Donderdag stonden we (opnieuw) bijtijds op. Ik stond om kwart voor 6 onder de douche. Een ontbijtje van brood van gister (dat is dan best al hard) en een eitje gister gekookt.

Alles verliep vlotjes, en kwart over 7 reed ik de camping af met de Feeling, net na de poort kwam C me tegemoet, die had broodjes voor vanmiddag en vanavond gehaald.

Gister hadden we al afgetankt, dus we konden er gelijk tegenaan. Als eerste stond TomTom ingesteld op een camping bij Saverne (Elzas) een 90 km voor Saarbrücken. Zo’n 670 km.

Idee was te kijken hoe de dag verliep en eventueel het doel daarnaar aan te passen. Het verliep allemaal vlotjes, rond Milaan stroopte het een beetje, de Gotthard was vanuit het zuiden gewoon doorrijden. Zwitserland verliep lekker vlotjes, en het zag er naar uit dat we rond 5 uur bij Saverne zouden zijn. Een beetje te vroeg om al te stoppen.

Net na Wasselonne afgetankt, vandaar is het zo’n 380 km naar huis, en dat is te doen op een tank. Dus maar eens even kijken op de kaart en in het CampingCard boek voor een nieuw doel. Nu kwamen we net na Trier uit, richting Wittlich, vandaar een 200 km nog te rijden. Maar ook dit doel haalden we vrij vroeg, kwart over 7. En, realiseerden we ons, het is vandaag de langste dag van het jaar.

Ik vind het stuk vanaf Saarbrücken naar huis, aan het einde van de dag, dus het deel dat je al moe begint te worden, best moeilijk. Het lokt om door te rijden, immers anders zit je op een camping te wachten om de volgende ochtend weer verder te kunnen. Nu, mede door het tijdstip, het langer licht, besloten we alsnog door te rijden, in één keer naar huis.

Bij de parkeerplaats Fintenkapelle, net na Wittlich, aten we de broodjes die vanmorgen nog vers waren, en nu al wel erg droog, met frisse tegenzin op.

De laatste sanitaire stop voor ‘thuis’.

Met een felle, langzaam ondergaande zon reden we verder door de Eiffel, gevolgd door de Ardennen. Verviers, Maastricht, en net voor Sittard, thuis. Net voor 10 uur reden we de Feeling achter de Polo het erf op. De Italië vakantie is voorbij, we zijn weer zonder brokken terug. En we lezen in de weerapp dat we waarschijnlijk het mooie weer van Italië op sleeptouw hadden, dik in de 30 graden vanaf het weekend.

Doei…

Zowel de laatste hele dag in Levanto als de laatste dag in Italië en de laatste dag van de ‘vakantie’. De komende 2 dagen hebben we nodig om thuis te komen, 1066 km tot Sittard.

Zoals gewend stonden we bijtijds op, douchen, brood halen, water flessen vullen en richting station. Idee was om vandaag met de trein naar 2 van de (5) Cinque Terre te gaan.

Echter onderweg naar het station stootten we op een markt, de wekelijks kleding en andere waren markt, en dan…. is C even niet te houden. Dus over de markt, passen, meten, niet de juiste maat, niet de juiste kleur danwel niet de juiste prijs.

Soms zie je toch nog wat leuks op de markt, deze meneer had een heel aardig t-shirt.

Kortom een kleine 45 minuten later liepen we verder naar het station. Kaartjes uit de automaat, naar de stempelautomaat om te activeren, naar het perron, rijdt de trein net weg. Niet getreurd, 10 minuten later was er weer één.

We gingen eerst naar Manarola. Daar aangekomen namen we alle tijd om vooral naar kledingwinkels etc. te kijken. We zijn hier al vaker geweest, zijn gewoon leuke gezellige stadjes met een hele toeristenindustrie kwa souvenirs, eten en boottochten, om maar wat te noemen. Daarnaast lopen er ook nog veel wandelaars rond, want naast de 5 stadjes zijn ook de wandelpaden behoorlijk beroemd.

Weer een ’ria’, naast o.a. de caffetaria, pizzaria etc.

Er waren al veel toeristen op de been, opvallend is het grote aantal mensen uit oosterse landen, vermoedelijk met name vanuit China.

