Alweer dinsdag, vandaag gaan we op de fiets naar de Kamenjak, natuurgebied onder Pula, deels toegankelijk voor auto’s etc, tegen vergoeding. Wandelend en op de fiets kun je er gratis in. Alvast vooruitlopend, het lijkt erop dat het terrein een verzameling van bosschages met onverharde wegen en paden (deels dan wel weer van die witte stenen die zo lekker stuiven als de auto’s harder dan 20 rijden). Verder, meestal niet aan een pad, overal toegang tot de zee, baaien, lagunes etc

Na opstaan, douchen en ontbijt, maakten we ons klaar om op de fiets te vertrekken. Water en zwemkleding mee, m’n parasol, één telefoon en de sleutel van de caravan en wat geld in een afsluitbaar ‘kluisje’.

Vlakbij de camping hadden we borden van fietsroutes gezien, één ervan liep naar de Kamenjak, dus die gingen we volgen. Na eerst wat asfalt, werd het algauw een kiezelpad, met zo hier en daar gaten en oneffenheden. De temperatuur liep al aardig op.

De route verliep deels omhoog en weer omlaag, C had er meer moeite mee. We volgden de bordjes tot Premantura, de toegangsplaats tot de Kamenjak. Daar raakte ik de bordjes een beetje kwijt, maar de fietskaart die we bij de camping gekregen hadden hielp een beetje. Eigenlijk volgde ik gewoon de fietsers voor ons, het leek mij dat ze dezelfde kant op gingen.

Na een tijdje kwamen we bij de hoofdingang, waar auto’s etc. moeten betalen. Wij konden doorrijden. Vanaf hier hadden we nog een heel stuk kunnen fietsen, maar de paden, kleine/grote kiezels, nodigden niet uit, de langsrijdende auto’s zorgden voor een stofwolk.

We zagen een pad naar links, met uitzicht op een baai, de zee. Dus, die kant op en de fietsen tussen de bomen, in de schaduw vastgezet. Vanaf daar was het een 10-15 meter tot de baai/zee zelf. Met onze spullen zochten we een plekje op de stenen bij het water. Parasol vastgeklemd, omgekleed waren we eigenlijk al, en met snorkelmasker op het water in.

De rand bij de kant, lag vol met zee-egels, iets het water in, en ze waren weg. Nog iets verder het water in, en het werd al vrij snel wat dieper. We zagen samen een flinke school van 20-25 cm vissen langskomen, en verder nog wat klein grut.

Na een half uurtje was de pret in het water over en gingen we bij onze spullen wat opdrogen. Half uurtje later, alweer bijna 12 uur, gingen we op de fiets terug naar de camping, onderweg nog wat spullen bij de supermarkt gehaald.

In de middag, na de lunch hebben we wat rustig aan gedaan bij de caravan. Verder heb ik de sup opgeblazen en ben nog 2 keer gaan suppen. C was niet zo in met de zee hier vandaag, ook hier kwallen.

Voor avondeten namen we een pizza van de camping, tonijn, met olijven, uien en paprika stroken. Smaakte prima met de witte en rosé wijn.

Geen afwas dus vandaag, maar wel een blog.

Zo, het plan is gewijzigd. We hadden in het boekje van de ANWB ook gelezen over Kamenjak, net onder Pula. Na een filter ingesteld te hebben in de CampingCard app, vinden we nu ook de actie campings. Bij veel van de CC campings is het hoofdseizoen al op 1 Juni begonnen. Dat scheelt al gauw een 10tje per overnachting. En, Kroatië is lang niet zo goedkoop als veel mensen vertellen. Die baseren dat op het verleden, de prijzen zijn gelijk aan Nederland en in de toeristenplaatsen vaak ook hoger.

Dus, nadat we gister al veel opgeruimd hadden, stonden we vandaag rond half 8 naast het bed, douchen, brood halen, ontbijten, fietsen op de auto en in de caravan, laatste vuilwater weg etc.etc. Exact 10 uur konden we de camping, na betaald te hebben, verlaten. Een dik uur rijden over grotendeels de tol/snelweg, Euro 10 lichter verlieten we bij Pula de snelweg, of beter gezegd, bij Pula eindigt de snelweg. Nog een kwartiertje verder rijden, alvast voltanken, zo rond de 2 Euro de liter (helaas geen Sloveense prijzen). En we vonden de camping.

