De blog wordt morgen afgerond, we zijn weer thuis en hebben een enerverende reis door 6 landen gedaan vandaag. Met een trein, of volgens TomTom een ferry, over een pas etc.

We stonden bijtijds op, we wilden om 8 uur vertrekken, dan was in één keer naar huis haalbaar. Naar huis, omdat we niet echt nog een optie tussen Italië en Nederland konden vinden waar het vrijdags mooi of redelijk weer zou zijn, Tja, dan maar beter naar huis, en daar zaterdag nog wat leuks doen of zo.

Acht uur werd half negen, de receptie was pas om half negen open, ach ja… moet kunnen. Kijkend op de kaart van Italië, van de ANWB, had ik verwacht dat TomTom ons langs het meer van Locarno bij Bellinzone (Zwitserland) weer op de ‘normale’ route zou zetten.

Maar nee, TomTom vond een snellere route, dachten we. In ieder geval een route die ik nog niet kende. En eigenlijk wel apart, Na een uurtje of anderhalf stonden we min of meer bij een treinstation  (Iselle) alwaar auto’s op een trein naar Brig worden gebracht, door de berg heen, De volgende trein zou over een uur vertrekken, alternatief, de Simplonpas over, met de caravan, Ach, ben wel eens over de Brennerpas geweest met een camper, kan de Simplonpas met een caravan ook wel, En, zonder probleem. De temperatuur zakte van een 18 graden naar 8 graden, het was best apart, Opeens is alles kaal, boven de boomgrens, en dus koud.

Hebben we dat ook eens meegemaakt, half uurtje na de pas, oeps, weer een trein? Nou dan maar de trein, trouwens, TomTom had het over een ferry, neem de boot, neem de boot, riep die maar. Dus de trein, 54 Zwitserse franks, want een alternatief was er niet echt.

Nog 120 meter voor de boot.

Boot?

Bij Kandersteg begon het behoorlijk te regenen, iets wat we de rest van de dag bleven aantrekken. Met zo hier en daar een file, reden we rond 2 uur Zwitserland bij Basel weer uit.

In Frankrijk reden we door Elzas richting Saarbrücken. Zo nu en dan zon:

En dan weer regen, vooral als je net aan het tanken bent.

Ondanks de wegwerkzaamheden en andere vertragingen lukte het ons om voor zonsondergang door de Eiffel heen te zijn. Ter hoogte van Luxemburg, net in België, zagen we de zon nog schitterend ondergaan. Het stuk tot net voorbij Verviers was weer van de regen in de drup. De laatste kilometers in België, de donkere snelweg in Nederland en de nieuwe tunnel in Maastricht, het gleed allemaal onder ons door. Kwart voor negen stond de Feeling achter de Polo weer thuis.

2 Weken, met dit keer meer regen dan verwacht, maar genoeg mooie droge dagen om er toch van genoten te hebben. Veel mooie dingen gezien, leuke dingen meegemaakt en zonder haperende techniek ‘genieten’ we weer van het weer in Nederland. Gelukkig doet de kachel het nog.

Vandaag een vroege blog, we willen vanavond nog uit gaan eten. Morgen en overmorgen reizen we terug. Vandaag genieten we van de warmte van de zon in Orta San Giulio. Licht briesje, maar het water van het meer is aangenaam. C heeft de nodige rondjes gezwommen, ik kijk vanaf de kant toe. Misschien een volgende keer.

Opstaan, brood halen bij de mini-market op de camping, en opnieuw ander maar weer lekker brood. Na douchen etc te voet naar het schiereiland, naar het plaatsje zelf.

Eerst over de heuvel, best wel steil omhoog, hier zijn allerlei religieuze oude gebouwen. Moet het nog eens nalezen hoe of wat. Maar best wel veel en uitgebreid verspreid over de heuvel.

Aan de andere kant is het dorpje/stadje zelf, er is vanmorgen weekmarkt, dus best wel gezellig. Nadat we uitgebreid gesnoept hebben bij de kaas en worst stand, lopen we verder over de markt.

Nadat C haar keuze heeft gemaakt lopen we verder door het dorpje. Het dorpje, aan de oever van het Orta meer kijkt uit naar een eilandje in het meer, Isla Giulio. Met een motorboot kun je daar ook nog gaan kijken.

Een van de huizen aan de oever is opengesteld, naast een mooie tuin is er ook een terras aan het water met een bronzen beeld. Links is nog net Isla Giulio te zien.

In het dorp zijn naast de horeca gelegenheden en souvenirshops diverse winkels met kunst en schilderijen.

Ondertussen, tegen 12 uur, zijn er diverse busladingen met toeristen gelost, die gezamelijk de gemiddelde leeftijd op het schiereiland tijdelijk flink doen stijgen. Op het centrale plein is het behoorlijk druk. Grappig, vind ik, is een kerkje, waarbij de kerk op de eerste verdieping is, en de begane grond een soort overdekte markthal is.

Het is wel tijd voor een drankje, nog nooit vertoond, om 12 uur, gaan we aan een wit wijntje met een Corona (inclusief een schijfje limoen). Voor noppes komt er een schaaltje chips, pinda’s en geroosterd en geoliede broodstukjes bij onze borrel. Hoe mooi kan je vakantie zijn op deze bijna laatste dag. We hadden hier nog graag even gebleven, maar morgen gaat de temperatuur verder omlaag en wordt  het een regenachtige dag.

Met het wijntje en biertje op lopen we terug naar de caravan, om aldaar te genieten van de rest van het verse brood van vanmorgen. Na deze lunch is het voor C tijd om te gaan zwemmen en zonnen, ik hou het maar even bij het laatste. In de schaduw bijna lange broeken weer, maar in de zon zeer aangenaam, Na een tijdje zonnen en bookreaderen besluiten we om vanavond uit eten te gaan op het schiereiland, Morgen bijtijds vertrekken en kijken hoe ver we redelijkerwijs richting thuis kunnen komen. Vermoedelijk nog een nachtje ergens overnachten en dan vrijdag of zaterdag weer thuis.

