Volledig trouwens Lido Di Specchiolla, maar ja, dat schrijft zo lang.

Vanmorgen bijtijds opgestaan. Standaard zaken, en de supermarkt was weer open. Aan het affiche te zien, dat gister achter het rolluik zat, waarschijnlijk gister ook, maar dan vanaf 9 uur. Het is niet altijd goed om de eerste te zijn.

Bij de supermarkt ook een barbecue gekocht, er stond er één voor nog geen 6 euro. Verder kolen en aanmaakblokjes, dus wie weet van-de-week barbecue. Op deze camping hadden bijna alle italianen gister bij de lunch de barbecue aan. Er stond dan ook een dikke zwarte rook.

Om net iets na half 10 konden we de camping verlaten. Een groot deel van de weg hadden we al eens gereden, toen we eerder van-de-week naar Ostuni waren geweest. Op een 20 km van Ostuni, een 20 km voor Brindisi en een 60 km van Lecce, stopten we bij camping Pineta de Mare in dus Lido di Specchiolla. Een verademing t.o.v. de vorige, op meerder vlakken.

Op de vorige camping was het afgelopen weekend dagen behoorlijk vol gelopen, de vrijdag, zaterdag en zondag avond was het erg lawaaierig, net naast de camping. Ik sliep daar dan wel doorheen, maar de dames minder.

Hier oogt het luxer en rustiger. Op een deel van de camping staan ook vakantiehuisjes te huur. En er is een mooi zwembad op de camping.

We hebben er nog geen gebruik van gemaakt, we hebben wel gezien dat een badmuts op moet. Maar die zijn aanwezig in de Feeling.

Na geluncht te hebben en even wat gelezen te hebben besloten we op de fiets naar een stadje te gaan (San Vite det Normanni) waar volgens de camping een ‘grote’ supermercado zou zijn. Een 7 km verderop. Nou dat werden er 9, deels heuvel op, en op het warmst van de dag, maar het viel eigenlijk wel mee. Het zoeken naar de supermarkt duurde even. Er waren pijlen/borden, maar die liepen dood,  in het dorp vonden we weer een nieuw spoor. Een flinke, de grootste tot nu toe sinds we in Italië zijn, supermarkt. Heerlijk koel daarom blijf je er langer, buiten liep het weer in de 30 graden.

Met 2 fietstassen vol reden we weer terug naar de camping, nu wat meer dalend, tenslotte rijden we richting zee. Even gestopt, er zijn velden vol met grote, mooie en oude olijfbomen langs de weg,

Trouwens de weg, is een 50-km weg, maar neem van ons aan dat de meeste in de buurt van het dubbele kwamen. En geen apart fietspad.

Terug op de camping, nadat de inkopen in de koelkast verdwenen waren besloten we om nog een uurtje of zo in zee te gaan. Net voor de ingang van de camping ligt een stukje strand, zandstrand, en dat zag er heerlijk uit. Ja, het was zelfs heerlijk. Iets minder verfrissend (lees koud) dan de eerdere pogingen deze week. Zeer aangenaam zelfs.

Langs de kust zijn een aantal pizzeria achtige eetgelegenheden met een ‘eigen’ strand. het vrije strand, zie foto. is niet zo groot, maar meer dan voldoende, en net voor de camping.

We aten gescheiden, haha, ik kreeg 2 witte italiaanse bollen met kruidenhamburgers, C had een stukje zalm op vel, met een salade van de nog aanwezige sla met verse tomaatjes en komkommer. Het smaakte prima.

Na het toetje en nog wat verder lezen, er wordt hier wat afgelezen, ben zelf aan het 4de boek bezig, was het tijd voor de blog, bij deze. Ik ga hem zo het internet op zetten.

Alweer dag 4 hier, eerste pinksterdag, en dan er achter komen dat de supermarkt hier wel dicht is op zo’n dag. Dus waar haal je dan brood vandaan? Nou dan maar door Bisceglie gefietst. Er was van alles open, groentewinkel, bloemenwinkel, cornettorie (cornet ijsjes), gebakswinkel, maar een bakker, niet echt.

