Rond een uur of 8 kwam er beweging in, We hadden vandaag de tijd, dus brood halen, douchen, ontbijten etc. alles kreeg z’n tijd. Plan is om vandaag naar Cinque Terre, de vijf plaatsen, te gaan met de trein. Niet alle vijf, maar de ‘leukste’. Plan voor morgen is om van Riomaggiore naar Portovenere te gaan wandelen, Dus Riomaggiore viel al af.

Na 11 uur wandelden we naar het station. Kwartiertje. Het stond vol met rijen, tot buiten aan toe. De grootste rij konden we ontwijken, die was voor de dagkaarten van Cinque Terre. Wij hebben voor vandaag alleen treinkaartjes nodig. De volgende tij omzeilen betrof de rij voor de kaartverkoop van het station. Toch nog een rij voor ons, voor de kaartverkoop bij de automaten.

Later zag ik dat er in de gang naar de perrons ook nog zo’n automaat staat, zonder rij… Na me door het menu van de automaat geworsteld te hebben hadden we 4 kaartjes, 2 voor de heenweg en 2 voor de terugweg.

De trein was er vrij vlot, en vertrok ook nog eens vrij vlot. Ons doel was Manarola. Na een dik kwartiertje waren we er. De highlights van het dorpje zijn enigszins bekend. Kleine gekleurde huisjes op een helling tegen de kust aan. Ondertussen met veel restaurants, eettentjes en souvenirs winkels. Maar nog steeds erg leuk om doorheen te lopen en te bekijken. Het word wel steeds drukker. Erg veel mensen uit China die echt geen engels spreken. Als die hun gids kwijtraken, hebben ze echt een probleem

Voor C was het de eerste keer, en er waren voldoend souvenirs winkels en kledingshopjes voor haar. Na een poosje rondgelopen te hebben namen we een pauze, en op een bankje lazen we in onze bookreaders. Tegenover het bankje was een ijswinkel, en dus tijd voor onze dagelijkse portie italiaans ijs.

Na het ijsje liepen we verder omhoog door Manarola. Vanaf het pleintje bij een kerk hadden we ook nog een mooi overzicht van het dorp richting de zee. Hier vlakbij waren ze trouwens bezig met het persen van druiven. Er word op de wanden van Cinque Terre van alles verbouwd, maar vooral ook druiven. Via een coöperatie worden de drijven verwerkt tot wijn,

Het was ondertussen ook alweer tijd voor de lunch. Focacio, met tomaten en één met pesto. Smaakte prima. Hierna werd het tijd om te verkassen, met de trein gingen we naar Vernazza,

Hier was het behoorlijk druk, bijna Hoog Catharijne op zaterdagmiddag. Ook een heel sfeervol stadje, met ook veel restaurants, eettentjes en evenzoveel souvenir winkels etc. Effe een tijdje bij de haven/strand gezeten, mensen gekeken enzo.

Nadat we ook hier een beetje uitgekeken waren liepen we terug naar het station. De trein kwam al snel. We hadden van de camping een papiertje met de dienstregeling, dat is wel handig zodat je weet wanneer de treinen rijden.

Op het station van Manarola had ik trouwens ook alvast buskaartjes gekocht voor morgen. We nemen de bus van Riomaggiore naar Telegrafo, vandaar lopen we naar Portovenere.

Terug in Levanto verkleden we ons op de camping en gingen we nog een uurtje zonnen en zwemmen in zee. Hierna nog wat ingrediënten halen voor het avondmaal, tomaten, toetje en brood.

Bij de caravan begonnen we aan ons avondmaal, lekker simpel, Bruschetta met tomaten, olijfolie, knoflook en oude kaas. Met de oven werd dit afgebakken, jammie.

Na het vaatje tijd voor koffie en het schrijven van de blog.

Het was vannacht droog gebleven en de dag startte met een voorzichtig zonnetje. 7 uur stonden we op, we wilden bijtijds naar Levanto. Na het douchen, ontbijten de caravan vertrek klaar maken reden we rond kwart voor negen de poort van de stadscamping van MIlaan uit.

Het was niet extreem druk, zondagmorgen, maar toch reed er al het nodige verkeer op de weg. De weg naar Levanto, zo’n 220 km, begint met een redelijk saai stuk, 2×3 baans één recht stuk. Zo’n 50 km voor Genua rij je de heuvels in, de Apennijnen geloof ik. Dat is pas leuk, 2×2 baans, kronkelig omhoog en op het laatst, Genua lig aan zee… nog kronkeliger naar beneden. Dit vindt ik één van de 2 leukste stukken die ik ken in Italië. Werken, opletten en genieten.