Na de regenachtige dag van gister was het nu tijd voor een droge dag. Normale riedel, opstaan, douchen, brood afhalen bij het restaurant, 2 baguettes, Italiaanse stijl, lekker zachte korst, beetje be-oliet als het waren. Niet echt met een plan liepen we naar de bushalte beneden in Fiesole. De bus stond weer voor ons klaar. Dit keer was het een stuk goedkoper, Hadden we gister 4 enkeltjes a 2 euro gekocht, verkopen ze op de camping 4 ritten kaarten a 4,70 euro,

In Florence liepen we nu met de zon door de straten. We wilden eerst naar de markt in de San Lorenzo buurt.

Florence met blauwe lucht.

We liepen eerst nog door een statig gebouw met allemaal mooie beelden en kunst, typisch FLorence denk ik, je loopt altijd tegen dat soort tentoonstellingen aan hier. Het ademt gewoon kunst, van straatkunst tot museumkunst.

De San Lorenzo markt is er dagelijks, en bestaat eigenlijk voornamelijk uit leerwaren, tassen, jassen, portemonnees etc. Verder nog t-shirts en wat andere waren. Tezamen met deze markt is er een gevoel van te veel leer, je ontkomt er niet aan, en door de veelvoud heb je het al snel gezien.

C vond een mooie portemonnee, dus één klant hadden ze in ieder geval vandaag.De markt loopt deels om het oude Mercato Centrale (markt) gebouw. Dus ook er maar eens even binnen kijken. Beneden vers-waren zoals vlees, vis, groenten en fruit, plus de standaard pasta, kruiden, olie en wijn verkopers. Boven allerlei eetgelegenheden. Wij zijn alleen beneden geweest.

Bij zo’n olie en wijnboer stonden een aantal speciale wijnflessen met lege glazen. Daar stond dus een Brunello uit Montalcino bij. Ben daar in Montalcino geweest, heb veel over deze wijn gehoord, maar nog nooit geproefd. Nu dus wel, helaas was de fles geen fifteen maar fifty-nine euro. De wijn hebben we nog wel even in onze mond na laten walsen. Heel apart.

We liepen verder om maar zoveel mogelijk (winkels) te zien. Richting de Duome uiteraard weer. Sandalen die eigenlijk de ene voet maat 38 en de andere voet maar 39 moeten zijn, niet te vinden uiteraard Het was vandaag nog drukker dan gister, en de zon bleef nog even bij ons.,

De rijen waren weer lang en veel fut om achter (internet)kaartjes aan te gaan was er niet. Misschien een volgende keer. Florence is voor mij wel een stad waar je niet snel uitgekeken bent, een lang weekendje vliegen, wie weet ooit.

Ik wilde nog wat foto’s maken van de Ponte Vecchio, vanaf een andere brug, dus al winkelend liepen we in de richting van die brug. Onderweg zagen we verbaasd een rij wachtenden voor wat uiteindelijk een broodjeszaak bleek te zijn. Later heb ik dat nog eens opgezocht op het internet, en deze blijkt erg populair bij locals en toeristen, flinke broodjes, dik belegd, voor 5 Euro, All’ Antico Vinaio heet de zaak.

Vers belegd, maar ze werkten als een lopende band.

Uiteraard is het elke dag wasdag, maar vroeger was dat bv op maandag, en in Florence dus ook, nog steeds. Alleen is het plaatje dan leuker.

Na de foto’s bij de eerste brug, hebben we gelucht met onze bammetjes, ja, 20 minuten in de rij staan voor een broodje waarvan je niet eens snapt wat er op zit, zal echt lekker zijn hoor, dan maar Italiaans brood met brie en onze eigen flesjes drinken.

Na onze lunch liepen we verder langs de andere kant van de Arno. Een brug na de Ponte Vecchio staken we weer terug over. We kwamen ineens in de dure merken wijk terecht, Gucci, Diesel en nog veel meer bekende en (mij) onbekende topmerken, Bij Gucci zagen we de prijsjes erbij liggen, Jurk, Euro 2700 en buiktasje Euro 790. Nog even doorsparen.

In deze buurt kwam ik ook de rariteit van deze dag tegen. Op een hoek, tussen de dure merken. Geen idee wat het is, hij zit er wat raar bij.

We sjokten nog verder, nog zoveel winkels te zien, Steeds wisselende lippenstift op de lippen van C Waar mogelijk proeven, kijken en nog eens kijken, Onderwijl een klein buitje. Wel jammer, want we waren net bij een winkel, 5 verdiepingen, die blijkbaar een bar/restaurant boven op hun dak hadden met een geweldig uitzicht op de Duome, werd ons beloofd. Helaas vanwege de regen nu net even dicht,

Het liep ondertussen al weer voorbij 4 uur. De zon had ons weer wat verlaten, en we moesten nog eten zien te vinden voor vanavond. Dus terug richting San Marco plein, waar de bus stopt, Net voor het plein is nog een ‘kleine’ Coop met redelijk wat spullen, Dus met een gekoelde afbakpizza en een gekoelde lasagne, als eten en een heuse fles Chianti Classico, ja die met het haantje op de hals, reden we met de bus naar Fiesole. We hadden geluk, de campingbus zou een paar minuten na onze aankomst in Fiesole zijn ronde doen, zodat we dit keer zonder de heuvel naar de camping op te moeten lopen, gereden werden.

De Classico smaakte prima bij de pizza, die verder aangekleed werd met tonijn, trostomaatjes en het restje oude kaas. De zon ging vandaag brandend onder, er was geen regen dit keer om hem te doven.

