De eerste ‘echte’ dag vakantie. Gisteravond was het best fris, het zeewindje koelt alles snel af. Zo warm als thuis word het nog even niet.

We waren bijtijds wakker. Ik zelf helaas al om 4 uur. Dat krijg je als je eens een keer vroeg op vakantie gaat, de interne wekker neemt het over. Na gedoucht te hebben haalde ik brood bij de campingwinkel. 2 witte italiaanse bollen en een bruin stokbrood. Het ontbijt met koffie ging er prima in.

We reden nu eerst even op de fiets naar de lokale supermarkt, om eten te halen voor vanavond. Het gaat pasta worden, origineel in Italie. Gehakt, groenten en pasta was nog nodig. Saus in een potje hadden we voor de eerste maaltijd van huis meegenomen. De keuze is hier zo groot, dat het maar beter is, om tijd te besparen, om de saus van huis mee te nemen Verder namen we ook al wat flessen drinkwater mee.

Na één en ander in de caravan achtergelaten te hebben, vertrokken we op de fiets naar Vieste. Dat was prima te doen op de fiets, wat heuveltjes op, maar daar heb je dan ook een e-bike voor. Vlak voor we bij het centrum aankwamen zagen we een groente en fruit markt, Champignons waren we in de supermarkt niet tegengekomen. Op de markt is dat blijkbaar ook geen gangbaar item.

In het centrum zochten we ons een weg naar de oude stad. Het deel met steegjes en trappen. Met een aanwijzing van iemand op een terrasje vonden we onze weg.

Bij een gebouw, en in de schaduw, lieten we onze fietsen achter. De straatjes en steegjes ogen schoon, er zit van alles, kleine winkeltjes, restaurants, ‘gewone’ woningen, B&B’s en hotels.

Dit behoord nog tot het nieuwere deel van Vieste.

Het ‘sfeertje’ was er voor mij niet direct. Misschien dat het er ‘s-avonds gezelliger uitziet. Terug naar het nieuwere deel. Hier zijn ook wat winkelstraten. Bij een bakkerszaak aten we nog een koek met walnoten, honing en nog wat gezonde zaken. Beetje bladerdeeg achtig, en best lekker.

Nu kwam het spannendste deel, waar staan de fietsen? Na ons gesjouw door het oude deel en het nieuwe deel waren we de oriëntatie een beetje kwijt. Maar gelukkig zagen we een park dat ons bekend voorkwam van de heenweg. Van daar vonden we onze fietsen weer terug.

We willen nog wel een keer terugkomen, maar dan wat later op de dag, of tegen de avond aan. Op de terugweg toch nog maar wat fruit op de markt gekocht.

We merkten opnieuw dat de zeewind best fris is. Het is dus zaak om uit de wind te blijven. Op de camping is het ‘beneden’, bij de ingang best aangenaam, terwijl waar wij staan, iets hoger, de zeewind vrij spel heeft.

Terug op de camping namen we de tijd om te lunchen en lekker te lezen. Op een bepaald moment wilden we eigenlijk ook aan het strand gaan lezen. Het zeewater was ‘fris’, als de zon nog beter z‘n best doet krijgt het een kans, maar nu, ook met de zeewind, no-way.

Het lezen aan het strand werd pas aangenaam toen we een plaats gevonden hadden waar de wind geen rol speelden als we maar plat op het zand lagen. Dus maar even de strandlakens gehaald en lekker liggen luieren en/of bookreader lezen.

De zon doet dan best z’n werk , merk je dan. Dus opnieuw op een bepaald moment was het wel slim om toch maar uit de zon te gaan. Terug naar de caravan, drankje erbij en verder lezen.

Na al dat luieren was een wandeling even op z’n plaats. Langs de rotsachtige kust zocht C naar de zaden van de paarse plantjes die we overal zagen. We zijn benieuwd of het volgden jaar wat oplevert. Net over een heuvel zagen we een gerestaureerde wachttoren. Leuk buitenhuisje, nu, zo te zien.

Zo tegen 6-en werd het tijd om te gaan koken. Ik had de groente al gesneden en C ging op het gasfornuis te keer. Een grote pan groente met saus en penne-pasta was het resultaat. Genoeg saus voor 2 dagen. De saus was door de Paprika Pikante best pittig.

Met een gevuld warm buikje smaakt een cappuccino extra lekker. Na het vaatje gingen we weer verder in onze boeken.

Geen 4 uur vanmorgen, maar half 7. De campingpoort gaat voor 7:30/8:00 niet open. Na een ontbijtje met cappuccino vertrokken we zo kwart over 8 van de camping. Eerst even aftanken, langs de snelweg is het veel duurder. En even later reden we de tolweg van Milaan naar Bologna weer op. 2×3 baans, maar het was een gekkenhuis. Even weer acclimatiseren. Snelle auto’s, dicht op elkaar, op de derde baan, de rest op de middelste, met veel vrachtverkeer rechts dat elkaar ook nog eens traag inhaalde over de middelste baan.

Na Bologna bogen we af naar de snelweg richting Ancona, dat was zelfs een stuk 2×4 baans, hetgeen zo en zo aangenamer was. Na een tijdje begon de verkeersdrukte wat af te nemen. Wat wel prettig was. Toen we deze snelweg richting Ancona opreden vertelde TomTom ons dat we de eerste 505 kilometer vooral rechtdoor moesten. Dat is best een eind op één weg.