Na Genua het derde stuk, zo’n 70 km. Ook 2×2 baans, iets minder kronkelig, maar je zit meer in tunnels dan in de buitenlucht. En als je niet in een tunnel bent, dan zie je rechts de zee en leuke stadjes.

Nadat je de snelweg hebt verlaten rij je nog zo’n 10 km door de heuvels kronkelend naar beneden, naar Levanto aan zee. Levanto inrijdend viel het me op dat het behoorlijk druk was. Veel auto’s veel mensen, het leek wel of het nog hoofdseizoen was. Iets voor 12en kwamen we aan bij de camping Acqua Dolce. We reden de camping op, het eerste wat we zagen was het bord Complett, oftewel Vol.

S*it, wat nu. Er zijn nog meer campings in Levanto, maar die liggen lang niet zo gunstig t.o.v. de zee en het stadje. Uitstappen en maar eens vragen of er misschien voor de volgende dag wat te regelen was. Huh, het hokje van de administratie lijkt leeg, is leeg?? Oeps, er is een nieuw kantoor aan de andere kant.Dus maar eens vragen. En ongelofelijk of ze herkenden me, of de naam, maar ik stond nog in het systeem, er werd heel druk overlegd en op de planning gekeken, Er was nog een plekje, de mensen waren aan het vertrekken, en ze gingen even met me kijken of ik daar met de caravan kon komen (steil pad met haakse bocht) en of het plekje ons beviel. Er stond nu nog een kleine caravan, de bocht steil omhoog, haaks naar rechts leek mij wel haalbaar, en het plaatsje was eigenlijk prima, dus, ja graag.

Dus even een rondje lopen, brood halen en nog voor 1 uur stonden we op het plekje en konden we lunchen. Verse bruine volkoren bolletjes.

C wilde graag in zee zwemmen, maar het was nog best vroeg in de middag, en de zon stond dus nog hoog te branden. Ja, te branden, want het weer is perfect, graatje of 25, licht briesje en ZON.

Dan maar eerst even een rondje door het stadje lopen, ijsje eten, winkels, siësta, meestal nog dicht. Maar we hadden de bookreaders meegenomen, dus in het park op een bankje lekker uurtje lezen.

Zo tegen 5en verkleden we ons en met strandlakens etc. zochten we een plaatsje op het kleine stukje vrije strand. Typisch Italië, grootste deel van het strand is verpacht en staat vol met parasols en ligbedden, netjes in het gelid. En een klein deel is lekker rommelig met een allegaartje van parasols etc. Het zeewater was aangenaam en C heeft haar zoutwaterbad gehad, ik ook, maar maar heel kort.

Zo rond 7 uur hadden we er genoeg van en vertrokken we weer naar de camping. Douchen omkleden en nog wat lezen. Na een tijdje gingen we naar het restaurant op de camping ne bestelden een pizza om mee te nemen. Een hele aparte met van alles erop, ansjovis, trostomaatjes, mozzarella en nog veel meer. Bij de caravan aten we die op, met nog een yoghurtje als toetje.

Om de dag af te sluiten zouden we nog even op het strand langs de zee lopen. Daarna liepen we nog even het dorpje in. We hoorden iemand iets omroepen met een geluidsinstallatie. Dus we liepen richting het geluid. Bij een piazza, omringt met oude gebouwen, bleek een band te gaan spelen, Doctor Beat, en net dat we aankwamen begonnen ze. Bas, Gitaar, Drum en een zangeres. Ze begonnen met een aantal min of meer bekende Italiaanse nummers.

En na een tijdje kwamen er ook Engelstalige liedjes bij, van de Police, Adele, Disco en tot heel recent. Het plein stond al vrij snel vol met mensen. Een mix van jeugd, jong met en zonder kids en oud(er). Vooral de laatste groep was al vrij snel druk met dansbewegingen. Ik denk dat we een uurtje of 2 hebben gekeken, geluisterd en genoten. Iets na 11en waren we weer terug op de camping. De poort stond nog op een kiertje, en de pincode lag nog in de caravan……

De regen van gisteravond is de gehele nacht doorgegaan. Erge haast om op te staan was er dan ook niet. Broodjes hadden we nog van thuis. Zo rond half negen werd er thee en koffie gemaakt, broodjes gegeten. Aansluitend douche etc. Rond 11 uur waren we met al dat soort zaken klaar en besloten we richting de stad te gaan. Helaas nog met regen, dus ook met 2 paraplu-en.

De bus, lijn 80 stond te wachten, en bij aankomst startte de motor en vertrokken we. Kaartjes hadden we op de camping gekocht. Bij de halte De Angeline (oid) stapten we over op M1 (Metro).