Morgen, waarschijnlijk verder richting het Orta meer,links van Milaan, links van het meer van Locarno.

De dag begon, zoals was voorspeld, en dus al tijdens onze slaap, met fikse onweer en regenbuien. We hadden de spullen gisteravond al ingepakt, dus wie maakt ons wat. Even naar buiten gekeken, alles was nat. Hup nog een flinke bui, zullen we nu wel al vertrekken, het regent zo. Wordt straks wel minder. He, wat drijft daar nou, oeps de slippers en m’n klompen. Doordat een putdeksel verstopt was met bladeren etc. stond er binnen een kwartier zo’n 15 cm water. Alles wat nog een plek had op de grond, dreef.

Gelukkig had er iemand een hark bij zich, en wist waar de putdeksel zat. Toen de bladeren verwijderd waren leek het wel een gootsteen die leegloopt nadat je het dopje verwijderd hebt. Binnen 2-3 minuten was al het water weg. En de regen was er ook even mee gestopt. Dus alles dag en rijklaar maken en tegen half 10 konden we naar de receptie rijden, afrekenen en richting Florence.

Eerder was het idee nog, als het weer wat meeviel, om via de 222 door de Chianti te rijden, Maar gezien de buien en het onweer, inclusief de verwachtingen voor de rest van de dag, reden we over de ‘gewone’ snelweg naar Florence.

Daar zou TomTom ons normaal om Florence leiden, om ons daarna richting Fiesole, iets ten noorden van Florence, te brengen, Door wegwerkzaamheden en een wat onduidelijke instructie reden we uiteindelijk dwars door Florence, langs Piazzale de Michelangelo, naar Fiesole, Het is zondag, iedereeen zit in de kerk, dus dat ging eigenlijk prima.

Iets na 11 uur reed ik de heuvel op aan het begin van camping Panoramique. Een aparte ervaring, op een natte steile weg, maar het ging in één keer OK. Uiteraard hadden ze nog een plaatsje voor ons, Onder het zwembad, met uitzicht richting en over Florence, een flink stuk lager.

Het plekje was wel nog wat modderig, door de regen van deze dag, maar uiteindelijk heb je niet veel keuze. Caravan op z’n plek, luifel opzetten en lunchen.

Na de lunch liepen we naar het ‘centrum’ van Fiesole om de bus naar Florence, het San Marcoplein, te nemen. Terwijl we aan kwamen lopen kwam de bus er net aan, dus instappen en 4 kaartjes kopen voor heen en weer terug.

Een 20 minuten later stapten we uit en liepen we de straat in richting de Duome en het oude centrum. Hoe dichter we bij het centrum kwamen, des te meer winkels we open zagen, Ondanks het middaguur en het feit dat het zondag was. Veel leer (tassen en schoenen of kleding) winkels, naast de horeca en souvenirwinkels. Bij het museum van de Academici stond een flinke rij om o.a. naar David te kijken. Het weer wisselde met soms droog en zo nu en dan een bui.

Regen of niet, gegeten wordt er in Florence, en het liefst buiten op een terras,

Bij de Duomo aangekomen werd het druk, er stond een flinke rij voor het bekijken of beklimmen van de Duomo. Zelf wilde ik graag de Campanile beklimmen, de marmere toren naast de Duomo. Ook daar stond een rij, niet al te lang, maar toch, maar er stond ook een bordje, waarop stond dat de toegang tot deze toren al gereserveerd was tot en met dinsdag…. Tja… moet niet gekker worden. Dus maar laten zitten voor deze keer,

We liepen verder het centrum in, even langs het Hard Rock Cafe, kijken of ze nog een leuk souvenirtje voor mij hadden. Jip, een leuke trui, die vanmiddag ook nog eens van pas kwam.

We liepen verder, o.a. over de Ponte Vecchio, met alle juwelierswinkels, en, eerder zat die op 2 andere plaatsen in Forence, een nieuwe winkel van U-Boat, een horloge merk dat ik altijd wel aardig vind om te bekijken.

Na nog een tijdje aan de andere kant van de Arno gelopen te hebben, en daar een ijsje genoten te hebben, liepen we weer terug richting het centrum. Even het Palazzo Vecchio in, waar we uiteindelijk een tijdje hebben geschuild voor alweer een bui, een aanhouder dit keer.

Maar dan zie je niet zoveel, dus met de paraplu boven ons over het plein richting de winkels, angstvallig de waterstromen en de kuilen met water tussen de grove pleintegels ontwijkend.

Bij de Duome zagen we een fietstaxi, waarbij je je afvraagt, hoe fiets die.

Het liep ondertussen tegen 5 uur, en na nog een rondje om de dom heen gelopen te hebben, Ik heb wat met dommen, ik kom dan ook uit de/een domstad, liepen we richting het San Marco plein.

Er blijft zoveel te zien, zoals ik al eerder aangaf, alleen al de grote houten deuren, het beslag en de deurkloppers. Maar soms ook zomaar iets, dat er misschien al even hangt, boven aan een muur, je loopt er keer op keer langs, maar je ziet het net die ene keer wel.

Het lijkt een vlaggenhouder of een toortsenhouder, geen idee, maar iemand heeft er een hoop werk van gemaakt,.

Om half zes namen we de bus, en kwart over 6 waren we terug op de camping. Soep met broodjes staat er vanavond op het menu en naast een yoghurtje koffie met grappa toe.

Zaterdag, de dag voor de regendag (morgen schijnt het volgens alle weerapps flink te gaan plensen). Dus we moeten wel nog even wat nuttigs doen. Plan is om naar Pienza te rijden, en daar in de buurt nog een paar foto ‘highlights’ op te zoeken. Het weer is prima, tegen de 25 graden, maar de zon blijft wel wat op de achtergrond. Jammer voor de foto’s, maar te warm is ook niet altijd even lekker.

