Het zou mooi weer vandaag worden, dus een prima dag om naar de bovengenoemde toscaanse stadjes te gaan. Na het normale ochtendritueel reden we iets na 10en de camping uit. Volterra is zo’n 50 km rijden, wat ongeveer een uur rijden betekend. Een hele mooie route, vooral nadat je de snelweg verlaten hebt. Weids heuvelachtig landschap met bochtige wegen. Dan moet je wel de ruimte krijgen en niet in een rij achter een (nieuwe) Fiat 500 rijden die het het gaspedaal niet kan vinden. Maar alla, het is vakantie. Na de auto geparkeerd te hebben, betaald voor 2 uurtjes, liepen we door één van de stadspoorten Volterra in.

Volterra, van origine gebouwd door de Etrusken, is bovenop een heuvel gebouwd, Voordeel, je kunt rondom zien wie er aan komt. In de stad moet je nog steeds ‘klimmen’ om je door de straatjes te verplaatsen. Ook hier veel authentieke en toeristische winkels. Albast is één van de specifieke materialen waarvan produkten in Volterra en omgeving gemaakt worden.

We liepen via het plein bij het stadshuis verder het stadje in.

Het is moeilijk te vertellen/beschrijven wat je allemaal aan winkels en waren tegenkomt. Schoenen, italiaans uiteraard, kleding, levensmiddelen, limoncello, pecorine kaas, truffels, zwart en wit, ijs, brood, pasta waren (pici hier ook uiteraard) altijd wel een winkel met keukengereedschap, Bloemenwinkels met bijna geen bloemen, juweliers, cosmetica, souvenirs winkels etc.etc. Maar wat je ook tegenkomt, Toscaanse huizen met unieke deuren (groot) en deurklinken.

Hier dus is de neus de klink.

Ik ben hier al enkele keren geweest de afgelopen jaren. Maar ik laat het allemaal langzaam tot mij komen. Er is zoveel te zien. Toscane is voor mij zo en zo een soort openlucht museum. Huizen, kerken, kastelen, ongelofelijk wat zij in die tijd al maakten, en nog steeds in authentieke staat. (meestal). Zo’n 50 jaar geleden kwamen ze er achter, tijdens opgravingen, dat er zelfs nog een romeins amfitheater tegen de hellingen van Volterra aanlag.

Nu grotendeels uitgegraven, het geeft een mooi beeld over wat de romeinen 2000 jaar geleden al in huis hadden.

Om nog enigszins authentiek over te komen, worden er soms wel aanpassingen gedaan. De satelliet schotels op bijgaande foto zijn qua kleur enigszins aan hun omgeving aangepast.

Na 2 uurtjes Volterra liepen we naar de auto terug en vertrokken we richting San Gimignano. Toch ook nog 3 kwartier rijden. Hier was het beduidend drukker, ook veel toeristenbussen. Het was dan ook even zoeken naar aan parkeerplaatsje. Vlak voor San Gimignano hadden we trouwens al een mooi uitzicht op dit stadje.

Ook in de stad was het erg druk. We hoefden de gids met het vlaggetje maar te volgen. Oeps, dat was ons reisgezelschap niet. Op het plein met de (2) beroemde ijswinkels stonden rijen. Van P wisten we de recente prijs van ijs, dus die lieten we dit keer maar voorbij gaan. In Volterra hadden we al een ijsje gegeten voor een normale prijs.

Wel was het zo langzamerhand tijd voor de lunch. Dus op zoek naar pizza punten. In een grote nis bij het stadshuis was nog ruimte om die rustig even zittend op te eten.

Na nog even verder in San Gimignano gewandeld te hebben en de nodige foto’s gemaakt te hebben, liepen we langzaam, het was druk, weer richting de auto. Vlakbij de auto is een Coop, dus gelijk maar even boodschappen voor vanavond gedaan. De Limoncello was hier beduidend goedkoper dan bij de toeristenwinkels, en een mooie chianti, dit keer zonder klantenkaart voor een redelijke prijs, completeerde de boodschappen.

Met de auto reden we nog even langs een andere route om nog een foto van SanGimignano te maken. Daarna richting camping, want C wilde nog graag wat baantjes zwemmen. De bovenbenen hadden daar duidelijk baat bij gehad.

Dus, op de camping, C zwemmen, en me m’n boek van de bookreader op de laptop zien te krijgen zodat ik verder met mijn boek kan, ‘De Leugenaar’.

Op het menu stond tartaarburger met rozemarijn gekruide aardappels afgeblust met Romano sla met komkommer en tomaten, er zat ook ergens nog knoflook bij en zwarte peper. Een sardeense rosé maakte het af.

Dag van vertrek, dag van aankomst, dag van, volgens de verwachtingen, fikse onweersbuien tussen 12 uur en middennacht. We gaan het zien, en voelen

We wilden rond 9 uur vertrekken, dan zouden we tussen 12 en 1 bij de camping in Siena zijn, zo’n 240 km rijden. Dus, vanaf zeven uur, brood halen, bij 2 bakkers, want die bruine bolletjes zijn erg lekker van die ene, en die witte rosetto’s nu net weer van die ander. Douchen, ontbijten en de caravan rijklaar maken, Alles wat los is vast maken, vuilwater tank legen en opruimen, gas dicht, dak naar beneden, de stoelen, tafel en luifel hadden we gisteren al opgeruimd.

Auto op z’n plaats zetten, en, met ontzag van wat publiek, de caravan met de mover achter de auto rijden. Na betalen en de laatste afwas reden we iets na 9 uur de camping af. Voor de zekerheid weer even aftanken en hup naar de snelweg.