Niet veel later kwamen we bij de Duome boven de grond. Best wel druk, met erg veel paraplu-en. We liepen de grote overdekte hal in met winkels van Prada en Louis Vuitton. Mooie vitrines.

Erge mooie spullen, maar beetje onwerkelijk kwa prijs en smaak. Je moet echt wel geld  hebben om deze smaak te hebben of zo. We liepen verder. Grote tenten bij de Ferrari winkel, dit weekend F1 in Monza, niet zo heel ver van Milaan. Veel vaders met zoontjes. Voor C was er verlichting bij McDonalds, Ernaast zat een hele mooie ijswinkel, Van een keten, ik heb er al meer gezien,

Helaas was het niet echt ijs weer, er was dan ook weinig klandizie. We liepen van winkel naar winkel, van etalage naar etalage. Zoveel te zien, soms leuk, soms apart, maar vooral veel. Grote winkels van populaire merken. Winkel van Diesel met een spijkerbroek van 320 euro, zo’n glimmende zwarte met blauwe vegen en zo hier en daar verouderd.

De paraplu van C begint het trouwens aardig op te geven. 4 balijnen zijn al kapot. En de plu moet regelmatig opgezet worden. De druppels zijn behoorlijk nat.Na bijna anderhalf uur waren we weer terug bij de Duome, we gingen vandaar de Via Torino in. Een straat met veel winkels, maar wat kleiner. Deels grote merken, maar ook andere en aparte winkels,

Halverwege was het tijd om wat warms te eten. Een focacio met wat groens erop en een wafeltje toe. Even binnen zitten en uit de regen. Vlak nadat we de via Torino verder inliepen zagen we wel een heel apart eettentje, voor italiaanse begrippen dan.

Een friettent in Milaan

Helaas we hadden al gegeten We vervolgden onze weg, Ook weer terug richting het dom plein. We hadden het wel weer even gehad, Misschien op de terugweg richting huis nog eens langs, en anders, we hebben het wel gezien,

Al die regen, paraplu’s en regenpakken. Terug naar de camping, Bij de uitstaphalte zit een COOP, met wijn, chips en kippenvlees zijn de ontbrekende onderdelen van de rest van vandaag binnen.

Chips, wijn en een dipsausje, gemaakt door C, voor de namiddag borrel, De kip is nog nodig voor de Kip Tandoori, alle andere onderdelen hadden we al. Zo rond half negen konden we eten, Het smaakte prima. De regen was na terugkomst eigenlijk langzaam minder geworden, ondertussen zelfs gestopt, Na het eten de vaat, en daarna een spelletje dobbelen. Ieder een rijtje gewonnen.

Iets na tienen ruimden we de stoelen en de tafel op. Plan is om morgen bijtijds te vertrekken om dan rond het middagsuur op de camping in Levanto (Cinque Terre) te staan. Het weer ziet er, volgens de apps, voor de komende 3 dagen goed uit, Droog en zo’n 24-25 graden. Daar doen we het weer voor.

Zo dag 2 alweer, wordt geschreven op dag 3 terwijl we aan de koffie met ontbijt zijn op de camping in Milano. Maar eerst dag 2 dus.

De wekker wekte ons, maar dat was niet erg, we wilden om 8 uur, als de camping weer bemand is, vertrekken. Ook om het voordeel van een dag eerder vertrekken een beetje te behouden.

De campingbeheerder dacht daar iets anders over, maar 20 over 8 vertrokken we. In 5 minuten zaten we op de snelweg. Bij Saverne weer eraf, om de lange bocht langs Straatsburg af te snijden.

Door de Elzas, heel veel wijngaarden, reden we van rotonde naar rotonde. Al vrij snel stopten we bij mijn ‘vaste’ benzine pomp om diesel te tanken. Euro 1,14 tegen over de 1,30 langs de snelweg.Bij Molsheim, geboorte plaats van Bugatti, reden we de snelweg weer op. Bij Koningsbourg stopten we voor koffie met pain de raisins en de sanitaire stop.

De grens met zwitserland, een uurtje verder, was zo genomen. De eerste druppels begonnen te vallen.Met de nieuwe TomTom op de iphone, en de nieuwe internetregels voor Europa heb je continue updates van de verkeersinfo. Blijkbaar, terwijl roaming aanstond, werkt dat nog niet in Zwitserland. We hadden dus geen idee wat het bij de Gothard zou gaan worden. Het was niet extreem druk op de weg, we konden goed doorrijden, de regen nam met vlagen wel toe. 4 woudstedenmeer in de mist, om maar wat te noemen. En alle watervallen, zichtbaar langs de weg, deden hun best. Vlak na de parkeerplaats van de Gothard tunnel kwamen de file borden. 4 Km. Ruim een half uur stapje voor stapje richting de tunnel..

