Dag 8, Rondje Porto.

iets later wakker, 5:15, dus toch vooruitgang. naast de ingang van de camping zit een bakker. Helaas geen bruin stokbrood. Vandaag dus gewoon wit stokbrood, gaan we morgen wel eens verder kijken.
In het dorp ging ik kijken voor een avondvaartocht langs de Calanche. Helaas gaat die alleen in het zomerseizoen door. Morgen maar eens kijken voor een andere vaartocht. Naar Réserve Naturelle de Scandola, UNESCO natuurreservaat. Met een bezoek aan het dorpje Girolata.

In het ANWB boekje over Corsica had gelezen van een korte wandeltocht langs één van de riviertjes hier in de buurt naar een Genuaanse, middeleeuwse brug. Die wilde ik wel zien. De auto kon niet helemaal tot het genoemde startpunt. Een kilometer ervoor was een stuk weg, al een tijdje geleden, gewoon weggevaagd. Best wel eng gezicht, 3-4 meter breed en meer dan 10 meter diep alles weg.

De route was goed aangegeven, een z.g. muilezelpad, behoorlijk verhard. het was flink omhoog en omlaag.

Het pad volgt de rivier, soms natuurlijke stenen, soms uitgehakt.

Na een half uurtje lopen bereikte ik de brug, deze viel iets tegen. Stond enigszins verstopt tussen de Elzen. Een foto van deze brug zet ik hier dan ook niet bij. Vlakbij het startpunt, maar dan de andere kant op, zou nog zo’n brug moeten zijn, recent gerestaureerd. Dus rechtsomkeer, dik half uurtje later… En ja hoor geen Deze brug stond helemaal vrij. Goed voor een mooi plaatje.

Een gerestaureerde Genuaanse brug.

Het was alweer twaalf uur geweest. terug naar de camping, tijd voor de lunch.
Na de lunch ging ik terug naar Porto Marine, nog wat foto’s maken, kijken voor een boottocht voor morgen (iedereen was aan het lunchen) en de Genuaanse toren bezoeken. Deze was duidelijk ook gerestaureerd.Het dak bovenop, waarover je kon lopen, steunde op een constructie die binnenin de toren geplaats was. De toren stond daar als een huls omheen. Ondanks dat toch een mooi plaatje.

Het gezicht van de haven van Porto, een Genuaanse toren.

Na nog wat gerommelt te hebben rond de caravan vertrok ik even naar vieren richting Piana. Volgens het ANWB boekje was er even voorbij Piana nog een apart havenstadje. Via een gigantische zigzag weg/pad werd ik van boven van Piana naar zeeniveau gevoerd.De laatste honderd meters zonder auto, er liep een pad verder naar beneden. Eindelijk strand…. Op zich wel strand, 2-300 meter breed, ingesloten, intiem. Paar onbewoonde huisjes, verder helemaal niets, wel een paar mensen, die wellicht hetzelfde boekje gelezen hadden. Oja, het had zelfs een naam, Ficajola.

Het strand van Ficajola, onderaan Piana.

Na dit genoegen meegemaakt te hebben reed ik weer terug naar de camping, het liep tegen zessen. Onderweg maakte ik nog een paar foto’s van de Calanche. Zoals deze.

Op de camping aangekomen begon ik met de Kip Tandoori. Eerder vandaag was ik tegen een paprika aangelopen, dus alles was nu aanwezig. Tezamen met een Colombo, Corsicaans witbiertje (fles met kurk, 0,75 L), ging dat er prima in. Morgen en overmorgen dus ook Kip Tandoori. Na de afwas was het tijd voor dit blog.

Edited with BlogPad Pro

Dag 7, Naar Porto

Alweer een week onderweg, aan de ene kant gaat de tijd snel, maar elke dag een hoop nieuwe dingen gezien.
Vanmorgen, iets na 9 uur vertrok ik uit Calvi. Mooi weer en zo’n 70 km voor de boeg. Ik volgde de N81, er is ook een N81b, dat schijnt echt een B-weg te zijn.
De eerste helft was goed te doen, stijgend door heuvelachtig landschap mooie vergezichten over de maques. De 2de helft, in de bergen, relatief smalle wegen, en heel bochtig. Maar nog steeds ook erg mooi. En gelukkig heel rustig.
Ik bij elke bocht toeteren, zoals aangeraden word in de boekjes, maar mooi niks terug horen. Nauwelijks verkeer dus 😎