Het weer ging wat heen en weer, de temperatuur kwam even boven de 20 graden, maar bleef er verder net onder. Landinwaarts waren donkere wolken, richting de zee was het wat lichter.

2 plaspauzes en één tankbeurt verder verlieten we na 505 km de snelweg. Eerst konden we nog redelijk doorrijden op een 2-baans weg. Na een tijdje werd dit een kronkelig bergweggetje omhoog en omlaag. Op een bepaald punt volgde TomTom een andere route dan die van de borden, Vieste links, wij met TomTom rechts. Echter, dat ging niet goed, links af zei Bram, TomTom, jaja, en die verbodsborden dan geen toegang voor Campers en Caravans. Zo te zien veel te stijl naar beneden. Terug maar en de gewone borden even volgen. Weliswaar nog steeds kronkelend omhoog en omlaag. De laatste 5 km ging over smalle ‘paden’.

Wel mooie vergezichten zo nu en dan.

Bij de camping hadden we geluk. Enigszins vol, maar als we ‘genoegen’ namen was er wel plaats en konden we in de komende dagen nog van plek wisselen als mensen vertrokken.

We konden kiezen uit 3 plaatsen, één beviel gewoon prima, dus neerzetten. De caravan werd door een campingmedewerker naar z’n plaats gebracht.  Met een 4-wheel drive Panda diesel. De hellingen lieten ze niet aan de kampeerders over.

We kwamen zo half 6 aan. Nadat de caravan op z’n plek stond en de basiszaken, waterpas zetten, tafel en stoelen, fietsen van en uit de caravan etc. Keek C nog even in de kampwinkel voor wat te eten voor vanavond. Helaas was er al geen brood meer te koop. Dus op de fiets, paar kilometer terug, naar een supermarktje, Brood per kilo, homp uit een brood zo groot als een hollandse kaas. Zelf hadden we nog pindasoep en kroepoek. Lekker kruidenkaars op de sneetjes broodhomp.

Na het avondeten gingen we nog even de omgeving verkennen. Strandje, rotstuin en in de verte Vieste.

Na de wandeling koffie/thee en het schrijven van deze blog. Zo zijn we weer in één keer bij op de dag zelf. Plannen voor morgen… De zon voelen, het is behoorlijk fris, met zeewind, ‘s-avonds, omgeving verder bekijken, strand onderzoeken, watertemperatuur voelen en waarschijnlijk wel naar Vieste.

Om 4 uur gingen er 2 wekkers af. Dat werkte. Binnen no-time waren we klaar om te vertrekken. Om 4:33 reden we van het erf af. Het weer en het verkeer werkten mee. Het was bijzonder rustig op de weg. Om half negen reden we door Saarbrücken. 10 uur plaspauze bij de Aire van Koeningsbourg, ja die met die 2 tamme ooievaars die op het parkeerterrein rondlopen.

Half 12 of zo reden we zwitserland binnen bij Basel. Daar hadden we iets filevorming. Daarna nog een dik half uur voor de Gotthardtunnel. Na de Gotthard een plaspauze bij Gottardo Sud. Bij Chiasso, toegang tot Italië, waren we dit keer brutaal genoeg om via de vrachtwagen baan bij de grens door de bus en auto met caravan doorgang te rijden en lieten de 2 auto rijen letterlijk links liggen.

Bij Milaan werkte een kop- en staartbotsing, niet met ons, flink tegen, ruim een half uur vertraging. Maar net voor 7 uur reden we bij Camping Arizona te Salsomaggiore Terme het terrein op. Een lange auto dag, een kleine 1000 kilometer afgelegd.

We waren op alles voorbereid, website en kritieken goed doorgelezen. Dus kopietje paspoort meegenomen etc. Een plaatsje was uiteraard beschikbaar, en de Feeling stond dan ook gauw op een plekje aan de stroom. Even de camping kort bekeken, de laatste spullen uit de auto in de caravan. De auto moet ‘s-nachts op het parkeerterrein staan.

Daarna was het tijd voor een pizza en een lekker glas wijn.

Na afloop nog even wat gewandeld, en daarna bookreader lezen en blog bijwerken. Internet is er helaas niet, alleen tegen betaling, en 4G is buiten bereik. Dus dag 1 is wel op dag 1 gemaakt, maar wordt op dag 2 op het web gezet.

Morgen rijden we naar Puglia, waarschijnlijk een camping in de buurt van Vieste, een 700 kilometer. Dus dat lijkt wel te doen, Om 4 uur kunnen we niet vertrekken, maar 8 uur moet lukken.

Het is weer bijna zover, een nieuwe reis met de Hymer Feeling is aanstaande. Dit jaar word het Italië, maar wel heel diep Italië in. Puglia, in Nederland ook wel Apulië genoemd.

Puglia schijn veel mooie plaatsjes te hebben. Het is de vakantieplek voor de italianen zelf. In Juni nog niet zo druk, terwijl de temperatuur al aangenaam is.

De reis gaat in 2 of 3 dagen. Eerst tot Milaan, dat is nog bekend terrein, en vandaar richting Bologna, Aansluitend langs de kust van de Adriatische zee naar beneden tot het ‘spoor’ van de laars. Daar gaan we in de buurt van Vieste staan. Later gaan we richting Bari, en alle mooie plaatsen daar in de buurt.

Nu maar weer eens kijken of de blog gaat lukken. In het menu staat Puglia al, maar die kan ik vanaf de blog nog niet zien. Uiteindelijk zal het wel gaan lukken. Nog een weekje en dag 1 zal hier te zien zijn.