Gelukkig kende iemand een alimentare die net openging, en die had nog gesneden brood dat ‘lang’ houdbaar is, soort cakebrood, harde korst, zachte gele binnenkant. Je moet wat.

Het word een rustige dag. De laatste dag hier voor Y, en wij vertrekken morgen ook verder naar het zuiden, richting Brindisi.

Na het aangepaste ontbijt vertrokken we rond 10 uur richting Puglia Village Outlet, een outlet met shops van diverse, meestal, kledingswinkels, waar de overjarige stukken met korting verkocht worden, Altijd leuk. Bij Sittard hebben we keuze uit 2, één in Roermond en één in Maasmechelen.

Met een lekker temperatuurtje liepen we van winkel naar winkel, soms passen en soms wat kopen. De shops zien er allemaal erg mooi en netjes uit, en hoe ‘meer’ je koopt, hoe hoger de korting.

Zelf heb ik een hoes voor m’n grote koffer gekocht, een nieuwe sporttas voor de fitness, en een shirt van Marine Militare, een luxe kledingsmerk. C wist zich ‘in’ te houden, en voelde zich ook niet zo goed. Waar ikzelf en Y redelijk door de muziek vannacht (tot 04:00) heen konden slapen, heeft C de hele nacht meegenoten, maar het genieten is nu even over.

Y vond een sjieke tas, tja, wat anders. En ze is nog geslaagd voor iets heel moois. maar daar kan/mag ik verder niets over zeggen, het gebeurde achter het gordijn aan de rechterkant.

Het werd tijd voor de lunch, dus we reden terug naar de camping, onderweg nog even getankt, dan is dat ook weer gedaan voor we morgen vertrekken.

Na een lichte lunch, veel brood was er niet, werd het tijd om gewoon onderuit te zitten en lekker wat te lezen, te chips eten en wat te drinken.

Y moet om 18:35 terug naar Maastricht vliegen, dus op tijd vertrokken we naar het vliegveld van Bari. We dropte haar letterlijk bij de vertrekhal, en reden het vliegveld af. Even later kregen we een appje dat ze door de douane heen was.

Op de camping ruimde we haar spullen verder op in de auto, nu er weer een stoel minder in gebruik is Verder ruimden we zo en zo wat op, vulden de watertank bij etc.

Carla maakte een pan soep klaar, en met de restjes van het brood genoten we van ons avondeten. Van Y kregen we later bericht dat ze rond kwart voor 9 veilig geland was in Maastricht.

Na een wandeling langs het strand, en een italiaans ijsje is deze dag ook weer bijna voorbij. Morgen dus verder richting Brindisi, een camping opnieuw aan het strand, maar, zo te zien, ook met zwembaden.

Vandaag een wat rustigere dag op de planning. Na het ontbijt hebben we een was in de wasmachine gedaan en verder van alles rustig aan. Plan voor vandaag is om in de middag iets verderop bij zee wat tijd door te brengen en aan het einde van de middag willen we de oude stad van Bari bezoeken.

Het zonnetje was weer zeer aanwezig, maar op de camping maakt de zeewind het vaak weer wat aangenaam. Om een uur of een vertrokken we naar het rotsstrand verderop. Overal lagen al mensen, meestal van hier. Het hoofdstrand, nog verderop, lieten we even voor wat het was. Daar was het nog drukker.

Met badlakens en een parasol maakten we ons plekje. Iedereen is uiteindelijk de zee in geweest. Het water was verfrissend, maar door het weer prima te doen. Het probleem was dat er grote stenen, rotsen, op de aflopende waterlijn lagen die, de stenen onder water, behoorlijk glad waren van de algen. Op de surfschoentjes hadden we niet veel houvast. Het water liep maar langzaam af, dus je moest wel een stuk over deze gladde rotsen lopen voor je je in het water kon laten zakken.

Op de badlakens lazen we in een boek of uiteraard de bookreaders. Iets naar 3-en gingen we terug naar de caraven, snelle lunch en rond 4 uur vertrokken we met de auto naar Bari.

