Dag 11, Manarola en Riomaggiore

Dag 11, het moet niet gekker worden. Maar geheel volgens de voorspellingen is dit een mooie dag geworden. Zo ongeveer de mooiste dag, kwa weer, van deze vakantie. En gelijk de laatste, want morgen vertrek ik richting thuis. De Feeling moet leeg naar de stalling, in Juni krijgt die z’n grote 2-jaarlijkse beurt en de vochtmeting i.v.m. de garantie.
Daarnaast trekt me een paar dagen rustig aan thuis, alvorens maandag weer te gaan werken, best wel.

Weliswaar de laatste vakantie dag, in Italië, maar wel de meest aktieve. Uit het wandelboekje heb ik een wandeling gekozen van Riomaggiore maar Manarola. Eentje de hoogte in, en tijdens het lopen heb ik voor het alternatief gekozen, want het werd echt warm. En in de gauwigheid had ik één flesje drinken meegenomen en m’n eten voor onderweg vergeten.
Gelukkig was er naast een 5-uurse versie, die van zee niveau tot een hoogte van 750 meter steeg, ook een 3-uurse versie die ‘maar’ tot 455 meter steeg.

Ruim op tijd was ik voor de trein, die zelfs nog behoorlijk lang op zijn vertrek liet wachten toen we al lang en breed er in zaten. Blijkbaar waren er spoorwerkzaamheden, na het lange 1 Mei weekend.
In Riomaggiore maakte ik eerst een paar foto’s van het dorpje zelf. De route ligt er nog wel even.

 
Riomaggiore heeft niet echt een luwte haven, via een brede betonnen baan worden de vissersboten in de hoofdstraat opgeslagen.

Nu werd het tijd de route te zoeken. Alle routenummers, die al jaren bestaan, zijn dit jaar veranderd. Er zijn routes bijgekomen, en alle nummers zijn nu in de honderd. 6 is bijvoorbeeld 506. Maar niet bij alle routes is het originele nummer terug te leiden. 6a is niet 506a, maar ( even niet bij de hand).
Ik moet eerst 01 (oude nummer) lopen. Dus loop ik verkeerd, kom boven het dorp uit, en daar begint 3a en 3 b, die ik al vaker gelopen heb naar Portevenere.
Routeboek nog eens goed gelezen, hier en daar gevraagd. Ja, die begint bij het kasteel. Waar is dat, geen wegwijzen.
Bij een plattegrond zie ik de oplossing, en kijk naar boven, daar is het kasteel. Via allerlei, deels prive, trappen en weggetjes kom ik bij het kasteel, en inderdaad daar begint de 01. 11 uur, de stopwatch kan ingedrukt worden.

Uitzicht van Riomaggiore naar boven. Daarboven, in de verte, de heuvels van boven de 700 meter.

Hierboven de route. Van start via A naar B is van 50 naar 400 meter. Dat is dus 4* de domtoren op.
Letterlijk bijna, want grote delen bestaan uit trapachtige constructies, met de hand gemaakt van rotsblokken.
Uiteraard uitgesleten, mos, los gruis modder etc. Nog voor dat ik bij punt B was, en nog met de langere route van 5 uur liep, had ik al besloten dat 400 Meter me vandaag ook al trots maakt. Gelukkig dat ik gisteren door het boekje gebladerd had en beide opties gezien had.
Je bent dan, bij punt B, dus al door en door nat. En dus ging ik niet nog eens van 400 meter naar 750 meter.
Van B naar C voelde als een beloning, een zandpad, met wat rotsen. Zo nu en dan een flinke plas, het heeft de afgelopen dagen ook hier flink geregend.Min of meer horizontaal. Uiteindelijk nog een 50 meter omhoog, maar niet in de vorm van een trap.
Bij C zit je net ter hoogte van Volastra.

Hier zijn ook goed de druiven te zien. Vanaf hier gaat het dus zo’n 400 meter naar beneden. En is omhoog een ware inspanning, omlaag is er niet makkelijker op. Je loopt met je tenen voor in je schoenen. Grint, mos, glibberig, noem maar op. De zwaartekracht helpt je soms sneller naar beneden dan gewenst, als je niet oplet.
Maar, zoals het spreekwoord luidt, immer mit der rühe (de duitse versie is me ontgaan), en stap voor stap rustig naar beneden en veilig aangekomen in Manarola.

Ook hier nam ik even de tijd voor wat foto’s, het was trouwens kwart over 1, bij aankomst.

Toen ik klaar was met de foto’s bleek dat de trein nog wel even kon duren, en toen die volgens het schema er moest zijn duurde het nog eens 20 minuten. Vanwege de werkzaamheden, neem ik aan. Iets na 3-en was ik terug in Levanto. Restje pizza van gisteren en wat bruinbrood vulde de maag weer op.
I.v.m. opruimen etc maak ik de blog al wat vroeger af. Kan ik straks nog even genieten van Levanto.