De highlight, naast alle winkels met eten en souvenirs, is uiteraard het ‘gezicht’ van dit dorpje en zijn collega’s.

Zo tegen 11 uur knorde het maagje een beetje, dus werd er gezocht (niet echt nodig) naar een focacceria (yep weer een ‘ria’). Met een stuk pesto focaccia en een stuk met tomaar, olijf en stukjes ansjovis konden we er weer even tegenaan.

Het werd tijd om naar de volgende terre te gaan. We wilden naar Vernazza gaan, dus snel kaartjes gekocht, gekeken op de treinwijzer op het station, 12:06 konden we nog net halen, gecheckt dat die naar Vernazza zou gaan …. en ingestapt, Blijkt het de ‘sneltrein’ te zijn, die rechtstreeks naar Levanto rijd. Tja, daar waren we niet tegen opgewassen, noodrem wel aan gedacht, maar lijkt me niet zo slim.

Dus in plaats van Vernazza werd het Levanto, waarbij bleek dat de markt nog niet afgelopen was, dus ging C nog even een rondje over de markt, helaas, voor haar, met hetzelfde resultaat als eerder.

Op de camping deden we even een uurtje of wat rustig aan. Haalden nog wat drinken, zochten nog naar de Tic Tac’s die C graag heeft, maar die helaas meestal alleen in de kleinere verpakkingen verkocht worden. En toen was het tijd voor operatie krijg een kwal in beeld.

We gingen nog één maal naar het strand met badlakens, snorkel maskers etc. Maar het eigenlijke doel was om vissen onderwater, en na wat we van de week hadden gezien, vooral een kwal op de video te krijgen. Met wat geworstel met de camera is het uiteindelijk wel gelukt., Er waren dit keer meer kwallen, en ook kleinere en ook nog eens gelijk bij het strand, C had gelijk geen zin in zwemmen, en ik moest er toch in want anders lukt het niet ze onderwater te filmen.

Het water was trouwens, los van de kwallen, aangenaam van temperatuur. Ik zie nu dat een video toevoegen alleen gaat als je een YouTube account heb, die heb ik uiteraard niet. Dus het wordt een foto, een frame uit het filmpje.

Na het filmen hebben we nog even in de zon gelegen. Maar na een tijdje was het wel weer tijd om terug te gaan.

We ruimden vast wat spullen op, laatste vaat, vuile was etc. en maakten ons klaar om te gaan dineren. Na een rondje langs de divers ria’s besloten we te gaan eten bij een gelegenheid met de naam Scaramouche Cave, inderdaad met een rond plafond, beetje zoals een kelder bij de oude gracht in Utrecht. C koos voor een spaghetti met gamba’s en courget, zelf wilde ik de lasagne pesto, maar dat was op, dus maar een steak, waar uiteindelijk buiten de saus niets bij zat. Iemand moet C eens leren hoe je die gamba’s normaal verwerkt. Maar ze heeft ze met smaak gegeten, de snorharen zaten door de spaghetti, dus dat maakte het eten wat ingewikkeld.

Na ons laatste diner in Italië, van deze vakantie, en ons laatste italiaanse ijsje genoten we nog even van de laatste italiaanse zonsondergang.

Zoals gezegd, morgen richting het noorden, verwachten ergens rond Saarbrücken te overnachten en dan vermoedelijk vrijdag rond de lunch weer terug in Limbabwe.

Er volgt nog één blog, tenzij…, waarin zal staan dat we weer heelhuids thuisgekomen zijn.

C&A

Vandaag opnieuw genoten van de zon in Italië. Rond 8 uur stonden we op, C haalde brood, en ondanks dat dat best groot was is het vandaag zo goed als op gegaan. Multi cereale, bruin met zaadjes. We besloten vandaag met de trein naar La Spezia te gaan om wat te winkelen. La Spezia is zo ongeveer het Den Helder van Italië. Het is de marinehaven van Italië. Echter daar houdt de overeenkomst op. La Spezia is waarschijnlijk groter, en dus meer winkels.

Met de trein was het een  half uurtje, het boemeltje stopte bij elk van de 5 Cinque Terré’s. Vanaf het station is het een paar honderd meter voor de lange winkelstraat, voetgangersgebied, begint.