Rond half 10 vertrekken we van de camping met de auto, ik heb er voor gekozen om via San Giovanni de Asso te rijden, dan nemen we een weg die door mooier terrein gaat. Dit is de 438 die ook door Asciano komt. Al vrij snel na Siena komen we in de “Crete’ een gebied met mooi gelegen boerderijen, cipressen, velden waar in het seizoen koren op staat, nu dus net gemaait, wat ze dan wel weer netjes doen, mooie streepjes over de velden. En wegen waar geen kip te zien is. Soms een kudde schapen, vandaag niet.

Na een klein uurtje komen we langs Torrenier, dit is al in de buurt van Pienza, bij de eerste highlight, Het cipressenbos(je) in de velden.

In het voorjaar groene velden met klaprozen, in het najaar de ruwe Creteense kleibonken, Zoals nu dus, en ondanks de zon en de temperatuur ook donkere wolken.

Na dit cipressenbos rijden we iets terug, en dichter bij Pienza en maken enkele foto’s van Belvedere, een boerderij in een vallei, foto’s van deze boerderij staan hier bij elke ansightkaarten stand. Vandaag dus hier even niet in de blog, De foto’s op de ansightkaarten waren veel mooier dan het beeld dat wij vandaag hier kregen.

Nog iets dichter bij Pienza staat midden in de velden, naast een boerderij, een kapel, vanaf de weg is die prima te fotograferen.

Tegen 12 uur zijn we in Pienza, en een gratis parkeerplaats dicht bij het centrum. Pienza is gebouwd in de middeleeuwen door een paus, deze wilde iets nalaten voor het dorp waar die vandaan kwam. Één straat met wat grote gebouwen en ondertussen met de nodige horeca en souvenirwinkels. En de specialiteit van Pienza is pecorini, schapenkaas, in allerlei smaken en formaten. Die ruiken zo. Als je zo’n kaas koopt, zit je al gauw op een 20 euro, kleine kilo kaas, dan wordt die gelukkig vacuüm. De kaas is lekker, pittig, maar de geur, al het eten in je koelkast geniet er van mee. Als je in je eentje bent, of 2 eenpersoons huishoudens hebt, dan is zo’n kaas niet te doen, voor die op is is die al weggelopen.

We besluiten weer richting Siena te gaan. Dan kunnen we nog wat winkels bekijken zonder dat het regent. De TomTom wordt ingesteld op de San Catarina parkeergarage, vlakbij de Duomo, en via een opnieuw schitterende, net iets andere, route rijden we terug.

In SIena is het weer goed, de zon laat zich wat meer zien, en er zijn een hoop mensen op de been, We wandelen enkele rondjes, langs winkels, de Duome en uiteraard het piazza del Campo. De dure ijswinkels laten we links liggen en aan de overkant van het plein vinden we een winkel met normale prijzen. Ook vandaag is het italiaans ijsquota weer gehaald.

Om nog even te kunnen genieten van het mooie weer rijden we via de supermarkt, vlees voor vanavond terug naar de camping, C gaat lekker zwemmen, en na een sanitaire stop kom ik er nog even bij liggen op één van de ligstoelen. De zon begint ondertussen langzaam achter de wolken ter verdwijnen, en de wind komt steeds meer op de voorgrond. Het wordt dan ook tijd om het zonnen en zwemmen in Siena te beëindigen.

Avondeten werd gebakken aardappels met sla en om en om bieflapjes, met de Chianti.

Morgen gaat het hier in heel Toscane regenen. We kijken het morgenochtend nog even aan, maar het plan is om in de ochtend naar Florence te rijden, Het liefst via de 222 dwars door de chianti, maar met de caravan achter de auto, wijn proven in de chianti, moet de regen wel een beetje redelijk blijven. Anders via de snelweg naar camping Panoramique in Fiesole.

Het zou mooi weer vandaag worden, dus een prima dag om naar de bovengenoemde toscaanse stadjes te gaan. Na het normale ochtendritueel reden we iets na 10en de camping uit. Volterra is zo’n 50 km rijden, wat ongeveer een uur rijden betekend. Een hele mooie route, vooral nadat je de snelweg verlaten hebt. Weids heuvelachtig landschap met bochtige wegen. Dan moet je wel de ruimte krijgen en niet in een rij achter een (nieuwe) Fiat 500 rijden die het het gaspedaal niet kan vinden. Maar alla, het is vakantie. Na de auto geparkeerd te hebben, betaald voor 2 uurtjes, liepen we door één van de stadspoorten Volterra in.

Volterra, van origine gebouwd door de Etrusken, is bovenop een heuvel gebouwd, Voordeel, je kunt rondom zien wie er aan komt. In de stad moet je nog steeds ‘klimmen’ om je door de straatjes te verplaatsen. Ook hier veel authentieke en toeristische winkels. Albast is één van de specifieke materialen waarvan produkten in Volterra en omgeving gemaakt worden.

We liepen via het plein bij het stadshuis verder het stadje in.

Het is moeilijk te vertellen/beschrijven wat je allemaal aan winkels en waren tegenkomt. Schoenen, italiaans uiteraard, kleding, levensmiddelen, limoncello, pecorine kaas, truffels, zwart en wit, ijs, brood, pasta waren (pici hier ook uiteraard) altijd wel een winkel met keukengereedschap, Bloemenwinkels met bijna geen bloemen, juweliers, cosmetica, souvenirs winkels etc.etc. Maar wat je ook tegenkomt, Toscaanse huizen met unieke deuren (groot) en deurklinken.

Hier dus is de neus de klink.

