Dag 1, altijd noodzakelijk, je moet tenslotte er komen. Om 5 uur ging de wekker, om kwart voor 5 stonden we op. Bolletje, koffie en de laatste spullen in de caravan. We hadden gisteravond al gedoucht.

Half 6 reden we weg, via Aken naar Keulen, we zagen een schitterende silhouette van Keulen, recht voor ons terwijl we op de 4 reden. De TV toren, de Dom, heel apart. De fotograaf zat aan het stuur.

Verder via Frankfurt am Main, Würzburg, Neurenburg, Ingolstadt, Munchen, Salzburg, Villach. Paar keer gestopt voor ‘the body’ en wat eten natuurlijk. Grootste deel onder een zonnetje, 22 graden. Laatste deel werd het wat grauwer.

We hadden eerst Villach ingetoetst, we wisten wel een camping, maar dat kwam nog wel. C zocht de camping op, we wisten de naam niet direct, even gestopt, bleek de camping van vrijdag 17 uur tot maandag 9 uur dicht, wat we wel raar vonden. Dus een andere camping ingesteld, maar die hadden we juist eerst terzijde gelegt, omdat die wat saai leek.

Toen de camping van de eerste keuze gebelt, bleek die gewoon open, maar maar tot 20 uur, zouden we op dat moment redden, 19:30, maar door de afstand nog te rijden, 130 km wegen, en dat rijdt de caravan niet… Dus elke keer ging er een minuut af.

Kwamen steeds dichterbij, maar de benodigde tijd kwam langzaam in de buurt van 20 uur. Toen moesten we van TomTom een weg op waar een waarschuwings bord stond, auto’s met aanhangers verboden ivm met stijgingspercentage van 18%. Tja, wat nu. Technisch kan de auto met de caravan het aan, maar kan ik het aan… Gelukkig automaat, dat helpt wel. Dus toch maar proberen, point of no return, een plek waar we eventueel zouden kunnen keren, maar C zag dat niet zitten, passeert er ook nog een politie wagen, maar die reed door. Wij dus ook maar, haarspeldbochten en inderdaad een flink stijgingspercentage…

Maar het lukte, eigenlijk best wel aardig. Toen, na nog een bocht, de grensovergang met Slovenië, en daar reed de politiewagen die we eerder zagen net van weg. De douanier zwaaide hem met een lachend gezicht uit. En gebaarde ons te stoppen.

Paspoort!!!

Liep die mee naar zijn ‘kantoortje’, komt die terug, of we wisten dat we met de caravan niet over deze weg mochten rijden. En dat dat aangegeven was. Nope, niet gezien, wisten we niet, TomTom had het gedaan.

Hij weer terug naar z’n kantoortje. Komt die terug zonder onze paspoorten. We krijgen een boete, pinnen kan niet, cash betalen Euro 25.

Ik had alleen een briefje van 50 Euro. Hij naar kantoor, naar nog een ander kantoor… Komt die terug, hij heeft geen wisselgeld, deze keer komen we er vanaf zonder boete. Jammer, ik had een foto van de boete in de blog wel leuk gevonden.

Maar de tijd had doorgetikt, en we hadden minder minuten over dan nodig om om 20 uur op de camping te zijn, Dus camping gebelt, dat we iets later kwamen en of we het papierwerk morgenochtend mochten doen. Geen probleem.

Verder rijden, en hoe het kwam weet ik niet, maar 3 voor 8 stonden we alsnog voor de camping. Uiteraard plek, en een mooie uitzicht op de omringende bergen.

Kortom, ook de laatste meters tellen.

Verzonden vanuit Outlook