Opnieuw een standaard dagje, daarom vooral de afwijkingen. Helaas is de bakker niet open op zondag. Gelukkig had ik nog yoghurt als alternatief.

Na het standaard riedeltje reed ik in de morgen naar Montalcino, een klein uurtje hiervandaan.

Onderweg stopte ik een aantal keren ivm mooie plekjes, o.a. deze:

De horizontale ‘boog’ streepjes klopt, ligt niet aan je scherm. Hoogspanningsleidingen zijn ook in Toscane te vinden. Op de achtergrond de Monte Amiata.

In Montalcino begon het zo waar een beetje te regenen. Een groot deel van Montalcino bestaat vooral uit wijnwinkels alwaar de beroemde brunello wijn per fles of doos verkocht word. Naast deze winkels staat er op bijna elke hoek wel een kerk, groot, klein, of hoog en smal.

Een van de vele kerken in Montalcino

Ook Montalcino is een plaats bovenop een heuveltop, hier kom je dan ook met flinke kuitspieren vandaan.

Op de terugweg naar de camping ben ik nog even gestopt in San Quirico D’Orcia. Wat kleiner dan Montalcino maar weer groter dan Cetona.

Doorkijkje in San Quirico D’Orcia.

Bij terukomst in Sarteano bleek daar ook markt te zijn. Een broodje met gebakken vlees werd de lunch voor vandaag. Na Siësta en zwemmen heb ik nog een rondje groene wegen (de interessante wegen) gereden. Hierbij kwam ik o.a. in Chianciano Terme, Montepulciano en Pienza.

Morgen naar Arezzo

Zaterdag, een vrij rustige dag. Na het standaard ochtend ritueel, inclusief een zaterdag Telegraaf, opnieuw zonder ‘vrouw’. Blijkbaar exporteert de telegraaf ‘vrouw’ niet. Jammer.

Was het tijd voor wat rustige dingen.

In de ochtend ben ik naar Cetona gegaan, een klein dorje, 10 minuten rijden van hier. Ik had gezien dat er daar op zaterdag de weekmarkt was. Die was gister in Sarteano, en die had ik ‘gemist’.

De weekmarkt, een kraam of 10, stelde niet zo heel veel voor, het stadje was wel aardig. Fort bovenop de berg, de originele familie is nog eigenaar en bewoont het ook nog, stadje eromheen. Toen het wat groter werd werd er een stadsplein gemaakt met de belangrijke gebouwen eromheen.

Grappig was te zien hoe dorps het allemaal is, hier hebben ze geen toeristen nodig. Ook de ouderdomverzorging doen ze zelf wel op hun manier.

Wie liet er nou vannacht die scheet?

Er moet er niet nog één bijkomen, daar is de bank niet op berekent.

Bij de plaatselijke supermarkt kocht ik nog een stuk watermeloen. Hij licht lekker koud te worden in de koelkast.

Bij terugkomst op de camping was het wel eens tijd voor een wasje. Grote wasmachines en droger, helaas werd er geen wasmiddel bijgeleverd. Zelf had ik alleen vloeibaar voor een handwasje bij me. Uit eigen ervaring kan ik nu vertellen dat dat niet echt werkt in een wasmachine. Na de droger kon de was op de lijn, want kasdroog is een onbekend begrip hier.

Na de lunch en siësta was het tijd voor de dagelijkse zwembeweging, heerlijk, zou ik thuis ook wel willen hebben, zo’n spawater zwembad. Ondertussen had ik ook de kip en de paprika’s gesneden voor kip tandoori.

En om 6 uur tijd voor nog een rondje foto-locaties. Opnieuw naar Belvedeer, zat me nog een beetje dwars dat ik gister min of meer te laat was. Nu, op tijd, veel foto’s gemaakt, die ik thuis eens goed ga bekijken.

Deze foto heb ik wat extra nabewerkt om er nog iets meer sfeer aan mee te geven.

Belvedere bij een langzaam ondergaande zon.

