Ivm met de enorme snelheid van het camping restaurant, volgt de blog morgenochtend. Het biertje is al op, en het eten is nog niet in zicht. Grtjs C& A

Standaard riedeltje, opstaan, douchen, ik dan tenminste, C doet dat meestal ‘s-avonds. Brood hadden we nog, dus koffie zetten etc.

Vanmorgen zou ik rond 8 uur SUP board les krijgen. Maar het waaide eigenlijk best wel, zo kwart over 8 kreeg ik te horen dat het door de wind niet door kon gaan. Misschien in de middag, maar dan zou die nog bellen. Niets meer van gehoord.

Dus dan ontbijten, verder, en klaarmaken voor op de fiets naar Koper. Koper is de enige havenstad waar (grote) zeeschepen aan kunnen leggen. De gehele kustlijn van Slovenië is ongeveer 43 kilometer. Direct naast de ‘oude’ stad ligt dan ook de container haven. Echt groot is het allemaal niet, ik denk dat er in Delftzijl meer ruimte is.

Gelukkig liep het fiets/voetpad langs de heuvel tussen Izola en Koper, de weg voor de auto’s gaat over de heuvel. Op de heenweg hadden we wind tegen, maar de maximum snelheid op het fietspad, 20 km/h, kwamen we over heen.

Koper is iets groter dan Piran en veel groter dan Izola. Naast de kerk en het gemeentehuis, en heel veel oude huizen, is er niet extreem veel te beleven op cultureel gebied. Wat meer winkels dan in Piran in iedergeval. Na een rondje en nog even wat kersen gekocht te hebben op de markt, hadden we het in een uurtje wel gezien. Wellicht zijn we cultuurbarbaren.

I.v.m. dat ik eigenlijk zelf een SUP plank wil hebben etc.etc. reden we nog naar een relatief groot en luxe winkelcentrum, net iets buiten de kern van Koper. Daar zat een winkel, filiaal in Bled gezien, die in ieder geval meerdere planken van meerdere merken heeft. De Double Layers, Double Chambers en 10”6’, 11”, 12” en andere krachttermen kwamen in de labels en op de dozen van de produkten me tegemoet. Daar ik toch nog niet een plank wil kopen voor ik het heb kunnen proberen, bleef het bij info absorberen. Later kwam ik er achter dat sommige merken in Nederland best goedkoper zijn. Ik had bij Bever in Maastricht een aanbieding gezien, deze plank lag hier voor meer dan het dubbele, en dan praten we over honderden euro’s verschil. Verder dromen.

We deden nog wat boodschappen bij een bekende supermarkt, o.a. nog wat cocktails. En reden weer terug naar de camping. Lunchen en beetje bookreader lezen. Voor C haalde ik nog een paar cocktails bij de supermarkt waar we gister waren geweest, die smaak hadden ze niet bij de supermarkt waar we vandaag geweest waren.

C ging haar dagelijkse rondje zwemmen in zee doen, En daarna ging ze nog even internetten bij het restaurant.

De rest van de dag gleed langzaam maar zeker verder. Ik heb nog afgetankt met de auto, ook nog even gezwommen. We deden uiteraard een borrel met de cocktails die we gekocht hadden, ‘Sex on the beach” en een variant van Aperol.

C kookte spaghetti, we deden de afwas en daarna ruimden we al e.e.a. op, zodat we morgen wat minder te doen hebben voor vertrek.

Morgen rijden we zo’n 33 km verder, eindelijk in Kroatë, Istrië. Kijken of er plaats is. Keuze A is op een camping met nog geen 250 plaatsen, keuze B één van ruim 1600 plaatsen. We gaan het zien.

Verzonden vanuit Outlook

ZO kwart voor 8 vertrok ik op jacht naar brood. Een bakker was niet direct gevonden, maar bij een Mercator vond ik toch een mooi brood met heel veel zaadjes.

Op de camping terug was het gelijk tijd voor ontbijt. C had alles al klaar gezet, en een kopje koffie volgde al snel. Met reuzenboterhammen werd het ontbijt verorbert.

Na het ontbijt belde ik met de lokale SUP (Standing Up Paddling) instructeur en maakte voor morgen een afspraak voor een uurtje cursus. Eens kijken of dat leuk is, en of ik op die plank kan blijven staan. Zie ze hier ook regelmatig langs peddelen.