Ik had als eindpunt een parkeergarage uitgezocht dicht bij de oude stad. Dus na een klein kwartiertje stonden we daar. We kwamen vrijwel gelijk bij een kerk die versiert was met mooie bloemen, want er was een trouwerij aan de gang. Dat is iets dat wel aan de dames besteed was. Ik wachtte buiten, en daar het best wel duurde, vroeg ik via de app of ze het klooster in waren gegaan. Helaas stonden de foons uit, dus kon ik alsnog de kerk in.

Het jawoord was de bevrijding, we konden verder de oude stad in. Er was helaas niet zoveel te zien. De pasta dames werken waarschijnlijk alleen in de morgen.

Maar, we zagen een lange winkelstraat, die van de oude stad naar het treinstation liep. Dat voldeed ook. Langzaam liepen we van winkel naar winkel, bekende, zoals HM, maar ook Prada, Louis Vuiton etc.

Vlakbij het station zat een McDonalds, dus tijd voor iets kouds. Lekker opgegeten op een bankje. Het was tijd om naar de auto terug te lopen. Bij de parkeergarage zat ook een supermarkt. De ontbrekende benodigdheden voor de beroemde pasta pesto van Y konden hier gekocht worden.

Op de camping verkoelden de dames zich even met een lauwe douche. Y ging aan de gang met de pasta pesto. Na een klein half uurtje was het tijd voor eten. Met een wit en rosé wijntje verdween de past in de maagjes.

Na de vaat begon ik met de blog. De camping is bijna vol en we verwachten de (on)nodige geluidsovernacht van de open lucht drinkgelegenheden.

Zo, dag 10, maar eindelijk tijd om de blog van gister, dag 9, bij te werken.

We stonden redelijk bijtijds op, omdat we rond 9 uur wilden vertrekken. Dus douchen, brood halen, ontbijten, uitzoeken wat er mee moest, lupa’s en drinken, zonnebrand niet vergeten, en hup de auto in. We plannen vandaag om Ostuni, de witte stad, Locorotondo en Alberobello (de laatste 2 van de trulli’s) te bezoeken. Ostuni is zo’n 130 kilometer ver wat zo’n anderhalf uur met de auto is. Het belooft een warme dag te worden, de thermometer van de auto zat al gauw op 28,5 graden. Later op de dag komt die behoorlijk boven de 30.

Bijna alle plaatsjes van enige betekenis hebben een città storica, ook wel borgo genoemd, de zogenaamde oude stad. In Ostuni wordt dit ook de citte bianco genoemd, de witte stad. Alle huizen in de oude stad zijn, en dat wordt bijgehouden, witgekalkt. Dan kun je hele mooie foto’s maken, vooral in het voor en najaar, als het weer wat grauw wordt. In de zomer, met meerdere busladingen vol met toeristen, dat werkt minder. En zeker als de dag al even begonnen is, is er bijna geen ‘schone’ foto te maken. Wie weet misschien komende week. En anders toch nog eens terugkomen.

In het niet zo oude deel, maar daarom niet minder, had ik een lucky shot, deze lokale schone, in het zwart, tegen de witte achtergrond.

Deze is genomen in het oude stadsdeel, daar hebben we uiteraard lekker doorheen gekuierd. Er is nog een plan om volgende week deze kant nog op te komen. Er woont een ex-collega, gepensioneerd, van me, een italiaan uiteraard, Ik had nog een kaart van collega’s voor hem. Hij is behoorlijk ziek geweest, en één deze dagen krijgt hij de uitslag van de controle foto’s die gemaakt zijn. Ik had met hem ge-appt, en wist dat die vandaag voor foto’s weg moest, maar toen hij hoorde dat we er vandaag ook waren wilde die ons toch wel graag even ontmoeten. Op het grootte drie hoekige plein, bij de cathedraal, ontmoeten we elkaar en onder het genot van een drankje spraken we snel even bij.

De man op de foto is een toevallige voorbijganger.

