Alweer bijna een week onderweg. We stonden redelijk bijtijds op, want we wilden vandaag naar Rovinj. Deze keuze was mede omdat bij Rovinj, op het z.g. rode eiland (iets van Tito(s tijd) ook de mogelijkheid tot het huren van een SUP board was.

Deels via de snelweg (tol) reden we naar Rovinj. we vonden een plekje in parkeer-zone 3, 1 en 2 zijn duurder per uur, uiteraard is 3 wat verder lopen. En dat viel eigenlijk best mee. In een bijna rechte lijn liepen we naar de oude stad van Rovinj. Dat ligt op een landtong, en oogt van boven uit de lucht als een ronde vorm. Bij de oude stad was een dagelijkse markt. Op de weg naar de markt waren al van allerlei winkels, kleding, snuisterijen, veen ‘hand made’, en souvenirs, naast eten uiteraard. Ik had al een paar nieuwe waterschoenen gevonden. Degen die ik vorig jaar op Sardinië gekocht had, waren wat (te) groot, en tijdens het suppen verloor ik ze, gelukkig kwamen ze wel bovendrijven.

Bij het aan land gaan, na het suppen van gister, had ik best wat wondjes opgelopen, omdat er onder water van alles lag, waar m’n voeten of tussen weggleden, of waardoor ik tegen de rotsen aan kwakte. Nu dus hopelijk een beter stel (Speedo) gevonden.

Om het oude stadje/centrum, een ronde vorm, kwamen we ook van alles tegen, leuke winkels, kerkdienst in de open lucht, terrasjes met heerlijk uitzicht. Kortom we vermaakten ons wel. Bij de haven vond ik meer info over de boot die naar het rode eiland vaart, kost Euro 12 p/p retourtje.Voor de zekerheid belde ik het verhuur bedrijf nog even. Ze waren zeker open, maar ze raden af te komen, er was geen wind, nou en, en het was beter morgen te komen. Ik denk dat ze dat advies gaven, ik sprak ze om half één, omdat het nu veel te warm op het water zou zijn.

Plan iets aangepast, ijsje gegeten, ieder een stuk pizza met koud water, en we keken hoe ver Pula zou zijn, Dat stadje staat ook nog op de lijst, en ook daar werden SUPs verhuurd, we zouden wat verder in de middag zijn, misschien was het daar wel te harden.

Deels via de snelweg richting Pula, eerst even de verhuur opgezocht, Euro 15 per uur en verder DIY (oftewel geen instructies). Was een beetje in een lagune, met een zandstrand en strandgasten, flink waterspeelvoorwerp. Oftewel, ik kon planken en C kon zwemmen. Dus betaald, bij de auto omgekleed en suppen en zwemmen. Het suppen ging al wat beter, en na een half uurtje nam C de plank over en die vermaakte zich met op de knieën suppen en later op haar derriere kajakken.

Aansluitend reden we naar het centrum van Pula. Bij de haven vonden we een parkeerplek en een parkeerautomaat, tegenover het Colosseum van Pula, best een groot ding, knap dat die zo bewaard is gebleven.

Zoekend vonden we de oude stad, ook een ietwat ronde vorm, iets minder mooi en druk dan die van Rovinj. Ik vond eindelijk een mooi t-shirt met de ‘golf’ (van een Japanse schilder van net voor 1900, je ziet de golf vaak gebruikt worden bv bij restaurants, maar dus ook op t-shirts etc. Beetje de kracht van de zee uitdrukkend.

Na Pula rondgelopen te hebben was het uurtje parkeren over (Rovinj was 3 uur parkeren) en vertrokken we terug richting camping. Op de camping tijd voor onze borrel en tijd voor 2 blogs. Straks eten we onze lunch (broodjes) als avondeten.

Zo gisteravond helaas niet meer gelukt, en nu dus in de herhaling. Even in m’n geheugen grijpen, dag 7 is ondertussen al grotendeels verlopen.

Opnieuw een dag van vertrek en aankomt. We waren redelijk bijtijds wakker. Ik ging nog even douchen en scheren, of alleen het laatste… Ontbijtje en de laatste spullen in de auto en caravan stoppen. Carla manoeuvreerde de caravan tot het pad, en ik zetten hem achter de auto.