Onderweg naar Belveder was ik nog een ander plekje tegengekomen, daar er nog genoeg licht was nam ik de kans waar.

Zomaar 2 cypressen, na een fikse terreinwandeling.

Wat er net niet opstaat, 1 minuut voordat ik m’n camera gereed had liepen hier 2 herten, reeën over de kam van de berg langs de cypressen. Echt een gemiste kans.

Na de standaard riedel, opstaan douchen, ontbijten (multi cereale, bruine veel zaadjes bollen) vertrok ik om iets na 9en op zoek naar min of meer bekende fotolocaties. Via een app op de iPad heb ik een verzameling locaties hier in Toscane, met voorbeeldfoto’s en tips. Vooral die laatste zijn handig.

Komt eropneer dat de beste foto’s rond zonsopgang en zonsondergang gemaakt kunnen worden. Landschapsfoto’s uiteraard.

In de ochtend ben ik langs de beroemde zigzag van cypressen, misschien wel de beroemdste, gegaan bij La Foce. Hier was ik al eens eerder geweest, maar nu had ik de tijd aan mezelf om de ‘juiste’ plek te vinden vanwaar ik een foto kon maken. Dat lijkt eenvoudig, maar…. niet dus. Zeker als je zonder zoomlens, vaak de betere lichtgevoeligere lenzen, werkt, zijn je voeten dus de zoom.

In een stadsomgeving is dat soms al niet echt handig, op de harde grove kleiheuvels in deze buurt zijn dan je enkels en je benen de eerste zorg.

Maar ik heb toch een aantal foto’s kunnen maken die net iets af wijken t.o.v. de ansightkaarten.

La Foce, voor de ‘duidelijkheid’ op de meeste ansightkaarten staat uiteraard voornamelijk de zigzagwegen met cypressen. Dit is Koko’s impressie van La Foce.

Daarna had ik een 2-tal locaties bij San Quirico d’Orcia in de buurt. De zon stond toen al vrij hoog, de achtergronden waren dampig, kortom, eerste les, zonsopkomst en zonsondergang zijn de betere tijden.

Het is zo en zo een walhallah van fotgenieke locaties hier in de omgeving. Vaak echter kun je niet even makkelijk stoppen, en naast de weg, vaak wat lager, keiharde opgedroogde kleiblokken, daar wil de Swift niets van weten.

Rond de lunchtijd, kwam er toch doorheen, ben ik nog even gestopt in Pienza. Op zich leuk, maar 100 meter hoofdstraat en dat is het. En dan struikel je over de toeristen die het je onmogelijk maken iets op de foto te zetten zonder andere fotograferende toeristen.

Oeps, nu ik hem in de blog groter zie, niet helemaal scherp. Gelukkig de kaas wel. Pecorini de Pienza, schapenkaas.

Na aankomst op de camping tijd voor de lunch multi cereale broodjes, en boek lezen, siësta.

Om half 5 wat boodschappen gehaald, o.a. kip en paprika voor de kip tandoori morgen. Daarna nog een half uurtje zwemmen.

Tegen 6en, dan heeft de zon z’n langste tijd van de dag al gehad ging ik op weg naar 2 foto locaties, één nieuwe, bij Torrenieri, net boven san Quirico D’Orcia, en ééntje van de ochtend.

Bij de eerste locatie was ik niet de enige, zonder elkaar in de weg te lopen werden de rolletjes volgeschoten. Bij de 2de locatie kwam ik er net iets te laat (zon was al erg ver gezakt) achter dat er een betere positie was voor ‘de’ foto. Er is altijd een betere locatie, zuchtttt.

Ook dit is een plaatje dat je hier veel op ansightkaarten en kalenders ziet. Vlakbij Torrenieri, een crime om er te komen.

Iets aan de late kant, iets te gehaast etc. Belvedere (rechts van het midden), tussen San Quirico D’Orcia en Pienza.