Edited with BlogPad Pro

Dag 10, Cinque Terre

Redelijk op tijd was ik wakker. De bakker is hier al vanaf 7 uur open.
Dat redde ik niet 😉 Maar rond half 8 stond ik gewassen en geschoren m’n brood te kopen. Helaas geen Integrali.
Of het nu te vroeg was, of dat ze dat zondag niet bakken…. Wordt toch nog eens tijd voor een taalcursus.

Het was nog steeds grijs en enigszins dreigend. Gelukkig bleef het bij dreigend. Ik was van plan om in de middag naar Vernazza t e gaan, en gezien de weersverwachting wandelen uit te stellen tot morgen. Gelukkig was daar nog het vaatje van gister. Je zou toch niets te doen hebben.
Na het vaatje maakte ik nog enkele foto’s op de camping, waaronder de T-splitsing bij de ingang van de camping.

 
Ik sta op het rechterdeel van de T, de mensen staan bij het camping kantoortje, de linkerkant van de T.
Links, door de poort heen is de weg waarover je aan komt rijden. De meeste mensen maken dan een U-bocht om bij het kantoortje uit te komen. Zie dan maar weg te komen als er geen plek is, of je plekje is achter mijn positie tijdens het maken van de foto.

Er was ook nog tijd om even naar het strand te gaan. De zee had duidelijk rust t.o.v. gister. Geen surfgolven,  een kalme zwem en zandkastelen zee vandaag.

Eigenlijk elke keer dat ik in Levanto kom verzamel ik wat stenen langs het strand. Grijze met witte krassen, die als ze langs het strand liggen en dus nat zijn zwart-wit eruitzien. En enkele gekleurde, roze-rood en heel soms een groene.

 
De kleuren vallen hier wat weg. Die met egale strepen zijn de grijs(zwart) witten, de andere, gespikkeld zijn rood-roze met wit.

Na de lunch werd het tijd om de fiets te pakken en bij het station de trein te nemen. Vernazza is zo’n 2,5 uur wandelen, heuvel op, heuvel af. Maar met de trein is het een kwartiertje. Vernazza is één van de (5) Cinque Terre. Deze kustdorpjes staan al een tijd op de Unesco lijst van beschermde landschappen. De dorpjes en de terrassen boven de dorpjes zijn al sinds 1100-1200 in gebruik. Er worden nu nog steeds produkten als olijven, druiven en citroenen verbouwt. De vroegere ezelspaden worden tegenwoordig gebruikt voor de wandelaars. De paden lopen van zee tot ruim 700 meter omhoog, en deels, op verschillende hoogtes, evenwijdig aan de kust.

Vernazza heeft min of meer één lange straat, vanaf het station, naar de zee. Er is een piepklein strandje en daarbij een haventje voor de lokale vissers. Langs de straat zijn het vooral souvenirs winkels, met o.a. lokale produkten, en horeca/B&B’s etc.

Na de foto’s gemaakt te hebben keek ik op het spoorboekje wanneer de trein weer terug ging. Dat was al vrij snel. Omdat het best nog wel vroeg was besloot ik ook nog even naar Monterosso te gaan. Monterosso is ook één van de Cinque Terre’s. Monterosse is de grootste van de 5 en is een relatief normaal kustplaatsje. Lijkt ook minder op de andere 4. Hier kun je ook met een auto komen, Monterosso heeft 2 relatief grote stranden, en naast de winkels en de horeca is dat dan ook de grootste trekpleister. Zo fotogeniek als de ander Terre’s zijn is Monterosso niet. Uiteraard lopen ook hiervanuit diverse wandelpaden. De terrassen boven Monterosso zijn wat dat betreft niet anders dan de andere Cinque Terre terrassen.

De straatjes van Monterosso.

Ook in Monterosso wordt op zondag genoten van het strand en de rustige zee.

Nadat ook hier de foto’s er op stonden nam ik de trein terug naar Levanto en fietste van het station terug naar de camping.
In de avond at ik een pizza van het restaurant op de camping. Verzamelde nog een aantal stenen op het strand, waaronder een groene, en genoot ik voor het eerst van het schrijven van deze blog buiten de caravan. Met op de achtergrond het rustieke gekwaak van de kikkers in het beekje dar de camping doorkruist.

Blah, kwaak, blah, kwaaaaaaaak.

Edited with BlogPad Pro

Dag 9, Levanto

Florence lag in één witte, wolken, deken in het dal. Opnieuw grauwe lucht.
Na opruimen, douchen en ontbijten kon ik iets voor 9 uur vertrekken. Het begon net met regenen.
De camping, bovenop een heuvel, heeft op de camping zelf ook nog flinke hoogteverschillen. Hellingen van 16% werken niet alleen op de kuiten, maar zijn ook een uitdaging voor auto’s met een caravan erachter. Met nauwelijks een aanloopmogelijkheid en startend met gelijk een haakse hoek op de helling, was rijden naar de uitgang van de camping al een beproeving. Die nog een extraatje erbij kreeg toen ik 10 meter voor de top, de uitgang lag net na de top, in de ankers moest omdat er vanuit een zijpad een camper opdook, die zonder om zich heen te kijken het recht van de brutaalste nam. 16% helling oprijden vanuit horizontaal is één, op een hellend vlak van 16% staan om dan vanuit stilstaand op te trekken is different koek… Of de motor slaat af, of het lukt je met doorslaande wielen, het was net begonnen met regenen, dus het pad was ook nog ietwat gladjes, net genoeg grip te krijgen om toch weg te kunnen rijden. Koel(bloedig), lukte het laatste alsnog nadat de motor 2 keer was afgeslagen. Vloeken had niet zoveel zin…