Toen dit leed was geleden, reden we door de tunnel en stopten we net na de tunnel bij Gottardo Sud voor lunch (was bijna half 3) en sanitair. Het regende dus behoorlijk.

Ik heb hier wel zonnigere foto’s gemaakt.

Na een klein half uurtje vervolgden we onze weg. Nog zo’n 150 km tot Milano. Eigenlijk werd het wel weer wat droger, en ook aangenamer van temperatuur. Afgelopen nacht was het tot 13 graden gezakt, na de Gothard kwamen we weer in de 20 graden.

Het leek allemaal voorspoedig te gaan. Half 5 was haalbaar, we tankten nog in Zwitserland, stukje goedkoper dan Italië, daar is het denk ik meer dan 1,50, voor Diesel. Maar op 3 km voor de grens stond het weer stil. Stapje voor stapje ging het verder, er is een baan voor caravans, maar die wordt pas heel laat aangegeven, ik had wellicht de rechter, vrachtwagen baan (was leeg) kunnen nemen, maar ben net te netjes opgevoed. Toen we de caravanbaan konden nemen, werden we uiteindelijk bij de douane/grens zelf weer in de autorij gedrukt, maar dat had toch weer een kwartiertje of zo gescheeld

Nog een kleine 50 km tot de camping. De weg is hier ondertussen 2×3 banen, dus dat schiet lekker op. Bij de tangentiale, rondweg van Milaan, liep alles soepel, en al vrij snel kwamen we bij de afrit voor de camping. Iets na 5 uur waren we er.

Na de caravan een plekje gegeven te hebben hoorden we gerommel van onweer. Volgens de app zou het vanaf 6 uur tot zaterdagmiddag 12 uur behoorlijk regenen en onweren. Vanavond Milaan in gaan laten we dan ook maar even ‘varen’. Soep met brood en koffie met rosé en de bookreaders, brachten ons de avond door.

Camping aan ‘meer’ in Milaan

Uiteindelijk besloten we niet te wachten tot morgenvroeg, om dan in één dag naar Milaan te rijden. Nee, we rijden vandaag al een stuk. !0 uur sluiten de meeste campings, dus een camping gezocht na Saarbrücken, Met wat geluk van de werkgevers konden we 20 na 4 uur vertrekken.

TomTom Go, de nieuwe TomTom versie voor de iPhone leidde ons. Wisselvallige ervaring. Met alle wegwerkzaamheden in zijn hoofd probeerde deze ons om de diverse blokkades heen te leiden.

Ik had gekozen voor een route naar de camping in Vilsberg, via een andere lokatie. Dat was dan 359 Km. TomTom’s eerste voorstel was via Luik, Luxemburg, ruim 400 km. Wat ik niet in de gaten had was dat mijn via punt niet al te precies op de kaart was aangeduid. Gevolg. ergens in Duitsland, voorbij Wittlich, werden we van de weg afgeleid, zoals al eerder gebeurde, voor werkzaamheden, dachten we. Helaas, TomTom moest ons langs het via punt brengen.

Dat hadden we eerst nog niet in de gaten. Van de snelweg af, van de provinciale weg af, smallere wegen, vrij steil, en opeens ook onverhard. Tja, eerst geloof je TomTom nog. Totdat het onverhard een helling werd en de voorwielen de grip kwijtraakten.

Dan sta je stil op een onverharde weg, helling. naar voren lukte niet meer, naar achteren de helling af,,,, zo’n 30 meter terug was een pad naar rechts, met de kennis van de cursus caravanrijden en de hulp van 2 extra ogen van C, lukte het me om met de de kont van de caravan dat pad in te rijden, en nadat dat deels gelukt was kregen we de auto met de caravan gekeerd.

Na het keren, een helling met grind, voorwielaandrijving, en een caravan van bijna 1000 kg… Werkt niet echt.

Na een kort tijdje viel het kwartje, en startte ik de route voor TomTom opnieuw, ondertussen kon dat zonder via punt,,, en… konden we onze weg vervolgen.

Kwart over negen arriveerden we op camping Les Bouleaux, en een kwartiertje later stond de caravan. Nadat de bank omgetoverd was tot bed maakte C de bedden op. Adele begeleid me bij het schrijven van deze blog. Hier nog geen Wifi direct op de plaatsen. Dus de foto’s en het publiceren volgen nog.

Morgen verder naar Milaan.