In de winkelstraat vind je van allerlei winkels, de originele, kleine slagers, groentewinkels, ijzerwaren waar je nog per schroef afrekent, maar uiteraard ook de kleding en mode winkels. Kortom voor zowel C als voor mij genoeg te zien. Als het op beslissen aankomt, blijkt het verschil tussen man en vrouw echter keer op keer.

Origineel groentewinkeltje,met zo te zien de eerste eigenaar.

Beiden slaagden we voor wat aankopen, C kwam weg met een olijf groene short en 2 gekleurde vesten. Zelf vond ik 2 shorts, roze en gelig. En een leuk t-shirt. Ook voor mijn dochters slaagde ik voor een cadeautje.

Hier C in volle trance aan het winkelen:

Er was ook tijd voor een ijsje, later zag ik dat naast de ijsboer ook een friettent zat. Zo en zo zie je die niet veel, maar die Italiaanse namen…

Gelatiere en friggitoria. Het ijs smaakte prima. De picollo (kleine) met caffé was eigenlijk te groot voor C, er was nog een kleiner maatje ‘baby’

Na nog wat heen en weer geloop om alles gekocht te krijgen namen we de trein terug naar Levanto. In Levanto liepen we langs de pin automaat terug naar de camping. Tijd voor een verlate lunch, bookreader lezen etc.

Rond 5 uur pakte we alle spullen om te gaan zwemmen. Er was wat verwarring over naar welk strand we nu precies gingen, Uiteindelijk niet het kwallen (Medusa in Italiaans) strand.

Wel had ik de onderwatercamera meegenomen, maar het is me nog niet gelukt onder water een opname te maken. Morgen nog een poging. Vanaf  het strand waar we nu gelegen hebben waren er wat minder vissen in het ondiepe gedeelte, maar in het diepere was er genoeg te zien. Ik had dit keer zwemvliezen meegenomen, dat zwemt beter (sneller).

Na nog een tijdje ge-zont te hebben, alhoewel de schaduw heel snel was op dit strand, gingen we terug naar de camping.

Daarna, nog wat boodschappen, afhaalpizza van de camping, lekker stevig wijntje, een primitivo uit Puglia, toetje en een cappuccino van de caravan en het was alweer tijd voor deze blog.

Zo vandaag een blog van 2 dagen. Gisteravond was ik rond blogtijd best wel moe, en aangezien het vakantie is… heb ik daar aan toegegeven en bijtijds naar bed.

Gisterochtend, dag 18, vertrokken we opnieuw bijtijds van camping Il Serghio, oid, iets na 7 uur. Daarvoor hadden we uiteraard gedoucht, ontbeten, vers brood van de bakker  gehaald, een paar honderd meter van de camping, opgeruimd etc.

Het was rustig op de weg naar de kust, vandaar verder richting Genua. Vandaag een 100 km, door het vroege vertrek zouden we bijna zeker zijn van een plekje op de camping in Levanto. Vlak voor de afslag naar Levanto kwamen we opnieuw langs een Outlet Village. Ondertussen al de 5de die we de afgelopen dagen tegen zijn gekomen.

Voor 10 uur kwamen we aan op de camping. we hadden keuze, we namen uiteindelijk de grootste plek, maar de weg ernaartoe was niet de gemakkelijkste. De koppeling heeft nog een tijdje na staan geuren. Omdat we even moesten wachten voor dit plekje vrij was, dat heb je als je zo vroeg aankomt, hadden we ondertussen vers brood gehaald voor de lunch, Vlakbij de ingang is een bakker die heerlijke bruine (integrali) broodjes bakt,

Dus toen de caravan dan ook stond was het gelijk tijd voor de lunch. Tijdens de middag hebben we wat rondgelopen in Levanto, Er komen steeds meer winkels, en de meeste zijn ook nog op zondag open. Op de fiets reden we naar de vernieuwde, en grotere, Condad om o.a. de benodigdheden voor de wereldmaaltijd Hokien Mie te halen.

Tegen half 5 vertrokken we naar het (drukke) strand, en vonden een plaatsje. De zeewatertemperatuur was aangenaam. Echter door de deels zandbodem is snorkelen hier niet echt een optie, geconstateerd.