Daarna vertrokken we met kaart en app op weg naar Piran. Er is een route aangegeven naar Portoroz, Piran ligt daar vlak achter. Met wat hiaten konden we de route volgen. Vrij snel de stad uit en het landelijke in. Deels alleen voor fietsers en voetgangers. We kwamen zelfs 2x door een fietstunnel. Niet al te grote hoogte verschillen, op de heenweg. Terug best nog wel een paar klimmertjes, zo te zien.

Bij het centrale plein zetten we de fietsen in de fietsenklemmen, volgens mij bij het postkantoor, ja die hebben ze hier nog. Daarna liepen we de straatjes van Piran in. Wat toeristische winkels, wat handarbeid winkels, maar allemaal niet te luxe of met merken. De gebouwen best oud, maar nog niet gerestaureerd, doorleefd. En licht/grauw, weinig kleur.

Bij een aantal hotels, die gelijk aan het water lagen, was een trap de zee in, waardoor de gasten zo van het hotel de zee in konden dobberen. Nog wat foto’s van een zeemeermin bij een kerk gemaakt. Maar volgens C waren ze allemaal mislukt.

Het werd tijd voor koffie, en ook omdat ze hier leuke koffiekopjes hebben van Julius Meinl, een koffiemerk uit deze streken. Carla had als eens een wit-rode versie meegenomen uit Scorzo. En hier hadden ze een rood-witte versie. Dus koffie bestellen, drinken, van het uitzicht genieten, komt er toch een beetje regen, opschuiven naar onder de luifel, de ober om de rekening vragen, en dan bietsen. Het personeel is hier heel aardig en voorkomend, maar hij zou het gaan vragen, verwachtte niet dat het kon, vroeg in het seizoen, en van de cappuccino grootte hadden ze er niet zoveel. Maar toch, hij kwam terug om af te rekenen, en met een net afgewaste kop en schotel, mocht hem gratis meenemen . Uiteraard rond je dan de rekening af (volgens C betaald ik veel te weinig, maar de ober was blij, en ik ook ).

Verder Piran door, naar de kerk die overal bovenuit stak. Bij de kerk staat een toren, en voor 2 Euro mag je die beklimmen, ja, dat is voor de foto natuurlijk leuk. C bleef beneden, en maakte daar ook nog wat foto’s. Het werd langzaam weer tijd om richting de camping te gaan. Eerst nog even geld halen bij de (enige) flappentap, de fietsen zoeken, die stonden minder ver dan we dachten en dan de (nieuwe) route zoeken naar Izola, dit keer niet via Portoroz. Hopelijk minder klimmen dan we verwachten via Portoroz.

Achter de kerk liep een voet en fietspad richting Fiesa, en daar begon het. Er waren ook hier geen bordjes van de routes, dus met kaart, app en leesbril aan de gang. We moesten blijkbaar het pad omhoog nemen, dat lokte niet echt, en met bloed en vooral veel zweet en bijna tranen liepen we met de fietsen omhoog. Fietsen was niet echt mogelijk, en met zo’n pad weet je gelijk weer hoe zwaar je fiets is. Een halfuurtje, met pauzes, omhoog, voordat we eindelijk naar beneden konden rijden naar de zoutwinning bij Strunjan. Net voorbij Strunjan zag ik waar we konden aanhaken op de route die we op de heenweg genomen hadden terug richting Izola. Dat ging beter, even afkoelen in de fietstunnel. En hup terug naar de camping.

Lunchen, en C ging even zwemmen in zee, ik ging even op de fiets naar de bouwmarkt Merkur, kijken naar de SUP’s die zij hebben. Daar was ik snel klaar mee. Bookreader lezen bij de tent.

We zouden vanavond gaan BBQen, er was nog wat kip over van wat we gehaald hadden voor de kip tandoori. En we hadden nog wat ander zaken nodig. Dus op de fiets naar de Hager, zelfde logo als de Aldi. Daar konden we alles halen wat we nodig hadden behalve een gewoon pak toiletpapier met 4 rollen, 10 of 16 was de keuze, dan kijken we wel verder. Naast wat op het lijstje stond kochten we voor morgen spullen voor spaghetti en voor straks 2 flesje cocktails. (Aperol spritz achtig en Pina Colada achtig.

