Donderdag, volgens de weerapp word het 33 graden en rond het middaguur zal het onweren. Nou weerapps zijn dus niet altijd te vertrouwen. Soms gelukkig maar.

8 uur broodjes halen, 9 uur op weg naar hetzelfde strand van gistermiddag, bij Ghia, Su Giudeu. Na het parkeren liepen we naar ongeveer dezelfde plek als gister, de strandtent is een richtpunt om door de zee naar de 2 eilandjes te kunnen lopen.

C had dit keer haar snorkelmasker ook bij haar. Het strand was nog bijna leeg, Net zulke (flinke) golven als gister, iets minder wind en vanuit een andere hoek. Worstelend tegen de aankomende golven in liepen we naar de ondiepten  bij het eerste eilandje. Gelukkig waren er al wat vissen wakker. Nu dus bekeken door 2 snorkelbrillen.

De rest van de dag snorkelden we, ik, of liepen door de zee, lagen op de badlakens op te drogen, lazen onze ereaders, die we nu wel bij ons hadden. Aten een Magnum, namen een panini met tomaat en tonijn, probeerden van de ‘afrikaanse’ verkopers af te komen.

Dongen bij één af voor een badlaken met o.a. de sardeense vlag erop (met de 4 moorkoppen). Zagen de zon soms even schijnen, het was warm maar door de wind goed uit te houden. Tot half 4, toen besloten we terug te gaan naar de camping, eerst nog wat spullen bij de supermarkt in Pula halen.

Bij de camping hangen we e.e.a. uit om te drogen, dat maar niet echt wil lukken. Ging C douchen, namen we ons dagelijkse drankje, ruimden we het schaduw doek en de ‘vloerbedekking’ alvast op. Keken we bij het restaurant wat er op  het menu staat. Keken we alvast naar de camping van morgen, die niet 200 km, maar 285 km rijden is. Ruimen we straks de tafel/stoelen en luifel vast op. Ga ik ook zo douchen en gaan we straks hier in het restaurant eten.

Het was een mooie relaxte dag. Bedankt Pula en Ghia voor jullie mooie en schone stranden.

De zon leek vandaag wat afwezig, soms zelfs ‘grauw’, maar de temperatuur liep toch door tot 29 graden. Apart, wat meer wind dan gister, en te horen aan het geluid van de zee, ook wat meer golfen. Dat werd later bevestigd.

Broodje voor ontbijt halen, 4x bruine, weer groter dan gister, maar net zo lekker. Voor de culturele invulling was het plan om vandaag naar Cagliari te gaan, de hoofdstad van Sardinië.Zo’n 40 km vanaf de camping. Na het ontbijt bereiden we ons voor voor de stad. Broodjes met water mee, toeristenboekje, parkeergarage op TomTom zoeken, vlakbij de oude stad etc.

Zo half 10 reden we weg, tegen half 11 waren we bij de parkeergarage. Ik zal niet veel vertellen van onze ‘avonturen’ met  het rijden door Cagliari, maar we reden even op een busbaan, niet iedereen was veilig op een zebra, en C’s hart doet het nog. Oja, doof ‘worden’ heeft zo ook z’n voordelen. Met alles nog heel belanden we in de parkeergarage van Regina Elena, vlak naast het Castello, zeg maar het oude stadscentrum. In de hypermoderne parkeergarage, parkeerkaartje word b.v. gescant (QR-code), is geen info in het engels aanwezig. Op goed geluk hebben we ons een route naar de oude stad gevonden, en later zijn we ook weer goed terug gekomen.

Nadat we de parkeergarage verlaten hadden dwaalden we door de oude stad (Castello), o.a. langs de Dom, Cathedraal van Santa Maria,Bastione de Saint Remy, de oude winkelstraten naar de haven, de olifantentoren etc. etc. Ergens vlakbij de haven namen we onze cappuccino.