Waar het in de ochtend nog grauw oogde, alsof het elk moment kon plensen, was het in de middag helder en zonnig, opnieuw een graad of 30. Al te lang heb ik het dan ook niet uitgehouden op het strand,

Bij de caravan begon ik, na een wijntje, met de voorbereidingen voor de Hokien Mie maaltijd, Die smaakte prima. Tegen 10 uur gingen we op bed, De dag was lang genoeg geweest.

Vandaag, zondag, stonden we rond 8 uur op. C haalde dit keer brood, bij dezelfde bakker. Ze kwam terug met een bruin brood met 7 zaden. En eindelijk weer eens een brood waar je sneetjes brood vanaf kon snijden. Ook dit keer ging het ontbijt er prima in.

Idee was om een wandelroute te lopen om eens te kijken hoe dat C hier bevalt. Nadat ik een wandelkaart van het gebied gekocht had, ik heb al een aantal exemplaren, maar was er niet op voorbereid dat we hier weer terecht zouden komen. Daarnaast zijn alle routes 3-4 jaar geleden omgenummerd, dus een up-to-date kaart is altijd handig.

We beslotom route 572 omhoog te nemen, tot een ‘kruispunt’, vanwaar we via de 573 weer naar benden zouden teruglopen. Een mooie route, alhoewel C zo nu en dan er best de P in had, maar ja, terug was ook geen optie. Hele stukken vlak langs een helling is niet C’s idee van prettig wandelen. Vaak liepen we ook in de stenen bedding van een waterloop (droog).

Op het hoogste punt, hier dus nog niet, zaten we 360 meter boven zeeniveaus. Als we terugkeken hadden we wel een mooi uitzicht.

Doordat het nog ochtend was leek de hitte mee te vallen, maar het omhoog lopen vraagt genoeg energie. En soms was een pad, zoals genoemd, gewoon de bedding van een stroompje.

Na een kleine 2 uur waren we boven. Bij een kruising met meerder paden vonden we ons pad naar beneden.

De route naar beneden ging iets makkelijker, alhoewel het ‘slipgevaar ’dan wel weer groter is.

Een klein uurtje later waren we weer veilig beneden, een ervaring en inspanning rijker, een flesje cola was mijn beloning.

Het was ondertussen zo goed als lunch tijd, dus op naar de bruine boterhammetjes, en nog een wit broodje dat C extra had gekocht naast het bruine brood. Na de lunch was het tijd om rustig aan te doen en lekker te lezen.

Later in de middag namen we de zwemspullen mee en gingen we op de fiets naar een kleiner strandje. Dit licht langs het loop/fietspad naar het volgende stadje, en is minder bekend en dus minder druk. Hier geen zandstrand, dus helder water.

Ik had m’n snorkel meegenomen, en was dan ook snel te water. Vissen genoeg hier, diverse soorten en maten, maar ookkkk, kwallen, zo’n 10 cm doorsnede en 20 cm lang, en best wel veel. Gelukkig zag ik ze, doordat ik onder water keek. Ik ben dan ook niet lang in het water gebleven. Later toch nog een keer geprobeerd, maar toen schrok ik, zwom weg, verloor bijna m’n snorkelmasker, zwom te ver, verder rechts van de rotsen, water werd dieper, wel minder kwallen…. C had geen strandschoenen bij zich, dus bleef  aan de kant.

Ondanks de kwallen willen we morgen nog eens terug gaan, dan neem ik m’n onderwatercamera mee, kan ik die kwallen op een afstand houden, en wie weet voor de camera krijgen.

We hebben nog een tijdje liggen zonnen, en besloten toen weer terug te gaan naar de camping. Na een douche gingen we nog even het stadje in. Ik trakteerde mezelf op een frietje bij de eerste friettent in Levanto. wel een aangepast menu.

Cone is puntzak. Dus friet met diverse visopties, of friet met kipopties. Ik hield het maar bij friet.

‘s-Avonds aten we de restjes Hokien Mie met een gebakken ei. Na de afwas was het tijd voor deze bloggg.

De blog komt morgen.