We hadden nogal wat extra tijd, want de receptie ging pas om 9 uur open. Na het betalen was het ongeveer 1x gas geven, de volgende camping, in Istrië zette krap 33 km op de teller. Onderwijl reden we zelfs nog door een heuze grenspost tussen Slovenië en Kroatië.

Op de nieuwe camping aangekomen kregen we een a3 formaat plattegrond van de camping. We konden zelf kijken naar een plekje, dan keek de receptioniste later welke, de 4 overnachtingen die we in petto hebben, beschikbaar zijn. Onze keuze 1 redde het niet, het werd keuze 2. Prima plek. E.e.a. heeft te maken met reserveringen voor het weekend. Dan is het hier langs de kust altijd drukker, vandaar dat we onze verschuivingen strategisch aan moeten pakken.

De plek was nog niet vrij, dus we maakten een rondje over de camping. Supermarktje, aparte bakkerskar, restaurantje, voor een niet al te grote camping prima faciliteiten.

Voor 12 uur hadden we ons plekje, en stond de caravan weer vast en zeker en snorde de koelkast er weer op los. Bier moet koud zijn, niet dat we dat hebben, maar de cocktails, witte wijn en rosé, kunnen ook wel wat koude hebben.

Lunchen met het brood dat we nog van Slovenië hadden (TomTom zette ons niet echt op de juiste plek. Na een hoop gezoek en gevraag, vonden we het uiteindelijk.Precies op tijd kreeg ik een SUP, met de instructie, eerst op de knieën, benen net zo wijd als de schouders, en de peddel eigenlijk precies omgekeerd als je zou verwachten, De ‘scheppende’ kant naar voren, nee niet het handvat onder etc.

Er was wat wind en een beetje golfslag, het ging redelijk, op de knieën. Opstaan werd iets ingewikkelder, om je balans te houden. De plank is weliswaar 80 cm breed en een dikke 3 meter lang, en nog eens 15 cm dik, maar, voor mijn gevoel, een iets gevorderde plank, met een wat spitsiger neus en achterkant en ook nog een verhoging op de achterkant, waarmee gevorderden de plank sneller kunnen keren etc. En geen voetleash, oftewel als je valt hangt de plank niet aan je voet…

Uiteraard een paar keer gevallen, overdwars er op komen werkt niet echt mee, dan heeft de plank de neiging naar je toe te komen, achterop proberen, is waarschijnlijk de juiste manier, maar kost toch wel wat kracht, en die verhoging om makkelijker te draaien, laat fraaie sporen in je buik na. Na een dik half uurtje had ik het wel gezien voor een eerste keer. Eens kijken of het hier nog een keer kan. Het was wel leuk, maar de keuze om zelf nu een plank aan te schaffen, stel ik nog even uit.

Oja, de borrel hadden we voor het suppen al genomen. Na het suppen reden we naar het (oude) centrum van Novigrad zelf. Auto parkeren, parkeerautomaat zien te doorgronden. C liep op slippers waar ze eigenlijk niet mee kon lopen (handig om ze dan wel mee te nemen). DUs we deden een rondje Novigrad, niet erg groot, maar met wat winkels en horeca best een gezellig boeltje. We besloten op de camping bij het restaurant een pizza te eten.

Op de camping aangekomen, bleek bij het restaurant dat we cash Kuna’s (de locale muntsoort) moesten gebruiken. Bij de receptie is een pinautomaat. 10 Kuna is ongeveer Euro 1,50.

Helaas bleken de pizza’s op het menu niet te bestellen en gaf de kelner al aan dat de keuken een beetje een janboel was, prima eten, maar kon effe duren. Dat hebben we geweten.

C nam een salade, naast de pizza’s waren er niet echt gerechten die haar aantrok. Een salada van het seizoen dus. Ik naam van die pittige worstjes (gehakt) met friet. De worstjes zie je o.a. in de diepvries bij de Aldi en de Lidl in Nederland. Een biertje en een wijntje kwamen snel door. Op het eten hebben we een dik uur mogen wachten.

Al met al een leuke dag en alweer een camping met z’n eigen kwaliteiten.

Verzonden vanuit Outlook