Even checken of we en de auto nog konden terugvinden en of die nu wel of niet op slot stond (wel). Daarna naar het Mercatore de SanBenedotte, oftewel het marktgebouw. Met wat vragen was die snel gevonden, maar echt onder de indruk waren we al niet meer. Na o.a. de marktgebouwen in Barcelona etc. 2 Verdiepingen, groente/fruit en vlees boven en vis en brood beneden. Niet toeristisch, gewoon voor de bewoners, naast de supermarkt en de alimentari’s.

Half 2, dus al siësta,tijd om naar de camping terug te rijden. Opnieuw een uitdaging, maar na wat doorzetten, lukt het ons weer op de weg te komen naar Pula, naar de camping. In Pula haalt C de benodigdheden voor het avondmaal. We eten onze lunch op de camping en rusten een beetje uit tot het einde van de siësta.

Zo rond half 4 rijden we naar Ghia, waar dus niets is, qua winkels, en daarna naar het strand waar we morgen naartoe willen. Morgen eigenlijk met de fiets, maar van dat plan komen we terug. Op basis van herinneringen, en volg de rest vinden we het strand Su Giudeu. Met 5 euro mogen we de rest van de dag parkeren, 10 minuten wandelen, en dan het strand met de 2 eilandjes, waar snorkelen zo mooi is. Maar vandaag, met de wind, vooral veel golfslag,waarbij de zee je de baasis.. Kitesurfers genoeg, een enkele gewone planksurfer, wat mensen die staande de golven proberen te weerstaan, maar snorkelen is vandaag niet zo populair, C vind de wilde golven wel prachtig, maar echt zwemmen is hier er niet bij.Maar, ik ben hier al eens geweest, en vanaf een bepaald punt loopt een ondiepte van het strand naar de eilandjes, waardoor je redelijk eenvoudig daar toch kunt komen en wat kunt snorkelen. Wat ik dus gedaan heb, Wel opletten, zo hier en daar zijn rotsen onder water, en daar wil je door de golven niet bovenop knallen. De beloning was er, diverse groepen vissen gezien, die vrolijk meedeinden met de golven.

Terugkomen, naar de kant, ondanks dat je de stroom mee hebt, is weer apart, want je word elke zoveel seconden overspoeld door inkomende golven. We bleven nog een half uurtje opdrogen, voor we terugreden naar de camping. Was het vandaag max 29 graden, morgen word het 33 graden, met op de dag kans op onweer, iets minder wind. Morgen maar eens kijken of het veilig is om samen te gaan snorkelen.

Op de camping onze dagelijkse borrel, rosé vandaag. En daarna kookte de kok(in) weer voor ons 2en. Salade met gebakken aardappels. Kipfilet voor mij en zalm voor C. En nu zit de blog er voor vandaag weer op. Even wat foto’s zoeken, en uploaden.

Ik heb wat problemen met de foto’s re resizen. Hopelijk lukt dat morgen beter.

De eerste volledige dag op deze camping, We maken er een rustdag van. Bij de receptie haal ik ‘s-ochtends broodjes. Nog maar 2 bruine dus wat meer witte. Deze keer vullen de bruine behoorlijk. We besluiten na het ontbijt, met koffie, om al te gaan zwemmen. De zee is zo dichtbij, later word het warmer, dus pakken die kans,

Ik heb het masker bij me, maar helaas hier geen grote groepen met vissen, 3 kleintjes, en meer worden het niet vandaag. C dobbert geruime tijd heen en weer, en laat, hoor ik later, het afgelopen jaar nog eens langskomen, Met het kalme zeewater, de rust hier zo en zo, prima toch.

Na een tijdje gaan we terug naar de caravan, koffie, bookreader, lunch, bookreader…. Zo tegen 3 uur rijden we op de fiets naar Pula. Een klein stadje iets verderop, en met een museum op de (opgraaf) locatie van het oude Nora. Een stad die een aantal 1000 jaar vC is gebouwd door de Feniciërs. Ik moet dan altijd aan Asterix & Obelix denken, volgens mij zijn die piraten ook Feniciërs.

Er worden tot op vandaag nog opgravingen gedaan, een deel van het oude Nora ligt op militair terrein, en dat moet allemaal ook nog opgegraven worden. Je kunt daar een rondleiding krijgen, geloof een uurtje of zo, maar, regel 1, Covid-check. Tja en als dan je telefoon met de COVID-app op de camping licht…. Misschien later van de week.