Opnieuw op tijd opstaan, C werd er een beetje overvallen door. Vannacht regende het opeens, dus effe snel de handdoeken binnengehaald, Met al het stof van de afgelopen weken ziet de auto er nu helemaal niet meer uit, Bah.

Ontbijt met het brood van gister, dat was een aanslag op de kaken. Rauwe bonen… Het moest maar. Alles verliep vlotjes en iets na 7 uur stonden we bij de receptie. De prijs was hoog, ruim 2 keer zoveel als alle andere campings, maar ja, het was dan ook allemaal klasse, Sanitaire voorzieningen top, bronwater zwembad, rustig, C kon eindelijk doorslapen, op mijn gesnurk na dan.

Na het afrekenen liepen we nog even langs de bakker zodat we weer iets vers en eetbaars voor de lunch hebben. Multicereale, oftewel brood met zaadjes.

200 km voor de boeg, de weg was tot Florence vrij rustig. Rond Florence kon ik TomTom niet helemaal volgen en moesten we een stukje terug. Na Florence kwam er een waarschuwing voor file richting Pisa, onze richting. De verwachte file was al gauw 15 minuten. TomTom schoot te hulp en rond Pistoia werden we wat rondgeleid. Net na half 12 kwamen we aan bij de campercamping, waar ook caravans mogen staan.

De enige camping in Lucca, en zolang zonder camper ook mag hoor je ons niet zeuren. Een net plaatsje, waar net de caravan en 2 stoelen passen, met struiken en bomen afgescheiden van gelijke plaatsen. We waren een rare eend in de bijt.

We houden het kaal hier, dus geen stoelen eruit. Eerst lunchen, daarna op de fiets Lucca in. C was hier nog niet geweest, en het beviel geloof ik wel. Lucca is een aparte toscaanse stad. Geen hoogteverschillen, een ronde stad met op de stadsmuren een wandel- en fietspad. Binnen de stadsmuren een gezellige oude stad, min of meer autovrij,.Veel oude gebouwen, kerken en leuke winkels.

Uiteraard gingen we op de fiets naar Lucca. Net bij de toegang van de stad lieten we onze fietsen achter.

In totaal zagen we vandaag 5 bruiloften. Luxe auto’s, in de kerk, op het kerkplein, je struikelde er nog net niet over. Slenterend liepen we door Lucca richting één van de highlights, n.l. het amfitheater. Een ovaalvormig plein waar zich in de tijd van de romeinen een amfitheater bevond. Nu winkels, terrassen en gezelligheid.

Iets verder bleek dat er in dat deel van Lucca een antiekmarkt aan de gang was. Sommige dingen waren wel heel antiek.

Ergens in Lucca namen we nog een ijsje, koffie voor C en pistache en aardbei voor mezelf.

Tegen half 5 reden we terug naar de camping. C ging het (koude pasta pesto met zalm) voorbereiden en ik ging nog even naar de supermarkt voor een paar flessen water.

De pasta ging er prima in met een enigszins koel wijntje, de koelkast had vandaag wat meer kans gekregen om z’n koelende werking te doen. Tijd voor bookreader lezen en een nap voor mezelf. 

Tegen 7 uur vertrokken we opnieuw, op de fiets, naar Lucca. Bij de grote kerk, de Lorenzo kerk geloof ik, stalden we de fietsen. Oeps, alweer een trouwerij. Na dat aanschouwt te hebben liepen we via allerlei straatjes en winkels, die rond 8 uur dicht gingen, opnieuw naar het Amfitheator, om daar met een goed glas wijn (Chianti) te genieten van al wat op het plein langskwam,  O.a. wat straatmuzikanten.

Het begon ondertussen behoorlijk af te koelen, dus de komende dagen zorgen we ervoor dat een trui of vest weer uit de bagage tevoorschijn komt.

Tegen 10 uur liepen we door de stad weer terug naar onze fietsen en reden we terug naar de camping. De blog is weer bij, morgen dan verder, op tijd vertrekken, en bij een redelijke afstand van ongeveer 100 km hopen we morgen een plekje te vinden op camping Acqua Dolce in Levanto. Dit stadje ligt aan zee en is het startpunt voor toegang tot de Cinque Terre.