Ik ben hier al enkele keren geweest de afgelopen jaren. Maar ik laat het allemaal langzaam tot mij komen. Er is zoveel te zien. Toscane is voor mij zo en zo een soort openlucht museum. Huizen, kerken, kastelen, ongelofelijk wat zij in die tijd al maakten, en nog steeds in authentieke staat. (meestal). Zo’n 50 jaar geleden kwamen ze er achter, tijdens opgravingen, dat er zelfs nog een romeins amfitheater tegen de hellingen van Volterra aanlag.

Nu grotendeels uitgegraven, het geeft een mooi beeld over wat de romeinen 2000 jaar geleden al in huis hadden.

Om nog enigszins authentiek over te komen, worden er soms wel aanpassingen gedaan. De satelliet schotels op bijgaande foto zijn qua kleur enigszins aan hun omgeving aangepast.

Na 2 uurtjes Volterra liepen we naar de auto terug en vertrokken we richting San Gimignano. Toch ook nog 3 kwartier rijden. Hier was het beduidend drukker, ook veel toeristenbussen. Het was dan ook even zoeken naar aan parkeerplaatsje. Vlak voor San Gimignano hadden we trouwens al een mooi uitzicht op dit stadje.

Ook in de stad was het erg druk. We hoefden de gids met het vlaggetje maar te volgen. Oeps, dat was ons reisgezelschap niet. Op het plein met de (2) beroemde ijswinkels stonden rijen. Van P wisten we de recente prijs van ijs, dus die lieten we dit keer maar voorbij gaan. In Volterra hadden we al een ijsje gegeten voor een normale prijs.

Wel was het zo langzamerhand tijd voor de lunch. Dus op zoek naar pizza punten. In een grote nis bij het stadshuis was nog ruimte om die rustig even zittend op te eten.

Na nog even verder in San Gimignano gewandeld te hebben en de nodige foto’s gemaakt te hebben, liepen we langzaam, het was druk, weer richting de auto. Vlakbij de auto is een Coop, dus gelijk maar even boodschappen voor vanavond gedaan. De Limoncello was hier beduidend goedkoper dan bij de toeristenwinkels, en een mooie chianti, dit keer zonder klantenkaart voor een redelijke prijs, completeerde de boodschappen.

Met de auto reden we nog even langs een andere route om nog een foto van SanGimignano te maken. Daarna richting camping, want C wilde nog graag wat baantjes zwemmen. De bovenbenen hadden daar duidelijk baat bij gehad.

Dus, op de camping, C zwemmen, en me m’n boek van de bookreader op de laptop zien te krijgen zodat ik verder met mijn boek kan, ‘De Leugenaar’.

Op het menu stond tartaarburger met rozemarijn gekruide aardappels afgeblust met Romano sla met komkommer en tomaten, er zat ook ergens nog knoflook bij en zwarte peper. Een sardeense rosé maakte het af.

Dag van vertrek, dag van aankomst, dag van, volgens de verwachtingen, fikse onweersbuien tussen 12 uur en middennacht. We gaan het zien, en voelen

We wilden rond 9 uur vertrekken, dan zouden we tussen 12 en 1 bij de camping in Siena zijn, zo’n 240 km rijden. Dus, vanaf zeven uur, brood halen, bij 2 bakkers, want die bruine bolletjes zijn erg lekker van die ene, en die witte rosetto’s nu net weer van die ander. Douchen, ontbijten en de caravan rijklaar maken, Alles wat los is vast maken, vuilwater tank legen en opruimen, gas dicht, dak naar beneden, de stoelen, tafel en luifel hadden we gisteren al opgeruimd.

Auto op z’n plaats zetten, en, met ontzag van wat publiek, de caravan met de mover achter de auto rijden. Na betalen en de laatste afwas reden we iets na 9 uur de camping af. Voor de zekerheid weer even aftanken en hup naar de snelweg.

De route naar Siena, via de snelweg, leidt ons langs Lucca, Pistoia en Florence. Vanaf Florence was de ‘snelweg’ in het verleden op sommige  plaatsen echt waardeloos, gaten, kuilen oneffenheden, iets waar met name de caravan niet blij mee was. Een groot gedeelte van deze weg is ondertussen van nieuw asfalt voorzien. Maar om de herinnering levend te houden zijn er nog een aantal gaten en oneffenheden niet van nieuw asfalt voorzien. Je schrikt je echt te pletter als je bij een brug een rand van asfalt op je af ziet komen, van zo’n 10 cm hoog en asfalt onder 45 graden. Bonk.

Zo’n 10 km voor Siena kon ik C nog net wijzen op Monterigione, de ‘buitenpost’ van Siena, een rond stenen fort achtig plaatsje. Zie één van mijn eerdere blogs over Toscane.

Net voor half één reden we de camping, ColloVerde, op. Plaats zat, en zoek zelf maar een plekje. In verband met de nog wat opspelende bovenbenen van C zochten we een strategisch plekje. DIcht bij de toiletten, dat staat los van de bovenbenen, niet al te ver omlaag, de camping ligt op een heuvel  met diverse niveau’s, maar ook niet te ver van het zwembad.

Het weer hield zich toruwens niet aan de voorspellingen, vooralsnog. Graadje of 26 en gewoon lekker.

Na de lunch besloten we eerst naar de grote Coop, beneden aan de berg, te gaan om in iedergeval nog een flesje wijn etc. te halen. Na alle kleine kruidenierswinkels was deze supermarkt wel weer even een openbaring. Na het tellen van alle soorten pasta’s gingen we verder met onze core business van dit bezoek, wijn zoeken.

Helaas was die mooie fles Chianti, net in de aanbieding, maar alleen voor mensen met een klantenpas, zonder de aanbieding iets te duur. Maar met een fles rosé, en nog wat andere waren, reden we terug naar de camping. Daar was het tijd om van de nog aanwezige zon te gaan genieten bij het zwembad. Helaas met één ereader minder, daar was het scherm op de één of andere manier van gekraakt.