In Porto ging ik naar campimg Les Oliviers, volgens de ACSI en de ANWB geschikt voor caravans. Dat is in dit bergachtige deel van Corsica niet vanzelfsprekend. De dame aan de receptie gaf aan dat de plekken niet eenvoudig te bereiken waren, of ik zelf even wilde kijken of dat ging lukken. Nou ben ik zelf niet zo’n klimgeit, die hier trouwens in grote getallen los rondlopen, zag ik vanmorgen. Als men hier over shit-wegen praat, is dat vrij letterlijk van de geitenkeutels.
De plek, flink hoogteverschil met haakse bochten, moest te doen zijn vond ik. En inderdaad even later stond de Feeling netjes op de plek.

Tijd voor lunch en alles weer een plekje geven in en om de caravan.
Na de lunch liep ik naar beneden Porto in naar Porto Marina, het haventje van Porto. Hier maakte ik o.a. de volgende foto.

Vissersboot in Porto Marina, op de achtergrond een genuaanse wachttoren.

Leuke foto denk je dan, ik tenminste wel. Totdat ik hem later wat groter zag en bemerkte dat de weerspiegeling van de vissersboot me helemaal ontgaan was op dat moment. Klein detail, maar het had een mooiere/betere foto kunnen zijn ;-(

Na een uurtje siësta was het tijd om even langs de supermarktjes te gaan. Ik heb kip, paprika en creme fraiche nodig. De laatste lukt. De rest komt nog.

Op mijn lijstje voor Porto staat o.a. de Calanche, een gebied met verweerde rode rotsformaties. Vooral ook erg mooi bij zonsopkomst en -ondergang. Daar het al na 5en was, ondertussen, besloot ik de weg naar Piana te nemen. Volgens de boeken moest het daar allemaal gebeuren en te zien zijn.
Vooralsnog was het trouwens gewoon zonnig, de zon wilde nog geen afscheid nemen.

Een typische Calanche rotsformatie.

En hier typisch Corsicaans onkruid, dit keer bij de Calanche.

Na de nodige foto’s gemaakt te hebben reed ik verder richting Piana. Op meerdere plaatsen was het druk met mensen die van het uitzicht genoten en/of foto’s maakten.
In Piana aangekomen zag ik een supermarkt, jammer, ze hadden de kip, nu moest ik uiteraard daar mee terug naar de camping. Ik moet dus nog een keer terug naar Piana.
Op de terugweg zag ik in een flits nog een rotsformatie die hier op ansichtkaarten verkocht word, met een beetje goeie wil zie je er een hartje in. De ansichtkaarten versie is toch iets beter.

Het ‘hartje’ van de Calanche.

‘s-Avonds ging ik in Porto wat eten. Ik wilde voor een pizza gaan, maar toen ik eenmaal zat vertelde men me dat de pizza, hout, oven uit stond. Dus werd het pasta, Linguinnes Corbonara. Die versie had ik van de week nog niet gehad.

Morgen…. dat zien we morgen dan wel weer.

Edited with BlogPad Pro

Dag 6, Calvi dag 2

Het regende vannacht, om kwart voor 5 had mijn blaas genoeg gehoord.  Gelukkig had de weerapp de regen correct voorspeld en had ik gisteravond e.e.a. al binnengehaald. Helaas stond het autodak nog op de ventilatiestand open.

Rond 7 uur was het enigszins droog geworden. Om half 8 ging het winkeltje open. Een verrassing, hier hadden ze wel bruin brood. Heerlijk knapperend en warm, onder de naam “Pain Rustic”. Na het ontbijt, koffie, douchen en alle andere noodzakelijkheden, terwijl de regen ook zo nu en dan nog aanwezig was, werd het tijd voor een plan. Een simpel plan dus, tenslotte 2de paasdag. In de ochtend, mits droog, wilde ik naar Notre Dame de la Serra. Volgens het boekje “Het mooiste uitzicht over Calvi en de prachtige golf (baai) hebt u vanaf het terras bij de sfeervolle kapel op de heuvel.”