Daarom maar weer terug naar de camping, nog even langs de supermarkt in Pula.

Strand/baai bij Nora.

Op de camping, ondertussen, tijd voor de borrel. De eerste fles rosé en witte wijn zijn nu op. Aansluitend besloten we nog even een rondje te gaan zwemmen. Er zijn dagen dat de zee, bij deze temperatuur, niet naast de voordeur ligt.

Het avondeten is het restje tandoori van gister. En na de afwas type ik deze blog in. Een luie dag, dus niet al te veel tekst en ook niet zoveel foto’s.

Cagliari staat op de agenda voor morgen.

Dag van verplaatsing, vandaag 327 km naar beneden. Brood voor ontbijt hadden we nog over van de lunch van gister. Dus zo half 8 begonnen we met douchen etc. en om 8 uur begonnen we alle spullen weer een plekje te geven. Vuil water tank legen, chemisch toilet legen, Spullen in de auto, in de caravan. Fietsrek, voor één fiets, achterop de auto, andere fiets in de caravan etc. etc.

Na het afrekenen was het exact 10 uur, ongeveer, toen we TomTom volgend de weg opreden. Voor het eerste stuk, ruwweg tot de hoogte van Sassari had TomTom een verrassing in petto. I.p.v. de kustweg, gingen we dwars door de bergen/heuvels, al gauw een 100 km. C koos als snel eieren voor haar geld door een wagenziekte pilletje in te nemen. Hele stukken waren met haarspeldenbochten, iets waar de chauffeur, met 2 handen aan het stuur, niet zoveel last van heeft, de bijrijder daarentegen, kan het gevoel krijgen in een draaimolen te zitten. Heb met de camper, vroeger, bij mijn oudste, die nooit pilletjes nodig had, hetzelfde zien gebeuren in Zuid Frankrijk.

Los daarvan, we hadden de weg bijna alleen, één keer een vrachtwagen die wel akelig plotseling de bocht door kwam, met een deel van zijn trailer op onze weghelft.Geen idee  hoe ik die ‘gemist’ heb, maar we zijn er nog. Oja, ik begon met los daarvan, de uitzichten waren adembenemend.

Vanaf ongeveer Sassari kwamen we op de ‘snelweg’ naar Gagliari. Sommige delen van deze weg zijn ernstig beschadigd, maar over het algemeen kun je goed doorrijden. Korte stop voor een sardeens broodje worst met kaas en nog een fles water.

Om half 3, ik had het een halfuurtje later ingeschat, kwamen we de camping op, om er achter te komen dat de receptie van 1 tot 3 dicht is. Ach ja, de andere camping, waar ik eerst van plan was naartoe te gaan, ging pas om 4 uur open. Blijkbaar specifiek voor het zuiden van Sardinië.

Na een korte wachttijd kregen we netjes een plek aangewezen, en konden we in omgekeerde volgorde de spullen weer uit de auto/caravan etc halen. Zodat we met de stoelen aan een tafel onder een luifel onze fietsen kunnen zien, naast de caravan.

Voor de avondmaaltijd, kip tandoori, hadden we nog wat ingrediënten nodig. Dus op de fiets, die stond toch al klaar, naar Pula, dikke 5 km, goed te doen, alwaar een Crai Super op ons stond te wachten met een ruim assortiment. C moest het doen met een papieren zakdoekjes vastgezet met wat stickers van het afweeg apparaat van de groenten en fruit afdeling. Tja, je gezichtsmasker vergeten…

Met groente, kip, rosé en water vertrokken we terug naar de camping, Het was nog te vroeg voor eten te koken, Dus de borrel, dit keer een kleffe van Leffe, ging er prima in.

Zelf ben ik nog even gaan kijken aan het strand, een 150 meter lopen, direct aan de camping. Zag er lekker uit, extra waarschuwing voor gedragsregels als je zeeschildpadden tegenkomt, een rokershoekje, waarbij je je, als roker, aardig voor lul ziet zitten, en zeewater dat naar mijn gevoel beduidend warmer is dan we in het noorden hebben ervaren. Kortom, ik kom hier zeker op terug.

