Vandaag een wat rustigere dag op de planning. Na het ontbijt hebben we een was in de wasmachine gedaan en verder van alles rustig aan. Plan voor vandaag is om in de middag iets verderop bij zee wat tijd door te brengen en aan het einde van de middag willen we de oude stad van Bari bezoeken.

Het zonnetje was weer zeer aanwezig, maar op de camping maakt de zeewind het vaak weer wat aangenaam. Om een uur of een vertrokken we naar het rotsstrand verderop. Overal lagen al mensen, meestal van hier. Het hoofdstrand, nog verderop, lieten we even voor wat het was. Daar was het nog drukker.

Met badlakens en een parasol maakten we ons plekje. Iedereen is uiteindelijk de zee in geweest. Het water was verfrissend, maar door het weer prima te doen. Het probleem was dat er grote stenen, rotsen, op de aflopende waterlijn lagen die, de stenen onder water, behoorlijk glad waren van de algen. Op de surfschoentjes hadden we niet veel houvast. Het water liep maar langzaam af, dus je moest wel een stuk over deze gladde rotsen lopen voor je je in het water kon laten zakken.

Op de badlakens lazen we in een boek of uiteraard de bookreaders. Iets naar 3-en gingen we terug naar de caraven, snelle lunch en rond 4 uur vertrokken we met de auto naar Bari.

Ik had als eindpunt een parkeergarage uitgezocht dicht bij de oude stad. Dus na een klein kwartiertje stonden we daar. We kwamen vrijwel gelijk bij een kerk die versiert was met mooie bloemen, want er was een trouwerij aan de gang. Dat is iets dat wel aan de dames besteed was. Ik wachtte buiten, en daar het best wel duurde, vroeg ik via de app of ze het klooster in waren gegaan. Helaas stonden de foons uit, dus kon ik alsnog de kerk in.

Het jawoord was de bevrijding, we konden verder de oude stad in. Er was helaas niet zoveel te zien. De pasta dames werken waarschijnlijk alleen in de morgen.

Maar, we zagen een lange winkelstraat, die van de oude stad naar het treinstation liep. Dat voldeed ook. Langzaam liepen we van winkel naar winkel, bekende, zoals HM, maar ook Prada, Louis Vuiton etc.

Vlakbij het station zat een McDonalds, dus tijd voor iets kouds. Lekker opgegeten op een bankje. Het was tijd om naar de auto terug te lopen. Bij de parkeergarage zat ook een supermarkt. De ontbrekende benodigdheden voor de beroemde pasta pesto van Y konden hier gekocht worden.

Op de camping verkoelden de dames zich even met een lauwe douche. Y ging aan de gang met de pasta pesto. Na een klein half uurtje was het tijd voor eten. Met een wit en rosé wijntje verdween de past in de maagjes.

Na de vaat begon ik met de blog. De camping is bijna vol en we verwachten de (on)nodige geluidsovernacht van de open lucht drinkgelegenheden.

Zo, dag 10, maar eindelijk tijd om de blog van gister, dag 9, bij te werken.

We stonden redelijk bijtijds op, omdat we rond 9 uur wilden vertrekken. Dus douchen, brood halen, ontbijten, uitzoeken wat er mee moest, lupa’s en drinken, zonnebrand niet vergeten, en hup de auto in. We plannen vandaag om Ostuni, de witte stad, Locorotondo en Alberobello (de laatste 2 van de trulli’s) te bezoeken. Ostuni is zo’n 130 kilometer ver wat zo’n anderhalf uur met de auto is. Het belooft een warme dag te worden, de thermometer van de auto zat al gauw op 28,5 graden. Later op de dag komt die behoorlijk boven de 30.

Bijna alle plaatsjes van enige betekenis hebben een città storica, ook wel borgo genoemd, de zogenaamde oude stad. In Ostuni wordt dit ook de citte bianco genoemd, de witte stad. Alle huizen in de oude stad zijn, en dat wordt bijgehouden, witgekalkt. Dan kun je hele mooie foto’s maken, vooral in het voor en najaar, als het weer wat grauw wordt. In de zomer, met meerdere busladingen vol met toeristen, dat werkt minder. En zeker als de dag al even begonnen is, is er bijna geen ‘schone’ foto te maken. Wie weet misschien komende week. En anders toch nog eens terugkomen.

In het niet zo oude deel, maar daarom niet minder, had ik een lucky shot, deze lokale schone, in het zwart, tegen de witte achtergrond.

Deze is genomen in het oude stadsdeel, daar hebben we uiteraard lekker doorheen gekuierd. Er is nog een plan om volgende week deze kant nog op te komen. Er woont een ex-collega, gepensioneerd, van me, een italiaan uiteraard, Ik had nog een kaart van collega’s voor hem. Hij is behoorlijk ziek geweest, en één deze dagen krijgt hij de uitslag van de controle foto’s die gemaakt zijn. Ik had met hem ge-appt, en wist dat die vandaag voor foto’s weg moest, maar toen hij hoorde dat we er vandaag ook waren wilde die ons toch wel graag even ontmoeten. Op het grootte drie hoekige plein, bij de cathedraal, ontmoeten we elkaar en onder het genot van een drankje spraken we snel even bij.