Uiteraard ga ik niet alle +/- 200 foto’s die ik vandaag gemaakt heb hier bij zetten. Of het de beste zijn, ook dat kan ik pas thuis echt bekijken. Maar het was een zeer leerzame dag vandaag. Zoals al eens eerder gezegt, misschien niet hier, maar fotograferen is een zaak van geduld. Wat inhoud dat ik nog heel wat te leren heb. Maar het is het waard, zoals op een dag als vandaag.

Om 7 uur opgestaan met om 8 uur een panini met cappucinno geserveerd uit de Feeling.

Op deze camping dien je om 10 uur de camping verlaten te hebben, anders betaal je een dag extra.

Uiteraard verschilt deze tijd per camping. Dus wel even iets om in de gaten te houden.

Zo rond half 10 was ik er klaar voor en vertrok ik vanuit San Gimignano naar Sarteano. Sarteano is nu niet direct een plaats die in de top 10 van de best bezochte plaatsen van Toscane staat. Maar in dit deel van Toscane, onder Siena, zijn de campings als vingers aan één hand te tellen. Daarnaast binnen 30-50 km vind je o.a. Chiusi, Montepulciano,Asciano, Pienza, Monticiano, Val D’Orcia, Le Crete Senesse, La Foce etc. Kortom een goeie uitvalsbasis voor veel fotogenieke Toscaanse landschappen.

Na een uurtje of 2 rijden was ik er, en, best een mooie camping. Moest ook wel, in het hoofdseizoen betaal je hier al gauw € 70 per overnachting. Maar dan heb je ook 3 zwembaden gevuld met ongezuiverd bronwater met een constante temperatuur van 24 graden, Wifi, ruime plekken ( voor italiaanse begrippen) etc. Nu € 30 euro, en blijf ik 7 dagen, dan betaal ik er 6, waarmee de prijs per nacht op € 25 komt.

Dat betaal ik bij de vorige plaatsen ook, als ik WiFi meetel.

Na de lunch was het tijd voor een kort rondje door het stadje/dorp zelf. Dat was al snel duidelijk, zeker ook fotogeniek, maar alles dicht en rustig. Tijd voor de siësta dus.

Impressie van één van de 3 zwembaden

Na de siësta heb ik eerst nog wat foto’s in het stadje gemaakt. Aangezien ik nog geen verder plannen had, het weer behoorlijk warm was geworden (34 C), lokte het zwembad aan. Nou lijkt 24 graden heel wat, maar probeer het maar eens uit onder de douche met de thermostaatkraan. Je voet seint echt NEE KOUD door naar boven. Tja, wie is er dan de baas? Toch maar erdoorheen, en dan is het best aangenaam. En niet alleen de temperatuur, wat te denken van bronwater, dus geen chloor, heerlijk. Alsof je in een groot bad met spa-water zwemt.

Na een half uurtje wat ploeteren was het tijd om op te drogen in het namiddag zonnetje.

Castello van Sarteano bij nacht. Weet niet of het te zien is, rechts boven, wit streepje. Een ster, maar door de belichtingstijd van 20 seconden en het draaien van de aarde, word een stip een streepje.

Na het tweede deel van de romige tomatensoep met een panini met kaas (en dit keer ice tea) werd het tijd voor plannen te maken voor morgen. Maar dat is nog een verrassing, ook voor mij.

Ook in het rustige Sarteano raast het leven je soms voorbij. Wegpiraten, apen (voertuig heet Ape).

Een relatief rustige dag, die ergens tussen 6 en 7 begon. Relatief rustig, mede in verband met de te verwachte temperatuur van 34 graden, en geen onbekende bestemmingen vandaag.

Na het douchen en ontbijten vertrok ik op de fiets naar San Gimignano, om nog wat foto’s te kunnen maken en wat rond te lopen voor de grote toeristendrukte.

Torens genoeg in San Gimignano, daar voel je je klein bij, daar ga je voor zitten. Respect!!