Zo, er lijkt een ritme in te komen. Half 7 wakker, om 8 uur bij de bakker voor het ‘vaste recept’. Ontbijten, en net voor 9 uur rijden we de camping af om naar Capo Testa te gaan. Capo Testa is min of meer het noordelijkste punt van Sardinië. En er bevinden zich aparte rotsformaties die door de eeuwen heen door erosie in de meest fantastische vormen zijn veranderd. Voor mijn gevoel, een foto waard op een nog uit te brengen LP van Pink Floyd.

Ach ja, jeugd sentiment. Het is zondag, en dat is de dag dat de sardeen met familie en al naar de stranden gaat. Bij Capo Testa zijn ook enkele ‘beroemde’ stranden. Een extra reden om op tijd te gaan, niet betaald parkeren is beperkt, ook de zon zal in de loop van de dag meer van zich laten spreken. Op Capo Testa, een schiereiland, is met name het deel met de ‘vervormde’ rotsen natuurlijk populair. Het lukt ons een plekje achter een witte streep te vinden, met de neus gericht op de terugweg. Nadat een aantal politieagenten op scooter arriveerden, werden de plekken achter de blauwe strepen ook snel opgevuld, blauw van betalen. De eerste boetes werden uitgedeeld aan auto’s die deels over de witte streep op de weg zelf nog stonden.

Met C liep ik een dik uur door de rare rotsen heen. Ik liep nog naar een top, die C links/rechts liet liggen. Achter de rotsen lag de zee-engte tussen Sardinië en Corsica. Door

het heldere weer was Corsica goed te zien. Naast salamanders werden we ook verrast door een flinke schildpad.

Nadat we genoeg hadden gezien hadden, bekeken we hoe we op één van de mooiste strandjes van Sardinië konden komen. Cala Spinosa. We vonden een smal ‘pad’ naar beneden. Terwijl C een plekje ging claimen bracht ik wat spullen naar de auto en haalde de tas met badlakens en zwemspullen. Helaas geen maskers bij ons.

C had een prima plekje gevonden, na ons bleef het maar doorstromen met nieuwe mensen die ook een plekje zochten. Achter wat rotsen verkleden we ons enigszins gegeneerd. Ach ja. C maakte haar kilometers weer, ik ging er ook 2 keer even in om te zwemmen. Was de zon nog enigszins afwezig toen we over de Capo wandelde, tijdens ons strandvertier kwam die steeds meer tevoorschijn. Zonnebrandolie was meer dan welkom.

Met een broodje en meegenomen drinken vermaakten we ons prima op dit vrije strand. en het werd  steeds drukker, maar we hadden een prima plekje. Zo tegen half 2 vertrokken we terug naar de camping. Onderweg nog nieuwe strandschoenen gekocht voor mezelf, de oude werden wat klein, leef blijkkaar op een grotere voet.

Op de camping vermaakten we ons nog een tijdje met de bookreaders. Zo tegen 4 uur vertrokken we om opnieuw te gaan zwemmen, nu naar het 2de, kleinere strand ,vlakbij de camping, Pultiddolu. Met de kaart op de foon vonden we dit keer wel de juiste route, Een charmant strand, schat toch een baai van zo’n km lang. 10 mensen, dus een ‘zee’ van ruimte. Wel wat meer van dat gedroogde zeegrasprut, maar dat was de eerste meter het water in. Dit keer had ik in iedergeval m’n masker bij me. En, aan de zijkant, langs de rotsen, best wel veel verschillende vissen gezien, Geen tropische kleuren, zoals C blijkbaar verwacht. Maar diverse zwart/’witte’ van verschillende maten.

Zo tegen half 6 vertrokken we weer naar de caravan, wijntje, nootje en relaxen. Vanavond gaan we wat eten in het restaurant van de camping.

Morgen 300 km rijden naar de zuidkant van Sardinië, Sant Margaritha,  vlakbij Pula. Een andere camping dan Torre Ghia, die we eerst op het oog hadden.