Uitzicht vanaf het terras bij de kapel “Notre Dame de la Serra”

Dat klopte dus aardig, zelfs de zon werkte mee. Volgens de weerapp zou het in de middag flink gaan waaien. Ook dat klopt. Je waaide soms letterlijk uit je hemd.
Op de camping teruggekomen was het tijd voor de lunch, met Pain Rustic uiteraard. Omdat het zonnetje best aardig z’n best deed, ondanks de wind, besloot ik opnieuw naar Calvi zelf, inclusief de Citadel, te gaan. Ik had gemerkt dat het geen luxe was om bij sommige foto’s een statief te gebruiken. Speciaal in de Citadel kon het behoorlijk tekeer gaan.
De volgende 3 foto’s zij. dan ook in de Citadel gemaakt.

Rechts de St.-Jean Baptiste, de kathedraal heeft een achthoekige koepel en staat binnen de Citadel.

Hier kan je dus letterlijk met de deur komen binnenvallen. Vond hem nogal apart.

Het uitzicht vanaf de Citadel op de beneden-stad en haven.

Na dit bezoekje aan Calvi was het tijd voor siësta en wat chatten met een brekebeentje. Omdat er vanavond geen paste op het menu stond moest ik dus een keuze maken. Iets halen, uit eten, en zo en zo wat. Ik besloot wat te gaan eten in Calvi. Tja dan heb je dus gelijk een cultuurverschil, want ik heb om 6 uur wel trek. Dan zit het personeel dus meestal zelf net te eten. Met wat rondslenteren en bekijken van menu kaarten heb ik het kunnen rekken tot 7 uur. Ik zag bij een restaurant, waar ze iets hadden waar ik wel trek in had, een koppelte buiten eten. Dus dacht ik, hehe, ik mag nu ook. Dus loop ik naar binnen, op zoek naar het bedienend personeel. Was dat koppeltje dus het bedienend personeel. Gelukkig waren ze net klaar met eten, en mocht ik hun eerste gast van de avond zijn.
Na 3 dagen paste werd het dus gewoon ouderwets een steak poivre met frieten en een Pietra Blonde om het mee weg te spoelen. Dit smaakte prima.
Na een uurtje was de steak, het bier en een capuccino in m’n maag verdwenen.
De lucht was erg helder, en de zon begon al flink te zakken. In de baai van Calvi waren de vergen tot hun toppen (besneeuwd) zichtbaar. Die had ik eerder nog niet zo gezien. Meest van de tijd waren er wolken die de toppen verhulden. Tja en dan zie je een fotomoment, camera was niet nodig, dus op de camping, net een ijsje gekocht, dat al begon te druipen, en alleen een foon met camera in de zak. Gelukkig toch een redelijke foto kunnen maken. Vind ik tenminste.

Lees verder →

Calvi

Om kwart over negen vertrok ik van camping La Pietra naar Camping La Pinède, de laatste ligt bij Calvi.
Het was vandaag zeker niet de afstand, zo’n 130 km, maar zelfs TomTom gaf al aan dat daar 2 en een half uur voor nodig zijn. Paaszondag, hier in iedergeval rustig op de weg. Veel paasprocessies in de loop van de dag, waar ik nu geen last van had. Iedereen was zich vast op z’n paasbest aan het aankleden.

De weg leidde me van de kop (Cap) van Corsica naar het midden van de westkust. Dus dwars het eiland over, over de bergen. Dat viel gelukkig mee, de maximum snelheid op de wegen varieerde van 70 tot 90 km. In de verte waren de hogere toppen, tot 2700 meter en besneeuwd, goed te zien.

Tegen 12 uur reed ik camping La Pinède op. Caravan stellen, lunchen en hupa naar de stad zelf. Calvi is een z.g. Citadel stad. Een hooggelegen Citadel, met daarin huizen etc, en een lager gelegen stad. Op de volgende foto is de Citadel goed te zien.

Rechts, achter het zeilschip, de Citadel van Calvi, links de lagerestadsdelen.

Uiteraard is Calvi redelijk toeristisch, veel restaurants en souvenirswinkels. Het is nog vroeg in het seizoen, dus de drukte valt erg mee. De volgende foto bracht me even aan het twijfelen. Is dit een gesponsorde zebra, en moet ik iets nuttigen, of is eigenaar van deze gelegenheid wat brutaal geworden bij het opzetten van zijn terras?

Hoe steek je hier veilig over?