Op de camping deden we een nieuw spelletje dat C meegenomen had, met gekleurde dobbelstenen. Uiteraard won zij ook nog…

Tijd voor de BBQ, zalm voor C en hamburger en kip voor mij. Verder nog wat stokbrood en sateh-saus. Het smaakte prima. Oja, de cocktails hadden we tijdens het borreluur genuttigd, en die bevielen ook prima, hik…

Vanavond ben ik nog even in zee gaan zwemmen, na de afwas, en nu tijd voor de blog.

Verzonden vanuit Outlook

Zo een dag van vertrek en aankomst, altijd wat rommeliger. Kwart voor 8 stond ik onder de douche, daarna ontbijt met een lekker zaadjes brood van de bekende supermarkt.

Alles weer inladen, fietsen stoelen, noem maar op. Vuil water tank legen. Carla reed de caravan met de mover in positie. Ik rekende verder af, en zo rond kwart over 9 konden we wegrijden. Met TomTom had ik de keuze gemaakt om via de hoofdstad te rijden (Ljubljana). Middels TomTom Mydrive had ik gekeken welke optie de beste was. Soms is de route via Italië sneller ivm files rond de Sloveense hoofdstad.

Net voor 12 uur kwamen we aan bij de camping in Izola, paar keer klein oponthoud. Zo stond er midden op de weg een auto met gevarendriehoek. 20 meter verder lag er een motor plat geklemt onder de vangrails. Zo te zien gelukkig geen zwaar gewonden.

Op de camping, siesta vanaf 13 uur, waren nog enkele plekken vrij, we konden rijdend wel even kijken. Denk dat ze niet op de caravan gerekend had, op dat moment. Dus wij rijden en kijken, en geen plek te zien. Leek iets een plek stond er toch nog een klein tentje. Vlakbij het begin hadden we wel een plekje gezien, maar daar hing een touw voor.

Tja, en toen zaten we klem, figuurlijk. Een dikke auto nam erg veel van het pad in. Een omheining van iemands plek aan de andere kant kwam erg dichtbij. Dat ging niet lukken, en bijna niet goed. Maar met wat hulp, stukje achteruit, en na 3 nieuwe pogingen, werd de dikke auto opgeschoven en konden we verder ‘zoeken’. Nog niets gevonden. We reden maar weer richting de uitgang. Ik stopte toch maar bij de ‘plek’ die ik eerder zag, met het touw ervoor. En liep even terug naar de receptie. Gelukkig bleek de plek met het touw vrij. C op de plek gezet, auto met caravan camping uit, camping in en omgekeerd terug naar de plek, en een kwartiertje later stonden we met de caravan en de auto op de plek. Aan zee. Een soort betonnen dijk/weg ligt tussen ons en de zee. Die word gebruikt als voetpad, terras, en met wat trappen en andere zaken kun je vandaar de zee in.

Alles verder weer opzetten, ivm de verwachte temperaturen de caravan zo gezet dat we in de middag in onze eigen schaduw kunnen zitten. Luifel opgezet, zijscherm ook (ivm de zeewind, m’n kaas werd van de boterham afgeblazen). Water gehaald,etc. etc. Ook geluncht uiteraard.

We zitten vlakbij het centrum van Izola, 10 minuten fietsen, maar we wilden vanmiddag de weg (fiets) naar Piran zoeken. Er zijn hier ook fietsborden, met nummers, en zelfs fietspaden. Maar C’s fiets, net voorzien van een nieuwe achterband, had kuren met één van de versnellingen. In z’n 4 trapte die steeds door. Niet echt lekker, dus maar terug naar de camping. Via app advies aan de fietsenmaker gevraagd, en later hebben we het, daar lijkt het op, kunnen oplossen.

Ondertussen dan maar een rondje over de camping. Pad/dijk afgelopen, en langs weg daarachter weer terug gelopen. Bij het restaurant van de camping heerlijk onder de ‘bomen’ iets koels gedronken, en ook maar een frietje met besteld.Het was ondertussen rond 4en, en de meeste mensen zaten al aan een uitgebreide warme maaltijd, verlate luncht of vroege avondmaaltijd???

Terug naar de camping, C ging zich omkleden om even de zee in te gaan. Ik volgde later ook, en heb de zee ook over mee heen laten komen. Met zwemmasker kon ik zien dat er best veel vis zat, grote groepen van die kleine visjes.