En daar is alweer dag 4, de eerste ‘normale’ vakantiedag op Sardinië. Ik werd om half 7 wakker, gelukkig niet vroeger. Zo half 8 gingen de luikjes bij C open. Lekker langzaam wakker worden, kwart over 8 reed ik op de fiets, pootje sparen, naar de ‘Market’, voor vers brood. 4 flinke Integrali en 2 witten, genoeg voor ontbijt en de lunch.

We hadden nog niet echt een planning voor deze dagen,maar die komt er langzaam aan.  Vandaag gaan we naar Palau, vandaar met de veerboot naar het plaatsje  Maddalena op het eiland La Maddalena, onderdeel van de Maddalena archipel. Zo rond half 10 vertrokken we met de auto, zo’n 25 km rijden.

Om  wat parkeergeld te besparen, bijna een hoofdbron van inkomen in Italie en dus ook op Sardinië, parkeerden we in een woonwijk even voor de parkeerzones. We liepen naar de veerhaven, langs de weg waren leuke winkeltjes, dus we vermaakten ons prima. Bij de veerhaven stonden rijen met mensen om tickets te kopen. Ik had al vrij snel door, er zijn 2 veerbootmaatschappijen, dat de boot bij de kortste rij als eerste zou vertrekken, dus keuze gemaakt.

Met 2 enkeltjes liepen we naar de aanlegplaats, onze boot was nog onderweg. Al vrij snel was die daar, en hup aan boord. De zon stond ondertussen al vrij hoog, aangenaam temperatuurtje, mede door de (zee)wind nog iets aangenamer. Op de thermometer van de auto had ik al 29 graden zien staan.

Op het eiland, in het plaatsje, waren ook weer leuke winkels, en dat is eigenlijk wat we op La Maddalena hebben gedaan. Lekker langs de winkels gewandeld, koffie gedronken. C is in veel winkels gaan kijken voor kleding, en steeds is ze er met lege handen uit teruggekomen.

Varkens, wilde zwijnen, staan hoog op het menu hier op Sardinië.

Oude deuren worden niet meer geverfd.

Na een tijdje hadden we het wel gezien, dus naar de haven, kijken welke het eerste zou gaan varen, van de 2 maatschappijen, en er verrast achterkomen dat we de boot eerder (30 minuten) nog net konden halen.

Na de overtocht richting camping, onderweg weer aftanken, nog even langs de supermarkt, wat zoutjes, cola en nog wat ingrediënten voor de salada (van C) vanavond. Voor mij stond er gebakken gehakballetjes ( vlees van gister was teveel voor 1 keer) met satehsaus en brood op het menu.

Op de camping, na lunchen,  besloten we na wat lezen etc. zo rond 4 uur ‘weer’ naar het strand te lopen. Het tweede strand konden we nog niet vinden, dus naar hetzelfde strand van gister. Met zwemmaskers mee.

Het was een stuk drukker, zaterdag, maar er was zeker nog ruimte voor ons. Zo en zo lagen de meeste mensen op het strand, en maar een paar waren er in het water. Carla ging kilometers maken, en ik nam m’n masker om een kijkje onder water te nemen. Helaas de eerste keer maar 1 vis gezien. Bij een tweede poging, langs rotsen, wat verder van het strand af, was het wel raak. 2 keer een school vissen, eerste, zo groot als schotels en net zo plat. Tweede groep een kleiner maatje van groep 1, zeg maar een rijksdaalder groot.

We verbleven nog een tijdje op het strand, de zon en de wind maakten het aangenaam. Zo net na 6 uur vertrokken we naar de caravan. Borrel met e.e.a. en rond 7 uur begon C met mijn maaltijd en haar salade. Dat smaakte prima. De blog voor vandaag is weer af.

Om 6 uur werd omgeroepen dat we om 7 uur zouden aankomen. Dus krentenbollen als ontbijt, verse koffie erbij gehaald, gedoucht hadden we gisteravond al. Iets voor 7 richting trappenhuis naar het autodek.Na even ook maar alvast naar beneden, daar stonden een paar mensen al te wachten.