Vergeleken hierbij ging de rest van de route relatief soepel, gladjes is misschien wat te letterlijk. TomTom was leading, maar toen die al gelijk na de camping ging kiezen voor geitenpaadjes nam ik toch even zelf het roer over. Heb ik toch iets geleerd, in deze omgeving. Als er een Smart of Fiat 500 (the original) kan rijden is het een weg, en neemt TomTom het als zodanig mee in zijn berekeningen.
In Florence was nog een stuk doorgaande, naar de snelweg, weg afgesloten. Uiteraard zonder omleiding aan te geven. Het was maar 200 meter, afgesloten, je zag de borden snelweg, na dat stuk afsluiting, in de verte… Hier wel met TomTom, het kaartoverzicht, een omleiding kunnen vinden.
De snelweg van Florence naar Levanto was redelijk rustig, de day after the 1th of May. Het is zaterdag, maar het lijkt wel zondag.
De 180 km rij ik in iets meer dan 2 uur. Vanaf de afrit is het een 10 kilometer naar de camping, de laatste 4 kilometer is best spectaculair, flinke haarspelbochten naar beneden. Al snel rij ik vooraan in de file, in z’n 2, zo’n 30-45 km/uur, afhankelijk van de omstandigheden.
De laatste 500 meter is een andere beproeving. Je rijdt dan door een parkeerplaats. Normaal geen probleem. Echter Levanto, ook bekend van de surfmogelijkheden, heeft vandaag hoge golven, dus het is er druk met surfers. Van’s, busjes, stationwagons’s etc staan geparkeerd op parkeerplaatsen die normaal ruim genoeg zijn voor een Panda oid. Gevolg, de ‘doorgaande’ weg is een puinhoop van uitstekende geparkeerde auto’s en auto’s die nog een parkeerplekje proberen te bemachtigen. Soms wel genant, heb je een parkeerplekje, kun je je auto alleen via de achterklep verlaten.
Ma dat ook dit oponthoud genomen was stopte ik een honderd meter voor de camping. De camping, Acqua Dolce, heeft een hele aparte toegang, een soort T-splitsing, gelijk na het hek, waarbij beide kanten van de T gelijk een helling opgaan. Links is het kantoor waar je je kunt aanmelden. rij je die kant op, stop je dus op een helling. Dan heb je 3 kansen, geen plek, achter uit de helling af, en achteruit gelijk de hoek om zien te rijden…. Je hebt wel een plek, maar die is bij de T rechtsaf, in wezen hetzelfde laken en pak als bij geen plek. Derde kans, jip, dan heb je geluk.
Omdat het eigenlijk altijd een verrassing is of er nog plek is (van de 10 keer dat ik hier nu geweest ben is dit de 6de keer dat er een plekje voor me is) kies ik er voor de auto 100 meter voor de ingang even te parkeren en dan te voet gaan informeren. Scheelt een hoop rust.
Er is dus plek, even plekje bekijken of dat accoord is, heb je dan een ‘keuze’? Plek op eerste terras, breed genoeg voor caravan, met auto en nog wat ruimte ertussen. Een luxe op dit soort campings.

De rest van de dag rustig aangedaan, zo nu en dan wat motregen. Wat kleine (niet sanitaire) boodschappen gedaan, ijsje gegeten etc.
Hieronder wat foto’s.

Het strand van Levanto heeft 2 gezichten. Flinke surfgolven op sommige dagen. Op andere dagen het perfecte strand om te zonnebaden en zwemmen, zomers heerlijk en relatief warm water.

Morgen, gezien de verwachte zware bewolking, een rustig dagje, misschien met de trein naar enkele van de Cinque Terre.
Maandag zou het beter weer worden, Dan maar eens gaan wandelen.

Edited with BlogPad Pro

Dag 8, Florence dag 2

Opnieuw wat zon bij het ontwaken, maar opnieuw best fris als die er even niet was.
Vandaag 1 Mei, dat is een feestdag in Italië. Het busrooster is als bij feestdagen. Veel winkels dicht, gelukkig viel dat in de binnenstad mee, een feestactiviteiten.
Na douchen, ontbijten, opruimen en uitzoeken wat ik mee zou nemen, fleece of trui met lange mouwen etc, vertrok ik rond half elf van de camping. Om de bus naar Florence te nemen uiteraard.
Tot een uur of half 4 heb ik rondgelopen, foto’s gemaakt. Shirt gekocht bij Hard Rock Cafe, geluncht, heel veel winkels gezien, gildes (vendelzwaaiers, middeleeuws (geklede) groepen soldaten, boogschutters etc) gezien. Best leuk dus. Wel enorm druk in de stad, maar gemoedelijk. Geen rare dingen meegemaakt door de drukte of zo. Een korte impressie:

De vrijdagse weekmarkt, veel leren jassen, tassen, T-shirts, sjalen etc.