Zo, het was een vroege vandaag. De wekker om 6 uur, dus kwart voor 6 ging ik douchen. We wilden graag bijtijds vertrekken, zo rond 7 uur. Plan was of Florence, zo’n 500 km of Sarteano, zo’n 370 km. Werd het Sarteano, dan zouden we morgen naar Florence gaan,

Het weer voor Florence zou erg warm worden. En de stad wordt steeds drukker. Door de hoeveelheid mensen zie je de stad niet meer.

Na ontbijten, douchen etc en de caravan weer volladen reden we om kwart over 7 de camping af. Sarteano ben ik al eens eerder geweest, terug te vinden in de blog van Toscane van 5/6 jaar geleden. Het ligt ruim onder Siena, naast de Monte Amiati, en op een redelijke afstand van de highlights van de Val D’Orcia. Allemaal al in eerder blogs te zien, Daarnaast heeft de camping in Sarteano een aantal zwembaden waarvan het water direct uit een bron komt, medische werking.. en constant 25 graden. Er wordt niets aan gedaan, van de bron in het zwembad en van het zwembad in een goot de vallei hier verder in. En dat was wel een zeer verkoelend idee.

Na de 370 km, net voor 12 uur, kwamen we bij de camping aan. Nog voor de receptie stopte ik de auto en liep naar de bakker die net voor de camping zit en haalde voor die sloot, voor de siesta, brood.

Gelukkig was er nog plaats en even later stond alles weer op een plekje, inclusief luifel, want de schaduw moesten we vandaag zelf maken. Na de lunch vertrokken we met de badhandoeken naar het zwembad. Helaas geen foto van het zwembad, maar opnieuw kijk maar in een vorige blog, van een jaar of 5/6 geleden.

Het zwemwater was zeer aangenaam, en we waren zeker niet de enige. De ‘strandstoelen’ en parasols waren ‘on the house’. En met de schaduw van de boompjes maakte dat ons zwemplezier compleet.

Zo half 5 besloten we nog even het dorpje/stadje in te gaan. Klein, maar authentiek.

De mensen kwamen na de siesta de huizen uit in de koelte van de schaduw van de huizen, en beppen uiteraard. In zo’n stadje kun je zulke mooie foto’s maken, maar soms kijk je er gewoon overheen.

Zo’n kleur scooter past hier gewoon goed.

Na pinnen reden we weer terug naar de camping. We wilden nog even met de auto naar Montalcino, de hoofdstad van de Brunello wijnen, maar dat was met 50 km net iets te ver van het goede. Dus werd het La Foce, bekend van de ansightkaarten. Een kleine 10 km, en ook leuk.

Via de bekende Toscaanse kronkelweg leidde TOm TOm ons de juiste  kant op.

Maar eerst een zadenstop voor C, mocht je volgend jaar plantjes zoals hier boven, bij haar in de tuin zien, dan weet je bij deze waar die vandaan komen.

La Foce dus, de lucht was zwaar bewolkt, dus geen zonnige foto. Het zigzag straatje met de cypressen is vaak te zien, maar wij hebben m live gezien. Je moet er even wat voor doen, steil boeren paadje naar beneden, stukje door hoog gras en onkruid, en dan kan je deze foto maken.

C liet het dit keer aan mij over

Hier nog een foto van een willekeurige schuur vlakbij La Foce.

Na de foto’s gingen we weer terug naar de camping. Bookreader lezen, wijntje, nootje etc.

C begon met het avondeten, 2 hamburgers voor mij en voor haarzelf een koude pasta salade met zalm pijnboompitjes, pesto, tomaatjes en geraspte kaas, variant op de pasta pesto van Y. En ze maakte zoveel dat we er morgen weer van kunnen eten.

Tijdens het rijden vanochtend veranderde onze planning opnieuw, vooral met de te verwachte drukte in Florence enzo, wisselden we Florence in voor Lucca, daar rijden we morgen naartoe. 200 km, en Lucca is een echte fietsstad, dus onze e-bikes komen dan goed van pas.

Zondag gaan we naar onze waarschijnlijk laatste Italiaanse bestemming, maar daar blijven we dan ook een paar dagen. Ik ben er al vaak geweest, C één keer, en dat is bevallen. Maar daarover in een volgende blog.