Na een 10 minuten gingen de waterdichte deuren, naar het autodek, open en konden we naar onze combinatie. Stroomkabel naar caravan er weer op, en, vooraan in de rij, wachten. En ja hoor, nadat er een trailer opgepikt was, konden we als eerste de boot verlaten, Veel meer mensen waren er zo en zo nog niet op het autodek. Dus hup, voorzichtig de ramp af, door het havengebied, TomTom zag opeens dat we niet meer in Genua waren, en hup richting de camping La Liccia, vlak onder Santa Teresa en nog iets. Het had duidelijk geregend, Plassen op straat, donker wolken, noem het maar op.

Een uurtje rijden, door best wel mooi landschap, deels B-wegen,weinig verkeer,heel apart.Iets na negenen kwamen we op de camping. Camping La Liccia, vlak onder Santa Terese Gallura. Het regende ook op de camping ondertussen een beetje.

Na even wachten kwam er een plekje vrij, we zitten op een ‘veld’ met voornamelijk campers en busjes. Camping met terrassen, (ver)huur huisjes en caravans, plus uiteraard ruimte voor tenten etc.
Na het uitstallen van de caravan, luifel plaatsen, stoelen uit de auto en nog een hoop rommelklusjes liepen we naar de bar/markt om brood te halen voor de lunch. Gelukkig hadden ze nog bruine broodjes (Integrali) dus zag er goed uit.

Hierna koffie bij de caravan, internetten bij de bar, lunchen bij de caravan,,, Na de lunch besloten we naar Santa Terese Gallura te fietsen, uitdaging, fietsen langs de ‘hoofdweg’, heuvel op, heuvel af. Fietshelmen op, speciaal voor dit soort wegen, en het ging als een trein. Verkeer gedroeg zich prima, nam ruim afstand, en huppa.

Stadje in, en omhoog, in z’n één, op de trappers, naar het plein voor de kerk. Fietsen vastgebonden aan de kerk en het stadje wat doorgekuiert. Is een soort evenknie van Valkenburg, winkeltjes, horeca, veel toeristen, maar waarom, ik weet het niet. Maar winkeltjes zijn hier nooit te versmaden.

Likje verf over???

Nog even naar de zeekant gelopen, vandaar kun je Bonifacio op Corsica zien. Na een lekker gedeeld ijsje, vertrokken we weer op de fiets. Op de terugweg stopten we bij 2 van de 3 supermarkten om ons avondeten te verzamelen. C alles voor een salade, en voor mij alles voor een ‘simpele’ pasta.Dat lijkt simpel.

Terug op de camping tijd voor de eerste vakantie borrel. Rosé voor mij en witte wijn voor C, blokje kaas, nootjes, de zon was in de middag alom aanwezig, dus ik werd aardig rossig van die rosé. Dus tijd voor wat actiefs. Het zwembad bleek niet open, dus naar het strand, officieel een 500 meter van/achter de camping,maar met een hoogteverschil van 10-tallen meters. Maar een ruim 3 km lang zandstrand, vrij, dus geen verplichte strandstoelen etc. Erg mooi, Beiden het water in, jaja, ik ook, gelijk een 75 cm diep en daarna glooiend aflopend naar dieper, maar helder water, echt lekker. Daar hebben we een tijdje doorgebracht, C meer in het water en ik vooral, na de eerste 10 minuten, op een badlaken.

Het werd tijd om terug naar de caravan te gaan. Lekker nog wat lezen en daarna de maaltijd bereiden. C was kok vandaag, en dat bevalt prima

Dat maakte mij afwasser van de dag, en dat is ook prima. Het is ondertussen donker, 4G is op de camping slecht. Ik plak er nu even geen foto’s bij, komt morgen. Ga zo naar de bar om deze 2 dagen op de blog te zetten. Morgen weer een nieuwe dag.

De blog bijhouden word nog een kunst.Daar ik bijtijds wakker was, ben ik ook maar bijtijds gaan douchen etc. Met de fiets ben ik naar de wijk/dorpje nabij gereden. De SuperCOOP gaat pas om 9 uur open, op de camping word brood afgebakken, dus op zoek naar echte bakker. Met wat rondvragen werd die gevonden, vlakbij het postkantoor, Oja, mondkapjes zijn hier nog heilig in alle openbare gelegenheden, inclusief winkels. Dus maar weer terug, en even later alsnog vers brood.