Met T-shirts wordt je hier zo en zo ‘dood’ gegooid.

Doorkijkje vanuit het Palazza Vecchio.

Volgens mij is deze het een beetje zat.

Boven op de Duome heb je een prima uitzicht over de stad. Maar een foto vanaf beneden genomen heeft ook wel wat.

In de loop van de middag was vanaf de Ponte Vecchio goed te zien dat de wolken weer donkerder werden.

Bij aankomst, met de bus, zag het er nog dreigender uit. Zelfs een enkele bliksemflis. Gelukkig bleef het droog.
Op de camping zocht ik de foto’s uit voor de blog. Ik heb 2 toestellen bij me. Degene die ik vandaag bij met had maakt RAW bestanden ipv .JPG. Dat heeft, voor mij, voordelen. Voor de blog moet ik ze echter eerst bewerken en omzetten naar .JPG.

Na dat gedaan te hebben werd het langzaam tijd voor pasta Pici deel 2. Dat smaakte opnieuw uitstekend. Helaas was de wijn op, en de camping wijn, met kurk, en niet praktisch (rijdend bewaren) en me net iets te duur (hollander!). Meer dat houdt de avond ook weer helder. En met deze ietwat helderder avondlucht, maakte ik nog een aardige (vind ik tenminste) foto van Florence.
Links Palazza Vecchio en rechts de Duome. Morgen naar Levanto.

Edited with BlogPad Pro

Dag 7, Florence/Firenze

Het was weer aardig grijs buiten, bij het opstaan. De meeste spullen waren al opgeruimt.
Dus douchen, broodjes halen en ontbijten, betalen en vertrekken.
Zo rond het moment dat ik vertrok begon het, uiteraard, te regenen.

Ik was nog in dubio over de te kiezen route. Over de ‘snelweg’ de 2 of via de 222, die wars door de Chianti gaat langs wijngaarden en de bekende dorpen in de Chianti. De 222 heb ik al diverse keren gereden. Prima wegdek, vrij rustig en in het zonnetje een plaatje. De 2 is een “nachtmerrie”, zeker met een caravan of een camper. Slecht asfalt 2*2 baans, smal, vies. Met name de rechterbaan heeft aan de rechterkant om de zoveel meter een kuil. Alsof daar ooit, toen het nog een echt karrespoor was, daar de bomen gestaan hebben en dasr het wegdek verzakt is.

Ondanks de ongemakken van de 2 is het voordeel dat je er de helft van de tijd over doet t.o.v. de 222. En gezien het grijze weer, wat het plezier van de 222 teniet doet, koos ik voor de 2.
Ik pastte mijn snelheid aan, rond de 70-75, en onderging de 2 ‘gelaten’.
Zonder verdere schade, dat was wel anders 2 jaar geleden toen ik in de andere richting een stuk van de 2 reed, kwam ik rond Florence op weer normaal wegdek.
Het doel was camping Panoramic in Fiesole. Fiesole is een oud stadje, al bewoond door de etrusken, de romeinen lieten ons hier een amfitheater achter. De stad ligt ten noorden van Florence bovenop een heuvel, 367 meter.
De routeaanwijzingen van Tomtom leidde me via weggetjes waarbij zelfs 2 originel Fiat 500’s problemen zouden hebben met elkaar te passeren. Ik liep dan ook min of meer vast toen 3 tegenliggers in de achteruit moesten. Op hun aangeven ging ik bij de T-splitsing, waar we iets ruimte kregen, niet rechts, zoals TomTom aangaf, maar links af.
Iets verder liet ik TomTom opnieuw een route uitzoeken. Al vrij snel zag ik dat dit niet ging werken. Ik koos een ander punt, meer naar het weste, tussen Florence en Fiesole, om het nog eens te proberen. Daarbij bleek een belangrijke verbindingsweg afgesloten, zonder omleiding. Dus… tja, daar sta/rij je dan… Nog maar iets naar het westen, toen naar het Noorden. TomTom weer laten rekenen, door allerlei smalle strastjes met breed geparkeerde auto’s. Dan is het echt een geschenk dat je goeie spiegels hebt. En.. gelukkig eindelijk de weg omhoog, richting de camping. Best nog een stuk omhoog. Met in de achterspiegels naast de caravan een schitterend beeld van Florence, heel diep.
De weg naar de camping zelf, was aangegeven in de camping-app, ging stief omhoog (16%). Maar mede dankzij de training van caravantrekker.nl lukte dat prima. Ruim voor 12 uur op een nieuwe plek.

Aan het einde van de pijlpunt bevindt zich de dom van Florence.