Dat is allemaal aardig gelukt. Ik sprak nog even met de dwarsfluitspeler van gisteravond. Aardige man, woont en speelt hier al een aardig aantal jaartjes. Vroeg me alleen af of die nu weer of nog dronken was…

Vanochtend heb ik ook wat meer de zijstraatjes bezocht en het fort Rocca. M’n fiets parkeer ik elke keer bij de Coop, aan het begin van het dorp. Dit keer moest ik wel naar binnen. ik had nog een oplader van m’n vorige Oral-B, en dacht handig te zijn door deze in de caravan te leggen. Helaas toch een andere aansluiting, m’n huidige tandenborstel past dus niet.

Zo’n balkon, in San Gimignano, gun je toch iedereen (vooral jezelf ;-))

Na de lunch en de ondertussen gebruikelijke siësta vertrok ik tegen 4en met de auto richting Siena. Wilde vooral wat nachtfoto’s maken van de Duomo en Piazza del Campo (HET plein). Na een klein uurtje was ik in Siena, bij parkeergarage Santa Catarina. Middels een 5-tal roltrappen kom je bijna achter de Duomo de stad dan binnen. Ideaal dus.

Na wat foto’s gemaakt te hebben van buiten de Duomo kocht ik een kaartje om ook naar binnen te kunnen. Ook binnen wat foto’s gemaakt. Dit keer geen kaarsje opgestoken. Vorige keer zagen we dat de kaarsjes binnen 2 minuten weer verwijderd werden en weggegooit werden.  Niet goed voor het eventuele nog aanwezige geloof.

Na de Duomo uiteraard ook wat foto’s gemaakt van Piazza del Campo, het schelpvormige plein en van het stadhuis met de hoge toren.

Voor diner voedde ik me met een stuk salami pizza, en later nog met een panini met salami en pecorini. Bij de broodjeszaak had je daarbij toegang tot een balkom, dat gaf weer eens een ander beeld van Piazza del Campo.

Piazza del Campo ‘s-avonds. De rode stenen voelen aangenaam warm van de hele dag zon.

Nadat het eindelijk donker genoeg was heb ik DE nachtfoto’s gemaakt. Ben benieuwd hoe scherp ze zijn, hier zie ik ze alleen op het fototoestel en de foto’s die ik bij de blog zet op de iPad.

Overdag is die vooral wit, maar ‘s-avonds goudkleurig is ook wel apart. Duomo, de kathedraal van Siena.

Ondertussen liep het alweer tegen 9en, tijd om in het donker terug te rijden naar de camping. Zo te lezen heb ik dat overleefd. Morgen rij ik verder naar Sarteano.

Redelijk bij tijds op, 6 uur, dus alle tijd om op te breken. Ondanks de rust en tijd die er was vloog er toch een verse cappucinno door de tent, eh caravan. Kwestie van teveel tegelijk willen tillen. Ook de foon zeilde door de , oja, caravan. Wat kan melkschuim zich verspreiden. En niet alleen dat, bij zo’n kleine caravan bereik je dan ook bijna alle plekjes. Baalde vooral van de zitbanken, maar er zit scotchguard op, dus ze moeten wat kunnen hebben.

Na een nieuwe verse cappucinno en ontbijt was ik om 9:15 klaar voor vertrek.

Via een B-weg verplaatste ik me naar San Gimignano, meestal bergafwaarts in z’n 2. Gelukkig was er verder geen kip op de weg, dus ik voelde me net Remi.

Vlak voor San Gimignano nog gestopt voor een foto, maar later heb ik mooiere kunnen maken van de skyline.

De ‘skyline’ van San Gimignano, in de middag vlakbij de camping gemaakt. Toendertijd gold al, de mijne is groter dan de jouwe.

Iets na 10 kwam ik aan op Camping Boschetto di Piemma. Er was nog genoeg keuze, dus het werd een schaduwrijke plek, onder een boom. Hoop alleen dat het niet weer een Els is.  Er komt wel een hoop troep vanaf.

Na het opzetten van de Feeling, waterpas, anders loopt het water in de gootsteen niet netjes weg, en ook de boter in de koekenpan gaat dan een eigen leven leiden. Stoel met tafel etc. was het alweer tijd voor lunch. Op deze camping heb ik daarvoor 2 bruine bollen brood kunnen kopen.