In Italië hebben ze zo en zo wat met pleinen en pleintjes. Er zijn er veel en ze geven altijd ruimte in de stad,

Na het drankje gingen we verder met onze planning voor vandaag. Mijn ex-collega, Francesco, raadde ons aan om TomTom via Cisternino naar Locorotonde te laten rijden. Anders zouden we alleen kale wegen rijden, en de weg tot CIsternino ging door een mooi gebied, o.a. velden vol met millionaires, dat zijn olijfbomen van meerdere 100 jaren oud tot wel 1000 jaar. Vergroeid, en dik. Zag er inderdaad leuker uit dan de standaard 80-km weg (die trouwens 90 aangeeft) hier in Italië.

Cisternino, Locorotondo en Alberobello zijn de plaatsen van de Trulli huisjes, Dat zijn huisjes waarbij de 1ste verdieping gebouwd is van losse grijze keien. Dat was indertijd een truc ivm belastingbetalen. Kwam de schatkistbeheerder langs, dan was de 1ste verdieping zo verwijderd, en een ‘1 laag’ woning kostte minder belasting dan 2 lagen. Ja Italië en belasting ontduiken, is niet van recente datum.

In Locorotondo konden we in de oude stad niet echt trulli’s ontdekken. Wel hadden de huizen hier al van die grijze stenen als dakpannen. Buiten de stad waren we al wat Trulli’s tegengekomen.

Hier zie je die grijze stenen in gebruik als dakpannen. De daklijst boven de eerste verdieping is ook kunstig gemaakt en verteld een heel verhaal.

Ook hier is de oude stad een lust voor het oog. In Locorotondo namen we nog een lekker ijsje, op een bankje. De temperatuur was ondertussen boven aangenaam gekomen, en de dames hadden het er zwaar mee. Toch vertrokken we hierna naar Alberobello. Een kleine 10 km verder.

In Alberobello was de oude stad en de Trulli’s niet direct te vinden door ons. Misschien is het geweest waar we hebben gelopen. Maar de fut was er een beetje uit. Toch hebben we wel aantal Trulli’s kunnen aanschouwen.

Het lijkt wel een beetje Lord of the Ring, maar dan anders. Hier is duidelijk te zien dat het dak er af kan.

Zo lagen hier een paar straatjes met zo om en om nog van die originele Trulli’s. Soms gewoon bewoont, soms als winkel en zelfs als B&B.

Het was tijd om weer naar de camping te gaan. En tocht van een 100 km, de helft in the country en de helft 90-km weg. Op de laatste was het behoorlijk druk. De rechterbaan is dan voor uitvoegen en invoegen, links is voor het snelle verkeer, de mensen die niet boven de 90 km kijken, en rustig met 130 langsscheuren. Wij zwerfden dus tussen de rechter en de linkerbaan in. De dames sliepen om beurten. Na 6 uur kwamen we op de camping terug.

Was het onderweg nog 30 graden, op de camping, in de schaduw tussen de caravans etc. woei het zeewindje waardoor we algauw weer met een trui liepen.

Na bijkomen, drinken, broodje tonijn, douchen etc. besloten we vandaag het koken het koken te laten en besloten we uit eten te gaan.

Op Google, Maps.ME werd gezocht naar pizzeria’s, en daarbij kwamen we er achter dat je voor 8 uur niet kan gaan eten. Zo rond 8 uur liepen we langs de kust naar de pizzeria’s die we gevonden hadden. De eerste was echt niet aantrekkelijk. De 2de een grootte tent midden in de wijk, was nog leeg, maar er stond een band die aan het inspelen was. Dus, muziek vanavond.  Dan is de keuze gauw gemaakt. Echter, de oven moest nog opgestookt worden, dus of we met een drankje wilden beginnen.

Tuutlijk, geen probleem, bruschetta erbij, zo half negen konden we pizza bestellen. We bleven een lange tijd de enige etende gasten. Er arriveerden wel een hoop mensen. Ze hadden zelfs een kinder hoek. De zaal, berekend op minimaal 100 mensen, liep in één keer vol met waarschijnlijk één grote familie. Het krioelde van de kinderen, opa’s oma’s ooms en tantes etc. In één keer had het personeel, man of 15, het ook druk, wij vermaakten ons met pizza eten en rondkijken. Uitendelijk ging de band pas om 10 uur spelen. Een uurtje hebben we er nog aangeplakt, en toen was het onze tijd. De familie ging nog even door. Een leuke en aparte ervaring.