De man op de foto is een toevallige voorbijganger.

In Italië hebben ze zo en zo wat met pleinen en pleintjes. Er zijn er veel en ze geven altijd ruimte in de stad,

Na het drankje gingen we verder met onze planning voor vandaag. Mijn ex-collega, Francesco, raadde ons aan om TomTom via Cisternino naar Locorotonde te laten rijden. Anders zouden we alleen kale wegen rijden, en de weg tot CIsternino ging door een mooi gebied, o.a. velden vol met millionaires, dat zijn olijfbomen van meerdere 100 jaren oud tot wel 1000 jaar. Vergroeid, en dik. Zag er inderdaad leuker uit dan de standaard 80-km weg (die trouwens 90 aangeeft) hier in Italië.

Cisternino, Locorotondo en Alberobello zijn de plaatsen van de Trulli huisjes, Dat zijn huisjes waarbij de 1ste verdieping gebouwd is van losse grijze keien. Dat was indertijd een truc ivm belastingbetalen. Kwam de schatkistbeheerder langs, dan was de 1ste verdieping zo verwijderd, en een ‘1 laag’ woning kostte minder belasting dan 2 lagen. Ja Italië en belasting ontduiken, is niet van recente datum.

In Locorotondo konden we in de oude stad niet echt trulli’s ontdekken. Wel hadden de huizen hier al van die grijze stenen als dakpannen. Buiten de stad waren we al wat Trulli’s tegengekomen.

Hier zie je die grijze stenen in gebruik als dakpannen. De daklijst boven de eerste verdieping is ook kunstig gemaakt en verteld een heel verhaal.

Ook hier is de oude stad een lust voor het oog. In Locorotondo namen we nog een lekker ijsje, op een bankje. De temperatuur was ondertussen boven aangenaam gekomen, en de dames hadden het er zwaar mee. Toch vertrokken we hierna naar Alberobello. Een kleine 10 km verder.

In Alberobello was de oude stad en de Trulli’s niet direct te vinden door ons. Misschien is het geweest waar we hebben gelopen. Maar de fut was er een beetje uit. Toch hebben we wel aantal Trulli’s kunnen aanschouwen.

Het lijkt wel een beetje Lord of the Ring, maar dan anders. Hier is duidelijk te zien dat het dak er af kan.

Zo lagen hier een paar straatjes met zo om en om nog van die originele Trulli’s. Soms gewoon bewoont, soms als winkel en zelfs als B&B.

Het was tijd om weer naar de camping te gaan. En tocht van een 100 km, de helft in the country en de helft 90-km weg. Op de laatste was het behoorlijk druk. De rechterbaan is dan voor uitvoegen en invoegen, links is voor het snelle verkeer, de mensen die niet boven de 90 km kijken, en rustig met 130 langsscheuren. Wij zwerfden dus tussen de rechter en de linkerbaan in. De dames sliepen om beurten. Na 6 uur kwamen we op de camping terug.

Was het onderweg nog 30 graden, op de camping, in de schaduw tussen de caravans etc. woei het zeewindje waardoor we algauw weer met een trui liepen.

Na bijkomen, drinken, broodje tonijn, douchen etc. besloten we vandaag het koken het koken te laten en besloten we uit eten te gaan.

Op Google, Maps.ME werd gezocht naar pizzeria’s, en daarbij kwamen we er achter dat je voor 8 uur niet kan gaan eten. Zo rond 8 uur liepen we langs de kust naar de pizzeria’s die we gevonden hadden. De eerste was echt niet aantrekkelijk. De 2de een grootte tent midden in de wijk, was nog leeg, maar er stond een band die aan het inspelen was. Dus, muziek vanavond.  Dan is de keuze gauw gemaakt. Echter, de oven moest nog opgestookt worden, dus of we met een drankje wilden beginnen.

Tuutlijk, geen probleem, bruschetta erbij, zo half negen konden we pizza bestellen. We bleven een lange tijd de enige etende gasten. Er arriveerden wel een hoop mensen. Ze hadden zelfs een kinder hoek. De zaal, berekend op minimaal 100 mensen, liep in één keer vol met waarschijnlijk één grote familie. Het krioelde van de kinderen, opa’s oma’s ooms en tantes etc. In één keer had het personeel, man of 15, het ook druk, wij vermaakten ons met pizza eten en rondkijken. Uitendelijk ging de band pas om 10 uur spelen. Een uurtje hebben we er nog aangeplakt, en toen was het onze tijd. De familie ging nog even door. Een leuke en aparte ervaring.

Langs de kustweg zaten divers drink gelegenheden, allemaal buiten terrassen, en de jeugd vermaakte zich, De muziek was best hard, met diepe bassen. Ikzelf en Y sliepen zo in voor C duurde het even voor ze het geluid uit kon schakelen.