De Camping is onderdeel van het Resort Centinera, en bestaat uit een kleine 30 plaatsen op het terrein van het Resort. Het Resort, aantal appartement gebouwen heeft wel wat faciliteiten, waaronder een mooi (stenen) strand met diverse verhuur zaken.

We konden kiezen uit 2 plaatsen, met de kaart van de camping onder de hand bekeken we de plaatsen. Mede op advies van een ouder echtpaar, met een 4×4 vrachtwagen camper, kozen we voor plaats 33. Rechthoekig, net als alle andere plaatsen langs de weg door het resort, vlakbij de toegang/uitgang voor auto’s en vrachtwagens.

De caravan, met advies van C, stond snel op z’n plek, en het schaduw plan werkte voor een deel van de middag. Voor het laatste deel van de middag werd nog een stuk tennis-gaas opgehangen (ook wel schaduwdoek genoemd).

Auto z’n eigen plek en genoeg ruimte om te zitten etc. Het was ondertussen lunchtijd, C maakte een prima broodje gebakken ei. Na de lunch deden we een tijdje rustig aan. We zouden later nog wel gaan zwemmen aan het strand.

Na bookreaderlezen, hangen, liggen en veel gapen, besloten we om 4 uur te gaan zwemmen, badlaken en zwemmaskers mee. Het Resort ligt aan een mooie baai, en na een klein stukje zwemmen is het water al een paar meter diep, en best helder. Met de snorkelmaskers konden we onder water kijken, en we zagen 2 grote scholen vissen, zwarte en van de zilverkleurige. Ook nog wat kleine, los van elkaar gestreepte en een paar wat grotere bijna witte vissen.

We gingen nog even wat op het strandje liggen, maar ondanks het tijdstip was de zon genadeloos, hij brandde erop los. In de schaduw was het met een licht windje wel goed toeven.

Na wat opgedroogd te zijn vertrok ik op de fiets op zoek naar de bakker en de supermarkt, die op redelijke afstand zouden moeten zitten. De bakker was nog geen 500 meter verderop, de supermarkt, 2 zelfs, een kleine en een iets grotere, zaten op een 2 km, dus dat is prima te doen op de fiets.

Nog wat vlees en stokbrood voor de ‘bbq’ nam ik mee. De visboer was al dicht. Echter de bbq, werd de koekenpan, daar er alleen electrisch of op gas ge-bbq-t mag worden. Maakt uiteindelijk ook niet uit. C had nog een visje over van de vorige keer, en ik had wat worstjes nog bijgehaald. Tezamen met wat sla, stokbrood en satehsaus, smaakte dat prima. Een wit wijntje voor C en een rosé voor mij voerde wat alcohol in het systeem.

Na de afwas reden we nu samen nog even door het stadje, en aansluitend koffie en tijd voor deze blog.

Verzonden vanuit Outlook

Hou het maar bij die titels. Het is ondertussen dag 11, maar ik schrijf nog even wat over dag 10. Dat was de zondag. We hadden besloten een dagje op de camping te blijven en de dag af te sluiten met uit eten in Umag. Dat is de dichtstbijzijnde ‘grote plaats’.

Dus het normale riedeltje, opstaan, broodjes halen bij de bakkerskraam op de camping. Ontbijten, afwas, beetje zwemmen, beetje suppen, lunchen, bookreader lezen, nog wat suppen en zwemmen, ook met masker, er zijn diverse vissoorten te zien, best wel grappig wat er normaal ongezien tussen je benen door zwemt. Wat er ook zwom, vandaag, waren kwallen. Blijkbaar was de wind gunstig voor ze, want er waren er best veel, en vooral tegen de wal aan. De vorige dagen waren we hiervan verschoont gebleven.

In de tweed helft van de middag begonnen we en beetje met opruimen, waslijn leeg, chemisch toilet had ik vanmorgen al geleegd, hij was vol

Vuilwater tank legen, luifel opruimen, tafel opruimen, waslijn leeg en verwijderen. In de caravan al wat opruimen, allemaal om morgen wat minder op te ruimen te hebben.

Om een uur of 4 stapte ik op de fiets, ik dacht dat er een weg langs de kust liep waarover we naar Umag konden fietsen. Er liep een weg, en er was bij de volgende baai een klein dorpje, en daar werd ook lekker gezwommen en gesupt etc. Dus terug even C op gehaald, komt ze ook nog even van de camping vandaag.