Langs de kustweg zaten divers drink gelegenheden, allemaal buiten terrassen, en de jeugd vermaakte zich, De muziek was best hard, met diepe bassen. Ikzelf en Y sliepen zo in voor C duurde het even voor ze het geluid uit kon schakelen.

Vanavond nog even geen blog. We zitten nog in een pizzeria met live Muziek.

Morgenochtend de rest.

Vanmorgen heel vroeg, 00:42, landde Y op het vliegveld bij Bari. Zo tegen 2 uur lagen we allemaal op ons bedje.

Om half 9 klopt Y op de caravan deur, we waren al even wakker, een nieuwe dag, een nieuwe camping. Op de fiets ging ik naar de supermarkt om brood voor ontbijt en lunch te halen en nog wat benodigdheden voor het dinner. Na het ontbijt en nog wat gerommel, geruim etc. besloten we vanochtend naar Trani te gaan. Dat is hier zo’n 5 km vandaan.

Met de auto parkeerden we vlakbij de oude haven. Je kon bij de winkels een parkeerkaart kopen. 2 Euro voor tot 4 uur, we waren er zo rond 10 uur. Dus dat was nog wel te doen.

Trani heeft een oud stadsdeel rond de ronde haven. Veel oude gebouwen, kerken, ook wat winkeltjes, maar we hadden de indruk dat ze niet allemaal open waren.

We liepen door de straatjes net achter de havenkade. Daar waren ook vrij veel pleintjes. Het zag er gezellig uit, maar ik denk dat het aan het einde van de middag, begin avond, nog gezelliger zal zijn.

Via de kleine straatjes liepen we min of meer rond de haven lang. Bij het ‘einde’ was een kerk waar een trouwerij aan de gang was. Dat heeft altijd wel de aandacht van C en Y.

Daar bleven we dan ook even een tijdje buiten de kerk kijken, en ook even in de kerk.

Hierna liepen we verder door de straatjes en langs de haven. Aan dit deel van de haven werd vis verkocht. Kleine kraampjes van de vissers zelf. Ook werd er gewerkt op de visbootjes.

Het was tijd voor een ijsje, Y trakteerde, dus dat smaakte extra lekker. Langs de kade-rand werd het ijsje genuttigd.

Hier de pistache-aardbeien van mezelf,met een dikke smile. C had cheese-cake citroen, Y had ook iets met cheese-cake en witte chocolade ijs. Voordat we met de auto terug naar de camping reden liepen we nog door een stadspark aan zee. Onder de grote bomen was het aangenaam koel. Verder was er nog een vijver met koi-karpers en schildpadden.

We reden ook nog even langs de supermarkt om nog wat te drinken te halen en nog een paar zaken. Op de camping was het tijd voor lunchen.

Na de lunch hebben we nog wat gekletst en gelezen. Y is nog met mij naar de haven Bisceglie gereden, op de fiets. We hebben nog even op het rots-strand bij de camping zitten lezen, de accu’s van de e-bikes geladen.Verder geklets etc.

C ging het avondeten koken, zelfde menu als gister, maar nog steeds erg lekker.Na het toetje bood Y aan om de vaat te wassen, Wij gingen nog even een stuk wandelen, de zon begon ondertussen onder te gaan,

Bij terugkomst op de camping was de vaat gedaan, en was er nog tijd om deze blog te schrijven en werd er nog gedobbeld.

De eerste week is voor ons voorbij, en voor Y de eerste dag.

Een korte blog vandaag. We vertrekken van Vieste en gaan naar Bisceglie, bij Trani. Daar zullen we de komende 4 dagen verblijven. Vanavond komt mijn oudste dochter, Y, over met Ryanair, om een paar dagen met ons vakantie te vieren.