Na het kopen van een paar souvenirs, waaronder een ezel. Die later heel toepasselijk bleek te zijn, nee niet voor mezelf…
Vertrok ik weer richting de camping. Het was tijd voor het avondeten. En ja, 3de keer, weer pasta. Spaghetti. Voor degenen die de tel kwijt zijn, ik heb pasta saus, met verse groenten gemaakt voor 3 maaltijden. Dus kook ik 2 dagen alleen pasta en roerbak (haha) daar dan een deel van de saus doorheen. Morgen dus geen pasta 😉

Na het vaatje en nog wat kleine dingen, was ondertussen na 8en, was het tijd om op de fiets terug te gaan naar Calvi voor Calvi bij nacht opnamen. Met het statief om de nek fietste ik naar Calvi, fiets vast en fotograferen maar. Precies in het blauwe/gouden uur. Het uur dat de zon ondergaat creëert speciaal licht. Hieronder een paar van de foto’s.

Impressie van één van de straatjes, de massieve Citadel op de achtergrond.

De Citadel en de benedenstad.

En hier een impressie van enkele restaurants bij de haven. De Middeleeuwse kerk steekt er mooi bovenuit.

Na de foto’s was het tijd voor deze blog. Morgen waarschijnlijk naar 2 plekken met een mooi uitzicht op de baai van Calvi. Daarna naar Porto. Voor Porto, en omgeving, heb ik een hele lijst, dus daar ben ik wel even zoet.

Edited with BlogPad Pro

Dag 4, Bastia en een rondje rond de ‘Tour de Seneca’. 

Kwart voor 5 keek ik op de klok, maar toen was ik al even wakker 😉
Het regent trouwens net (20:30).
Na de standaard riedel, waaronder ontbijt met helaas wit stokbrood, vertrok ik tegen 10en naar Bastia.
Voor Bastia stopte ik nog even bij Erbalunga, en plaatsje dat op veel ansichtkaarten van Corsica voorkomt. 
Uiteraard heb ik ook wat foto’s gemaakt.

De highlight van Erbalunga.

Zie het detail rechtsonder, dit zijn leisteen daken. Gewoon vrije vorm leistenen op je dak, heb je nooit het probleem dat jou soort dakpan niet meer bestaat.

De toren alleen is het aanzien ook al waard.

Na Erbalunga dan verder naar Bastia. Via Tomtom wilde ik naar de parkeerplaats onder het Marktplein. Hier aangekomen, er was markt, was ik even de ‘weg’ kwijt, en zag de ingang naar de ondergrondse parkeergarage, afgeleid door alle marktkramen, niet. Dus verder rijden, moeilijk moeilijk, en uiteindelijk stond ik in de gratis parkeergarage van een grote supermarkt.
Bijna 2 uur ben ik door Bastia gelopen, Erg veel oude en verweerde huizen. heel apart, ook veel oude woonhuizen. Rioleringswerk aan de buitenkant. om maar wat te noemen. Toen de huizen gebouwd werden bestond riolering blijkbaar nog niet. Erg veel indrukken opgedaan. Hier kom ik nog wel eens terug.

Zomaar een paar ramen met wat planten.

Bij de supermarkt kocht ik nog een bruin stokbrood, wat yoghurt en geraspte kaas voor de pasta.

Na de lunch bij de caravan was het tijd voor siësta. Dat was vorig jaar, toen was het, in September, wel veel warmer, prima bevallen.
Na een uurtje of 2 was het weer tijd voor wat actie. Eerst maar eens naar het dichtsbijzijnde dorp gereden, Pietracorbara. Dat was dus niet veel, slaapdorpje, wel mooie huizen. Daarna naar Marina de Sisco, daar was ik al eerder bij de kleine supermarkt. Doos met ijsjes gehaald, voor in het vriesvak. En daarna in de mond uiteraard.

En toen, er staat hier op een heuvel één van de Genuaanse torens, een bouwval. Tour de Seneca. Maar de plek overziet hier de hele vallei. Ik heb er al naar zitten kijken of daar naartoe te wandelen is. Ook gevraagd, bij de receptie. Maar de communicatie werkte bij dit onderwerp niet echt.

Onderweg had ik vanaf de provinciale weg een pad gezien, daar ging ik eens kijken. Terwijl ik daarnaartoe liep zag ik dat er voor me mensen wandelden, van een huis daar vlakbij. In mijn beste frans gevraagd of je naar die toren kon wandelen. In mijn beste frans begreep ik dat dat wel zou kunnen. Ik moest DAT pad volgen. Dat pad leek vooral rond de ‘berg’ te lopen, maar alah, let’s give it a try. 