C zwom 12 baantjes, ik hield het bij 2,5. Wandelen gaat mij beter af, zwemmen, that’s different koek. Het liep al weer tegen 4 uur, er kwamen wel wat donkere wolken aan, maar het weer was nog steeds goed. Het werd tijd om naar de stad te gaan, winkels kijken, en vanavond eten in Siena. Met de bus reden we naar het centrum. Aan het begin van de lange winkelstraat stapten we uit, en van etalage naar etalage liepen we richting het hart van Siena.

Maar, we waren nog maar net op weg, of de eerste dikke druppels begonnen te vallen. Het liep ondertussen tegen 6 uur, Paraplu op, en nog steeds van etalage naar etalage lopend liepen we verder. Bij het Piazza del Campo werd het toch wel tijd om even te schuilen. We waren niet de enige. Nadat de regen, en onweer, flink te keer waren gegaan liepen we onder één paraplu verder. Bij een kaarsenwinkel liepen we even naar binnen. Deze winkel had alleen maar handgemaakte kaarsen. Er waren 2 dames bezig met het maken van kaarsen, erg kunstig, en een geduldig werkje. De eigenaresse gaf ons uitleg.

Haar collega is hier bezig met een penseeltje een tekening aan te brengen op de kaars. Als ‘verf’ gebruikt zij diverse kleuren kaarsvet, die in lepels warm gehouden wordt boven theelichtjes.

Na een aantal blikken op de Duomo van Siena geworpen te hebben, besloten we nog even te gaan schuilen en namen we een cappuccino in een eettentje. De regen hield nog even aan. Toch maar weer verder, het was zo rond 7 uur, want we wilden voor wat te eten gaan kijken. Uiteraard niet op het piazza del Campo zelf, als toerist betaal je daar de hoofdprijs ten slotte. Dus we gingen wat kleinere straatjes in, in de richting van het busstation. Na diverse menu kaarten bekeken te hebben kozen we voor een klein restaurantje. C verbaasde zich dat ze ook hier blijkbaar voor bestek en brood moest betalen, coperco of coperto. Tja, het blijft italië.

De keuze werd een bruschetta samen delen, en risotto met pecorini (geitenkaas) voor C en pasta pici met een pecorini saus en zwarte peper voor mij. Niet al te grote porties, maar de smaak, pecorini is echt lekker, compenseerde dat voldoende. En uiteraard Vinno del Case, huiswijn dus, zo te proeven een mooie chianti, om de smaakpupillen te kietelen. En water om dat proces zo nu en dan wat af te dempen. Kortom een heerlijke maaltijd.

De klok liep door, ik wilde nog graag een paar nachtfoto’s maken. Dus liepen we terug naar de Duome en piazza del Campo.

En verder richting de bushalte teruglopend maakte ik op diverse plekken nog wat foto’s zoals de bank van Siena, één van, of misschien wel de eerste, echte bank. Onlangs nog in het nieuws omdat deze bank om dreigde te vallen en Italië aan Europe moest vragen of ze deze bank met overheidsgeld mochten ondersteunen. Waar we, Europe, nu net hadden afgesproken om dat niet meer toe te staan. Uiteindelijk is de bank, met 5 Miljard of zo, toch gered.

Bij de bushalte aangekomen was het even uitzoeken hoe laat de bus zou komen, Oeps, het is kwart over negen, en de volgende, en laatste bus, voor vandaag komt om kwart voor tien. Even goed navragen of die bus dan wel langs de camping gaat. Dat gelukkig wel, bijna alle wachtenden moesten naar de camping. En inderdaad de bus bracht ons naar de camping, waarmee deze dag ook weer ten einde kwam. De regen was ondertussen over.

Woensdag, een rustige dag, beetje uitrusten van gister, de bovenbenen van C zijn wat getergd. Dus namen we het ervan. Wel even brood halen, 2 witte rosetto’s en 2 bruine pistolets, bij één van de andere warme bakkers. Maar verde,r bookreader lezen, kopje thee, koffie en ontbijt op bed. Zo rond 10en vonden we de weg naar de douches. Het weer was nogal grauw vandaag, in de ochtend een klein buitje van een kwartier. De temperatuur was eigenlijk best nog redelijk, zo’n 25 graden.

Om 11 uur maar eens een rondje op het strand lopen. De stenen verzameling van mij had z’n bijna jaarlijkse aanvulling nodig.

Grijswitte, roodachtige en groene, er ligt genoeg op het strand. Ik vind het wel geinig. Ben ooit begonnen met de zwarte (als ze nat zijn, droog dus grijs) met witte strepen, daarna kwamen de roodachtige en groene erbij. Ieder mens verdiend een hobby

Een grauwe dag in Levanto

Omdat we hier niet de gehele dag mee bezig konden zijn, stenen genoeg, maar de caravan heeft geen oneindig draagvermogen, liepen we naar de winkelstraat. Voor vanavond willen we van het restje pastasaus lasagne maken. Een vuurvaste schaal oid ontbreekt nog in de caravan.

Na vergelijkend waren onderzoek vonden we een stenen exemplaar waarvan we schatte dat de inhoud voldoende zal zijn. Aansluitend nog een potje extra pasta saus, en terug naar de caravan voor lunch. Dat ging er vlotjes in, had wel meer brood mee mogen nemen, de zeelucht maakt hongerig.

Na nog een tijdje gelezen te hebben besloten we het voetpad naar het volgende dorpje te beproeven. Middels een voetpad en fietspad en gebruikmakend van de tunnels van de oude spoorbaan kun je zo’n 6 km verder langs de kust komen. Het eerstvolgende dorpje is Bonassola, een klein half uurtje lopen, met zure benen.