Wij met z’n 2en verder fietsend, ging best nog een stuk verder. Kwamen nog langs een strook langs de kust waar zo’n 10 barbecues in het wild stonden om te gebruiken. Grote groep motorrijders die ook van de zee aan het genieten waren. Echter de aansluiting richting Umag was afgesloten met een flink hek. Helaas.

Dus terug naar de camping. Borrel, en iets voor 7 uur gingen we naar Umag, met de auto. Geparkeerd, kaartje gekocht tot half 10, en door het dorpje gewandeld op zoek naar het restaurant van onze keuze voor vanavond. Zoals zo vaak, als er meer zijn word de keuze niet makkelijker. We wilden graag aan de zeekant, dus de restaurants aan de oude binnenstad vielen af. Aan de zeekant waren 2 stukken met elk 4 tot 6 restaurants, het rechter deel, meer richting de landengte van de oude stad, zag er leuker uit. Maar dan, hoe maak je je keuze, bij iedereen word je naar binnen gesleurd. De ene zei dat zij de enige waren waar je met de kaart kon betalen, i.p.v. cash. Wel handig, want we nemen zo min mogelijk Kuna’s op. Maar de rest accepteert ook creditcards, bleek. Bij een ‘leugenaar’ ga ik niet eten.

Uiteindelijk was er één die en Nederlands sprak, en niet iets meer dan de meeste in de toeristenbranche kennen, en het menu van dat restaurant bevatte een Nederlands deel, i.p.v. alleen engels en duits (los van al die andere onleesbare talen van deze regio.

We waren, uiteraard redelijk vroeg, en een mooi plaatsje direct aan zee, zie foto gister, viel ons ten deel. Eerst zaten we op de plaatsen het dichts bij de zee. Later merkten we dat we beter een plaatsje op konden schuiven, de zee had de pik op ons.

Biertje, wit wijntje, pepersteak en zeebaars filet (met gekookte aardappelen en spinazie), en een ongewenste bak met brood, die niet op de rekening stond, naar uiteindelijk schoon op ging. Lekker wit met stukjes olijf erin, en dippen in olijfolie met wat zout. Kortom het leven is goed op zondagavond in Umag. We hebben smakelijk gegeten.

Nadat we het restaurant verlaten hadden, zagen we dat er bij de haven nog allerlei kraampjes waren. Snoep en etenswaren, beetje ‘kermisachtig’. Dus ook maar eens langsgelopen.

We gaan morgen (maandag, dus ondertussen vandaag) niet naar Krk, dat volgt nog. We gaan naar de Kamenjak. Een natuurgebied net onder Pula. Lijkt erg mooi, kan er fietsen, stopt het pad, loop wat verder en je hebt een privé baai om te zwemmen.

We zitten op de Camping Centinera in Bajone.

Blog komt later of morgen.

Op weer een redelijke tijd stonden we op, brood halen voor ontbijt, douchen, ontbijten etc etc. Daarna effe wat acclimatiseren, want het was hier al behoorlijk warm aan het worden.

Na een tijd vertrokken we met met water gevulde thermosflessen richting het binnenland. Via internet hadden we wat tips voor het binnenland van Istrië. Het dichts bij is Grozñjan.

Dit is een plaatsje bovenop een ‘bergtop’ waar een aantal kunstenaars hun objecten tentoonstellen en verkopen. De meeste maken het zelf, er zijn er ook die het ergens laten maken. Schilderijen, pottenbakken etc. etc. Het dorpje ziet er zelf ook niet onaardig uit. Kortom een dik uurtje rondlopen, een blauwe cappuccino kop met oranje schotel gekocht en de nodige en onnodige foto’s gemaakt.

Het vertrek vanaf de betaalde parkeerplaats duurde even. Het leek erop dat ik niets hoefde te betalen, en een andere toerist was de parkeerplaats opgereden terwijl de slagboom openstond. Hierdoor kon die niet zonder kaartje vertrekken. Mijn probleem was opgelost toen ik opnieuw bij de automaat probeerde te betalen, en nu het licht (de prijs etc.) wel zag.

Het kan zijn dat die andere toerist er nu nog staat.