Na de lunch, toen was het al 30 graden, tijd voor een boek en wat rusten. Sïesta dus.

Om een uur of half vijf was het welletjes, op de pedalen en naar San Gimignano zelf. Kleine 2 kilometer fietsen en dan nog een stukje omhoog lopen. Enige ‘doel’ voor vandaag, foto’s maken.

Ik denk dat David een trendbreuk was, ‘klein’ maar fijn!

Na een kleine 2 uur en een ijsje weer terug naar de Camping. Diner, romige tomatensoep met een bruine bol met kaas afgeblust met een blikje shandy.

Na de afwas nog even terug voor wat nachtfoto’s. Helaas, bij aankomst merk ik dat het (onmisbare) statief nog op de camping lag.  Volgende keer beter. Toch maar een paar foto’s vanaf een muurtje gemaakt en verder van een dwarsfluit genoten die wat toepasselijke muziek speelde.

San Gimignano bij nacht, zonder statief.

Best om aan te horen.

Tijd om dit blog aan te vullen, dus terug naar de Camping.

Vandaag redelijk normale tijd op. Net voor 6en. Scheelt, er staat hier maar één kerk, en… die laat niet van zich horen.  Hij staat wel heel dichtbij, hij waakt over ons, denk ik dan maar.

Camping Le Balze ( Volterra), in het midden de Suzi, rechts boven ‘ de kerk’  die over de camping waakt.

Tijd te over om lekker Simone van der Vlugt verder te lezen op de foon. Lekkere cappucinno te maken, heet water uit water koker, melkschuim uit melkopschuimer en espresso(poeder) van Moccona. Genoeg stopcontacten in de keuken van de Feeling.

Vlakbij de camping is een warme bakker, 3 panini integrali (bruine broodjes dus ) gekocht voor ontbijt en lunch. Na douchen, ontbijt en nog een cappucinno tijd voor een stadswandeling in Volterra.

Ik heb een setje kaartjes bij me met wandelingen in Toscane. Voor Volterra zitten er 2 bij, ene kant tekst, andere kant kaartje.

Één van de 2 Volterra wandelingen.

Met de fotocamera in de aanslag loop ik eerst van de ene kant van Volterra naar de andere kant. Bij het fort van de Medici, nu gevangenis, start de wandeling. Leuk, een aantal gebouwen kende ik al, maar nu wat meer info en namen, zoals het massage museum, museo tortura etc. Ook een aantal verrassende nieuwe plekjes. Hoe ‘klein’ Volterra ook is, er zijn nog heel veel plekjes te ontdekken.

Doorkijkje in Volterra, rond punt 7.

Na de wandeling terug naar de camping, lunchen en dan effe uitbuiken, sïesta, appen, boek lezen etc.Het is behoorlijk warm, tot 29 graden in de caravan, maar de ventilator maakt het enigszins aangenaam.

Rond vieren nog even een kijkje gedaan in de supermarkt (Conad). Wat bananen, appels, wijntje en lange vingers meegenomen.

Tegen vijfen opnieuw naar de binnenstad getogen. Nu ook met de telelens. Rond deze tijd begint te temperatuur in iedergeval wat aangenamer te worden.

Naast een ijsje liet ik me overvallen door het dagmenu van het restaurantje. Dacht ik eerst aan een afhaalpizza, werd het Ravioli met percorini en peer, en een glas Rosso de Montepulciano.

Dit is best een verrassende keuze, aangezien ik geen idee had wat er met ravioli op m’n bord zou komen. Gebrek aan opvoeding? Dat viel dus mee, zo te zien zat er o.a. spinazie in de vulling.

Na nog een paar laatste foto’s tijd om terug te gaan naar de camping. Morgen vertrek ik naar San Gimignano. Hier zo’n 30 km vandaan, in de richting van Siena. Ik zou er overdag met de auto naar toe kunnen gaan, maar aangezien ik ook nachtfoto’s wil maken is het slimmer je bed om de hoek te hebben.