De tunnel word zo hier en daar onderbroken door een niet overdekt deel. Op een aantal van die plaatsen zijn kleine intieme strandjes. Helder water en snorkelmogelijkheden. Voor een andere keer.

Bonassola, weliswaar kleiner, lijkt een beetje op Levanto. Alleen een stuk rustiger. Na onze dagelijkse portie italiaans ijs, liepen we dezelfde weg weer terug.

Zo tegen half 5 waren we weer terug in Levanto. Rondje winkels kijken en weer terug naar de camping.Na een uurtje bookreaderen begonnen we aan de voorbereidingen voor het avondeten. De lasagne ging in de schaal en 35 minuten later was die klaar, en ook best lekker. Met een rosétje in het glas, een aangename temperatuur was een dag luieren bijna tot z’n einde gekomen. De vaat zat nog even dwars, volgende keer een caravan met een vaatwasser? Maar ach, waar zeuren we over, 4 bordjes, bestek, wat kommen en een schaal. Wat kan het leven toch lekker simpel zijn.

Morgen rijden we naar Siena. Daar verwachten we in de middag een fikse onweersbui. Vrijdag en zaterdag moet het weer weer redelijk zijn.

Vandaag een stuk wandelen, van Riomaggiore naar Portovenere. Om heel eerlijk te zijn, van Telegrapho naar Portovenere. Telegrapho ligt een 500 meter boven Riomaggiore, en daar kun je dus 2 maal per dag met de bus komen. Om 9:20 en om 14:00 vertrekt die vanuit Riomaggiore. Een kaartje aan de kassa kost 1,50, in de bus 2,50.

Maar eerst nog even opstaan. Om op tijd voor de bus te zijn moeten we de trein van 8:44 nemen. Lopen naar het station, eerst douchen, brood halen en eten, plus bammetjes voor onderweg.

Kortom om 7 uur ging de wekker voor mij, zodat ik kon douchen en brood halen, en C start haar ochtend ritueel iets later. Bij de bakker moest ik nog 10 minuten wachten, de bruine broodjes lagen nog in de oven. Voor verse broodjes wacht je graag.

Na het ontbijt etc. vertrokken we iets na half negen. De tijdsberekening hebben we naderhand nog eens overgedaan, want het is toch gauw een kwartiertje lopen naar het station. Om de trein van 8:44 te halen, was het dus even flink doorlopen. Dit keer geen rij, en dus snel kaartjes bij de kassa gekocht. De trein was op tijd, maar wij waren gelukkig ook op tijd. Om 9:02, volgens het spoorboekje arriveerden we in Riomaggiore.

Even oriënteren, welke kant ook alweer op, door de tunnel kwamen we aan bij het centrum. Dubbel checken bij de lokale politieagent, Alles klopte en inderdaad om kwart over 9 kwam de bus aan. Iets voor 10 uur waren we boven bij Telegrapho. Ook met de bus ben je even onderweg.

Er stond een grote groep met ‘ouderen’, ja nog ouder, zich klaar te maken om te vertrekken. C regelde nog even een sanitaire stop, en roets we konden deze groep voor blijven.

De wandeling van Telegrapho naar Portevenere zou zo’n 3 uur gaan duren, volgens de wegwijsbordjes. Onderweg wordt de route aangegeven d.m.v. de bekende rood/wit/rode banden op bomen en rotsen. We lopen over bospaden, soms verharde paden, maar ook over paden uitgesleten uit de rotsen,we lopen over de heuvelkam. Rechts en links begroeiing tot 500 meter lager. Rechts is daar de zee.

Vooral het dalen, we lopen golvend op en neer, bij de in de rotsen uitgesleten paden is opletten. NU droog, dus grind en zand om op uit te glijden, bij regen wordt dit modder, met hetzelfde effect.

Normaal is Campiglia een eerste stop, zo ongeveer na een uur. Het afdalen naar Campiglia is op zich al mooi. Naast de kerk is een tentje ,met een tuin met o.a. picknick tafels. Helaas ook dit jaar dicht. Even verder drinken we wat van het water en ice tea dat we meegenomen hebben.

Uitgesleten rotspaden.

Het weer is prima, grote delen lopen we tussen de bomen en is het aangenaam koel, zo gauw we in de zon lopen loopt de temperatuur al snel op. Er zijn best wat mensen onderweg, we komen regelmatig tegenliggers tegen en zo nu en dan worden we ook door mensen ingehaald die deze route ook lopen.

C kijkt goed uit bij het afdalen, Ook al doe je alsof het een trap is waar je tree voor tree afdaalt, de treden zijn niet allemaal even netjes neergelegd, en de trap is al even niet meer geveegd. Het gaat allemaal gelukkig goed, alhoewel we zo nu en dan wel een klein schuivertje maken.

De beloning van de wandeling zit m in het laatste stukje, Met zicht op Portovenere daal je langzaam af tot zeeniveau.

Je ziet dan o.a. het ‘Genuaanse’ fort, uit de tijd dit werd gebruikt om Genua te beschermen tegen Sienna en Florence. Rechts ook een middeleeuws kerkje.

Ook al kun je op een gegeven moment het ‘eindpunt’ zien, er moet nog wel even afgedaald worden. Dit laatste stuk is vooral rotsachtig en weinig pad. Vanaf het fort loop een stenen trap tot het dorp. Het eerste wat je daar tegenkomt is bankjes en een waterkraan. Heerlijk,

Net om de hoek, door de oude poort heen, zo’n 50 meter loopt, ligt nog een beloning, een ijswinkel met erg lekker ijs, Op een stoepje genieten we van alweer een ijsje.