Na Grozñjan reden we naar Motovun. Ook dit is een stad(je) bovenop een berg. Iets groter dan Grozñjan. Beneden aan de auto geparkeerd, kaartje gekocht, en met een bus naar boven (one-way, we lopen wel zelf naar beneden). Hier wat aparte winkels, horeca en mooie vergezichten. Boven wilden we wat drinken op een terras met live muziek, maar nadat we na een kwartier nog geen ober gezien hadden, vertrokken we maar.

Ik wilde een poging doen de toren van het stadje te beklimmen. Maar daar vroegen ze 3 euro voor, en dan moet ik zelf nog omhoog lopen. Vandaag kansloos.

Met een refill voor de waterflessen liepen we naar beneden. Beneden was en een toilet en een supermarktje. De laatste had niet wat wij wilden, 2 berlinner bollen werden net voor ons verkocht. Het werden 2 bananen en ondertussen weer wat te drinken.

Met de auto vertrokken we naar de derde bestemming, daar TomTom soms wat traag is met de GPS positie, moesten we een stukje omrijden om uiteindelijk via Motovun verder te rijden,

We reden naar Pazin. Daar moest een rivier lopen die ergens onder de grond verdwijnt en 30 km verder weer omhoog komt. Het stadje was doods, via een kasteel (borden) zagen we wel ergens in de diepte een riviertje, maar daar bleef het bij. Geluk was wel dat je na 14 uur op zaterdag niet meer voor het parkeren hoeft te betalen. Misschien was het daarom zo rustig.

We hebben ondertussen een beter beeld van de binnenlanden van Istrië, t.o.v. de kusstreek. Wat ruwer, ruiger, ruwe diamant. Heel apart.

Terug naar de camping. Even bijkomen, borrel, wodka-orange, en daarna beetje gesupt en wat gezwommen. Er stond wat meer wind, en wat golfjes, met de wodka-orange erbij bleef het knieën werkt,

C is ondertussen met het avondeten begonnen, ik ben benieuwd. We blijven hier t/m maandag ochtend, en vertrekken dan naar Krk (oftewel Krik).

Zo de eerste week zit er al weer op, We zijn nog relatief weinig op de campings zelf gebleven. Zeker op deze nog niet. Dat veranderde vandaag ook niet. We hadden nog 2 plaatsen in de directe omgeving, aan de kust. Porec en Umag.

Morgen gaan we wat meer het binnenland van Istrië in. Maar dat dus morgen.

Na het opstaan, ontbijten etc. reden we naar Porec. Niet al te ver hiervandaan. Er waren wat files van auto’s die Porec wilden verlaten. Na wat heen en weer gereden te hebben vonden we een parkeerplaats op loopafstand van de ‘oude’ stad.

Het lijkt erop dat de meeste plaatsen, havenplaatsen, op een soort landtong gebouwd zijn. Dat zagen we al bij Novigrad en Rovinj. Nu bij Porec ook. Niet zo groot als Rovinj, wat groter als Novigrad. Het begint een beetje op elkaar te lijken. De zelfde snoepwinkels, klerenwinkels, t-shirts en souvenirs winkels. Porec sprankelt wat minder dan Rovinj.

Na een dik uur waren we klaar met Porec, plan was, ik ga voor een sup kijken in Koper (Slovenë). Eerst naar de camping voor de paspoorten. Schengen of niet, ze vragen om en om toch om papieren bij de grens. Daarna naar Umag, dat ligt vlakbij de camping.

Ook daar een parkeerplaats gevonden, en lopend naar de oude stad, ook een landtong iets. Oud en nieuw iets meer bij elkaar getrokken en betrokken, kleiner dan Porec en Rovinj, beetje zoals Novigrad. Rondje gelopen, zelfde winkels, wel veel meer horeca, ook direct langs het kust deel van de landtong. Kan er ‘s-avonds best druk zijn.

Verder met de auto, nog net even voor de lunch naar Koper. Dus niet. Al bijna direct in een dikke file, koste een dik uur extra, over maar een paar kilometers, deels door de grensovergang, en deels de weg leid naar Koper, en daar moeten blijkbaar vrijdagmiddag veel mensen naar toe.

Auto bij de Lidl gezet, daar moeten we zo ook nog even naar toe, en overgestoken naar Hervis, de sportzaak die ook SUP’s verkoopt. Nog even wat vragen gesteld i.v.m. m’n uiteindelijke keuze. En aardig wat euro’s lichter en ruime 10 kilo zwaarder liepen we terug met de SUP in een doos, naar de auto bij de supermarkt.