Je maakt wat mee op een tussendag.Normaal moeten we voor de 19:00 boot 2 uur van tevoren aanwezig zijn. Maar ivm Corona werd ons via een SMS verzocht 3 uur van te voren aanwezig te zijn. Dus 16:00. Dus, kleine 175 km te gaan van Milaan naar Genua, zo rond half 2/2uur vertrekken. Geen tijd meer voor Milaan zelf.

Rustig aan ontbijten, boekje lezen, koffie, nog een rondje naar ‘het’ dorpje, zo rond 12 uur afrekenen en iets na half 2 vertrokken we richting Genua.

Eerste deel is ‘saai’, rechte weg, snelweg, maar de laatste 50-60 km ga je de ‘bergen’ over, bochtige wegen, dit keer wat wegwerkzaamheden, dan uiteindelijk bochtige wegen naar beneden, deels in z’n 2. En dan de splitsing bij Genua, links richting Livorno, en Cinque Terre, en rechts min of meer Genua in.

Via de website van de ferry maatschappij hadden we een circa adres wat we voor navigatie aan konden houden. Helaas, we belanden op de brede weg langs de kust en haven, zagen de ferry boten en de parkeerterreinen waar je je moet melden om in rijen te wachten om later aan boord te kunnen. NIks geen borden met Porto,etc. 2 keer heen en weer gereden, verschillende mensen gevraagd, ja, was dichtbij. Op de weg stond ook opeens Porto, maar niets leidde ons dichterbij de oplossing. Met een laatste tip reden we iets van de Boulevard af, en toen opeens borden met Porto Passagiers oid, en bij een rotonde 4/5, dus weer terug, en daar was opeens een weg naar beneden, alsof je een tunnel in reed, en ja hoor, op het juiste straatniveau kwamen we bij de paspoort/ticket en covid-app controle.

Alles was uiteraard in orde, hierna kwamen we bij de juiste boot, naar de juiste haven in een rij. Wachten tot we aan boord konden rijden. Toen ze begonnen met ‘laden’ leek het dat we snel aan de beurt waren. Ze begonnen met alle rijen met caravans en campers etc. Onze rij kwam ook aan de beurt, eerst een oude brandweerwagen, 2 personenauto’s, oeps toen stopte het en werden ALLE personenauto’’s geladen. Wij wachten, motor maar weer uit…..

Hehe, wij uiteindelijk ook, met nog een 10 campers achter ons. en opeens, achterin het schip omdraaien, stonden we vooraan in de middelste baan, met de neus naar de achterkant, bij de ramp, waarover de auto’s de boot binnenrijden en bij aankomst de boot weer verlaten. Dat zag er in één keer goed uit.

Met de papieren hadden we onze hut snel gevonden. Spullen in de hut, en wij naar het bovendek om het vertrek te kunnen volgen. Dikke muziek en bar, ouders met kinderen dansend op jaren 80-90 disco, een langzaam ondergaande zon, een caipairinja (braziliaanse cocktail)en na enige tijd, 19:10, een vertrekkende boot. MOOI.

Zelf meegenomen broodjes met zelf meegenomen flesjes drinken als avondmaal opeten bij ondergaande zon, apart. Na een tijdje, dan waren we al op zee, werd het windje, van het varen, wat fris, dus binnen een zitplaatsje opgezocht, koffietje erbij en wat bookreader lezen.

Zo rond 10 uur plat, we hadden het wel gehad voor vandaag.

Van slapen kwam voor mij niet veel, vanaf 2 uur was ik min of meer wakker. C had nog een ‘nachtmerrie’, werd 3 tellen wakker, en had geen idee waar ze was, daarna droomde ze weer verder.

Opnieuw een korte. Vanmiddag van Milaan naar Genua gereden. Na flink wat gezoek, gevloek, gevraag(d) vonden we met wat hulp de toegang naar het Ferry terrein.