Tour de Seneca (rechtsboven) en de maques.

Na een tijdje, het pad ging wel omhoog, maar vooral verder van de toren af, zag ik dat er inderdaad een bocht aan ging komen, pad weer naar beneden en vooral niet richting de toren. Het gezelschap, Oma, jongen en meisje en 2 honden, liepen dezelfde kant op. Ze legde me uit dat ik iets verder toch omhoog richting de toren zou kunnen. Helaas niet dus, op een bepaald punt, ze liepen toch mee, wees oma me op een doorgang door de Maques. Oeps. Dicht strijkgewas, gemiddeld meter hoog, stekels etc. Leo, nog geen 10 maar voor niets bang en vooral geÏnteresseerd, liep met me mee het Maques in.
Na een tijdje het ‘pad’ door de maques gevolgt te hebben, m’n broek ruikt nu heerlijk naar de maques, kwamen we op een gewoon pad, maar nadat het pad door de maques me enigszins in de goede richting bracht, liep dit pad vooral evenwijdig aan de ‘berg’ en dus niet omhoog.
Kijkend op de klok, ziende dat er niet echt een begaanbaar pad liep brak ik mijn quest naar de tour de Seneca af.
Samen met Oma en de kinderen vervolgden we het gewone pad, en uiteindelijk heb ik dus een rondje rond de ‘berg’ gelopen.
Jammer, niet boven geweest, maar wel een mooie wandeling gemaakt. Leo, jongen, nog bedankt voor de hulp en fijn dat je me jouw wandelstok aanboodt.

De zon, de wolken die over de bergen probeerden te komen, apart licht gedurende grote delen van de dag.

Voor het avondeten maakte ik penne met de saus van gisteren, wijntje erbij, heerlijk.
I.v.m. het vertrek naar Calvi morgen heb ik e.e.a. reeds opgeruimt. Na het uitzoeken en bewerken van de foto’s was het tijd voor deze blog. Het is nu 21 uur, het word een vroege vanavond.
Morgen doe ik nog wel even de spel-check. 

Edited with BlogPad Pro

Rondje Cap Corse

De 4 uur wekker zit er nog steeds, maar gelukkig is het bed dan lekker warm. Het begon vanmorgen met 8 graden.
Gelukkig kan de kachel aan, op electriciteit. Om 7 uur was ik er uit. De laatste nederlandse broodjes en een krentenbol vormden het ontbijt.

Hierna was het tijd om de bagage van reisklaar over te zetten naar kampeerklaar. Kleding in de kastjes, extra topper in de auto etc. Na een capuccino, rond half 10, op zoek naar een winkel/supermarktje. Een dorpje terug was er één. Niet groot, maar ruime keuze. Met rundergehakt, wortels, courgettes, rode ui en een paprika (die wijn vertel ik even niet) had ik de ontbrekende delen voor pasta voor de komende dagen. Pasta en saus had ik van huis meegenomen. Dit ipv die mud aardappels. Ik ben niet zo’n aardappeleter.

Iets na 10 vertrok ik voor een rondje Cap Corse, het bovenste stukje van Corsica. Ruige natuur, kleine dorpjes en haventjes, kerken en genuaanse torens, of de overblijfselen daarvan.

De route van vandaag, ik reed tegen de klok in. 

De wegen waren goed te doen, erg rustig, de maquis, of hoe dat ook heet (de lage begroeïng waarmee het eiland grotendeels overdekt is) begon al te bloeien. Op een aantal plaatsen ben ik even gestop om foto’s te maken. het zijn allemaal geen publiekstrekkers, maar ik heb er van genoten vandaag.

Niet direct zichtbaar van de weg, maar vuilnis en rommel is/was een groot probleem. Deze eend en volvo lijken me daar al even te liggen.

Op één plaats, daar was parkeerplaatsje, uitkijkpunt en informatieborden, was er in het verleden een bijna compleet autokerkhof opgeruimt. Meerdere vrachtwagens vol ijzerafval waren daar verwijderd. Nu was het een mooie, schone en fotogenieke locatie geworden.

Er is al een hoop in bloei, vooral ook ‘onkruid’, de klaproos lijkt de weg kwijt te zijn.

Ook dit (on)kruid kom je bijna overal tegen.