Vanaf de camping was er een busdienst naar het dorpsplein. Vanaf het dorpsplein rijdt er elk kwartier een bus naar Florence.
Het campingbusje is vooral zinvol voor de terugreis, het is een t…. eind omhoog wandelen. Echter na 17 uur rijdt die bus niet meer.
Dus nog geen gebruik van gemaakt. Na m’n lunch vertrok ik naar het dorp om met de bus naar Florence te gaan. Het was, ondanks dat er zo nu en dan wat blauwe te zien was tussen de grijze wolken, nog best fris. Dus fleece aan.
De bus rijdt je in een kwartiertje naar de bus terminal aan het Piazze San Marco. Vandaat is het een krappe kilometer lopen tot de Duome.
Kort gezegd, ik heb me prima vermaakt. Veel leuke winkels, de highlights uiteraard, zie de foto’s, en het weer, het werd steeds zonniger en warmer. Het was wel bere-druk, zeker vergeleken met Siena afgelopen dagen.

De Duomo, zie de ‘dome’ achter de voorgevel, van Florence.

Uitzicht vanaf Piazza Michelangelo. De camping bevindt zich bovenop de heuvel achter die kerk aan de rechterkant.

Het Palazza Vecchio. Ooit het machtscentrum van de Medici familie.

Na een aantal uurtjes rondgelopen te hebben besloot ik weer naar de camping te gaan. Morgen kom ik hier zeker terug, alleen al om nog meer leuke winkels te bekijken. Volgens mij is er vrijdags hier ook een grote markt.

Onderweg van de bushandel naar de camping lukte het me gehakt te kopen en nog wat pepperoni kruiden.
De maaltijd voor vandaag werd dan ook Pasta Pici, met Bolognese saus gekruid met pepperoni. Smaakte prima.

Je ziet die Pici slierten zijn best dik. 7 minuten kooktijd was niet voldoende, het werden er 11.

Morgen nog een dagje Florence. Daarna, gezien de weersverwachtingen, bewolkt met maxama van 20°C, rij ik dan naar Levanto, Cinqe Terre, voor nog een paar dagen en dan Ma Casa.

Edited with BlogPad Pro

Dag 6, Monteriggione en Siena

Het druppelde vannacht nog wat na, maar ‘s-ochtends kwam de zon gauw tevoorschijn. Hij was er bijna de hele dag. Als er geen wind was zelfs echt warm, tijdens de lunch moest ik snel uit de zon. Maar als het windje er was was die fris. Later in de middag werden de wolken al ras grauwer. Droog bleef het uiteindelijk wel. Daar het de weerapp het mis, voor vanmiddag.

Na het ontbijt reed ik via de pinautomaat naar Monteriggione. Een kleine 10 km buiten Siena. Een fort/versterking van de tijden dat de grote steden nog regelmatig de degens met elkaar kruisden. Monteriggione was een soort alarmpost, vooruitgeschoven versterking. Niet echt een kasteel, meer een ommuurd dorpje. Veel is er nog van zichtbaar. Het meest in het oog opvallende is de bijna ronde omheining muur met de verschillende wachttorens.
 

Binnen de muren staan een paar huizen en een kerk. Momenteel is een deel winkel, horeca en prive. De toegang is gratis, behalve voor de toegang van de ommuuring. Souvenirs en drank met eten brengt waarschijnlijk genoeg op. Groot parkeerterrein dat snel volloopt met campers, auto’s en bussen vol met toeristen.

Kerk en horeca onder handbereik.

Bij toeval kwam ik er achter dat er een pelgrimspad door/langs Monteriggione loopt de z.g. Via Francigena. Deze loopt van Cantenburry in Engeland maar Rome. Een soort Pieterpad maar dan wat langer. Echte pelgrims kunnen dan ook onderdak krijgen bij de kerk. Voor gewone wandelaars zijn er routekaarten en georganiseerde reizen waarbij voor een deel van de route overnachtingen in B&B’s of hotels geregeld wordt inclusief de transfer van de bagage.

Het bord met de pelgrim geeft aan dat er hier overnacht kan worden. 

Na nog wat foto’s gemaakt te hebben op afstand vertrok ik weer naar de camping. Tijd voor de lunch, wat opruimen en verder lezen in American Sniper. In de middag wilde ik opnieuw naar het centrum van Siena. Dit keer wat later, omdat de meeste winkels ‘s-middags pas weer om half 4 open gaan.
Naast de winkels was er uiteraard ook tijd voor nog wat foto’s en een italiaans ijsje. Rond 6en, het werd grijzer en de weerapp verwachtte regen aan het einde van de middag, ging ik weer terug naar de camping.

 
 Een droog piazza il campo met nog enigszins blauwe wolken.

Op de camping gekomen werden de wolken wel dreigender, maar de regen bleef uit. De temperatuur zakte wel.
Om half 8 gaf ik me over aan het restaurant op de camping. Naast een Bruschetto met tomaat, rucola sla en olijfolie, nam ik de dagschotel. Een smakelijke pasta met o.a. Zuchinni en parmesaanse kaasschilfers en en en. Met een glas rode wijn erbij prima weg te werken. Na een cappuccino was de maaltijd voorbij. Tijd voor het blog.

Morgen verder, naar een camping net boven Florence.

Edited with BlogPad Pro

Dag 5, Siena

Het had de nacht ook nog behoorlijk geregend, maar bij het opstaan was er toch ook weer wat blauwe lucht tussen de grijze grauwheid te ontdekken. Toch ga ik vandaag verkassen. Val d’Orcia loopt niet weg.