De route naar Siena, via de snelweg, leidt ons langs Lucca, Pistoia en Florence. Vanaf Florence was de ‘snelweg’ in het verleden op sommige  plaatsen echt waardeloos, gaten, kuilen oneffenheden, iets waar met name de caravan niet blij mee was. Een groot gedeelte van deze weg is ondertussen van nieuw asfalt voorzien. Maar om de herinnering levend te houden zijn er nog een aantal gaten en oneffenheden niet van nieuw asfalt voorzien. Je schrikt je echt te pletter als je bij een brug een rand van asfalt op je af ziet komen, van zo’n 10 cm hoog en asfalt onder 45 graden. Bonk.

Zo’n 10 km voor Siena kon ik C nog net wijzen op Monterigione, de ‘buitenpost’ van Siena, een rond stenen fort achtig plaatsje. Zie één van mijn eerdere blogs over Toscane.

Net voor half één reden we de camping, ColloVerde, op. Plaats zat, en zoek zelf maar een plekje. In verband met de nog wat opspelende bovenbenen van C zochten we een strategisch plekje. DIcht bij de toiletten, dat staat los van de bovenbenen, niet al te ver omlaag, de camping ligt op een heuvel  met diverse niveau’s, maar ook niet te ver van het zwembad.

Het weer hield zich toruwens niet aan de voorspellingen, vooralsnog. Graadje of 26 en gewoon lekker.

Na de lunch besloten we eerst naar de grote Coop, beneden aan de berg, te gaan om in iedergeval nog een flesje wijn etc. te halen. Na alle kleine kruidenierswinkels was deze supermarkt wel weer even een openbaring. Na het tellen van alle soorten pasta’s gingen we verder met onze core business van dit bezoek, wijn zoeken.

Helaas was die mooie fles Chianti, net in de aanbieding, maar alleen voor mensen met een klantenpas, zonder de aanbieding iets te duur. Maar met een fles rosé, en nog wat andere waren, reden we terug naar de camping. Daar was het tijd om van de nog aanwezige zon te gaan genieten bij het zwembad. Helaas met één ereader minder, daar was het scherm op de één of andere manier van gekraakt.

C zwom 12 baantjes, ik hield het bij 2,5. Wandelen gaat mij beter af, zwemmen, that’s different koek. Het liep al weer tegen 4 uur, er kwamen wel wat donkere wolken aan, maar het weer was nog steeds goed. Het werd tijd om naar de stad te gaan, winkels kijken, en vanavond eten in Siena. Met de bus reden we naar het centrum. Aan het begin van de lange winkelstraat stapten we uit, en van etalage naar etalage liepen we richting het hart van Siena.

Maar, we waren nog maar net op weg, of de eerste dikke druppels begonnen te vallen. Het liep ondertussen tegen 6 uur, Paraplu op, en nog steeds van etalage naar etalage lopend liepen we verder. Bij het Piazza del Campo werd het toch wel tijd om even te schuilen. We waren niet de enige. Nadat de regen, en onweer, flink te keer waren gegaan liepen we onder één paraplu verder. Bij een kaarsenwinkel liepen we even naar binnen. Deze winkel had alleen maar handgemaakte kaarsen. Er waren 2 dames bezig met het maken van kaarsen, erg kunstig, en een geduldig werkje. De eigenaresse gaf ons uitleg.

Haar collega is hier bezig met een penseeltje een tekening aan te brengen op de kaars. Als ‘verf’ gebruikt zij diverse kleuren kaarsvet, die in lepels warm gehouden wordt boven theelichtjes.

Na een aantal blikken op de Duomo van Siena geworpen te hebben, besloten we nog even te gaan schuilen en namen we een cappuccino in een eettentje. De regen hield nog even aan. Toch maar weer verder, het was zo rond 7 uur, want we wilden voor wat te eten gaan kijken. Uiteraard niet op het piazza del Campo zelf, als toerist betaal je daar de hoofdprijs ten slotte. Dus we gingen wat kleinere straatjes in, in de richting van het busstation. Na diverse menu kaarten bekeken te hebben kozen we voor een klein restaurantje. C verbaasde zich dat ze ook hier blijkbaar voor bestek en brood moest betalen, coperco of coperto. Tja, het blijft italië.

De keuze werd een bruschetta samen delen, en risotto met pecorini (geitenkaas) voor C en pasta pici met een pecorini saus en zwarte peper voor mij. Niet al te grote porties, maar de smaak, pecorini is echt lekker, compenseerde dat voldoende. En uiteraard Vinno del Case, huiswijn dus, zo te proeven een mooie chianti, om de smaakpupillen te kietelen. En water om dat proces zo nu en dan wat af te dempen. Kortom een heerlijke maaltijd.

De klok liep door, ik wilde nog graag een paar nachtfoto’s maken. Dus liepen we terug naar de Duome en piazza del Campo.

En verder richting de bushalte teruglopend maakte ik op diverse plekken nog wat foto’s zoals de bank van Siena, één van, of misschien wel de eerste, echte bank. Onlangs nog in het nieuws omdat deze bank om dreigde te vallen en Italië aan Europe moest vragen of ze deze bank met overheidsgeld mochten ondersteunen. Waar we, Europe, nu net hadden afgesproken om dat niet meer toe te staan. Uiteindelijk is de bank, met 5 Miljard of zo, toch gered.

Bij de bushalte aangekomen was het even uitzoeken hoe laat de bus zou komen, Oeps, het is kwart over negen, en de volgende, en laatste bus, voor vandaag komt om kwart voor tien. Even goed navragen of die bus dan wel langs de camping gaat. Dat gelukkig wel, bijna alle wachtenden moesten naar de camping. En inderdaad de bus bracht ons naar de camping, waarmee deze dag ook weer ten einde kwam. De regen was ondertussen over.