Op het eiland kom je ook heel veel z.g. Genuaanse torens tegen. In de tijd dat Genua in deze regio de baas was, hadden ze een heel waarschuwings systeem laten bouwen, honderden torens werden gebruikt om te waarschuwen voor mogelijk gevaar. Een soort vroege versie van de aEWacs, Early Warning systeem.

Deze torens stonden wel heel dichtbijelkaar. De meeste staan net in elkaars gezichtsveld, langs de kust en bovenop de bergen.

Om te voorkomen dat ik achter het stuur in slaap ging vallen, heb ik het rondje wat korter gemaakt. Blijkbaar toch nog wat moe, ook door de lange dagen, van 4 tot 24:00. Vanavond dus maar eens bijtijds naar bed.
Morgen ga ik in iedergeval naar Bastia, de plaats waar ik met de boot ben aangekomen. Voor de rest, ik zie wel. Voorlopig is het plan om zondag vanhier te vertrekken naar Calvi, aan de westkust. 

Edited with BlogPad Pro

van Rapallo naar La Pietra

De dag begon vroeg, m’n natuurlijke wekker stond nog op 4 uur, daarna sliep ik door tot 7 uur.
Na alle standaard zaken, ontbijten, douchen en opruimen, gedaan te hebben kon ik rond half 10 richting Livorno vertrekken. 

Met een afstand van net geen 150 km een ‘kort’ ritje. Ruim voor 12en was ik op de juiste plaats in de haven van Livorno, dank je TomTom. Nadat ik met de email met het boekingsnummer het ticket voor de heen- en terugvaart verkregen had was het wachten geblazen.

Zo rond 1 uur kwam er een Moby en een Corsica Ferries boot de haven binnen. De Corsica Ferries was de boot waar ik op zat te wachten.

Het zusterschip van de boot waarop ik naar Corsica zou gaan.

Ook dit is een foto van het zusterschip, genomen vanaf de boot waarop ik meevoer. E.e.a. is identiek.

Een kwartiertje te laat (14:30) vertrokken we richting Corsica.  Ik had een mooi plekje gevonden in de bar/dancing. Hier heb je een gigantisch uitzicht aan de voorkant van het schip door een grote raampartij. Even kreeg ik visioenen van de Titanic, er waren mensen bezig geluid en muziekinstrumenten op te stellen. Een band(je), zou gaan spelen, en spelen, en spelen, dat laatste was wat er gebeurde op de Titanic. Maar hier… erger, de band heeft niet gespeeld, ze kregen de techniek niet voor elkaar. Geen stroom of zo…

Gelukkig kwamen wij wel veilig aan, echter wel weeeer later dan verwacht. Tegelijk met ons, Corsica Ferries, vertrok er ook een Moby boot naar Bastia, en die was net iets eerder, en blijkbaar was er maar 1 loods….

Silhouet van Corsica door de gigantische ruiten aan de voorkant van het schip.

Met de Corsicaanse vlag voorop voeren we richting Bastia. (Op het moment van de foto lagen we stil, te wachten op de loods, maar stil liggen dat bekt niet echt. Vandaar ‘voeren’.)

Na alweer een tijdje wachten konden we naar binnen varen, wat ook de nodige tijd kostte, veel aflandse wind en achteruit varen/manoevreren kost nu eenmaal meer tijd dan gewoon vooruit varen. Zo rond half 8 reed ik het schip af, ipv 18:30, richting de camping La Pietra.
Het was rustig op de weg. We kennen de “Dark side of the moon”, ik maakte nu kennis met ‘de donkere kant van Corsica’. Corsica heeft relatief hoge bergen, tot 2700 meter. De zon gaat in het westen onder, door de hoge bergen word het in het oosten al gauw een uur of meer eerder ‘donker’ doordat de zon al achter de bergen wegzakt. De camping bevind zich aan de oostkust.
Na een 3 kwartier rijden had ik de ongeveer 20 km naar de camping overbrugt. De wegen zijn smal, bochtig en bij elk groepje huizen, dorp etc zijn meerder bulten/opstakels op de weg aangebracht om er zeker van te zijn dat je maximale snelheid ter plekke, 30 km/h, niet gaat halen.

En een geshake-te caravan is iets waar ik niet op zat te wachten. Kwart over 8, net voor het echt donker werd, was ik op de camping.
Eindelijk, de vakantie kan beginnen.