Tgen 9 uur vertrok ik naar Siena, rijdend door een schitterend landschap. En, nu ik er op let, ik heb diverse schaapkuddes onderweg gezien. Helaas is stoppen, met of zonder caravan, op de smalle en steile wegen lang niet altijd een optie.
Op deze wegen was het niet al te druk, dus ondanks het autorijden kon ik ook wat van het landschap genieten.
Op een bepaald moment, onderweg, was Siena in de verte te herkennen. Nu kon ik wel even stoppen en een foto maken. Helaas door de afstand niet echt een mooie.
Er waren meer mensen aan het fotograferen. Toen ik verder reed zag ik een bord en ging er een belletje rinkelen Ik was vlakbij Leolina gestopt. Een ‘legendarische’ fotolocatie, vergelijkbaar met Belvedere en de cypressen bij Torrenieri. Ik had hier vorige keer al eens naar toe gewild. Toen niet gelukt. Nu, gewoon overdag, niet echt het juiste moment. Maar ik heb een mooie foto van Leolina gevonden op het internet, dussss, deze is niet van mij. Helaas…

Ruim voor 11 uur arriveerde ik bij camping Colle Verde in Siena. Ik ben hier al 2 keer eerder geweest. De eerste keer, in 2006, met mijn dochters. Met hen ben ik die vakantie ook in Levanto geweest, daar hebben we de Cinque Terre bezocht. Iets dat ik daarna meerdere keren gedaan heb. Ook deze vakantie zal ik daar wel terecht komen. Prima fotolocaties en prima wandelen.
Siena was die eerste keer wel apart, want het was de enige plaats, tijdens die vakantie, met een McDonalds.😎

Voordeel van vroeg aankomen is dat je nog ruim de keuze hebt voor een plaatsje. Dus een mooie ruime plaats.
Nadat alles een plekje had gekregen, ik geluncht had en de donkere wolken en regen over gedreven waren, kocht ik buskaartjes en ging ik naar het centrum.

Daar heb ik ruim 2 uur rondgelopen, zo nu en dan wat druppels, maar was goed te doen. Zo nu en dan de lens van het fototoestel even bijwerken, de regendruppels verwijderen. Hieronder een korte fotoimpressie.

 Uitzicht op het Piazza Il Campo.

 
De Duomo van Siena

De Duomo van binnen. Niet zo groot als die van Florence, maar veel meer versieringen, mozaieken op de vloer etc.

De sponsoren hebben hun eigen “skybox”. Alleen geen idee waar de ganzen hun beeltenis aan te danken hebben.

Het was goed weer even in deze Dom/Duomo te zijn. De eerste keer dat ik/we in Siena waren hebben we dit helemaal over het hoofd gezien. Zonde, ook/juist voor kinderen is deze Dom een ervaring.
De toegang, zelfs naar italiaanse norm, een koopje €4,50.
Na voor het moment uitgekeken te zijn ging ik terug richting het Piazza, nam een ijsje, niet opgelet, die was juist relatief duur😆

Na nog wat foto’s gemaakt te hebben liep ik terug naar de bushalte. Morgen wordt het zonniger, doe ik het nog eens over.

Terug op de camping ben ik nog even naar de grote Coop, beneden aan de heuvel, gegaan. 10 minuten heen, 15 minuten terug.
Pici Pasta uit het koelvak gehaald, voor morgen en een stukje pecorini meegenomen. 
Het was ondertussen tijd geworden voor Kip Tandoori deel 3. Blijft smaken, ook al heeft het niets met italie te maken.

Morgen, hopelijk zon, meer Siena, en misschien ga ik nog naar Monteriggione, ligt hier niet al te ver vandaan. 

Edited with BlogPad Pro

Dag 4, rustig aan in Val d’Orcia

Gewekt worden met het zachte getik van motregen, zo nu en dan een wat hardere knal. Er staan larixen langs de rand van de camping, en daar valt, net als bij een denneboom, zo nu en dan wat uit.
De verwachtingen voor vandaag zijn slecht, in de ochtend zo nu en dan wat motregen, in de middag het ‘betere’ werk. Rustig aan dagje dus, als je hier voor fotograferen gekomen bent.