Bij de supermarkt vlees, vis, sla, tomaatjes en gebakken aardappels gekocht voor vanavond en verder o.a. nog wat flessen water. Winkels zitten ook bij Umag, 5 km van de camping, maar we zijn er hier nu toch.

Flink wat later dan verwacht waren we terug op de camping. Alle spullen een plekje gegeven, SUP uit de doos, en opgepompt, dat kost aardig wat energie. Daarna in zwemkleding naar de lagune bij de camping. SUPpend op de knieën naar wat dieper water en toen staand verder. Dan ging eigenlijk wel.

Tijd voor een borrel en een zoutje, daarna nog even geSUPt, eten koken, eten en nu tijd voor de blog.

Verzonden vanuit Outlook

Alweer bijna een week onderweg. We stonden redelijk bijtijds op, want we wilden vandaag naar Rovinj. Deze keuze was mede omdat bij Rovinj, op het z.g. rode eiland (iets van Tito(s tijd) ook de mogelijkheid tot het huren van een SUP board was.

Deels via de snelweg (tol) reden we naar Rovinj. we vonden een plekje in parkeer-zone 3, 1 en 2 zijn duurder per uur, uiteraard is 3 wat verder lopen. En dat viel eigenlijk best mee. In een bijna rechte lijn liepen we naar de oude stad van Rovinj. Dat ligt op een landtong, en oogt van boven uit de lucht als een ronde vorm. Bij de oude stad was een dagelijkse markt. Op de weg naar de markt waren al van allerlei winkels, kleding, snuisterijen, veen ‘hand made’, en souvenirs, naast eten uiteraard. Ik had al een paar nieuwe waterschoenen gevonden. Degen die ik vorig jaar op Sardinië gekocht had, waren wat (te) groot, en tijdens het suppen verloor ik ze, gelukkig kwamen ze wel bovendrijven.

Bij het aan land gaan, na het suppen van gister, had ik best wat wondjes opgelopen, omdat er onder water van alles lag, waar m’n voeten of tussen weggleden, of waardoor ik tegen de rotsen aan kwakte. Nu dus hopelijk een beter stel (Speedo) gevonden.

Om het oude stadje/centrum, een ronde vorm, kwamen we ook van alles tegen, leuke winkels, kerkdienst in de open lucht, terrasjes met heerlijk uitzicht. Kortom we vermaakten ons wel. Bij de haven vond ik meer info over de boot die naar het rode eiland vaart, kost Euro 12 p/p retourtje.Voor de zekerheid belde ik het verhuur bedrijf nog even. Ze waren zeker open, maar ze raden af te komen, er was geen wind, nou en, en het was beter morgen te komen. Ik denk dat ze dat advies gaven, ik sprak ze om half één, omdat het nu veel te warm op het water zou zijn.

Plan iets aangepast, ijsje gegeten, ieder een stuk pizza met koud water, en we keken hoe ver Pula zou zijn, Dat stadje staat ook nog op de lijst, en ook daar werden SUPs verhuurd, we zouden wat verder in de middag zijn, misschien was het daar wel te harden.

Deels via de snelweg richting Pula, eerst even de verhuur opgezocht, Euro 15 per uur en verder DIY (oftewel geen instructies). Was een beetje in een lagune, met een zandstrand en strandgasten, flink waterspeelvoorwerp. Oftewel, ik kon planken en C kon zwemmen. Dus betaald, bij de auto omgekleed en suppen en zwemmen. Het suppen ging al wat beter, en na een half uurtje nam C de plank over en die vermaakte zich met op de knieën suppen en later op haar derriere kajakken.

Aansluitend reden we naar het centrum van Pula. Bij de haven vonden we een parkeerplek en een parkeerautomaat, tegenover het Colosseum van Pula, best een groot ding, knap dat die zo bewaard is gebleven.

Zoekend vonden we de oude stad, ook een ietwat ronde vorm, iets minder mooi en druk dan die van Rovinj. Ik vond eindelijk een mooi t-shirt met de ‘golf’ (van een Japanse schilder van net voor 1900, je ziet de golf vaak gebruikt worden bv bij restaurants, maar dus ook op t-shirts etc. Beetje de kracht van de zee uitdrukkend.

