Rond een uur of 8 kwam er beweging in, We hadden vandaag de tijd, dus brood halen, douchen, ontbijten etc. alles kreeg z’n tijd. Plan is om vandaag naar Cinque Terre, de vijf plaatsen, te gaan met de trein. Niet alle vijf, maar de ‘leukste’. Plan voor morgen is om van Riomaggiore naar Portovenere te gaan wandelen, Dus Riomaggiore viel al af.

Na 11 uur wandelden we naar het station. Kwartiertje. Het stond vol met rijen, tot buiten aan toe. De grootste rij konden we ontwijken, die was voor de dagkaarten van Cinque Terre. Wij hebben voor vandaag alleen treinkaartjes nodig. De volgende tij omzeilen betrof de rij voor de kaartverkoop van het station. Toch nog een rij voor ons, voor de kaartverkoop bij de automaten.

Later zag ik dat er in de gang naar de perrons ook nog zo’n automaat staat, zonder rij… Na me door het menu van de automaat geworsteld te hebben hadden we 4 kaartjes, 2 voor de heenweg en 2 voor de terugweg.

De trein was er vrij vlot, en vertrok ook nog eens vrij vlot. Ons doel was Manarola. Na een dik kwartiertje waren we er. De highlights van het dorpje zijn enigszins bekend. Kleine gekleurde huisjes op een helling tegen de kust aan. Ondertussen met veel restaurants, eettentjes en souvenirs winkels. Maar nog steeds erg leuk om doorheen te lopen en te bekijken. Het word wel steeds drukker. Erg veel mensen uit China die echt geen engels spreken. Als die hun gids kwijtraken, hebben ze echt een probleem

Voor C was het de eerste keer, en er waren voldoend souvenirs winkels en kledingshopjes voor haar. Na een poosje rondgelopen te hebben namen we een pauze, en op een bankje lazen we in onze bookreaders. Tegenover het bankje was een ijswinkel, en dus tijd voor onze dagelijkse portie italiaans ijs.

Na het ijsje liepen we verder omhoog door Manarola. Vanaf het pleintje bij een kerk hadden we ook nog een mooi overzicht van het dorp richting de zee. Hier vlakbij waren ze trouwens bezig met het persen van druiven. Er word op de wanden van Cinque Terre van alles verbouwd, maar vooral ook druiven. Via een coöperatie worden de drijven verwerkt tot wijn,

Het was ondertussen ook alweer tijd voor de lunch. Focacio, met tomaten en één met pesto. Smaakte prima. Hierna werd het tijd om te verkassen, met de trein gingen we naar Vernazza,

Hier was het behoorlijk druk, bijna Hoog Catharijne op zaterdagmiddag. Ook een heel sfeervol stadje, met ook veel restaurants, eettentjes en evenzoveel souvenir winkels etc. Effe een tijdje bij de haven/strand gezeten, mensen gekeken enzo.

Nadat we ook hier een beetje uitgekeken waren liepen we terug naar het station. De trein kwam al snel. We hadden van de camping een papiertje met de dienstregeling, dat is wel handig zodat je weet wanneer de treinen rijden.

Op het station van Manarola had ik trouwens ook alvast buskaartjes gekocht voor morgen. We nemen de bus van Riomaggiore naar Telegrafo, vandaar lopen we naar Portovenere.

Terug in Levanto verkleden we ons op de camping en gingen we nog een uurtje zonnen en zwemmen in zee. Hierna nog wat ingrediënten halen voor het avondmaal, tomaten, toetje en brood.

Bij de caravan begonnen we aan ons avondmaal, lekker simpel, Bruschetta met tomaten, olijfolie, knoflook en oude kaas. Met de oven werd dit afgebakken, jammie.

Na het vaatje tijd voor koffie en het schrijven van de blog.

Het was vannacht droog gebleven en de dag startte met een voorzichtig zonnetje. 7 uur stonden we op, we wilden bijtijds naar Levanto. Na het douchen, ontbijten de caravan vertrek klaar maken reden we rond kwart voor negen de poort van de stadscamping van MIlaan uit.