Na het zwemmen was het tijd voor de borrel, lekker op de stoelen op het betonnen strand (dijk). Bookreader etc. Daar we ondertussen de fiets van C hadden kunnen repareren, besloten we na het avondeten nog even naar het ‘centrum’ van Izola te fietsen,

Avondeten, restje kip tandoori van gister en bakkie yoghurt met bessen.

De duim, voor vandaag, begint langzaam leeg te raken, zo nog even wat foto’s erbij plakken, en weer een dag (in de blog) gevuld,

In Izola liepen we nog een tijdje rond. Echte winkels waren niet open, restaurants en terrasjes wel. Een ijsje verkoelde ons, het was vandaag nog onder de 30 graden gebleven. Er waren nog veel mensen op de been. Een deel van het stadje, dat aan zee ligt, is helemaal ingericht voor de recreant. Grindstranden, speeltuintjes, park met veel bomen en dus schaduw, ligbanken en op diverse plaatsen mogelijkheid om in zee te lopen, voorbij de keien. Het zag er allemaal gezellig uit.

Uiteindelijk toch maar weer terug naar de caravan, alwaar de vaat op ons stond te wachten. Toen die gedaan was konden we rusten en genieten van de zon die in ons aanzicht onder ging.

Langzaam werd het dag, bij mij begon dat zo rond 6 uur, voor C wat later. Rond 8 uur besloot ik alvast op te staan. C had gisteravond gedoucht, nu was het mijn beurt.

Samen een ontbijtje, met brood van thuis, en een bak koffie, C de Mocca variant en ik de Espresso versie, met opgeklopt schuim.

De ochtend deden we wat rustig aan, kijken wat we wilden doen, boodschappen in Kransjka Gora op de fiets, 5 kilometer en later naar Castle Bled, tip van een collega???

Nope, C stelde voor om ook te gaan wandelen bij Castle Bled, een wandeling rond het meer, een 8 kilometer. Dus alles klaar maken om tijdens de wandeling te lunchen en kijken in TomTom wat de beste route was. Het leek mij dat, er stond een rode lijn, de normale route niet te doen was (fout, bleek gewoon filevorming te zijn), dus een alternatieve route, zonder caravan over een pas. Ook fout, want toen we via de afslag die richting op wilden was er aangegeven dat je Bled niet kon bereiken via die weg.

Tja, dan maar gewoon de bordjes volgen en de gewone weg kon gewoon, op wat filevorming na. Bij Bled, een meer met een kasteel dus, kon je alleen maar betaald parkeren. Ook na het halve meer rondgereden te hebben bleef alleen betaald parkeren mogelijk, Dus toch maar ergens legaal geparkeerd, Euro 5 per uur.

Het was ondertussen best wel zonnig geworden. De zon was vanochtend aanwezig, maar viel wat weg, zoals de app voorspelde. Maar rond het meer van Bled, bleef de zon goed schijnen. Op het meer zelf was een roeiwedstrijd. Internationaal, met veel 4 met stuurman/vrouw en groter. Rond het meer was een fiets/voetpad, dus we konden ons gang gaan.

Tijdens het lopen kwamen we weer in Bled zelf, even wat winkels bekeken en een ijsje gekocht bij de Mercator, de locale supermarkt keten.

Onderweg geluncht en gekeken naar een SUPpende dame, het was behoorlijk druk op en rond het meer. Op het meer met de wedstrijden, rond het meer met recreërende mensen, inclusief zwemmen in het meer. Brrrh.

Bij de auto teruggekomen was er wat wachttijd. Niet iedereen had door dat je eerst moest betalen bij een kassa, en niet bij de uitgang zelf. Maar na een stief kwartiertje konden we 15 euro lichter vertrekken. Vlak bij de snelweg hadden we een Lidl gezien, dus de benodigde boodschappen voor Kip Tandoori waren snel gevonden. Er waren nog wat winkels, dus die bekeken we ook even. Daarna toch nog ook nog naar de Spar, want Kip Tandoori zonder kip…. is het ook niet.

Op de camping tijd voor een borrel, en daarna nog even van het terrein af gewandeld. Onderweg nog een drankje genomen op een terras met uitzicht op de bergen.

Bij terugkomst op de camping begonnen we aan het bereiden van de Kip Tandoori. Die ging er prima in. Vaatje, bakkie koffie, voor mij. En C is aan het douchen.

Morgen vertrekken we. Overdag hebben we gekeken waar we morgen naar toe gaan. De richting was al gevonden, ergens bij Koper/Izola en Piran. Campings vergeleken, en het is een camping bij Izola geworden. Van daar uit kunnen we b.v. op de fiets naar de andere 2 plaatsjes.