Morgen dus weer verder en route. Nu alvast wat zaakjes afbreken en opruimen, en deze blog op het net zien te krijgen.

PS het internet tegoed is op voor deze week, dus reacties kunnen wat langer duren.

Vandaag om half negen vertrokken. Was echter al om 4 uur op. Kwam er achter dat er 4 kerken in de buurt zijn, die asynchroon de klokken luiden om het uur. Dat is dus 16 keer om 4 uur ‘s-nachts.

Om 6 uur was ook opnieuw wakker, nu maar eruit en klein uurtje gewandeld. De maan was mijn compaan.

Een van de kerken bij camping Riorana, ‘s-ochtends vroeg.

Het was een behoorlijk zonnige dag, die begon met 17 graden in Zwitserland, en bij aankomst bij de camping Le Balze in Volterra stond de thermometer op 31 graden.

Na het ‘opzetten’ van de caravan, luifel, tafel, stoel, water halen etc. Was het tijd voor een verkenningsrondje Volterra. Even op de fiets… bah wat viel dat tegen. Ben hier 2 keer eerder geweest, maar was helemaal vergeten dat je toch nog een stuk omhoog moet, voor je door de oude stadspoort het oude gedeelte in kan. Gelukkig heb je op de terugweg meer aan een fiets.

Het stadsplein was tot 8 uur afgesloten ivm een besloten feest. Dat haal ik nog wel in.Met het eerste ijsje in de hand terug naar de fiets en naar de camping.

Op de camping de C1000 Nasi Gado Gado opgewarmt en met een Leffe Blonde smaakte dat prima.

Na wat lezen, appen en afwassen was het alweer bijna 8 uur. Tijd om, dit keer lopend, terug te gaan voor wat nachtfoto’s.

Het was heerlijk rustig en lekker koel in de stad. Prima omstandigheden om een uurtje met statief en sluitertijden te experimenteren.

Het stadsplein bij nacht (Volterra).

Het Romeinse amphi theater  aan de rand van de oude stad, nog niet eens zo lang geleden pas ontdekt.

De Feeling is weer klaar voor de nacht. Na Senheim heb ik 2 Toppers (traagschuim) van 80 x 200 cm gekocht. Nu is en het bed makkelijker op te maken, en de relatief wat harde kussens worden zo gecompenseert.

Morgen Volterra bij (warme) dag.

vandaag om 20 over 6 vertrokken richting Toscane. Doel voor vandaag is om voorbij de gotthardtunnel de komen. Ik heb een camping op het oog ter hoogte van Bellinzona. De vraag is hoe gaat het met de Giant Suzuki en de Feeling bij serieuze heuvels en bergen?

Dat gaat, de Hunsrück, na het Moseltahl, gaat met 80 in z’n 3. Ook in Zwitserland is zo nu en dan z’n 3 nodig, maar al met al is 80 gemiddeld per uur prima te doen.

Drinken doet die dan wel, als ik hem/haar op 100 km/uur probeer te houden word dat 1:10, bij 90 km/uur word al gauw 1:13 of beter. Dus toch een rechtervoet en linker hersenkwab issue.

De uiteindelijke route is via de A61 (Koblenz), A65, E35 (Straatsburg, Colmar, Basel) en dan verder Zwitserland door.

Er was een klein oponthoud voor de Gotthardtunnel, maar voor de rest verliep alles prima.

De Feeling in z’n element, achter de Suzi, in de file voor de Gotthardtunnel.

Bijna was ik doorgereden tot Milaan, anderhalf uur verder, maar nee, Camping Riarena (Cugnasco), een 10 km van de snelweg af (Bellinzona-Sud), is de eindhalte voor vandaag. Rond half zeven kwam ik aan.

Na het neerzetten van de Feeling, stroom aansluiten etc. lokte het restaurant mij met Penne de Sugo Tonne en 2 glazen Rosé, gevolgt door een Cappucinno.

Morgen het restje totaan Volterra, de eerste stop in Toscane.

Camping Riarena, plaats 113