Na Pula rondgelopen te hebben was het uurtje parkeren over (Rovinj was 3 uur parkeren) en vertrokken we terug richting camping. Op de camping tijd voor onze borrel en tijd voor 2 blogs. Straks eten we onze lunch (broodjes) als avondeten.

Zo gisteravond helaas niet meer gelukt, en nu dus in de herhaling. Even in m’n geheugen grijpen, dag 7 is ondertussen al grotendeels verlopen.

Opnieuw een dag van vertrek en aankomt. We waren redelijk bijtijds wakker. Ik ging nog even douchen en scheren, of alleen het laatste… Ontbijtje en de laatste spullen in de auto en caravan stoppen. Carla manoeuvreerde de caravan tot het pad, en ik zetten hem achter de auto.

We hadden nogal wat extra tijd, want de receptie ging pas om 9 uur open. Na het betalen was het ongeveer 1x gas geven, de volgende camping, in Istrië zette krap 33 km op de teller. Onderwijl reden we zelfs nog door een heuze grenspost tussen Slovenië en Kroatië.

Op de nieuwe camping aangekomen kregen we een a3 formaat plattegrond van de camping. We konden zelf kijken naar een plekje, dan keek de receptioniste later welke, de 4 overnachtingen die we in petto hebben, beschikbaar zijn. Onze keuze 1 redde het niet, het werd keuze 2. Prima plek. E.e.a. heeft te maken met reserveringen voor het weekend. Dan is het hier langs de kust altijd drukker, vandaar dat we onze verschuivingen strategisch aan moeten pakken.

De plek was nog niet vrij, dus we maakten een rondje over de camping. Supermarktje, aparte bakkerskar, restaurantje, voor een niet al te grote camping prima faciliteiten.

Voor 12 uur hadden we ons plekje, en stond de caravan weer vast en zeker en snorde de koelkast er weer op los. Bier moet koud zijn, niet dat we dat hebben, maar de cocktails, witte wijn en rosé, kunnen ook wel wat koude hebben.

Lunchen met het brood dat we nog van Slovenië hadden (TomTom zette ons niet echt op de juiste plek. Na een hoop gezoek en gevraag, vonden we het uiteindelijk.Precies op tijd kreeg ik een SUP, met de instructie, eerst op de knieën, benen net zo wijd als de schouders, en de peddel eigenlijk precies omgekeerd als je zou verwachten, De ‘scheppende’ kant naar voren, nee niet het handvat onder etc.

Er was wat wind en een beetje golfslag, het ging redelijk, op de knieën. Opstaan werd iets ingewikkelder, om je balans te houden. De plank is weliswaar 80 cm breed en een dikke 3 meter lang, en nog eens 15 cm dik, maar, voor mijn gevoel, een iets gevorderde plank, met een wat spitsiger neus en achterkant en ook nog een verhoging op de achterkant, waarmee gevorderden de plank sneller kunnen keren etc. En geen voetleash, oftewel als je valt hangt de plank niet aan je voet…

Uiteraard een paar keer gevallen, overdwars er op komen werkt niet echt mee, dan heeft de plank de neiging naar je toe te komen, achterop proberen, is waarschijnlijk de juiste manier, maar kost toch wel wat kracht, en die verhoging om makkelijker te draaien, laat fraaie sporen in je buik na. Na een dik half uurtje had ik het wel gezien voor een eerste keer. Eens kijken of het hier nog een keer kan. Het was wel leuk, maar de keuze om zelf nu een plank aan te schaffen, stel ik nog even uit.

Oja, de borrel hadden we voor het suppen al genomen. Na het suppen reden we naar het (oude) centrum van Novigrad zelf. Auto parkeren, parkeerautomaat zien te doorgronden. C liep op slippers waar ze eigenlijk niet mee kon lopen (handig om ze dan wel mee te nemen). DUs we deden een rondje Novigrad, niet erg groot, maar met wat winkels en horeca best een gezellig boeltje. We besloten op de camping bij het restaurant een pizza te eten.

Op de camping aangekomen, bleek bij het restaurant dat we cash Kuna’s (de locale muntsoort) moesten gebruiken. Bij de receptie is een pinautomaat. 10 Kuna is ongeveer Euro 1,50.