Exact 9 uur waren we klaar bij de receptie, en konden we de 160 km naar Bisceglie beginnen. Voorafgaand aan dit moment hadden we uiteraard de dagelijkse zaken van opstaan, douchen en ontbijten gedaan. Alles verder ingepakt, en de caravan klaar gemaakt voor vertrek. Ik zou de caravan zonder hulp naar de uitgang rijden, dacht ik. Maar,dat ging niet zo maar. Om de camping  te verlaten moest ik een kleine helling op, direct vanuit onze plaats. En dat lukte dus niet, Waarschijnlijk te gemakkelijk over gedacht, geen ‘snelheid’ gemaakt, en dus viel de auto stil. Een helling oprijden met een caravan van bijna 1000 kg is een kunst, die ik vandaag niet bezat. Dus, alles op de rem, caravan loskoppelen, en op de mover de helling op, Na de helling moest ik 90 graden links, en daar heb ik de caravan weer aangekoppeld. Auh, ego…

De 160 km verliepen verder prima, en de camping was precies op de plaats die ik in TomTom aangegeven had. Een plekje, met wat schaduw, was gelukkig aanwezig.

Na de lunch fietsten we naar het centrum. Er was zelfs een fietspad.

Het was zeer stil in het oude centrum. En dus ook niet veel te doen. Misschien later in de week. Alhoewel er volgens het boekje over Puglia hier inderdaad niet veel is.

De ‘Duomo’ van Bisceglie.

Dus maar weer terug naar de camping. Daar de rest van de dingen rond de caravan afgemaakt. Bookreader lezen, even aan de zee gelegen, op grote rotsblokken.

Aansluitend op de fiets terug naar de ‘stad’. We hadden een idee gekregen waar de supermarkt zou moeten zijn. En inderdaad daar was die, zelfs meerdere. De LIDL gaat pas 20 Juni open, is net gebouwd. Met ons avondeten in de fietstas reden we weer terug.

Terwijl ik de tent voor Y opzette en haar luchtbed etc. klaarlegde, kookte C de krieltjes, en bakte die daarna met het vlees. Salade had ze ondertussen ook gemaakt. Het avondeten was klaar.

Voor de rest hebben we niet zoveel gedaan. Wifi werkt tot in de caravan, dus C is weer helemaal bij met feuten etc. Van Y hebben we gehoord dat de vlucht vertraagd is met 40 minuten. Het wordt nog spannend of we zo laat de camping nog af kunnen, en ook daarna weer op kunnen. Jullie horen het morgen.

Alweer dag 4 op deze camping, maar het einde hier komt in zicht. Maar eerst vandaag nog. Gewone riedeltje, wakker worden, redelijke tijd, opstaan en douchen,broodjes halen en ontbijten. Het plan voor vandaag, een plaatsje verder dan waar we eergister, zondag, naar toe geweest zijn, n.l. Rodi Garganico. Zo’n 30 km van de camping. Zou een beetje gelijk moeten zijn aan Peschici.

De rit was weer mooi, langs de kust, kronkelend etc. Het stadje zelf viel vergeleken met Peschici en Vieste wat tegen.

Alhoewel er hier al zo’n 8000 jaar v.Chr geleefd werd en gewoond, is daar niets meer van te zien. Het is gewoon een stadje, Er wordt gewerkt, er is een deel (de borgo) met veel trappen etc. Maar weinig aparte winkeltjes etc. Minder toeristisch, Er is trouwens nog wel een A&O, voor de ‘oudere’ onder ons. Maar die is ook geen 10000 jaar oud.

Het was op zich best leuk om er eens door te lopen, maar meer ook niet. Er was wel de nodige creativiteit met muurschilderingen.

Dan wel bij winkels etc., dan wel bij huizen.

En even voor de duidelijkheid, deze struik is geschilderd.

Zo tegen 12 uur waren we klaar met dit stadje, retour naar de camping, onderweg nog een paar waterflessen gekocht, en in Vieste, volgens de italiaanse brandstof app, bij het goedkoopste tankstation diesel afgetankt. Op de camping was het tijd voor de lunch. Die hadden we al in de auto bij ons, maar het eigenlijke plan was om aansluitend naar Rodi Garganico ergens op een strand te gaan liggen. Maar een noodzakelijk sanitaire stop ( de mijne dus ) voorkwam dit.