Het was niet extreem druk, zondagmorgen, maar toch reed er al het nodige verkeer op de weg. De weg naar Levanto, zo’n 220 km, begint met een redelijk saai stuk, 2×3 baans één recht stuk. Zo’n 50 km voor Genua rij je de heuvels in, de Apennijnen geloof ik. Dat is pas leuk, 2×2 baans, kronkelig omhoog en op het laatst, Genua lig aan zee… nog kronkeliger naar beneden. Dit vindt ik één van de 2 leukste stukken die ik ken in Italië. Werken, opletten en genieten.

Na Genua het derde stuk, zo’n 70 km. Ook 2×2 baans, iets minder kronkelig, maar je zit meer in tunnels dan in de buitenlucht. En als je niet in een tunnel bent, dan zie je rechts de zee en leuke stadjes.

Nadat je de snelweg hebt verlaten rij je nog zo’n 10 km door de heuvels kronkelend naar beneden, naar Levanto aan zee. Levanto inrijdend viel het me op dat het behoorlijk druk was. Veel auto’s veel mensen, het leek wel of het nog hoofdseizoen was. Iets voor 12en kwamen we aan bij de camping Acqua Dolce. We reden de camping op, het eerste wat we zagen was het bord Complett, oftewel Vol.

S*it, wat nu. Er zijn nog meer campings in Levanto, maar die liggen lang niet zo gunstig t.o.v. de zee en het stadje. Uitstappen en maar eens vragen of er misschien voor de volgende dag wat te regelen was. Huh, het hokje van de administratie lijkt leeg, is leeg?? Oeps, er is een nieuw kantoor aan de andere kant.Dus maar eens vragen. En ongelofelijk of ze herkenden me, of de naam, maar ik stond nog in het systeem, er werd heel druk overlegd en op de planning gekeken, Er was nog een plekje, de mensen waren aan het vertrekken, en ze gingen even met me kijken of ik daar met de caravan kon komen (steil pad met haakse bocht) en of het plekje ons beviel. Er stond nu nog een kleine caravan, de bocht steil omhoog, haaks naar rechts leek mij wel haalbaar, en het plaatsje was eigenlijk prima, dus, ja graag.

Dus even een rondje lopen, brood halen en nog voor 1 uur stonden we op het plekje en konden we lunchen. Verse bruine volkoren bolletjes.

C wilde graag in zee zwemmen, maar het was nog best vroeg in de middag, en de zon stond dus nog hoog te branden. Ja, te branden, want het weer is perfect, graatje of 25, licht briesje en ZON.

Dan maar eerst even een rondje door het stadje lopen, ijsje eten, winkels, siësta, meestal nog dicht. Maar we hadden de bookreaders meegenomen, dus in het park op een bankje lekker uurtje lezen.

Zo tegen 5en verkleden we ons en met strandlakens etc. zochten we een plaatsje op het kleine stukje vrije strand. Typisch Italië, grootste deel van het strand is verpacht en staat vol met parasols en ligbedden, netjes in het gelid. En een klein deel is lekker rommelig met een allegaartje van parasols etc. Het zeewater was aangenaam en C heeft haar zoutwaterbad gehad, ik ook, maar maar heel kort.

Zo rond 7 uur hadden we er genoeg van en vertrokken we weer naar de camping. Douchen omkleden en nog wat lezen. Na een tijdje gingen we naar het restaurant op de camping ne bestelden een pizza om mee te nemen. Een hele aparte met van alles erop, ansjovis, trostomaatjes, mozzarella en nog veel meer. Bij de caravan aten we die op, met nog een yoghurtje als toetje.

Om de dag af te sluiten zouden we nog even op het strand langs de zee lopen. Daarna liepen we nog even het dorpje in. We hoorden iemand iets omroepen met een geluidsinstallatie. Dus we liepen richting het geluid. Bij een piazza, omringt met oude gebouwen, bleek een band te gaan spelen, Doctor Beat, en net dat we aankwamen begonnen ze. Bas, Gitaar, Drum en een zangeres. Ze begonnen met een aantal min of meer bekende Italiaanse nummers.

En na een tijdje kwamen er ook Engelstalige liedjes bij, van de Police, Adele, Disco en tot heel recent. Het plein stond al vrij snel vol met mensen. Een mix van jeugd, jong met en zonder kids en oud(er). Vooral de laatste groep was al vrij snel druk met dansbewegingen. Ik denk dat we een uurtje of 2 hebben gekeken, geluisterd en genoten. Iets na 11en waren we weer terug op de camping. De poort stond nog op een kiertje, en de pincode lag nog in de caravan……