Helaas bleken de pizza’s op het menu niet te bestellen en gaf de kelner al aan dat de keuken een beetje een janboel was, prima eten, maar kon effe duren. Dat hebben we geweten.

C nam een salade, naast de pizza’s waren er niet echt gerechten die haar aantrok. Een salada van het seizoen dus. Ik naam van die pittige worstjes (gehakt) met friet. De worstjes zie je o.a. in de diepvries bij de Aldi en de Lidl in Nederland. Een biertje en een wijntje kwamen snel door. Op het eten hebben we een dik uur mogen wachten.

Al met al een leuke dag en alweer een camping met z’n eigen kwaliteiten.

Verzonden vanuit Outlook

Ivm met de enorme snelheid van het camping restaurant, volgt de blog morgenochtend. Het biertje is al op, en het eten is nog niet in zicht. Grtjs C& A

Standaard riedeltje, opstaan, douchen, ik dan tenminste, C doet dat meestal ‘s-avonds. Brood hadden we nog, dus koffie zetten etc.

Vanmorgen zou ik rond 8 uur SUP board les krijgen. Maar het waaide eigenlijk best wel, zo kwart over 8 kreeg ik te horen dat het door de wind niet door kon gaan. Misschien in de middag, maar dan zou die nog bellen. Niets meer van gehoord.

Dus dan ontbijten, verder, en klaarmaken voor op de fiets naar Koper. Koper is de enige havenstad waar (grote) zeeschepen aan kunnen leggen. De gehele kustlijn van Slovenië is ongeveer 43 kilometer. Direct naast de ‘oude’ stad ligt dan ook de container haven. Echt groot is het allemaal niet, ik denk dat er in Delftzijl meer ruimte is.

Gelukkig liep het fiets/voetpad langs de heuvel tussen Izola en Koper, de weg voor de auto’s gaat over de heuvel. Op de heenweg hadden we wind tegen, maar de maximum snelheid op het fietspad, 20 km/h, kwamen we over heen.

Koper is iets groter dan Piran en veel groter dan Izola. Naast de kerk en het gemeentehuis, en heel veel oude huizen, is er niet extreem veel te beleven op cultureel gebied. Wat meer winkels dan in Piran in iedergeval. Na een rondje en nog even wat kersen gekocht te hebben op de markt, hadden we het in een uurtje wel gezien. Wellicht zijn we cultuurbarbaren.

I.v.m. dat ik eigenlijk zelf een SUP plank wil hebben etc.etc. reden we nog naar een relatief groot en luxe winkelcentrum, net iets buiten de kern van Koper. Daar zat een winkel, filiaal in Bled gezien, die in ieder geval meerdere planken van meerdere merken heeft. De Double Layers, Double Chambers en 10”6’, 11”, 12” en andere krachttermen kwamen in de labels en op de dozen van de produkten me tegemoet. Daar ik toch nog niet een plank wil kopen voor ik het heb kunnen proberen, bleef het bij info absorberen. Later kwam ik er achter dat sommige merken in Nederland best goedkoper zijn. Ik had bij Bever in Maastricht een aanbieding gezien, deze plank lag hier voor meer dan het dubbele, en dan praten we over honderden euro’s verschil. Verder dromen.

We deden nog wat boodschappen bij een bekende supermarkt, o.a. nog wat cocktails. En reden weer terug naar de camping. Lunchen en beetje bookreader lezen. Voor C haalde ik nog een paar cocktails bij de supermarkt waar we gister waren geweest, die smaak hadden ze niet bij de supermarkt waar we vandaag geweest waren.

C ging haar dagelijkse rondje zwemmen in zee doen, En daarna ging ze nog even internetten bij het restaurant.

De rest van de dag gleed langzaam maar zeker verder. Ik heb nog afgetankt met de auto, ook nog even gezwommen. We deden uiteraard een borrel met de cocktails die we gekocht hadden, ‘Sex on the beach” en een variant van Aperol.

C kookte spaghetti, we deden de afwas en daarna ruimden we al e.e.a. op, zodat we morgen wat minder te doen hebben voor vertrek.

Morgen rijden we zo’n 33 km verder, eindelijk in Kroatë, Istrië. Kijken of er plaats is. Keuze A is op een camping met nog geen 250 plaatsen, keuze B één van ruim 1600 plaatsen. We gaan het zien.

Verzonden vanuit Outlook