Verzonden vanuit Outlook

Dag 1, altijd noodzakelijk, je moet tenslotte er komen. Om 5 uur ging de wekker, om kwart voor 5 stonden we op. Bolletje, koffie en de laatste spullen in de caravan. We hadden gisteravond al gedoucht.

Half 6 reden we weg, via Aken naar Keulen, we zagen een schitterende silhouette van Keulen, recht voor ons terwijl we op de 4 reden. De TV toren, de Dom, heel apart. De fotograaf zat aan het stuur.

Verder via Frankfurt am Main, Würzburg, Neurenburg, Ingolstadt, Munchen, Salzburg, Villach. Paar keer gestopt voor ‘the body’ en wat eten natuurlijk. Grootste deel onder een zonnetje, 22 graden. Laatste deel werd het wat grauwer.

We hadden eerst Villach ingetoetst, we wisten wel een camping, maar dat kwam nog wel. C zocht de camping op, we wisten de naam niet direct, even gestopt, bleek de camping van vrijdag 17 uur tot maandag 9 uur dicht, wat we wel raar vonden. Dus een andere camping ingesteld, maar die hadden we juist eerst terzijde gelegt, omdat die wat saai leek.

Toen de camping van de eerste keuze gebelt, bleek die gewoon open, maar maar tot 20 uur, zouden we op dat moment redden, 19:30, maar door de afstand nog te rijden, 130 km wegen, en dat rijdt de caravan niet… Dus elke keer ging er een minuut af.

Kwamen steeds dichterbij, maar de benodigde tijd kwam langzaam in de buurt van 20 uur. Toen moesten we van TomTom een weg op waar een waarschuwings bord stond, auto’s met aanhangers verboden ivm met stijgingspercentage van 18%. Tja, wat nu. Technisch kan de auto met de caravan het aan, maar kan ik het aan… Gelukkig automaat, dat helpt wel. Dus toch maar proberen, point of no return, een plek waar we eventueel zouden kunnen keren, maar C zag dat niet zitten, passeert er ook nog een politie wagen, maar die reed door. Wij dus ook maar, haarspeldbochten en inderdaad een flink stijgingspercentage…

Maar het lukte, eigenlijk best wel aardig. Toen, na nog een bocht, de grensovergang met Slovenië, en daar reed de politiewagen die we eerder zagen net van weg. De douanier zwaaide hem met een lachend gezicht uit. En gebaarde ons te stoppen.

Paspoort!!!

Liep die mee naar zijn ‘kantoortje’, komt die terug, of we wisten dat we met de caravan niet over deze weg mochten rijden. En dat dat aangegeven was. Nope, niet gezien, wisten we niet, TomTom had het gedaan.

Hij weer terug naar z’n kantoortje. Komt die terug zonder onze paspoorten. We krijgen een boete, pinnen kan niet, cash betalen Euro 25.

Ik had alleen een briefje van 50 Euro. Hij naar kantoor, naar nog een ander kantoor… Komt die terug, hij heeft geen wisselgeld, deze keer komen we er vanaf zonder boete. Jammer, ik had een foto van de boete in de blog wel leuk gevonden.

Maar de tijd had doorgetikt, en we hadden minder minuten over dan nodig om om 20 uur op de camping te zijn, Dus camping gebelt, dat we iets later kwamen en of we het papierwerk morgenochtend mochten doen. Geen probleem.

Verder rijden, en hoe het kwam weet ik niet, maar 3 voor 8 stonden we alsnog voor de camping. Uiteraard plek, en een mooie uitzicht op de omringende bergen.

Kortom, ook de laatste meters tellen.

Verzonden vanuit Outlook

Binnenkort een nieuw avontuur, via Duitsland, Oostenrijk en Slovenië naar Kroatië, en dan met name Istrië. De eerste grote vakantie met de Kia en de Alpine. Zo’n 1200 km.

Idee is om eerst een 1000 km te rijden, dan zijn we net in Slovenië. Eerste overnachting net over de grens met Oostenrijk, en daarna één van de kustplaatsjes, Koper, Izola of Piran.

Daarna Istrië in, combi van strand, zee en leuke plaatsjes, dus cultuur. We gaan het zien. Plaatsen als Umag, Porec, Pula…