Uiteraard lopen we daarnaar nog verder door het dorp. Het lijkt een beetje op de Cinque Terre’s, het wordt ook wel eens de 6de Cinque Terre genoemd. Ook hier een hoop leuke winkeltjes en de nodige restaurants. Verder veel bootjes, je kunt hiervandaan o.a. terugvaren naar Levanto.

Eerst even de rest van de bammetjes opeten. Nog een foto maken van het gezicht van Portovenere. We zitten ondertussen op iets na 2 uur.

We besluiten terug te gaan met het idee om nog uit te stappen bij Riomaggiore, om deze Terre ook nog eens verder te bekijken. Van Portovenere kun je met de bus naar La Spezia, het Den Helder (marine) van Italië. vandaar met de trein terug langs de Cinque Terre’s tot Levanto.

De bus is gauw geregeld, het kaartje ook, dit keer uit de automaat valkbij de halte. De juiste uitstapplaats, de bus rijdt niet naar het station van La Spezia, zit nog in m’n geheugen. Al met al neemt dit ook een half uurtje in beslag. Op het station stond de trein al op ons te wachten. We hebben een enkeltje van La Spezia naar Levanto, en wilden uitstappen bij Riomaggiore, maar net voor Rio werd het kaartje gecontroleerd en ‘geknipt’. Eigenlijk kunnen we dus niet uitstappen en later de reis vervolgen nu het kaartje al geknipt is. Dus… dan maar terug naar Levanto, zijn we te eerlijk, of bang

In Levanto is het nog geen 5 uur, dus veel winkels zijn nog dicht, vooral de supermarktjes etc. Voor vanavond staat er pasta op de kaart. Dus eerst na de camping, bookreaderen en later langs de supermarkt voor gehakt, en groentes van de groenteboer.

Penne met saus, gevuld met ui, wortel en courgettes, ook nog een paar tomaatjes. Het was lekker, en er is nog genoeg saus voor morgen. Echte Hollanders zijn we

Nee, geen mud aardappelen bij ons. Na de vaat kwam deze blog over vandaag uit m’n duim.

Rond een uur of 8 kwam er beweging in, We hadden vandaag de tijd, dus brood halen, douchen, ontbijten etc. alles kreeg z’n tijd. Plan is om vandaag naar Cinque Terre, de vijf plaatsen, te gaan met de trein. Niet alle vijf, maar de ‘leukste’. Plan voor morgen is om van Riomaggiore naar Portovenere te gaan wandelen, Dus Riomaggiore viel al af.

Na 11 uur wandelden we naar het station. Kwartiertje. Het stond vol met rijen, tot buiten aan toe. De grootste rij konden we ontwijken, die was voor de dagkaarten van Cinque Terre. Wij hebben voor vandaag alleen treinkaartjes nodig. De volgende tij omzeilen betrof de rij voor de kaartverkoop van het station. Toch nog een rij voor ons, voor de kaartverkoop bij de automaten.

Later zag ik dat er in de gang naar de perrons ook nog zo’n automaat staat, zonder rij… Na me door het menu van de automaat geworsteld te hebben hadden we 4 kaartjes, 2 voor de heenweg en 2 voor de terugweg.

De trein was er vrij vlot, en vertrok ook nog eens vrij vlot. Ons doel was Manarola. Na een dik kwartiertje waren we er. De highlights van het dorpje zijn enigszins bekend. Kleine gekleurde huisjes op een helling tegen de kust aan. Ondertussen met veel restaurants, eettentjes en souvenirs winkels. Maar nog steeds erg leuk om doorheen te lopen en te bekijken. Het word wel steeds drukker. Erg veel mensen uit China die echt geen engels spreken. Als die hun gids kwijtraken, hebben ze echt een probleem

Voor C was het de eerste keer, en er waren voldoend souvenirs winkels en kledingshopjes voor haar. Na een poosje rondgelopen te hebben namen we een pauze, en op een bankje lazen we in onze bookreaders. Tegenover het bankje was een ijswinkel, en dus tijd voor onze dagelijkse portie italiaans ijs.

Na het ijsje liepen we verder omhoog door Manarola. Vanaf het pleintje bij een kerk hadden we ook nog een mooi overzicht van het dorp richting de zee. Hier vlakbij waren ze trouwens bezig met het persen van druiven. Er word op de wanden van Cinque Terre van alles verbouwd, maar vooral ook druiven. Via een coöperatie worden de drijven verwerkt tot wijn,

Het was ondertussen ook alweer tijd voor de lunch. Focacio, met tomaten en één met pesto. Smaakte prima. Hierna werd het tijd om te verkassen, met de trein gingen we naar Vernazza,

Hier was het behoorlijk druk, bijna Hoog Catharijne op zaterdagmiddag. Ook een heel sfeervol stadje, met ook veel restaurants, eettentjes en evenzoveel souvenir winkels etc. Effe een tijdje bij de haven/strand gezeten, mensen gekeken enzo.

Nadat we ook hier een beetje uitgekeken waren liepen we terug naar het station. De trein kwam al snel. We hadden van de camping een papiertje met de dienstregeling, dat is wel handig zodat je weet wanneer de treinen rijden.

Op het station van Manarola had ik trouwens ook alvast buskaartjes gekocht voor morgen. We nemen de bus van Riomaggiore naar Telegrafo, vandaar lopen we naar Portovenere.

Terug in Levanto verkleden we ons op de camping en gingen we nog een uurtje zonnen en zwemmen in zee. Hierna nog wat ingrediënten halen voor het avondmaal, tomaten, toetje en brood.

Bij de caravan begonnen we aan ons avondmaal, lekker simpel, Bruschetta met tomaten, olijfolie, knoflook en oude kaas. Met de oven werd dit afgebakken, jammie.

Na het vaatje tijd voor koffie en het schrijven van de blog.