Na ontbijt, douchen etc. alles bijelkaar gepakt om toch, in de ochtend, wat foto’s te maken.
Richting Pienza wilde ik gaan kijken bij Belvedere en daarna bij de Cappella della Madonna di Vitaleta. Bij Belvedere was een koppel foto’s aan het maken. Stevige statieven, flinke lenzen met een grijsfilter erop. Waar ik dus niets van snap. Mijn gebrek. 
Het gebruik van een grijsfilter is vaak, als het erg licht/zonnig is, er voor te zorgen dat er minder licht door de lens komt. Met als gevolg een langere sluitertijd. Wordt ook bijvoorbeeld bij beweging van water gebruikt, waterval. golfjes etc. Wordt dan gelijkmatiger, romiger. Maar het was al zo grauw het weer. Ik heb er wel een paar foto’s gemaakt, maar door het gebrek aan zon niet echt apart of mooi.
Daarom maar eens kijken bij de Cappella. In de ochtend wilde de zon er zo nu en dan nog wel even doorprikken.
Via internet en op TomTom had ik gezien dat je eventueel wel bij de kapel kunt komen. Gister had ik gezien dat er veel mensen foto’s namen vanaf de weg, nogal beperkt vond ik.
Daarom het grindpad in, dat viel mee, had verwacht al snel te moeten gaan lopen. Voor de kapel moest ik na een 2 km een pad naar rechts. Dat was afgesloten, voor verkeer, maar was door richtingborden duidelijk onderdeel van wandelroutes. Auto aan de kant en per voet verder. Een kleine kilometer verder, de kapel, met een boerenloods ernaast. Die zie je ook niet vaak erbij ,op de vele foto’s van deze kapel, op het internet. Naast de kapel zelf is het uitzicht rondom schitterend, naast, in de verte, de ‘skyline’ van Pienza, ook het glooiende landschap met een aparte, verdwaalde, boom midden in het veld. Deze foto houden jullie tegoed, staat op het andere toestel in Raw, even teveel werk voor deze rustdag.

Ik denk dat het wel duidelijk aan de wolken te zien is wat voor dag het was vandaag.
Ik was trouwens alleen bij de kapel, heb alleen vergeten om te kijken of die open was.
Hierna vertrok ik naar Pienza, wat ik zo langzamerhand Plensen ga noemen. Ook dit keer geen succes, zelfs nu met paraplu.

Andere keer maar eens terugkomen. Wel trouwens een Panne Integrali (bruin brood) gescoort. Jammie.
Maar terug naar de camping, koffie maken en lunchen.

Volgens de weerapp, die tot nog toe redelijk correct voorspelt, zou het in de tweede helft van de middag flink gaan regenen.
Dus toch nog maar een plannetje gemaakt voor de eerste helft van de middag. Door de weersverwachting en de afgelegen camping was er zo en zo al geen plan voor de avond.
Ik was nog niet in Castiglione d’Orca geweest en ook niet in het naastgelegen Bagno Vignoni. Op zich kleine plaatsjes, Castiglione met een toren o.i.d. boven op een flinke heuvel. Viel me wat tegen, Bagno Vignoni is bekend als kuuroord, thermale bronnen met licht radioactief water van 52° C. De bronnen zelf maken onderdeel van een kuuroord, wat niet vrij toegankelijk is. Voor het gepeupel zijn er zo hier en daar wat plaatsen om je voeten te baden. Weer anders dan Saturnia, hier niet eens zo gek ver vandaan, waar soms honderden mensen in het thermale water liggen.
Zoals gezegt, klein plaatsje, met enkele hotels en nog wat eet gelegenheden en souvenierswinkels. Vanaf de romeinen is dit al in gebruik en vele ‘beroemdheden’ hebben hier gebruik van gemaakt.

Het thermale water van Bagno Vignoni.

Ik dacht er nog even over om naar Montalcino te gaan, flesje Brunello wijn halen of zo, maar het begon nu echt te regenen.
Dus, terug naar de camping. Boek lezen “Ik reis alleen”, lijkt toepasselijk 😉 maar is een crimi.
Toen het boek uit was werd het tijd voor Kip Tandoori deel twee. En de kachel aan trouwens, door de regen koelt het best wel af.

Plan is om morgen te verkassen naar Siena, hier nog een dag niksen is ook niet kijn ding. ‘s-ochtends bezig met verkassen, camping ligt in Siena, kan ik ‘s-middags altijd nog met een paraplu Siena in. Vanaf woensdag lijkt het weer weer flink op te knappen. Dan zien we wel weer verder. Naast Siena wil ik ook nog naar Florence en Levanto (Cinque Terre), en dan misschien een paar dagen eerder terug. Of de zon, als die weer terug is, moet me een hernieuwde boost geven.

Hieronder nog een foto van een typische Toscaanse boerderij, kwam er vanmiddag langs.

Edited with BlogPad Pro

Dag 3, rustdag

Onbedoeld werd het een rustdag. Er zullen er nog 2 volgen, zo te zien. Regen is de spelbreker.
Begon het in de ochtend met wat motregen. In de middag, net toen ik Pienza rondliep, goot het.

Volgens de weerapp komt er morgen meer, dinsdag nog wat en daarna weer stralend weer.
En plan B is er niet echt, slechtweer opties zijn er hier niet. Gelukkig is de bookreader nog niet leeggelezen. 

In de ochtend ben ik naar Torreniere geweest om bij de (grotere) Co-op kip, paprika en brood te halen. Dus voor de eerste dagen kan ik weer vooruit.
In de middag ging ik, tegen beter weten in, naar Pienza. Het stadje dat vooral ook bekend is vanwege de Pecorini, de pittige schapenkaas. Toevallig gister een schaapskudde gezien in één van de dalen, toen ik van de snelweg kwam. Ik vroeg al een tijdje af waar al die schapen dan wel niet waren, met zoveel kazen.

In Pienza verkoopt één op de 2 winkels pecorini.

Vlak na het nemen van deze foto begon het met regenen. Bijna iedereen zocht een schuilplek. Zelfs de duiven.
Voederen van de duiven is trouwens een overtreding, kan je €100 kosten.