2 weken onderweg, en technisch gezien op de terugweg. Maar eerst de caravan gereed maken, brood halen etc.etc. Nog even een foto van de straatjes hier.

De broodjes waren weer warm en vers, Kwart over 8 vertrokken we van onze plek en half negen van de camping. Totaal zo’n 370 km, eerste stuk een restje 90-km autoweg, daarna Autostrada, Dat laatste schoot best op, ondanks de ruim 20 wegwerkzaamheden. Deden ze dit onderhoud maar aan alle wegen.

C redde zich met de bookreader, soms kwamen we iets aparts tegen, zoals bijgaande vrachtwagen.

Blijf dan naar geconcentreerd

Net iets voor één uur kwamen we aan bij camping Spartacus. Een plaatsje was nog beschikbaar, net om de hoek, normaal de parkeerplaats van de receptioniste van de camping. Op de campings bij Pompeï worden overdag overtollige kampeerplaatsen verhuurt voor parkeren. De plaatsjes zijn zo en zo erg krap bemeten.

Na de lunch besloten we zo half 5 Pompeï in te wandelen, het park is open tot 18 uur, en sluit dan om half 8.Vat je m???

Het was nog steeds behoorlijk warm. We hebben veel bekeken, Ik mistte wat dingen t.o.v. 20 jaar geleden, anderszijds was er ondertussen meer geopend. Het is groots,massief, zo’n 2 bij 1 km stad, 2000 jaar oud.

Aparte stadsdelee afhankelijk van je beroepgroep. De rijken met meer ruimte, tuinen, sauna, thermen…

Vooral de mozaïken vallen me nu ook weer op. Kunstig, gezien naar de ouderdom. Hier een voorbeeld, ongelijke steentjes, maar toch een strak stramien.

Hier zie je goed het stramien.

En hier zie je dat het allemaal verschillende steentjes zijn, de grijze.

Er waren kersen op de taart voor mezelf en C. Voor mij, Pink Floyd heeft hier ooit een live album opgenomen, zonder publiek. Pink Floyd at Pompeï. Beetje als tegenhanger tot Woodstock. Van dat concert is een DVD gemaakt. 2 jaar geleden heeft David Gilmour, de gitarist, het concert nog eens dunnetjes overgedaan. Beide concerten zijn gehouden in het Amphitheater van Pompeï. In de gangen onder dit theater is sinds een tijdje een uitgebreide tentoonstelling van beide concerten, met muziek uiteraard. Ben dan maar eens een fan van Pink Floyd, ‘heilige grond!

Voor C was de kers het vinden van de ‘vitrine’ met afgietsels van een aantal mensen die hier versteend aangetroffen zijn in de resten van de vulkaanuitbarsting. Dat was een dingetje, want ze had een foto gezien op het internet, Leg dat maar eens uit, en begrijp dan de aanwijzingen om dat binnen dit complex te vinden. Met behulp van een vriendelijk bewaker is dat uiteindelijk gelukt.

Nee, geen foto daarvan.

Na Pompeï maakten we plannen voor het vervolg van onze “terugreis”. Uiteraard hier te lezen de komende dagen. Maar wat het wordt, weten we zelf ook nog niet. Wel weten we dat we hier al om 7 uur kunnen vertrekken, dus daar gaan we ons best voor doen. 1 dag is wel genoeg, het is hier benauwd, lijkt wel smog, Van Pompeï kan je niet genoeg zien, maar dan moet je je wel goed voorbereiden. En morgen wordt een erg warme dag hier in Italië, tegen de 40 graden, dus we gaan verder en zoeken wellicht verkoeling.

‘s-Avonds hebben we in het restaurant van de camping gegeten.Salade, pizza en frieten stonden op tafel. Erna, douchen, bloggen en snurken.

Op bijna 2/3 van onze reis/vakantie. Het voelt al veel langer. Na het wakker worden standaard zaken zoals brood halen, ontbijten etc. Idee was om op de fiets naar de grotere supermarkt te gaan. Maar even onderweg, en heen is 8-9 km heuvelop, bleek de accu van mijn e-bike bijna leeg, dus toch maar niet. Dan maar met de auto. Na het winkelen in de koele winkel trotseerden we de 30+ graden, die nu al een flink aantal dagen achtereen ons tempo beïnvloedt, met de auto met airco.

