De blog bijhouden word nog een kunst.Daar ik bijtijds wakker was, ben ik ook maar bijtijds gaan douchen etc. Met de fiets ben ik naar de wijk/dorpje nabij gereden. De SuperCOOP gaat pas om 9 uur open, op de camping word brood afgebakken, dus op zoek naar echte bakker. Met wat rondvragen werd die gevonden, vlakbij het postkantoor, Oja, mondkapjes zijn hier nog heilig in alle openbare gelegenheden, inclusief winkels. Dus maar weer terug, en even later alsnog vers brood.

Je maakt wat mee op een tussendag.Normaal moeten we voor de 19:00 boot 2 uur van tevoren aanwezig zijn. Maar ivm Corona werd ons via een SMS verzocht 3 uur van te voren aanwezig te zijn. Dus 16:00. Dus, kleine 175 km te gaan van Milaan naar Genua, zo rond half 2/2uur vertrekken. Geen tijd meer voor Milaan zelf.

Rustig aan ontbijten, boekje lezen, koffie, nog een rondje naar ‘het’ dorpje, zo rond 12 uur afrekenen en iets na half 2 vertrokken we richting Genua.

Eerste deel is ‘saai’, rechte weg, snelweg, maar de laatste 50-60 km ga je de ‘bergen’ over, bochtige wegen, dit keer wat wegwerkzaamheden, dan uiteindelijk bochtige wegen naar beneden, deels in z’n 2. En dan de splitsing bij Genua, links richting Livorno, en Cinque Terre, en rechts min of meer Genua in.

Via de website van de ferry maatschappij hadden we een circa adres wat we voor navigatie aan konden houden. Helaas, we belanden op de brede weg langs de kust en haven, zagen de ferry boten en de parkeerterreinen waar je je moet melden om in rijen te wachten om later aan boord te kunnen. NIks geen borden met Porto,etc. 2 keer heen en weer gereden, verschillende mensen gevraagd, ja, was dichtbij. Op de weg stond ook opeens Porto, maar niets leidde ons dichterbij de oplossing. Met een laatste tip reden we iets van de Boulevard af, en toen opeens borden met Porto Passagiers oid, en bij een rotonde 4/5, dus weer terug, en daar was opeens een weg naar beneden, alsof je een tunnel in reed, en ja hoor, op het juiste straatniveau kwamen we bij de paspoort/ticket en covid-app controle.

Alles was uiteraard in orde, hierna kwamen we bij de juiste boot, naar de juiste haven in een rij. Wachten tot we aan boord konden rijden. Toen ze begonnen met ‘laden’ leek het dat we snel aan de beurt waren. Ze begonnen met alle rijen met caravans en campers etc. Onze rij kwam ook aan de beurt, eerst een oude brandweerwagen, 2 personenauto’s, oeps toen stopte het en werden ALLE personenauto’’s geladen. Wij wachten, motor maar weer uit…..

Hehe, wij uiteindelijk ook, met nog een 10 campers achter ons. en opeens, achterin het schip omdraaien, stonden we vooraan in de middelste baan, met de neus naar de achterkant, bij de ramp, waarover de auto’s de boot binnenrijden en bij aankomst de boot weer verlaten. Dat zag er in één keer goed uit.

Met de papieren hadden we onze hut snel gevonden. Spullen in de hut, en wij naar het bovendek om het vertrek te kunnen volgen. Dikke muziek en bar, ouders met kinderen dansend op jaren 80-90 disco, een langzaam ondergaande zon, een caipairinja (braziliaanse cocktail)en na enige tijd, 19:10, een vertrekkende boot. MOOI.

Zelf meegenomen broodjes met zelf meegenomen flesjes drinken als avondmaal opeten bij ondergaande zon, apart. Na een tijdje, dan waren we al op zee, werd het windje, van het varen, wat fris, dus binnen een zitplaatsje opgezocht, koffietje erbij en wat bookreader lezen.

Zo rond 10 uur plat, we hadden het wel gehad voor vandaag.

Van slapen kwam voor mij niet veel, vanaf 2 uur was ik min of meer wakker. C had nog een ‘nachtmerrie’, werd 3 tellen wakker, en had geen idee waar ze was, daarna droomde ze weer verder.