Morgen, rondje Cap Corse, nu, 00:11, slapen… 

Edited with BlogPad Pro

Van Sittard naar Rapallo

De dag begon, voor mij, vroeg. Om 4 uur ging de wekker, om kwart na 5 reed ik weg. Alleen de disselweger achterlatend, op de parkeerplaats. Beeetje dom, wil je de dissel van de caravan wegen ( i.v.m. de maximale belasting van de trekhaak). Zet je de disselweger klaar, vergeten te wegen, en vergeten de weger weer mee te nemen….

In de Ardennen begon de zon op te komen, mooie vergezichten gezien, helaas geen tijd en ruimte om te stoppen en foto’s te nemen. Rond Saarbrücken begon de zon aardig in te stralen via de ruiten, werd echt warm. Terwijl de werkelijke buitentemperatuur, in de ochtend, nog beneden de 10 graden was.

Bij Molsheim, geboorteplaats van mr. Bugatti, was het tijd om voor het eerst te tanken. In deze streek, de Elzas, werden Elzas asperges aangeboden. Van de druiven was nog niets te zien trouwens.

In Zwitserland een ontmoeting gehad met de politie, op hun ‘uitnodoging’, “follow me” blinkte er op de politieauto. Lang verhaal, ik reed 100 (mag maar 80), maar dat was het probleem niet. Nee… ik had 2 zwitserland vignetten op m’n autovoorruit, 1 voor de auto en 1 voor de caravan. En dat was niet OK, die voor de caravan moet op de caravan zitten. Kortom, ik moest een 3de vignet kopen en op de caravan plakken, ter plekke… Mijn verweer dat er bij de grens gecontroleerd was en dat die het geen probleem vonden, kreeg geen voeten aan de aarde (o.i.d).

De Gotthardtunnel zorgde voor 3 kwartier oponthoud, druk, dus file. Naast nog wat files tegen de italiaanse grens en ondertussen, door de tijd, ook bij Milaan, zorgde ervoor dat ik uiteindelijk net na half negen bij de camping in Rapallo aankwam, 1025 km van huis, nog 140 te gaan naar Livorno, voor de ferry naar Corsica.

Op de camping aangekomen, ondertussen net zo donker als toen ik om 5 uur vanochtend vertrok, was het tijd voor een opgewarmde maaltijd. Heerlijk, Hokkien Mie, met kroekoep en een Blonde van Leffe, de eerste dit jaar. Ik weet zeker dat er mensen zijn die nu even moeten glimlachen, bij het beeld van Hokkien Mie, ja ook in je eentje is dat erg lekker 😉

Het is bijna elf uur, morgenochtend eens in het licht kijken waar ik nu ben, voordat ik vertrek.

Edited with BlogPad Pro

De dag van vertrek komt naderbij. De Feeling is van de stalling gehaald. De laatste spullen hebben een plekje gevonden. De accu voor de mover zit op z’n plaats, de koelkast staat aan, de banden zijn opgepompt.
Kortom tijd om te vertrekken.

De blog word nu offline voorbereid en de laatste test is om dit dan straks via de EuropaSim op de website te krijgen.

Reisplan van Sittard naar Corsica.

Hierboven dus het reisplan. Op de eerste dag via de Ardennen, Saarbrucken, Colmar, Basel, Como, Italië in.
Hopenlijk lukt het om net voorbij Genua te komen. Dat is dan net iets meer dan 1000 km.
De oranje streepjes zijn de afwijkingen t.o.v. de door de navigatiesoftware voorgestelde route. Bij Straatsburg ga ik dus binnendoor, en ik rij door totaan de Middellandse zee ipv bij Milaan landinwaards te gaan. 

De tweede dag moet ik de boot van 14:15 halen, ik dien zelfs 90 voor die tijd al in de haven te zijn.
Van de overnachtingsplaats tot de haven van Livorno is minder dan 200 km, dus dat gaat wel lukken.

Na een overtocht van zo’n 4 uur komt de boot aan in Bastia (18:15). Vandaar is het nog zo’n 30 kilometer tot de eerste camping op Corsica, La Pietra.

Ik ben benieuwd, de eerstvolgende blog komt dus vanuit Italië… 

Edited with BlogPad Pro

In het voorjaar naar Corsica… Daar kwam/komt nogal wat bij kijken.

Edited with BlogPad Pro