Daarom maar weer eens lekker verder lezen in de bookreaders. Na een tijdje besloten we dit verder op het strand te gaan doen. Naast het bijwerken van het bruinings schema en de ‘nodige’ zwem  activiteiten van C namen we er het van door een koel glas wijn (wit en rosé) te drinken.

De plaatselijke jeux de bouls club gooide nog wat roet bij het eten, dan wel zand bij de nootjes. We lagen blijkbaar net aan het begin van hun ‘baan’. Even verplaatst, maar algauw besloten we terug naar de caravan te lopen.

C wilde nog wat plantenzaden zoeken bij het strand, dus met stevige schoenen (ik) aan gingen we op de weg achter de camping, langs de kust, wandelen. Naast de zaden wandelden we ook een aardig stukje. Onderweg kregen we gezelschap van een witte hond, zo’n soort skippertje. Hij liep een flink eind met ons mee.Vlakbij een restaurant, geen portemonnee bij ons, keerden we om. De hond liep nog steeds mee, maar werd afgeleid door 2 honden van een ons tegemoet  komende wandelaars, gelukkig geen verstekeling.

De zon was al langzaam aan het ondergaan. Dat gebeurd hier zo tussen 8 en half 9.

Op de camping ging C nog even aan de gang met de social medial. Ik warmde ondertussen de 2de helft van de kip tandoori op. Met een koel glas wijn ging dat er opnieuw prima in.

Morgen verkassen we naar een camping net voorbij Trani, zo’n 160 km hiervandaan. Vanaf morgenavond laat krijgen we er een paar dagen gezelschap bij.

Het beloofde een mooiere dag te worden, minder wind en meer zon, hogere temperaturen. Geen zomerse dagen zoals, in Nederland. Oh, nee, die zijn voorbij . Maar 24 graden is ons prima.

Na het ontbijt haalde ik de resterende ingrediënten voor de kip tandoori die vanavond op het menu staat. Het plan voor vandaag was rustig opstarten en dan naar het strand van Vignanotica te gaan. In het boekje over Puglia, van de ANWB, stond dit strand genoemd, en dat leek ons wel wat. Op de kaart van Vieste, van de camping gekregen, stond dit strand ook genoemd.

Het strand is een 30 km met de auto, een kronkelende weg min of meer langs de kust. Veel natuur en zo nu en dun een dorpje of een camping danwel vakantieoord. Bij km paal 17.4 zou een pad naar het strand lopen. Indicatie, 2,3 km, hoogteverschil 140 meter en geschatte wandeltijd 50 minuten. Je moet wat overhebben voor een mooi strand.

Het was iets korter ,meer een half uur, het hoogteverschil moest meerdere keren overwonnen worden, pad liep wisselend omlaag maar ook weer omhoog. Het uitzicht was schitterend, en onder de bomen was het aangenaam koel.

Het strand was schitterend, alleen maar grind, wat we vantevoren wisten, kalme groen-blauwe zee, hoge kalkachtige wanden. Deels schaduw tegen de kalkwanden aan.

Zo en zo was het rustig, een man of 10-20. Er waren 2 tentjes met een terrasje, Eén was nog in opbouw. Een beperkt deel van het strand was verpacht (ligbedden met parasols).

We hebben ons prima kunnen vermaken. E-book lezen, in de zon danwel in de schaduw liggen, C heeft regelmatig gezwommen, ik ben 2 telen helemaal in het water geweest, en besloot toen dat TE koud, gewoon TE koud is. Alhoewel het aangenaam was om uit het water te komen, de lucht was aangenaam warm. Te temperaturen liepen op tot 26 graden, los van de directe straling van de zon uiteraard.

Na een paar uurtjes besloten we dat het wel weer tijd was om naar de bewoonde wereld te gaan. We namen nog een ijsje voordat we de 2,3 km weer terug omhoog gingen lopen.