Ondertussen is de Alp aan boord, zijn we in onze hut geweest en zitten we bij zonsondergang te wachten op vertrek naar Sardinië. Met een caipirinha in de hand. Morgen een uitgebreidere blog.

Gisteravond de verkorte versie, nu, vers uit de duim, een wat langere.

We werden kwart voor 4 door de wekker gewekt, broodje, koffie, laatste zaken in de auto en caravan, en uiteindelijk vertrokken we om 04:35. Na nog maar een rondje ronde de auto/caravan gedaan te hebben, nee, dit keer geen kleding op hangertjes etc. De ATC stond op groen en met de auto gestart leek ook de koelkast het op 12 Volt te doen.

Pikkedonker reden we richting Maastricht, Luik, Verviers, en dan volgden de eerste borden met Saarbrücken al. Rond Wittich begon het goed te dagen. Iets na achten reden we door Saarbrücken. 10 uur tanken bij de ‘vaste’ stek net voorbij Wasselonne  (Elzas) en na precies 6 uur rijden waren we bij wegrestaurant Koningsbourg net voor Colmar. Zo langzamerhand de vaste stek voor een sanitaire stop en een koffie. Precies ook op de helft van de te rijden afstand (850 km) vandaag. De keuze is reuze, de vraag cappuccino is niet eenduidig, de wedervraag is welke?

Na deze pauze reden we verder, Bazel, grens, eitje, verder Zwitserland in, Gotthard, wegwerkzaamheden, klein half uurtje extra. Nog een stop na de Gotthard, Gottardo Sud.

De Sprite Alpine Sport, eerste keer door de Alpen.

Nog een keer tanken in Zwitserland, konden de laatste, net voor de grens met Italie, waarschijnlijk niet halen, dus toch maar een tank eerder. Bij de grensovergang Chiasso konden we weer gebruik maken van de vrije baan voor bussen en auto’s met aanhanger/caravan. Daarna even wat gepruts tussen de grens en de eerste tolpoort. En om 5 uur reden we de stadscamping op van Milaan.

Plaats geen probleem, lijkt dat de camping toch ook wel wat te lijden heeft gehad van Corona, Allemaal net wat minder, restaurant en winkeltje dicht, sanitair, 3 jaar geleden vernieuwd, niet zo proper als we gezien hebben. Maar, alles went.

We besloten nog even de stad in te gaan. Geen kaartjes meer te koop op de camping, maar bij de Tabacco vlakbij het postkantoor, 10-15 minuten lopen, waren kaartjes te koop. Ondertussen alweer 2 euro voor een enkeltje. Normaal nemen we bus 80, maar 76 rijdt ook naar een Metro station.

Veel winkels waren helaas al dicht, morgenochtend gaan we niet terug, even een rustig dagje, pootje  heeft het even gehad, Na de H&M werd het tijd voor wat te eten. Direct rond de Dom is alles best wel duur. Gangbare prijs voor een pizza is max 8 euro, nu zagen we ze voor 15 euro of meer. Maar we vonden een leuk tentje, concept heb ik al eens eerder gezien in Italie. Ze bakken pizza op een bakplaat, vierkant dus, en snijden van jou keuze stukken. Je betaald per gram. Carla koos 2×3 stukken, uiteindelijk één met pittige tomaatjes, één met kaas en spinazie en één met iets van aardappels (lekker). Carla dacht dat het ananas was. Jahoor pizza met ananas in Italie

Rond half 10 liepen we terug naar de Metro en half 11 terug in de caravan.

De caravan was wel een vraagteken voor ons, qua gewicht t.o.v. de auto. Kan er een heel verhaal over schrijven, doe ik hier vandaag niet. Na een gespannen eerste uurtje rijden, bleek het allemaal goed te gaan. Iets minder ‘hard’ en waarschijnlijk iets meer verbruik, maar vooralsnog wel een veilig gevoel over de combi, auto/caravan/chauffeur. En de ATC (anti slinger installatie, kan voorkomen dat de caravan een loopje neemt met de auto) als extra beveiliging.