe geen voorspellingen meer, volgend de apps vannacht nog een buitje. We gaan het zien, morgen.