Op de camping terug ging C naar het zwembad om haar baantjes te zwemmen, ik volgde wat later voor mijn baantje. Alhoewel de temperatuur dus 33-34 graden is hangt er toch een aardig wolkendek. Geeft een raar gevoel. Het water van het zwembad was aangenaam.

Na het zwemmen was het tijd om te lunchen, ja, je doet zoveel op zo’n dag, lijkt wel vakantie. Na de lunch ruimden we al een deel van de spullen op. Morgen rijden we naar Pompeï. Om op tijd te vertrekken ruimen we op wat niet meer nodig is. Ook omdat we zo naar Lecce gaan en dus b.v. tafel en stoelen niet meer nodig hebben.

Om half 3 vertrokken we naar Lecce om Marian en Millo, goede vrienden van C, te ontmoeten. Een klein uurtje rijden, 62 km, en we waren er. Op zoek naar de afgesproken parkeergarage kwamen we ze al tegen. Millo, italiaan, begint al aardig in te burgeren in Nederland, want hij had een gratis parkeerplaats gevonden, Dus C stapt uit en Millo stapt in om onze auto ook daar neer te zetten. En inderdaad vanaf 14:00 gratis parkeren. Weer 2-3 euro bespaart.

Lecce is synoniem aan de barok, zeggen de boeken en de folders. En Barok is uitbundig met tierelantijntjes, heb ik begrepen. En dat was ook wel te zien.

Dit is bij de cathedraal (Duomo) van Lecce. De oude stad is gezellig, barok en vol met leuke zaakjes, hoekjes, terrasjes, balkonnetjes etc.

Deze klok viel mij op bij een bankgebouw. Barok, geen idee. Maar apart, zeker.

Blijkbaar is er ook nog een link naar de tijd van de Romeinen. In het centrum was ook nog een Romeins amphi theater aanwezig.

Er was niet veel verbeelding voor nodig om hier leeuwen, slaven en andere romeinse zaken te zien. Diverse hekken en toegangen.

Na een tijdje rondwandelen namen we een drankje op een terras. Een ijsje was al eerder verorberd. Maar om de tekst nu opnieuw te schrijven… veel te warm hier.

In een vitrine van een barretje zag ik nog een ouderwets espresso apparaat.

Zo was er overal wel wat grappigs te zien. Omdat uren wandelen door Lecce niet echt ging gebeuren besloten we op zoek te gaan naar een restaurant. Gelukkig is Millo italiaan, en het lukt dus om een tentje te vinden die al ruim voor 20 uur eetgasten wilde ontvangen.

Na een ‘hevige’ discussie lukt het om een voorafje te bestellen. 4 mensen, 4 meningen, italiaanse kaart, italiaans ober (dame) met dagmenu suggesties…. kortom. Het werden uiteindelijk 3 voorgerechten. Gefrituurde bloemen van courchettes, in deeg met nog wat keukenroom er in. En 2 verschillende bruschetta’s. Een met standaard tomaat etc. en één met hele sterkte kaas, direct op het toast meegebakken en ansjovis. Aparte combi, de vis proefde je nauwelijks, de graatjes zaten tussen je tanden, en de kaas overheerste, soort italiaanse tenenkaas.

Uit het hoofdgerecht kwamen we uiteindelijk ook wel. 2x Lasagna, één maal pasta, handgemaakte oortjes (lokaal gemaakt) met tomatensaus etc. En één maal ravioli met allerlei visachtige zaken, zoals mossels, inktvis, krab en kreeft. De laatste 2 werden door C en Millo enigszins gedeeld.

Als enige waagde ik het om een cappuccino te bestellen, tja mij smaakt die prima, dat het ‘not done’ is om die na 11 uur ‘s-ochtends te bestellen, dan maar toerist.

Na het eten liepen we door het oude centrum richting onze auto’s. Een, zo te zien, afrikaanse artiest was schilderijtjes met lijm en verschillende kleuren zand aan het maken. C en Marian lieten het hen uitleggen. Kijken kijken, niet k….

Bij de auto’s namen we afscheid. Hun vakantie begint net, B&B en huur auto, onze vakantie is net over de helft. Morgen gaan we richting Pompeï.