Uiteraard was de terugweg, omhoog, inspannender, maar het leek toch korter te zijn. Met de auto reden we langs dezelfde mooie weg weer terug naar de camping, Eerst nog even langs een supermarkt, de wijnvoorraad was geslonken, en een koud biertje bij de kip tandoori klinkt ook wel lekker.

Opnieuw tijd om de bookreader aan het werk te houden, we namen ook nog een late lunch. Vrij laat begonnen we met het avondeten. C deed de paprika’s, 2 giga exemplaren. En zelf deed ik de kip. Zo rond half 8 werd het fornuis opgestookt, en een klein half uurtje later konden we de tandoori soldaat maken.

Na een korte pauze ging C met de vaat aan de haal en ikzelf begon aan deze blog. Morgen weer een dag.

Op een wat normalere tijd werd ik wakker, de zon deed al z’n best. Na een tijdje besloten we toch ook maar op te staan. Douchen, brood halen, ontbijten, en een plan voor de dag. Vanmorgen zouden we met de auto terugrijden naar Peschici, zo’n 15 km terug. In de middag zouden we opnieuw naar Vieste gaan, op de fiets. Tussendoor lezen en op het strand liggen.

Met de auto vertrokken we richting Peschici. We mijmerde erover dat we dit ook met de e-bike konden doen, totdat de hellingen wat heftiger werden. Toch maar niet. In Peschici zochten we een parkeerplaats. voor 2 kwartjes per uur konden we parkeren. Het oude centrum lijkt een beetje op dat van Vieste. Veel leuke zaakjes, smalle wegen, maar iets minder trappen. Gelukkig was alles open, ondanks de zondagsrust.

We hadden voor 2 uur in de parkeerautomaat gestopt, maar er was voldoende te zien om de 2 uur rond te komen. Leuke t-shirts, sieraden etc. etc

En verder uiteraard restaurants en winkels met allerlei lokale waren, zoals olijfolie, pasta’s etc. En allerlei lokale handarbeid artikelen.

We vermaakten ons prima, en keken ook nog lekker van een bankje naar de zee beneden ons.

Net na 12en zochten we de auto weer terug en reden via een mooie route langs de kust weer terug richting de camping. Bij het supermarktje, Simply, haalden we nog een rol lekkere graankoekjes met rode bessen en een zak chips voor bij de wijn in de middag.

Op de camping aten we onze lunch op en daarna kregen de bookreaders weer alle ruimte. Er was minder wind dan gister, en de zon deed z’n best. Na een tijdje liepen we met badlakens en de bookreaders naar het strand, om ons bruinings-schema weer op pijl te brengen, Ik spierwit en C p….ie bruin. Tegen 4 uur verlieten we het strand en na een kort tijdje namen we de fiets naar Vieste.

In Vieste was het wat drukker dan gister. Het leek gelijk een stuk gezelliger. We gingen ook hier de oude stad in, genoten van alle winkeltjes. Carla slaagde voor een verjaardags kado, voor haarzelf, dus die ‘stress’ is ook weg

We liepen van de ene naar de ander leuke zaak, soms met wat moeite om de verkoper weer van ons af te krijgen, maar dat drukte de pret niet. De restaurants waren zich al aan het opmaken voor het diner, en de stad zag er schitterend uit in de namiddag zon.

Ondertussen genoten we ook nog van een coupe ijs met aardbeien. Maar aan deze pret kwam ook weer een einde toen we besloten terug naar de camping te gaan.

Fietsend langs de kust kwamen we uiteraard langs een Trabucco, dat zijn houten vissershuisjes, waar vanaf de vissers met een groot kruisnet vis proberen te vangen. Die zijn al vrij oud, maar worden nog steeds gebruikt. Het voordeel is dat je bij alle jaargetijden en alle waterstanden kunt vissen…

Er zijn er hier vrij veel, vlak bij de camping ook al.

Terug op de camping was het eerst tijd voor een borrel, wit en rosé wijntje met chips. Daarna werd de pasta saus van gister gemengd met vers gekookte pasta. Dat smaakte opnieuw prima. Na het vaatje en de bookreaders speelden we nog yatzee, nu dus even tijd voor de blog.