Zowel de regen als de schuilende duiven in beeld.

Toen het wat minder werd trakteerde ik mezelf op een italiaans ijsje, en, gezien de donkere wolken, spoedde ik me daarna zo snel mogelijk terug naar de auto, terug naar de camping.
 
Daar gekomen was het ondertussen wel tijd voor het maken van avondeten. Kip Tandoori dag 1. 

Edited with BlogPad Pro

Dag 2, extra bijlage

Ondertussen zit voor mij dag 3 er alweer bijna op. Maar nog even terug naar gister, voor het avondmaal.

Ik werd bijtijds wakker op de camping bij Rioveggio. Het verkeerslawaai heeft me niet uit m’n slaap gehouden.
Om 8 uur kon ik het bestelde brood ophalen en rekende ik af. Kwart voor negen reed ik de camping af.

De camping ligt t.o.v. de doorgaande weg vrij diep. Bijna bovenaan op de weg naar de doorgaande weg zette ik de auto met caravan nog even aan de kant voor een foto. En dus de caravan met één wiel in de kant. Naast het asfalt bleek de berm een behoorlijk stuk lager. Met wat geluk, ook dat weer, kreeg ik de caravan uit de berm, ogenschijnlijk, ondanks het gekras en gekraak, redelijk onbeschadigd. Het ongeluk zit letterlijk in een klein hoekje.

Vele wegen lijden naar Rome, is het gezegde. Vandaag bereed ik de weg naar Rome. Zover ging ik echter niet. Na een 160 km over een behoorlijk drukje weg was er een korte file voor het tolstation bij de afslag die ik nam.
Nadat ook dat opgelost was, vooral file bij de doorgang waar je met los geld kunt betalen, de creditcard doorgang, waar ik gebruik van maak, was leeg 😉

Nog een 30 km door ‘berg’ en dal en ruim voor 12en arriveerde ik bij de camping. Niet al te groot, formaat half voetbalveld, plaats of 30. Weinig faciliteiten, maar in het hart van de Val d’Orcia.
Na rustig e.e.a. op z’n plek gezet te hebben, gelucht te hebben besloot ik even naar het stadje San Giovanni d’ Asso te lopen. Kleine 2 kilometer, laatste stukje omhoog, want het kasteel ligt natuurlijk boven op de heuvel. Zie de foto bij dag 2.

Boven bleek het kasteel ondertussen het museum van de witte truffel te zijn en een restaurant te bevatten. Verder in het stadje nog wat horeca, een pin automaat en een Co-op(je). Het weer was wat bewolkt. Op de terugweg liep ik over de spoorbaan. Zo te zien rijdt de trein daar alleen in het seizoen. Om half 6 kwam ik er dus achter dat de supermarkt vandaag niet meer open ging.

Daarom maar even een rondje langs een 3-tal fotogenieke punten. Bij De cypressen van Torrenieri zat het weer mee. Bij Belvedere viel het wat tegen en bij de Chapelle was het zo druk met langs de weg gestopte auto’s dat ik besloot deze plek op een andere dag te doen.

Dit is het uitzicht als je bij Torrenieri je 180° omdraait. Ook niet mis.

Rond half 8 was ik terug op de camping. Tegen 8 uur reed ik de 2 km naar het stadje, dus iets na 8en zat ik aan tafel in de Osteria.
De pasta, formaat en lengte van een stevige regenworm, is een Toscaanse specialiteit, en wel specifiek van deze regio. De z.g. Pici pasta, lange met de hand gerolde pasta slierten. Een soort super spaghetti. Zeer smakelijk met de tomatensaus en de knoflook. Er zaten wel 6 hele teentjes in, om mezelf wat te beschermen heb ik die wat opzij gelegd. Had nog geen afspraak met de duivel ofzo.

De huiswijn, logisch maar toch, komt hier uit de streek Montepulciano, en staat dus in een soort melkbus, verbonden met een veredelde tuinslang naar een tapkraantje in de keuken. Daar heb je hier geen flessen voor nodig. Op de foto links van de kassa.

Het volkorenbrood, cake-achtig, had een aparte korst met daarin zoutkristallen, daar doen ze hier niet flauw over.
Heel apart, ik denk alleen dat het als dagelijks brood, door al dat zout, niet echt het juiste dieet zou worden. 

Nog even een foto van Torreniere, als afsluiter. Er zijn hier in de omgeving veel mooie plekjes. Sommige vind en zie je zelf, sommige hebben iets hulp nodig. De foto’s van de cypressen bij Torrenieri kun je met wisselende jaargetijden in veelvoud op het internet vinden. De plek zelf ligt vlak langs een drukke provinciale weg, een parkeerplaats is er niet echt, de meeste mensen, en het zijn er altijd wel een paar, zetten de auto gewoon stil langs de kant. Je moet je dan verplaatsen om er wat moois van te maken. Hieronder een foto waar toch wel uit blijkt dat het niet vanzelfsprekend een ‘mooie plek’ is.

Vergelijk dit maar eens met de foto van gister.

Edited with BlogPad Pro